Nang makita ni Gina na walang silbi ang mga pang-iinsulto niya, lumapit siya at tinulak niya si Frank, "Umalis ka na dito! Wala dito si Helen—walang kwenta ang pagsigaw mo dito!"Tiniis ni Frank ang mahihina niyang suntok at pangangalmot habang patuloy siya sa pagsigaw sa loob ng Lane Manor. "Helen! Sisirain ko ang kasal mo at itatakas kita—sa ayaw o sa gusto mo! Ganun katigas ang ulo ko at lagi akong padalos-dalos, at walang makakapigil sa’kin! Hindi ang pamilya mo, hindi si Chaz Graves… Hindi rin ang mga Lionheart!”Pagkatapos niyang sabihin ang gusto niyang sabihin, tahimik na hinintay ni Frank ang sagot ni Helen.Subalit, nanatiling tahimik sa mansyon maliban sa pagsigaw at pagmumura ni Gina.Gayunpaman, hindi tumigil si Frank.Pagkatapos, noong aalis na sana siya, bumukas ang mga pinto at lumabas si Helen suot ang kanyang pajama.Nataranta si Gina noong nakita niya si Helen. "Anong ginagawa mo, Helen?! Malapit ka nang ikasal kay Chaz Graves. Alang-alang sa mga Northstream La
Tahimik na sinabi ni Frank na: "Kilala kita, Helen. Hindi ka tumitingin sa mga mata ko kapag nagsisinungaling ka.”"Huwag kang umasta na parang kilala mo ako. Kasi hindi—at lilinawin ko sayo.” Ngumiti si Helen. "Iba na ako ngayon. Dapat maging makatotohanan ang isang tao at isuko ang mga walang katuturang ambisyon. Ano ang buhay para sa isang babae, kung hindi ang humanap ng isang lalaki na maaasahan niya at pagsisilbihan niya? Bakit ko kailangang harapin ang lahat ng problema sa isang sulok at ang mga shareholder sa halip na maging isang housewife? Isa itong madaling buhay na makakabuti sa lahat.”“Iyan ba talaga ang nasa isip mo?" Tanong ni Frank, nakatingin siya ng maigi sa mga mata ni Helen."Oo.” Tumingin ng diretso si Helen sa mga mata niya sa pagkakataong ito. “Hindi na mahalaga kung anong iniisip mo o kung gaano kataas ang tingin mo sa sarili mo—hindi ako sasama sayo, kaya sumuko ka na. Gabi na at pagod na ako… Oras na para umalis ka.”Sa mga salitang iyon, tahimik na bumal
Hindi mabilang ang mayayaman at makapangyarihang mga indibidwal na dumating, daan-daang mga mamahaling kotse ang nakahilera sa parking lot sa labas ng Graves Mansion. Natural, marami pang iba ang napilitang pumarada sa may bangketa.Nakasuot si Chaz ng itim na tuxedo, nakasuklay ng maayos ang kanyang buhok habang nakatayo siya at tinatanggap ang lahat ng mga bisita na pumapasok sa lugar.Natural, ang mga top elite lang ng Riverton ang binabati niya—ang mga retainer niya ang bahala sa mga mas mababang pamilya at maliliit na negosyante.Kahit na habang mukha siyang masaya at mabait, itinaas niya ang kanyang champagne flute upang pasalamatan ang mga bisita sa paligid niya, lumapit sa kanya ang isa sa mga tagapagsilbi dala ang isang report, "Nakahanda na ang lahat, sir… pero walang ipinadalang kahit sino ang mga Salazar, sinabi nila na may mga nangyaring hindi inaasahan." Nagkibit balikat si Chaz. "Hindi rin naman ako gaanong umaasa kay Donald Salazar e.”"Hindi ‘yun, sir,” sabi ng t
