Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
“Ma’am, congratulations po! Dalawang buwan na po kayong buntis!” Ang ningning sa mata ni Iza ay hindi na nawala nang marinig ang magandang balita ng doctor. Napahigpit ang hawak nya sa test results. Ang ngiti sa labi ay kusang umukit sa kaniya. Ito ang matagal na nyang hinihintay, ang maibigay kay
-6 years later- Nang makalabas mula sa private airplane ng kaniyang pamilya ay agad na sinalubong si Iza ng mainit na sinag ng araw. Kay tagal na nyang namiss ang ganitong panahon. Sinalubong kaagad sya ng isang bodyguard na mayroong bitbit na payong dahilan para mapawi ang init sa kaniyang balat.
Umaga pa lang ay ramdam na kaagad ang tensyon sa building ng mga Jones, isang sikat na kompanya ng pabango sa Pilipinas. Habang nakapila ang mga guard at ang mga empleyado ay walang maririnig na kahit na anong ingay. Takot na lamang nila sa kanilang boss. Hanggang sa sumapit ang alas otso, eksakton
“Alive?” takang tanong ni Ruby kay Roman. “Sino pong alive?“ Napalunok si Roman at nag-iwas ng tingin. Hindi nya mawari ang sarili kung bakit nya nasabi iyon. Maybe coincidence lang na magkapangalan or marahil ay dahil ito na lang ulit ang pagkakataon na narinig nya ang pangalan ng kaniyang asawa s