LOGINShare
KABANATA 3
Last Updated:
2024-09-11 15:47:17ARIADNE'S P.O.V
Na-break ko na 'yung isang rule ni Ruan! Baka mahalata n'ya na pumasok ako sa kwarto n'ya! 'Tapos paalisin n'ya ako bigla! Huhu! Pero... inayos ko naman 'yung kama n'ya bago ako umalis doon, eh! Tsaka, waaaahhh!!! Humiga ako sa kama kung saan s'ya gumagawa ng kung anong kababalaghan kasama 'yung kung sinu- sinong babae na gustuhin n'ya! Yuuucckkk!!! So disgusting! Arghhh! Napapitlag ako nang may marinig akong busina ng kotse na nanggagaling sa labas ng bahay ni Ruan. Nand'yan na s'ya! Dali-dali akong naglaho papunta sa kwarto kanina kung saan ako unang nagpakita sa kanya. Magpe-pretend na lang ako na hindi ako umalis dito! Ayoko magsinungaling pero... huhu! Kailangan, eh! Sana lang talaga hindi n'ya mahalata. Or else... Lagot na. ''There you are! Kanina pa kita hinahanap, eh. Nand'yan ka lang pala.'' Napasigaw ako ng malakas dahil sa gulat. Pero napahinto din ako nang marinig kong tumawa si Ruan. ''Akala ko, multo lang ang may kakayahang manggulat ng tao. Kaya din pala ng tao na manggulat ng multo. BWAHAHAHA!'' '''W-Wag ka ngang tumawa. W-Wala namang nakakatawa, eh.'' nahihiyang saway ko sa kanya. Huminto naman s'ya agad pero nanatili pa rin ang matamis na ngiti sa mga labi n'ya. ''Kanina pa kasi kita hinahanap, eh.'' sabi n'ya. ''Miss mo ako?'' Napatakip ako sa bibig ko. Bakit ko sinabi 'yon?! Huhu! Tumawa na naman s'ya. ''You really are so cute!'' Natahimik ako ulit. Pakiramdam ko ay biglang nag- init ang mga pisngi ko. Bakit gan'toooo??!!! Gosh, self. Don't tell me, you're affected by the presence and charisma of that pervert cassanova?! ''U-Uhm... K-Kumain ka na?'' pag- iiba ko sa usapan. Tanong na ni hindi ko alam kung saan ko pinulot. Ano ba naman kasing pakealam ko kung kumain na s'ya o hindi pa, 'di ba? ''Pagluluto mo ba ako?'' nakangiti n'yang tanong. Napangiti na rin ako kahit hindi ko alam kung bakit. ''Bakit hindi?'' pagbibiro ko. ''Ano ba'ng gusto mong kainin?'' Ngumisi s'ya. ''Ikaw.'' Nanlaki ang mga mata ko. ''Ruan...! 'Wag mo sabihin na... a-aswang ka?!'' kinikilabutang sabi ko. ''H-hindi mo ako makakain! B-baka nakakalimutan mo na multo na ako!'' For the third time, he laughed. AGAIN. ''Silly. Akala ko, kapag multo, alam lahat. Slow ka rin pala. BWAHAHAHA!'' pang- aasar n'ya. ''Alam mo? Ang dami mong akala.'' inis na sabi ko. ''Akala is much better than paratang—'' ''Oo na!'' pasigaw na putol ko sa sasabihin n'ya. ''Pwede ba? Maghanda ka na lang. May party ka mamaya, 'di ba?'' Kumunot ang noo n'ya. ''How—'' ''Paano ko nalaman? Like what I've said earlier, alam ko lahat.'' ''Pfft.'' Tinapik ko ang noo ko. Tumawa ka na naman, lagot ka na talaga sa akin. ''Alam mo lahat? You sure? Eh, bakit hindi mo alam 'yung meaning ng ikaw 'yung gusto kong kain—'' ''Sige lang. Ituloy mo. Makakapatay ako ng ''Ruan Dela Merced'' 'yung pangalan.'' banta ko. Umiling na lang s'ya. ''By the way, I just came by para ipaalala 'yung conditions na sinabi ko kanina.'' Conditions... Waaahhhhhh!!! 