Nang makita niya na sumimangot si Helen sa sinabi niya, agad na sinabi ni Gina sa kanya na, "Huwag kang mag-alala—puro salita lang yung walanghiyang ‘yun. Sinusubukan ka lang niyang lokohin para sumama ka sa kanya. Siguradong hindi niya susubukang pumasok sa lugar na ‘to… Anong malay natin, baka umalis na siya sa Riverton sa mga oras na ‘to!”Nadismaya at umasa si Helen—ang tanging gusto niya ay maging ligtas si Frank, at wala siyang magawa kundi umasa na hindi na gumawa si Frank ng dahilan upang lumala pa ang sitwasyon.Biglang pumasok sa kwarto si Cindy noong sandaling iyon, at agad niyang hinablot ang jewelry box, napanganga siya dito at kay Helen, “Wow… Binigay ba sayo ni Mr. Graves ang mga ‘to? Pwede bang sa’kin na lang ang ilan sa mga kwintas na ‘to? Hindi pa ako nakapagsuot ng kahit anong ganito kamamahalin…”“Sige, sayo na ‘yan.” Pinilit ngumiti ni Helen.Hindi siya interesado sa jewelry box at itinulak niya ito papunta kay Cindy.“Salamat, Helen!” Tuwang-tuwa si Cindy at
Subalit, uminit ang mga tainga ni Helen sa mga sinabi ni Chaz dahil isa itong malaking kabalintunaan.True love? Loyalty? Puro kasinungalingan.Malinaw na pinipilit siya ni Chaz at ginagamit niya siya upang kontrolin ang Lane family.Bigla siyang nakaramdam ng pagod at wala siyang ibang gustong gawin kundi ang itapon ang lahat ng problema niya.Kasabay nito, hindi niya mapigilang mapaisip kung darating ba si Frank upang iligtas siya, at bigla siyang nadala ng mga pantasya niya…Paano kung tipunin ni Frank ang lahat ng mga bigatin ng Riverton? Magagawa kaya niyang sundin ang puso niya at tumakas sa kasalang ito na puno ng kasinungalingan at panloloko?Pagkatapos ay nagpatuloy ang emcee, “Salamat, Mr. Graves—Sigurado ako na naantig ang lahat sa katapatan mo. At ngayon, imbitahan naman natin si Ms. Lane sa stage!”Gayunpaman, nanatiling tahimik ang paligid at tumagal ito ng ilang sandali.Natauhan lamang si Helen noong tinulak siya ni Gina at napagtanto niya na aakyat pala siya da
Hindi kalaunan, nagsalita na ang pari. “Helen Lane, tinatanggap mo ba ang lalaking ito bilang pinakamamahal mong asawa?”Abot tainga ang ngiti ni Chaz nang humarap sila ni Helen sa isa’t isa.Pagkatapos, siniguro niya na walang ibang tao na makakarinig sa kanila, bumulong siya, “Huwag kang mag-alala, Helen. Nakausap ko na si Titus Lionheart tungkol sa pabor na hinihingi mo, at pumayag siya.”“Talaga?” Nagulat si Helen ngunit hindi nagtagal ay namroblema siya.Lumamig ang tingin ni Chaz habang nakangiti siya dahil sa naging reaksyon ni Helen. “Pero may isang kondisyon siya.”“Ano ‘yun?” Kinabahan si Helen, kinutuban siya ng hindi maganda.Lumaki ang ngiti mga labi ni Chaz. “Ang kapatid niya na si Wilbur ang makakakuha ng unang gabi mo.”“Ano?!” Nagulat si Helen at hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig. “Chaz Graves, isa kang—”“Ano, tumatanggi ka ba?” Umiling si Chaz habang tumatawa. “Huwag kang mag-alala. Magrerecord lang ako ng video at gagamitin ko ito ng tama–-huwag kan
”Helen!” Sigaw ni Gina. “Sige na! Umoo ka na! Katapusan na ng pamilya natin kapag umatras ka!”“Oo nga, Helen!” Sumigaw din si Cindy. “Umoo ka na!”“Sige na!” Inudyukan din ng mga tao si Helen, at tumingin siya sa paligid, ngunit wala doon ang mukhang hinahanap niya.At kapag umoo siya ngayon, wala na itong atrasan.Maging si Chaz ay nakasimangot na din noong sandaling iyon. “Sinasadya mo ba akong ipahiya, Helen? Mabuti pa tanggapin mo ang alok ko, kung ayaw mong mamamatay si Frank! Hindi, hindi lang siya ang mamamatay—ang nanay mo, ang pinsan mo, at ang lahat ng mga taong nagsisilbi sa mga Northstream Lane ay mamamatay! Magdesisyon ka na… Hindi, hindi na magbabago ‘to kahit na tumanggi ka!”Nanginig si Helen sa pagbabanta ni Chaz, at hindi kalaunan ay ipinikit niya ang mga mata niya at pinakalma niya ang mga kamao niya at sumuko.“Sige…” Sabi ni Helen, puno ng paghihinagpis ang kanyang mga mata.Ngunit bago pa siya makapagsalita, biglang bumukas ang mga pinto ng Graves Mansion!
