RUAN'S P.O.V It's been two months since I and Ariadne became official. At sa loob ng dalawang buwan na 'yon, tuluyan na akong nagbago. At marami pang nabago sa sarili ko at sa pamumuhay na kinasanayan ko. ''Mr. Dela Merced, you're here again. Akala namin ay una at huling beses ka na naming makakasama sa meeting two months ago.'' nakangiting bati ni Mr. Linares.I gave him a casual laugh.'''Seems like you changed a lot after that accident.''Accident? Nah. Kung alam n'yo lang 'yung totoong dahilan kung bakit ako nagbago at patuloy pang nagbabago. And yes, that reason is no other than my girlfriend. Si Ariadne.Dalawang buwan na mula nang maaksidente ako. At 'yon din ang araw na naging kami ni Ariadne. In short, second monthsary na namin ngayon.Time flies so fast, right?''Wanna join us for a drink? Nagyayaya si Mr. Salcedo. His treat.'' alok n'ya.Umiling ako.''No, thanks. I have to go home early. You know, someone's waiting for me there.'' natatawang sabi ko.Tumawa din s'ya.''T
1 YEAR LATER… RUAN'S P.O.VTime flies so fast. At hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala sa mga pagbabagong nangyari sa buhay ko.''I can't believe this, babe.'' mahinang sabi ko kay Ariadne.We're here now in my mansion's rooftop.Magkatabi kaming nakahiga habang nakamasid sa madilim na kalangitan, sa nagliliwanag na buwan, at sa mga bituing nakasabog sa kaitiman ng langit.Dati, naco-corny-han ako sa mga gan'tong bagay. I only saw romantic things as a huge piece of shit. Pero mula no'ng nakilala ko si Ariadne? Wala na. Everything has changed.'''Yung alin? Na nagbabago ka na? Na wala na 'yung kinasanayan mong buhay dati?'' tanong n'ya.''Nope.'' sagot ko habang nakatitig pa rin sa kawalan. ''I can't believe na isang taon na tayo and yet, hindi pa rin kita nahahawakan. Nahahalikan. O nayayakap man lang. In the way I want to.''Narinig ko s'yang tumawa.''That's okay, babe. Hayaan mo na. At least, nahahawakan naman kita, 'di ba? Nararamdaman mo pa rin ako.'' katuwiran n'ya.'
RUAN'S P.O.V For the first time in our one year relationship, nakatabi ko matulog 'yung girlfriend ko. Nakangiting nag-inat ako.''Good morning, babe—babe?''Takang nilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng kwarto ko.Wala si Ariadne.Napangiti ulit ako.I knew it! Malamang, nasa kitchen na naman s'ya at naghahanda ng almusal sa hindi ko pa rin maintindihang paraan.Muli akong nag-inat bago ako tuluyang bumangon.Hindi na ako naghilamos. Dire-diretso na akong lumabas at naglakad pababa. Papunta sa kusina.Pero imbis na si Ariadne ang makita ko, purong katahimikan ang agad na sumalubong sa akin.Pagkatapos ng matagal na panahon, ngayon na lang ulit ako nakaramdam ng gan'to. 'Yung pakiramdam ng... mag-isa.Bigla akong nakaramdam ng kaba.Damn. Ano bang nangyayari?Dali-dali akong nagpunta sa dining hall pero... wala rin s'ya doon.''Ariadne?'' tawag ko sa kanya habang tumatakbo ako paakyat sa hagdanan. Papunta sa entertainment room.Shit. Ayoko ng gan'tong pakiramdam.Inakala ko na mak
A FEW MONTHS AFTER… RUAN'S P.O.V Arriadne already left me. Ilang buwan na rin ang nakakalipas pero hanggang ngayon, hindi pa rin nagsi-sink in sa akin lahat. Parang kahapon kasi, nand'yan pa s'ya, eh. 'Tapos ngayon, biglang wala na. ''Give me another shot of tequila.'' wala na sa loob na utos ko sa bartender na ngayon ay nasa harapan ko.''Pero sir—''Inis na binagsak ko ang shot glass ko sa counter.''Bingi ka ba? I said, give me another shot of tequila!'' mas malakas nang sabi ko.''Pero lasing na po kayo—''''Hindi pa ako lasing. Damn it! Just give me another one!'' sigaw ko.Nilabas ko ang wallet ko at nilapag ko 'yon sa counter. Pinakita ko rin sa kanya ang cash na dala ko, pati ang mga credit cards ko.''See that? I can pay. I can even buy this whole place! Right here, right now. Lahat ng tao dito, kaya ko kayong bilhin lahat! And yet, you refused to give me a fucking shot of a fucking tequila?!''''It's not that, sir. Lasing na po kasi kayo—''''Hindi nga ako lasing!''Tumay