'Yung mga kondisyon n'ya na nilabag ko na! Huhuuu! Napalunok ako. Sana talaga, hindi n'ya mapansin— ''Ariadne? Okay ka lang?'' tanong n'ya bigla. ''H-huh?'' ''Sabog.'' Tinaasan ko s'ya ng kilay. ''Sabog? Ano'ng sumabog?'' takang tanong ko. Tumawa lang s'ya. ''Nothing.'' sabi n'ya pa. ''Alis muna ako. Just stay here, okay? Kung nagugutom ka—'' ''Multo ako.'' ''Sabi ko nga. Basta kapag may kailangan ka—'' ''Multo nga ako.'' ''Hays. Silly ghost. Kung nahahawakan lang kita, n*******n na kita kanina pa.'' RUAN'S P.O.V Kasalukuyan akong nagsha- shower nang maalala ko 'yung sinabi ko kay Ariadne kanina. Did I tell her na hahalikan ko s'ya? Damn! Bigla akong nakaramdam ng kakaiba. What the... Bakit ako nagkakagan'to sa kanya knowing na multo s'ya?! Binilisan ko na lang maligo para makapagbihis na. 'Cause like what Ariadne said, I'll going to throw a big party later tonight. Well, araw-araw naman, eh. Pagkatapos kong maligo ay lumabas na ako agad mula sa CR. Hindi pa ako nakakapagbihis at tanging tuwalya lang ang nagtatakip sa hubad kong katawan ay bigla nang lumitaw si Ariadne sa harapan ko. Automatic na napasigaw s'ya. Ako naman ay gulat na napamura. ''Shit, Ariadne! What are you doing here?!'' gulat na sabi ko. ''A-Ano... K-Kasi---'' '''Di ba, may agreement tayo na hindi ka pupunta dito?'' putol ko sa sasabihin n'ya. Humarap ako sa kanya pero nakatalikod naman s'ya sa akin. ''K-Kasi... 'yung... 'yung t-telepono sa... s-sa sala mo... t-tumutunog. M-may—” ''May tumatawag sa akin?'' Tumango s'ya. Huminga ako ng malalim. ''They can wait. Hindi mo na kailangang pumunta pa dito at labagin 'yung mga kondisyon ko—'' ''Papalayasin mo na ako?'' Tumingin ako sa kanya. Nakatalikod pa rin s'ya. ''Multo ka na, 'di ba?'' sabi ko. ''O-Oo.'' ''Then why are you doing this? I mean, pwede kang mag stay dito nang hindi ko nalalaman. You can make yourself invisible and stay here for as long as you want.'' Unti-unti s'yang humarap sa akin. 'Yun nga lang, nakayuko naman s'ya. Hindi ko tuloy makita 'yung reaksyon n'ya. Tss. But her voice says that she's not okay. She's sad. ''K-Kasi... A-Ayoko ng gano'n. I-I mean... 'd-di ba para na akong n-nagnanakaw kapag ginawa ko 'yon? K-kaya ayoko.'' nauutal na sabi n'ya. She let out a deep sigh. ''K-kaya kung papalayasin mo na ako, d-do it now. A-At 'wag kang m-mag-alala kasi... h-hindi ako maglalaho para lang makapanatili dito. P-pangako—” ''No. You can stay here and forget about those lame conditions. Mula ngayon, ituring mo na 'to bilang sarili mong bahay. Feel at home.'' Bigla s'yang tumingin sa akin. ''S-Sigurado ka ba?'' halatang gulat na tanong n'ya. I smiled. ''Yes.'' Unti- unti s'yang napangiti. Then I saw a teardrop on her cheek. ''Oh? Bakit ka umiiyak? Kung kailan pumayag na ako—'' ''M-Masaya lang ako.'' sabi n'ya at ngumiti ulit. ''S-Salamat.'' ''Wala 'yon.'' Hindi ko napigilan na matawa dahil sa kalokohang naisip ko. ''B-Bakit ka tumatawa?'' nakangusong tanong n'ya. ''H-Huh? HAHAHAHA! A-Ano... Basta! HAHAHAHA!'' ''U-Uhm... A-Alis na ako. M-Magbihis ka na. A-At 'yung tumatawag sa'yo---'' ''Don't worry, sasagutin ko 'yon mamaya.'' Ngumiti lang s'ya at bigla nang naglaho sa paningin ko. Napailing na lang ako. I can't still believe na nakakakita at nakakakausap ako ng multo. At pinatira ko pa talaga s'ya dito, huh? HAHAHAHA! I must be really out of my mind. But one thing is sure, masaya ako na nakilala ko si Ariadne. Mahirap mang paniwalaan, at kahit ako, hindi ko rin maintindihan, kung paanong ang isang Ruan Dela Merced na walang alam sa buhay kundi ang mambabae at maglustay ng pera ay gumaan ang pakiramdam sa isang multong babae na tulad ni Ariadne. Nakakabaliw.
