“Na sa taas pa po, tulog pa,” sagot ng isang maid. “Ma’am, nandyan na rin po pala yung pamangkin ni Nanay Saling. Sya raw po ang magiging kasama nyo everyday sa school ni Aikee.” Napangiti si Iza. “Really? Na saan sya?” Tinawag ng maid si Lily, ang maid na makakasama ni Iza at ang magiging persona
Sa sobrang kaba na naramdaman ay agad na sumakay si Iza sa kaniyang sasakyan. Nagmamadali nyang sinabihan ang driver na paandarin na agad at walang atubiling kinalabit ito. “Come on, kuya. Make it fast!” tarantang sigaw nya. “Pakibilisan po.” Hindi maaari ito, wala pa sa plano nyang magpakita kay
“Hello, mommy?” Grabe na ang stress at pag-iisip ni Rebecca sa mga susunod nyang gagawin. Walang kahit na sino kasi ang nakakaalam ng mga pinaggagawa nya 6 years ago. Tanging sya lamang. Kaya hindi nya alam if anong next na gagawin para lang hindi sya mabuko sa ginawa nyang kasalanan. Kuminang an
Patay ang ilaw at ang tanging liwanag lamang na nagbibigay ilaw ay ang lampshade sa gilid ng kama. Malamig ang simoy ng hangin na nagpapasayaw sa manipis na kurtina sa bintana. “Shit, make it faster!” Napuno ng halinghing ni Rebecca ang buong kwarto. Habang patuloy na tumataas baba sa katawan ng
Hindi mapigilan ni Iza na mapangisi. Sobra pa sa inaasahan nya ang magiging reaksyon ni Rebecca sa kaniyang isipan. Hindi nya akalain na sobrang magugulat ito sa pagpapakita nya ngayon as judge sa collaboration project. Lahat ng judges kabilang sya ay nakatitig sa kung anong gagawin ni Rebecca, baw
Walang mapaglagyan ng kaba ang dibdib ni Iza habang papalabas ng building. Ni hindi na sya nakapagpaalam ng maayos at tanging si Kath ang naiwan para iexplain sa mga naiwan ang nangyari sa kaniya. Napalunok si Iza at namamasa na ang kaniyang mga kamay sa kaba. Pagpasok nya ng sasakyan ay agad nya r
Ilang minutong napako ang mata ni Roman sa daan hanggang sa mahampas nya ang manibela sa kaniyang harapan.Inis na inis sya at humigpit ang pagkakahawak sa manibela. “Fuck! Bakit nawala sya agad?” sigaw nya sa loob ng sasakyan. Papunta sana sya kanina sa office ng Brinston School of Elite nang maki
“This is your last chance, Roman. If hindi ka pa makahanap ng mapapangasawa mo, I’ll do it for you whether you like it or not.” Ayon ang huling narinig ni Roman bago patayin ang tawag. Nahampas nya ang manibela at pinaandar ang sasakyan. Hindi nya maalis sa isipan ang mga katanungan. Kung sakaling
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila