Padarag ko na kinuha sa kaniya ang cell phone ko at saka siya tinalikuran upang makaalis na ngunit mas mabilis siya na hinila ako upang hindi tuluyan na makalabas ng pinto. "Bitawan mo nga ako!" inis na pagpiglas ko nang sa isang iglap ay buhat-buhat na niya ako habang patungo sa silid niya. "No, dito ka lang, Aurora. Don't be too stubborn!" "Ikaw ang makulit! Sinabi ko na nga na uuwi na ako 'di ba? Tanga ka ba at hindi makaintindi?" Napadaing na lang ako sa sakit ng balakang ko nang padarag niya akong ibaba sa kama niya. Wala ng mas tatalim pa sa tingin ko sa kaniya na ngayon ay salubong din ang mga kilay habang nakatingin sa akin. "Ito ba ang mga natututunan mo tuwing kasama mo siya—" "No, ang tanong ko ang sagutin mo, Lucas. Hindi ka pa rin ba tapos? Hindi ka pa ba tapos na saktan ako? Putangina naman," natatawang ani ko. "Hindi ko na alam kung ano na naman ang nasa putanginang utak mo at plano mo sa akin dahil ganiyan ka na naman kung umasta—" Hindi ko na nagawa pa na itulo
Evening came at wala na si Lucas sa tabi ko. Wala siya sa condo at hindi ko alam kung saan siya pumunta. Marahil kay Iris dahil doon naman na siya nagpapahinga mula nang bumalik kami galing isla. Kinuha ko ang cell phone ko sa night stand at tiningnan iyon. Walang message sila Mommy and I was about na magpaalam sa kanila nang makita ang recent text galing kay Daddy. I opened it and my brows unconsciously furrowed as I read the message. "Don't tell, Aurora about it. She's already having a hard time, Lucas." Bahagya pa akong nagulat nang bigla na lang mag-ring ang cell phone ko. Napabuga na lang ako ng hangin habang pinagmamasdan ang pangalan ni Haze roon. "Haze," sambit ko nang sagutin iyon. Naitagilid ko na lang ang ulo ko nang marinig ang animo'y paghikbi niya. "Hello, Haze? Are you there?" tanong ko. "Aurora," tawag niya sa akin. Sinadya ko na hindi sumagot at hinintay ang sasabihin niya ngunit wala siyang sinabi na kung ano pa. "Haze?" tawag ko ulit sa kaniya. "Puwede m
"Aurora," paggising sa akin at marahan akong tinatapik sa pisngi.Hinang-hina ako na nagmulat ng aking mga mata. Sumasakit na ang pisngi ko marahil sa natuyong dugo. Huling natandaan ko na lang ay pinalo ako ng kung ano sa ulo at matapos noon ay sinuot nila sa ulo ko ang isang sako."Kaya mong tumakbo?" pabulong na tanong niya.Umiling ako. "Sinong kasama mo?" tanong ko nang wala akong marinig na ingay sa paligid."Mamaya mo na itanong 'yan," sagot niya habang nagmamadali na tinanggal ang tali sa paa at braso ko.Nakaramdam ako ng taranta nang marinig ang dalawang nag-uusap papalapit sa gawi kung nasaan kami ngayon ni Lucas."May tao," pabulong na sambit ko kahit alam ko na naririnig din niya ang mga iyon.Wala na akong nagawa pa nang hinila ako ni Lucas at magsimula kaming magtatakbo. Kahit nanlalambot ang mga tuhod ay pinilit kong makisabay dahil kung hindi ay baka pareho kaming mamatay."Damn it," bulong niya at saka muli akong hinatak pabalik sa loob.Para akong hangin na sumusuno
"Mukhang bumabagal ka kumilos, Martin," natatawang ani Haze. "Hamakin mo na naunahan pa rin kita bago mo masabi sa asawa mo— Hindi na nga pala kayo kasal kaso mukhang naghahabol ka," tunog insulto na dagdag niya. Tiningnan ko si Lucas nang wala akong marinig na kung ano mula sa kaniya. Ngunit wala rin akong makita na emosiyon sa mukha niya, kabaliktaran sa kung gaano ako ginulat ng mga pangyayari. Nakatingin lang siya kay Iris na nginitian lang siya at animo'y naaawa na hindi magawang makalapit kay Lucas. I was still in dazed while processing what's happening. All this time... Nasa paligid ko lang silang lahat. Paanong napapaligiran lang ako ng mga taong kay tagal naging palaisipan sa akin kung bakit ko nararanasan ang mga bagay na hindi naman dapat. Paano? Binalik ko ang mga mata ko kay Haze na ngayon ay tatawa-tawa na nakatingin sa aming dalawa ni Lucas. Ibang-iba ang hitsura niya kumpara sa haze na nakilala ko. "Ikaw si Red?" hindi makapaniwalang sambit ko. "Yes, I am," pag-a