Related chapters
The Rebirth of Love KABANATA 4
ARIADNE'S P.O.V Sa nangyari kanina ay mas napatunayan ko kung gaano kabuting tao si Ruan. He's a good man inside and out. Bad thing dahil hindi 'yon nakikita ng ibang tao. 'Pagkatapos naming mag-usap kanina at pagkatapos kong maglaho ay dito na ulit ako sa entertainment room nagpunta. Mamaya, siguradong magiging maingay na naman ang paligid ng bahay ni Ruan. Sa tantya ko ay halos dalawang oras na ang nakakaraan pero wala pa rin akong naririnig na anumang ingay ng kasiyahan. Bakit kaya? Naglaho ako at agad na nagtungo sa pool area kung saan sila madalas mag party. Walang tao doon. Inisa-isa ko ang mga parte ng bahay na pwede nilang puntahan pero puro katahimikan lang ang sumasalubong sa akin. Hanggang sa... ''Yes, baby. Kami lang ni Ruan ang nandito. I already smell the scent of success.'' Nagtago ako sa likuran ng—wait. Multo nga pala ako, 'di ba? Hindi n'ya ako makikita. So, bakit pa ako magtatago? Umiling ako at lumapit sa babaeng nakita ko na ngayon ay may kausap sa cell
Last Updated : 2024-09-11The Rebirth of Love KABANATA 5
RUAN'S P.O.V I was on my way to my room when I accidentally stopped in front of the entertainment room. This is where I saw Ariadne first. At dito lang s'ya nag-i-stay. Halos isang linggo na rin akong hindi nakakapunta dito. And yes, isang linggo na rin kaming hindi nagkikita. I never bother to look for her. Nor she did.Bumuntung-hininga ako.Then I opened the door.Wala akong nakikitang Ariadne dito. Pero may kakaibang pakiramdam akong naramdaman nang pumasok ako dito. Weird.''Ariadne,'' nagbabakasakaling tawag ko sa kanya. Unfortunately, the only answer I got from calling her was nothing aside from silence.''Ariadne,'' tawag ko ulit pero wala pa ring sumasagot. ''I know you're here. Magpakita ka sa akin.''Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng entertainment room pero wala pa ring Ariadne na nagpapakita sa akin.Bumuga ako ng marahas sa hangin.''Fine! Lumabas ka na, please? Hindi na ako galit.''Pagkalipas ng ilang sandali ay unti-unti ko na s'yang nakita sa harapan ko. She
Last Updated : 2024-09-25The Rebirth of Love KABANATA 6
ARIADNE'S P.O.V Kahit labag sa loob ko ay kailangan kong iwan si Ruan. It's up to him if he'll believe on what I said or... not. But no! Hindi ko s'ya pwedeng iwanan dito! Ngayon pa na pumalpak 'yung Thia na 'yon sa plano nila? For sure, gagawa ulit 'yon ng panibagong plano para makuha lahat ng gusto nila kay Ruan. Kaya imbis na umalis, bumalik ako sa bahay ni Ruan.Inisip ko mabuti kung saan sa bahay n'ya ang hindi n'ya madalas puntahan.Tama, sa music room! Naglaho ako agad at nanatili sa music room.''Ariadne!''Napakunot-noo ako.S-Si Ruan! Tinatawag ako ni Ruan!''Naniniwala na ako sa'yo, okay? I guess... tama ka. May pinaplano ngang hindi maganda sa akin si Thia. Hindi na ako galit. So, if you're still here, please, magpakita ka sa akin.'' rinig kong sabi n'ya ulit sa mas malakas na tinig.Pakiramdam ko ay naiiyak na naman ako dahil sa mga sinasabi n'ya.I can feel his sincerity...''Ariadne, kung naririnig mo ako, I'm... thankful for what you've done. Hindi mo lang alam kun
Last Updated : 2024-09-25The Rebirth of Love KABANATA 7
