Tulala ako na nakatingin sa bintana ng kuwarto ko. Sariwang-sariwa pa ang mga nangyari at kung balikan ko iyon ay parang kahapon lang nangyari ang lahat kahit na isang linggo na matapos ang lahat ng kaganapan.Mapait akong napangiti nang muling sumagi sa aking isipan ang ibinalita ni Mommy. I looked at the stars above. Nagkikiningan iyon at napakagandang tingnan.Marahan kong ipinikit ang aking mga mata at dinama ang malamig na hangin na dumampi sa aking mukha. Muling tumulo ang luha mula sa aking mga mata.Chris and Lucas life was on the brink of death and so do I. Pare-pareho kaming naperwisyo dahil sa paghihiganti ni Haze pero kung hindi rin ako umalis sa condo noong gabi na iyon at makipagkita kay Haze ay hindi mangyayari ang lahat ng ito. There's no one to blame but me, right?I don't really know what the exact reason apart from her younger sister who died and he was blaming Lucas for it. Matagal akong nanatili sa hospital because of the severe head injury and the gunshot that I
"What are you doing here?"Gumilid ako upang makadaan si Lucas. Minuto na rin ang nakalipas magmula nang makarating ako rito aa condo niya habang siya ay heto at kararating lang.Hindi ko siya matingnan sa mukha dahil sa hiya na bumabalot sa akin. Ni hindi ko nga alam kung dapat ba talaga ako makaramdam ng hiya.Nagulat ako nang itulak niya ako nang sumunod ako sa kaniya. Nagsalubong ang mga mata namin na dalawa at doon ako nakaramdam ng awa nang makita ang mga mata niya na sobrang tamlay. Nangingitim din ang palibot noon na para bang wala pa siyang maayos na tulog.Nakaramdam ako ng kirot sa aking puso."Umalis ka na," pagpapalayas niya sa akin.Umiling ako. "Dito lang ako," sambit ko.Sinamaan niya ako ng tingin."Bakit hindi mo sinabi sa akin?" tanong ko. "I was waiting for you na bisitahin mo naman ako—" "Patay ka na ba?" tanong niya pabalik, interrupting what I will going to say."Kung namatay rin ba ako... bibisitahin mo ako? Kami ng anak mo?"Wala akong makitang reaksiyon mula
"Then abort it!" sigaw ni Lucas.Hindi makapaniwala na tiningnan ko siya. "Naririnig mo ba ang sarili mo?" halos manghina na tanong ko. "Lucas, anak mo 'to! Sa'yo galing ito tapos sasabihin mo ipalaglag ko?! Anong klaseng ama ka?" pangunguwestiyon ko sa kaniya."You're asking me if what should I do with that? Fuck that child. Patayin mo kung kaya mo, kung ayaw mo alagaan mo mag-isa mo. Huwag mo na akong idamay pa sa problema mo. I have a lot of important things na mas dapat kong unahin," salubong ang kilay na aniya.Natatawa na tiningnan ko siya. "Mas importanteng bagay? Tangina, Lucas! Mas importante ba sa'yo ang lumaklak ng alak?" tanong ko. "Ayan ba ang importante sa'yo? Anak mo ang pinag-uusapan dito! Anak nating dalawa! I am willing to be by your side especially in your lowest times, right now—""We're already divorced, Aurora. Ano pa ba ang gusto mo? Pinagtatabuyan mo na ako noon 'di ba? Putangina, bumabalik ka na naman sa pagiging linta nakakairita ka na!" sigaw niya dahilan up
Marahan ko na hinampas ang gilid ng hita ni Lucas na siyang hawak ko nang isagad niya sa aking bibig ang kahabaan niya.Kumurap ako nang mamasa ang aking mga mata. Naghabol ako ng hininga nang pakawalan niya iyon. Kulang na lang ay sumuka ako."Put it in your mouth," utos niya at pilit na kinakatok ang ang nakasarang labi ko ng kaniyang pagkalalaki.Nang hindi nakuntento ay hinampas niya iyon sa mukha ko dahilan upang mapahawak ako sa aking pisngi at ilong kung saan iyon tumama."Damn it! Can't you hear me? I said put it in your mouth!" galit na utos niya.Wala akong nagawa kung hindi ang sundin ang nais niya. I was out of words nang maramdaman ang pabilis na pabilis na pagpasok niya ng kaniyang pagkalalaki sa aking bibig. Gusto ko na sumuko nang isagad niya iyon nang isagad.Ramdam ko ang animo'y pagkabanat ng aking lalamunan sa tuwing isasagad niya iyon. Kahit na nahihirapan na ay hindi ko na lang inireklamo pa. Nagsimula rin siyang dumaing at mapaungol sa sensasiyon na hatid noon.