Gustong-gusto ko balikan si Lucas ngunit hindi ko magawa. Masiyadong malakas si Chris upang hatakin ako palayo roon. Kulang na lang ay madapa na ako sa sobrang pagmamadali. Napasigaw na lang ako sa tuwing naririnig ang palitan na pagputok ng mga baril. "Stay here," utos ni Chris nang bahagya akong itulak sa likod ng mga malalaking balde. Hindi ko na nagawa pa na makapagsalita nang nagtatakbo siya papalayo sa gawi ko habang nagpapaulan ng bala ng baril. Mariin kong tinkpan ang mga tainga ko. Nanlalabo na nang sobra ang aking paningin. Pakiramdam ko ay napakawalang-kwenta ko na tao dahil hindi ako makatulong sa kanila. Umusbong ang galit sa akin nang makita si Iris na nagmamadali sa pag-alis kasama ang iilan nilang tauhan. Mabilis kong kinuha ang baril na hawak ng isang nakabulagta na lalaki sa harapan ko. "Iris!" pag-agaw ko sa atensiyon niya ngunit nilamon lang iyon ng mga putukan. Itinaas ko ang braso ko at itinutok sa kaniya ang baril. Ang hindi ko inaasahan ay ang paghila
Tulala ako na nakatingin sa bintana ng kuwarto ko. Sariwang-sariwa pa ang mga nangyari at kung balikan ko iyon ay parang kahapon lang nangyari ang lahat kahit na isang linggo na matapos ang lahat ng kaganapan.Mapait akong napangiti nang muling sumagi sa aking isipan ang ibinalita ni Mommy. I looked at the stars above. Nagkikiningan iyon at napakagandang tingnan.Marahan kong ipinikit ang aking mga mata at dinama ang malamig na hangin na dumampi sa aking mukha. Muling tumulo ang luha mula sa aking mga mata.Chris and Lucas life was on the brink of death and so do I. Pare-pareho kaming naperwisyo dahil sa paghihiganti ni Haze pero kung hindi rin ako umalis sa condo noong gabi na iyon at makipagkita kay Haze ay hindi mangyayari ang lahat ng ito. There's no one to blame but me, right?I don't really know what the exact reason apart from her younger sister who died and he was blaming Lucas for it. Matagal akong nanatili sa hospital because of the severe head injury and the gunshot that I
"What are you doing here?"Gumilid ako upang makadaan si Lucas. Minuto na rin ang nakalipas magmula nang makarating ako rito aa condo niya habang siya ay heto at kararating lang.Hindi ko siya matingnan sa mukha dahil sa hiya na bumabalot sa akin. Ni hindi ko nga alam kung dapat ba talaga ako makaramdam ng hiya.Nagulat ako nang itulak niya ako nang sumunod ako sa kaniya. Nagsalubong ang mga mata namin na dalawa at doon ako nakaramdam ng awa nang makita ang mga mata niya na sobrang tamlay. Nangingitim din ang palibot noon na para bang wala pa siyang maayos na tulog.Nakaramdam ako ng kirot sa aking puso."Umalis ka na," pagpapalayas niya sa akin.Umiling ako. "Dito lang ako," sambit ko.Sinamaan niya ako ng tingin."Bakit hindi mo sinabi sa akin?" tanong ko. "I was waiting for you na bisitahin mo naman ako—" "Patay ka na ba?" tanong niya pabalik, interrupting what I will going to say."Kung namatay rin ba ako... bibisitahin mo ako? Kami ng anak mo?"Wala akong makitang reaksiyon mula
"Then abort it!" sigaw ni Lucas.Hindi makapaniwala na tiningnan ko siya. "Naririnig mo ba ang sarili mo?" halos manghina na tanong ko. "Lucas, anak mo 'to! Sa'yo galing ito tapos sasabihin mo ipalaglag ko?! Anong klaseng ama ka?" pangunguwestiyon ko sa kaniya."You're asking me if what should I do with that? Fuck that child. Patayin mo kung kaya mo, kung ayaw mo alagaan mo mag-isa mo. Huwag mo na akong idamay pa sa problema mo. I have a lot of important things na mas dapat kong unahin," salubong ang kilay na aniya.Natatawa na tiningnan ko siya. "Mas importanteng bagay? Tangina, Lucas! Mas importante ba sa'yo ang lumaklak ng alak?" tanong ko. "Ayan ba ang importante sa'yo? Anak mo ang pinag-uusapan dito! Anak nating dalawa! I am willing to be by your side especially in your lowest times, right now—""We're already divorced, Aurora. Ano pa ba ang gusto mo? Pinagtatabuyan mo na ako noon 'di ba? Putangina, bumabalik ka na naman sa pagiging linta nakakairita ka na!" sigaw niya dahilan up