ARIADNE'S P.O.V Buong araw ay hindi ako mapakali sa paghihintay kay Ruan. Normal pa bang kabahan ang isang multo? HAHAHAHA! Biro lang. Alam ko kasi na ito ang unang pagkakataon na haharapin ni Ruan 'yung mga business partners n'ya. Kaya sigurado din na babatuhin s'ya ng napakaraming tanong ng mga 'yon.Lalo pa akong nag-alala dahil pasado alas sais na ng gabi ay wala pa rin s'ya. Samantalang dati, alas kwatro pa lang ay nandito na s'ya. Naghahanda sa party o naghihintay ng taong bibisita sa kanya. At ang taong 'yon ay karaniwang babae.Napasinghap ako nang marinig ang pagbangga ng kung ano'ng mabigat na bagay sa isa pang mabigat at malaking bagay.S-Si Ruan...!Dali-dali akong naglaho at nagpunta sa labas ng bahay ni Ruan.Sa garahe...May nakita ko doon na pamilya na kotse. And yes, it's Ruan's.Hindi 'yon naiparada ng maayos dahil nakabangga 'yon sa pader ng garahe n'ya. Bukas pa rin 'yung mga headlights.Lumapit ako at agad namang tumagos sa sasakyan n'ya kaya nakapasok ako sa lo
Last Updated : 2024-09-25The Rebirth of Love KABANATA 8
ARIADNE'S P.O.V Habang mag-isa kong hinihintay si Ruan sa bahay n'ya ay hindi ko maiwasang mag-isip ng kung anu-ano. Tama ba 'yung ginawa ko? Tama ba na sinabi ko sa kanya na mahal ko na rin s'ya? Hay.Pabuntung-hininga akong umupo sa malaking sofa na pag- aari n'ya.Bakit ba kasi gan'to? Hindi naman ako basta-basta nagkakagusto sa isang tao, eh. Lalo na sa lalaki.Si Rano? Minahal ko s'ya sampung taon pa mula nang magkakilala kami. At si Belazar na mismong asawa ko... sa loob ng pitong taon naming pagsasama ay kailanman hindi ko nagawang mahalin. Pero si Ruan na kamakailan ko lang nakilala...Hindi ko alam kung ano ba'ng meron s'ya at nagawa n'ya akong paibigin ng gano'n kadali. At... ano ring meron ako para magawa n'ya akong mahalin kahit gan'to na ako? Kahit isa na akong multo na anumang oras ay maaaring mawala?''A-Ariadne. I'm glad that you're still here.'' sabi ng isang pamilyar na boses ng lalaki na nakapagpapitlag sa akin.Si Ruan.''S-Sinabi ko na... n-na hihintayin kita. D
Last Updated : 2024-09-25The Rebirth of Love KABANATA 9
RUAN'S P.O.V It's been two months since I and Ariadne became official. At sa loob ng dalawang buwan na 'yon, tuluyan na akong nagbago. At marami pang nabago sa sarili ko at sa pamumuhay na kinasanayan ko. ''Mr. Dela Merced, you're here again. Akala namin ay una at huling beses ka na naming makakasama sa meeting two months ago.'' nakangiting bati ni Mr. Linares.I gave him a casual laugh.'''Seems like you changed a lot after that accident.''Accident? Nah. Kung alam n'yo lang 'yung totoong dahilan kung bakit ako nagbago at patuloy pang nagbabago. And yes, that reason is no other than my girlfriend. Si Ariadne.Dalawang buwan na mula nang maaksidente ako. At 'yon din ang araw na naging kami ni Ariadne. In short, second monthsary na namin ngayon.Time flies so fast, right?''Wanna join us for a drink? Nagyayaya si Mr. Salcedo. His treat.'' alok n'ya.Umiling ako.''No, thanks. I have to go home early. You know, someone's waiting for me there.'' natatawang sabi ko.Tumawa din s'ya.''T
Last Updated : 2024-09-25The Rebirth of Love KABANATA 10
1 YEAR LATER… RUAN'S P.O.VTime flies so fast. At hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala sa mga pagbabagong nangyari sa buhay ko.''I can't believe this, babe.'' mahinang sabi ko kay Ariadne.We're here now in my mansion's rooftop.Magkatabi kaming nakahiga habang nakamasid sa madilim na kalangitan, sa nagliliwanag na buwan, at sa mga bituing nakasabog sa kaitiman ng langit.Dati, naco-corny-han ako sa mga gan'tong bagay. I only saw romantic things as a huge piece of shit. Pero mula no'ng nakilala ko si Ariadne? Wala na. Everything has changed.'''Yung alin? Na nagbabago ka na? Na wala na 'yung kinasanayan mong buhay dati?'' tanong n'ya.''Nope.'' sagot ko habang nakatitig pa rin sa kawalan. ''I can't believe na isang taon na tayo and yet, hindi pa rin kita nahahawakan. Nahahalikan. O nayayakap man lang. In the way I want to.''Narinig ko s'yang tumawa.''That's okay, babe. Hayaan mo na. At least, nahahawakan naman kita, 'di ba? Nararamdaman mo pa rin ako.'' katuwiran n'ya.'