ZARA'S P.O.V Ala una na ng madaling araw pero hanggang ngayon, wala pa rin si Tristan, ang asawa ko. Btw, I am Zara Dela Merced-Buenavino. Kuya Ruan's half sister and yes, Tristan's wife. ''Mommy, why are you still awake po?'' Gulat na napalingon ako sa ibaba ng hagdanan kung saan nanggaling ang maliit na boses na 'yon. There I saw my four year old daughter. Si Sharia. ''I'm waiting for your dad, baby.'' mahinahong sabi ko. Mula sa pagkakaupo ko sa sofa ay tumayo ako at naglakad palapit sa kanya. Lumuhod ako para mapantayan ko s'ya. Then I hold her cheek as I gave her an assuring smile. ''Go back to your sleep now, baby. Everything's okay.'' sabi ko ulit. Ilang sandali n'ya akong tinitigan sa mga mata ko. Pagkatapos ay hinalikan n'ya ako sa pisngi. ''Go to sleep na rin po.'' malambing na sabi n'ya. Tumango ako. Binuhat ko s'ya bago ako naglakad pataas sa hagdanan. Hinatid ko s'ya sa kwarto n'ya. I put her down on her bed. Kinumutan ko na rin s'ya. ''Sleep tight, baby. M
RUAN'S P.O.V Almost eight months and maybe... tanggap ko na na wala na talaga si Arriadne. She already left me. Kaya mas mabuti siguro kung kalimutan ko na lang s'ya. Maybe, it would be better if I came back in to my previous life. No'ng hindi ko pa nakikilala si Ariadne. ''So, you're back in life again, huh?'' sabi ng babaeng nakatayo ngayon sa harapan ko. And that woman is none other than Thia. ''Just shut up and start.'' malamig na sabi ko. She smiled at me seductively. Lumapit s'ya sa akin at sinimulan n'ya na akong halikan. ''Oh, man!'' Dahil sa narinig ko ay naitulak ko si Thia. ''What's this? Walang special and extra service sa bar ko, bro!'' natatawang sabi ulit ni Tristan. I rake my hair in disgust. Yeah, wala ako sa bahay ko. At lalong wala ako sa kwarto ko. I'm here at Tristan's bar. ''What do you want?'' inis na tanong ko. ''Excuse me lang, huh?'' sabi ni Tristan kay Thia na ngayon ay halatang nawawalan na ng pasensya. ''I just have to talk to my brother-in-la
UNKNOWN P.O.V Akala ko nakatakas na ako sa karahasan na pwede kong pagdaanan. Pero hindi pa rin pala... Hindi mapakaling naglakad ako pabalik-balik, paikot sa maliit na kwarto kung nasaan ako. Kailangan ko nang makaalis dito sa lalong madaling panahon. Nagmamadaling kinuha ko ang isang maliit na bag. Nilagay ko na rin doon ang ilang damit at mahahalagang gamit ko. Mamaya, kahit ano'ng mangyari, aalis ako. Tatakas ako. TRISTAN'S P.O.V It's passed two a.m but we're still here in my bar. Nag-iinuman. Nagku-kwentuhan at nagtatawanan. ''I think, we need to end this, bro. Mag-uumaga na.'' sabi ko kay Ruan na ngayon ay nakasubsob na sa counter. Medyo nakakaramdam na rin kasi ako ng hilo. Hindi ako masyadong uminom dahil binilin sa akin ni Zara na ihatid ko pauwi ang kapatid n'ya. ''Y-Yeah... U-Uuwi na tayoOooO!'' sabi n'ya naman. Tinaas n'ya pa ang kamay n'ya pero hindi nagtagal ay unti-unti ring kusang bumaba 'yon. He's really wasted. Tss! Pinilit kong tumayo. ''Tara na, bro.
ZARA'S P.O.V Halos dalawang oras na ako dito sa ospital. Tristan also went here but I ask him to go to the police station. Kailangan daw imbestigahan ang nangyaring aksidente. Lalo na't hindi lang si Kuya Ruan ang sangkot doon. Yes, may ibang tao pa na nadamay sa aksidente. And unfortunately, the other victim was a girl. Wala daw nakakakilala dito. At base sa mga gamit na dala nito na nakita sa area kung saan nangyari ang aksidente, mukha daw itong pinalayas o kusang lumayas. Wala rin daw dalang cell phone o ID 'yung babae kaya nahihirapan silang tukuyin kung sino at taga-saan ba ito. Hanggang ngayon, nasa operating room pa si Kuya at 'yung babae. Agad akong napatayo nang makita ko si Tristan na may kasamang dalawang pulis. Papalapit sila sa akin kaya sinalubong ko na sila agad. Tristan immediately hugged me. ''Good morning, Mrs. Buenavino.'' bati ng isang pulis. ''G-Good morning din po.'' bati ko rin. ''N-Nalaman n'yo na po ba kung Ano'ng eksaktong nangyari kay Kuya?'' ''Ye