It was around three in the morning when I received a call from Lucas na hindi na nagparamdam pa matapos ang ginawa niyang pagtataboy sa akin noong gabing iyon. Wala sa sarili na sinagot ko iyon kahit na antok na antok pa."Lucas," ani ko."Pumunta ka rito sa condo ko," utos niya.Nagsalubong ang mga kilay ko at bahagyang iminulat ang aking mga mata. Kinusot ko pa iyon dahil medyo malabo. Katutulog-tulog ko lang dahil na rin sa abala ako sa pag-asikaso kila Daddy na sobrang busy these past few weeks.Hindi ko alam kung ano ang pinagkakaabalahan nila but I am sure that it was a hundred percent related to the case that they are handling. Nothings new about it but the difference was that, they are too busy in this certain case. Ni wala akong chance na makausap sila dahil minsan ay gigising ako na wala na sila, uuwi sila ng tulog na ako at minsan ay sumasaglit na lang sila halos dito sa bahay na para bang wala na silang panahon para magpahinga.I can see and sense that they were tired but
Lucas watched as I adjusted the headband. Hindi ako makakuha ng tapang ng loob upang maghubad sa harapan niya. Even though he was trying to make me wear the undies but the fact that it was transparent, para lang din akong nakahubad sa harapan niya.Ano pa ang pinagkaiba noon? He could just said na maghubad na lang ako sa harapan niya. Hindi ko tinanggal ang mga mata ko sa kaniya habang dahan-dahan na tinanggal ang aking mga saplot. I was waiting for him na bawiin niya ang kaniyang gusto but instead of doing it, I saw the expression of his eyes, softening slightly, as if he had momentarily forgotten the tense atmosphere. I could see a hint of curiosity in his eyes, which, strangely, made me feel even more vulnerable.I swallowed hard na para bang kasabay noon ay ang paglunok ko sa aking dignidad. As I completed my transformation into the absurd bunny costume with this fucking transparent undies, I couldn't help but feel a mix of embarrassment, resentment, and, most surprisingly, a spa
"Pauwi na ako, My," sagot ko sa tawag niya.I was barely had rest. Hindi ako tinigilan ni Lucas matapos ang nangyari kanina. Putok na ang araw ay hindi pa rin ubos ang enerhiya niya and here I am, drained.Bawal akong magpuyat pero wala rin akong nagawa pa."Bakit ba bumalik ka pa riyan sa condo mo? Ayaw mo ba rito sa bahay?" tanong niya.Mabilis akong umiling. "No, My. May hinahanap lang ako. Pabalik na rin naman po ako," pagsisinungaling ko habang nakatingin kay Lucas na mahimbing ang tulog sa tabi ko."Is that so? Then magse-set na lang ako ng family dinner later. Are you okay with that?""Yeah, sure, My. That's great, ilang araw ko na rin po kayong hindi nakakasabay kumain."Tinanggal ko ang braso ni Lucas na nakapatong sa baywang ko bago ako umalis sa kama. Halos mapamura pa ako nang makita sa salamin ang hitsura ko.Gulo-gulo ang buhok, medyo nangingitim ang ilalim ng mga mata, at antok na antok ang pagmumukha.Nagpaalam na rin si Mommy matapos ang ilang sandali. Magkasama sila
Nanginginig ang aking mga kamay. Hindi ako mapakali habang tinatahak ko ang daan patungo sa Gazila highway. Walang sinabi kung saan ang eksaktong hospital kung saan dinala sila Mommy but I searched for hospitals that was around that highway.Hanggang ngayon ay parang hindi pa rin nagsi-sink in sa akin ang lahat. Kanina ko lang din napagtanto na hindi pa pala umuuwi sila Mommy but the thing is that... hindi ko alam na may malaki na naman silang kaso na hinahawakan. Ganoon na ba ako kawalang kwenta na anak?Ito na ang kinatatakutan ko. Matagal ko nang pinapaalalahan sila Daddy na magbawas na ng mga kliyente na sobrang bibigat ang pangalan na kinakabangga dahil sa huli ay sila ang mapapahamak.Muli ako napabuga ng hangin. Tanging ang mga magulang ko lang ngayon ang nasa isipan ko. Hindi ko alam kung may balita na ulit tungkol sa insidente dahil matapos maibalita iyon ay agad na rin akong umalis upang puntahan ang hospital na sinasabi sa balita.Kung saan pinakamalapit na hospital na nasa