Last Updated : 2024-09-25The Rebirth of Love KABANATA 11
RUAN'S P.O.V For the first time in our one year relationship, nakatabi ko matulog 'yung girlfriend ko. Nakangiting nag-inat ako.''Good morning, babe—babe?''Takang nilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng kwarto ko.Wala si Ariadne.Napangiti ulit ako.I knew it! Malamang, nasa kitchen na naman s'ya at naghahanda ng almusal sa hindi ko pa rin maintindihang paraan.Muli akong nag-inat bago ako tuluyang bumangon.Hindi na ako naghilamos. Dire-diretso na akong lumabas at naglakad pababa. Papunta sa kusina.Pero imbis na si Ariadne ang makita ko, purong katahimikan ang agad na sumalubong sa akin.Pagkatapos ng matagal na panahon, ngayon na lang ulit ako nakaramdam ng gan'to. 'Yung pakiramdam ng... mag-isa.Bigla akong nakaramdam ng kaba.Damn. Ano bang nangyayari?Dali-dali akong nagpunta sa dining hall pero... wala rin s'ya doon.''Ariadne?'' tawag ko sa kanya habang tumatakbo ako paakyat sa hagdanan. Papunta sa entertainment room.Shit. Ayoko ng gan'tong pakiramdam.Inakala ko na mak
Last Updated : 2024-09-25
Latest chapter
The Rebirth of Love SPECIAL CHAPTER 4
THEA'S P. O. VAmoy na amoy sa kabuuan ng kusina ang nakakatakam na pagkaing ako lang din ang naghanda at nagluto.I did this for Ruan. Pambawi sa lahat ng pag aalaga na ginawa n'ya noong nasa ospital ako.From the coffee I am making, my attention was instantly drew to Ruan when he entered the kitchen, his gaze sweeping across the table, avoiding mine. The coldness in his eyes was a familiar ache, a constant reminder of the chasm that separated us. I tried to bridge the gap, to rekindle the warmth that once existed between us.“Good morning,” I said, my voice betraying a hint of forced cheerfulness. “Breakfast is ready.”He grunted in response, a noncommittal sound that did little to ease the tension in the air. He sat down, his back ramrod straight, his gaze fixed on his plate. The silence stretched, heavy and suffocating.Nagsisimula na akong magtaka kung bakit gan'to s'ya. Ano bang problema? O may naging problema ba?I tried again, attempting to break through the wall of his coldne
The Rebirth of Love SPECIAL CHAPTER 3
ARIADNE'S/THEA'S P. O. VHindi man n'ya ako sinamahan nang ma-discharge ako—o si Thea—sa ospital, sumunod na araw ay dinalaw naman ako ni Ruan.But his coldness was a constant, icy presence. Kitang-kita ko ang laki ng pagbabago sa kanya. Kitang-kita ko 'yung sakit sa mga mata n'ya, para s'yang laging may hinahanap. Ramdam na ramdam ko 'yon—mula sa pag iwas n'ya ng tingin, sa paraan n'ya ng pagsagot sa akin. He mourned Thea, the real Thea, the girl he loved—a girl whose life I now occupied.One night, I found him in the garden, huddled beneath the weeping willow, his shoulders shaking silently. Tahimik lang s'yang umiiyak pero kitang-kita ko sa pag alog ng mga balikat n'ya ang sobrang pagdadalamhati. That sight tore at something within me, a raw, aching empathy that transcended the boundaries of my spectral existence.I understood his pain. More than he could ever know. Minsan ko na ring naramdaman ang sakit na 'yon nang sapilitan akong napaalis at naiwan ko s'ya nang hindi man lang ak
The Rebirth of Love SPECIAL CHAPTER 2
ARIADNE'S/THEA'S P. O VThe hospital doors swung open, releasing me into the blinding sunlight. Or rather, it released me. It felt strange, even now, to think of myself as inhabiting Thea’s body. Technically, ako pa rin si Ariadne—ang multo ng kawawang Egyptian princess. But the world saw Thea. Dahil katawan n'ya ang gamit ko at nasa loob ako nito.Oo, nakalabas na rin ako ss modernong mundo. Kaya bga nakilala ko si Ruan, eh. Pero ibang-iba pa rin pala talaga ang pakiramdam kapag buhay at may pakiramdam ka. The world, right now, was a confusing blur of unfamiliar sensations and sights.The car ride home was a silent film of contrasts. The smooth, cool leather of the car seat felt alien against my skin—or rather, Thea's skin. The way the sunlight warmed my face, the way the wind ruffled my hair… it was all so intensely alive, a stark contrast to my previous existence as a disembodied spirit. Yet, it was also a constant reminder of what I had taken, what I had become.The house loomed
The Rebirth of Love SPECIAL CHAPTER 1
RUAN'S P. O. V“Thea… she didn’t simply die,” Thea—or Ariadne, rather, began. Her gaze distant, lost in the swirling embers. “Her death… it was… a shedding. A leaving.”I shifted uneasily. This wasn’t the straightforward explanation I’d expected. Thea’s death had been declared a tragic accident. At oo, masakit. Pero parang mas pipiliin ko pang maramdaman ang sakit ng pagkawala n'ya—sa kaluluwa at katawan—kaysa patuloy kong makasama ang katawan n'ya pero hindi na s'ya ang nandoon.“Her soul… it departed,” Ariadne continued, her voice barely a whisper. “It slipped away, leaving behind… an empty vessel. A shell. A-At naalala mo 'yung sinabi sa'yo sa rooftop noon? No'ng tinanong mo ako kung may chance ba na magsama tayo ng maayos at normal?” She paused, her eyes locking with mine, a flicker of something unreadable in their depths. “'Eto na 'yon, Ruan. Nakita ko na 'yung perfect vessel. Kaya finally, magkakasama na tayo ulit.”A chill snaked down my spine. The image of Thea, vibrant and ful
The Rebirth of Love EPILOGUE
RUAN'S P. O. VDays have passed and the constant words from others about how Thea won't be able to wake up still lingers on my mind. And sometimes, I almost listened. Sometimes, the weight of despair became too heavy to bear, the whispers of doubt too loud to ignore. The thought of waiting, of hoping for a miracle that might never come, felt like an impossible dream.But then I would look at her, at her peaceful face, at the faint rise and fall of her chest, and the doubt would recede. I would remember the warmth of her smile, the melody of her laughter, the depth of her love. And I would know that I couldn't give up.I was rotten from deep within, a man burdened by the sins of his past, haunted by the ghosts of his mistakes. But my love for Thea, a love that had blossomed in the darkest of times, was the only thing that kept me afloat, the only thing that gave me the strength to keep going.I was a broken man, clinging to a hope that felt like a fragile thread, a thread that could sn
The Rebirth of Love KABANATA 83
RUAN'S P. O. VThe hospital room was a sterile, white tomb, the air thick with the scent of antiseptic and unspoken sorrow. It had been three months since the accident, three months since Hope had slipped into that deep, silent sleep. Three months of agonizing hope and crushing despair.Matagal nang tumigil 'yung mga doktor na magbigay ng assurance sa akin na gagaling pa si Hope. Na magigising pa s'ya ulit. But no matter how kind their smiles are and no matter how gentle their words are, hindi ko pa rin magawang makumbinsi na isuko s'ya. They spoke of brain injuries, of the delicate balance of life and death, of miracles that were rare and unpredictable. They spoke of letting go, of accepting the inevitable.But I refused to listen. I refused to accept their pronouncements of defeat. I clung to the faintest flicker of hope, the whisper of a possibility that she might wake up, that she might smile at me again, that she might say my name. Babalik s'ya.Every day, I sat by her bedside, h
The Rebirth of Love KABANATA 82
THEA'S P. O. VThe air hung heavy with the scent of garlic and rosemary, a comforting aroma that usually signaled a pleasant evening. Parang atojo pa tuloy umalis. Lalo na nang pagtayo ko, parang bigla akong nakaramdam ng hindi maganda. Tonight, the smell seemed to cling to me like a shroud, a harbinger of the horror that was about to unfold.Kumaway pa ulit ako kay Ruan paglabas ko ng restaurant. Nakaupo pa rin s'ya sa loob pero kitang-kita ko naman s'ya sa salaming dingding. Alam ko na nakikita n'ya rin ako. As I walked to the sidewalk and before I cross the road, I took a quick glance at my watch confirmed my suspicions—it was getting late, and I needed to get home. Kaya tama lang din talaga na hindi na ako um-oo sa suggestion ni Ruan na isama pa ako. I excused myself from the table, a wave of relief washing over me as I escaped the awkward silence that had settled over the dinner.I breathe a sigh of relief—mostly like enjoying the cool night air. I took a deep breath, the crispne
The Rebirth of Love KABANATA 81
1 year later… THEA'S P. O. VThe soft glow of the setting sun painted the city in hues of orange and pink as I walked towards the restaurant, my heart pounding a frantic rhythm against my ribs.It was our anniversary, one year since the day Ruan had promised to never let go of me again. One year since we had decided to face our demons together, to heal the wounds of the past.Isang taon na rin silang ayos ng mga magulang n'ya. It happened since they all decided to call everything quits. Nagkaliwanagan sila, nagkapatawaran. And I was indeed right. Sobrang daming bagay at side ng istorya ang hindi alam ni Ruan. Pero naliwanagan na s'ya nang magkausap sila ng mga magulang n'ya. Turns out, Ruan is really not who he seems to be. Mukha lang s'yang matapang at manhid; pero sa loob n'ya, nando'n pa rin ang batang s'ya na naghahangad ng kalinga mula sa mga magulang n'ya. And I saw that child when he cried while hugging his parents again after a very long time.Isang taon na rin, pero ni isa sa
The Rebirth of Love KABANATA 80
RUAN'S P. O. V"Ready na ba kayo?” I smiled with Hope's energy. Sobrang taas ng energy n'ya at ramdam na ramdam 'yon pagpasok pa lang n'ya sa sasakyan."Good morning, Ruan. Hi, Shariya! Did you miss me?” sabi n'ya ulit."'Morning, my Hope,” I said.Shariya giggled and exclaimed, "Yes!"And just as that, the day unfolded like a dream, a series of joyful moments strung together like pearls on a silken thread. Hope's energy was infectious, her laughter echoing through the bustling streets, her enthusiasm contagious. Shariya, ever the lively child, bounced between us, her infectious energy a constant source of amusement. We were a family, a makeshift unit bound by affection and shared experiences.We started with a leisurely stroll through the park, the sunshine warming our faces, the fresh air filling our lungs. Shariya chased pigeons, her giggles echoing through the trees, her joy a balm to my soul. Hope watched her with a tenderness that tugged at my heartstrings, her eyes filled with