”Frank Lawrence? Ngayon ko lang narinig ang pangalan niya.”“Sino siya? Ang lakas ng loob niya na banggain ang Graves family, na isa sa top four families ng Southstream!”“Nababaliw na ba siya? Gusto na ba niyang mamatay?”“Uy, mukhang magiging maganda ‘to! Nakahanda na ang headline ko para bukas!”“Magiging maganda ang palabas!”Ang payapang kasalan ay unang ginulo ng bulungan ng mga tao, at di nagtagal, nagsimula na ang kaguluhan.Sabay-sabay na pinag-usapan ng mga tao ang tungkol sa pagkatao ni Frank, ang arranged marriage sa pagitan ng mga Lane at mga Graves, at kung ano ang naging dahilan sa panggugulo sa kasalang ito.“Oh, napanaginipan ko na mangyayari ‘to…” Biglang nagsalita ang isang heiress ng may kumikislap na mga mata. “Ikakasal ang prinsesa sa isang prinsipe, ngunit dumating sa kasal nila ang tunay na pag-ibig ng prinsesa upang itakas siya…”“Gumising ka nga. Ito ang reyalidad, hindi ito isang fairy tale—at ipinapahamak ng lalaking ‘yun ang sarili niya.”“Oo nga.
“Mas magaling kaysa sa'yo?”Tumaas ang kilay ni Jean at tumawa siya nang malakas. “Nakakatawa ka talaga, Mr. Lawrence—mas magaling ka pang manloko kaysa sa mga negosyante. Ang ganda ngang pakinggan, pero gaano karaming tao ba sa mundong ito ang mas magaling kaysa sa'yo?”“Ahem. Masasabi kong… napakarami nila.” Kinamot ni Frank ang tungki ng ilong niya. “Alam mo talaga kung paano mambola ng lalaki, Jean, pero isa lang akong lalaking ikinasal sa pamilya ng asawa niya at pinalayas pagkatapos.”“Sige, wala nang halong nito.” Naging seryoso ang ekspresyon ni Jean habang tinitigan niya siya nang maigi. “Sapat na ang pag-oobserba ko kay Winter para makitang seryoso siya sa'yo. Pero kung may pakialam ka kay Winter, hindi ka dapat magpakita ngayong araw o masyadong nagyabang. Ngayong ginawa mo yan, kailangan mong maging responsable—naiintindigan mo ba yun, Mr. Lawrence?”Gayunpaman, nahiya si Frank. Mas bata si Winter sa kanya, at ipinagkatiwala siya ng mentor niya sa kanya. Kapag nagka
Halatang marami pang sasabihin si Winter, pero wala siyang nagawa kundi umalis sa entablado. Pagkatapos niya, habang tinanggap ni Jean ang sertipiko niya, nagtanong siya nang pabulong, “Mr. Lawrence, sabihin mo sa'kin—anong tingin mo kay Winter?”“Kay Winter?” Kampanteng ngumiti si Frank. “Siya ang nakababata kong kapatid na ipinagkatiwala sa'kin ng mentor ko para alagaan habangbuhay.”“Ah, naiintindihan ko na.”Tumango si Jean, na yumuko kay Frank bago umalis sa entablado kasama ng sertipiko niya. Nanood si Frank habang umalis siya. Inisip niyang mas matanda siyang mag-isip kumpara sa mga kaedaran niya. -May aftershow pagkatapos ng convocation ceremony, kung saan tumayo si Noel sa entablado para kumanta sa mga tao. Isa talaga siyang sikat na bituin, natulala ang lahat sa kanya niya kahit na pag-arte ang espesyalidad niya. Pagkatapos niyang umalis sa entablado, isang nakakagulat na mukha ang lumitaw. “Hoy, Master Lawrence! Pumasa ako sa entrance exams para sa Riverton
Pagkatapos lumabas ni Bill ng convocation hall, tahimik na tahimik ang seremonya—sa sobrang tahimik ay baka kaya nilang marinig ang karayom na bumagsak sa lapag. “Urgh… Ang tigas ng ulo niya. Sayang lang ang pagsisikap ng tatay niya.” Bumuntong-hininga si Dan habang nanood siya. May talento si Bill at ginusto niyang kunin siya bilang estudyante. Ang totoo, ginawa ni Dan iyon para palusugin ang isip ni Bill, para matutunan niya ang pagpapakumbaba at katapatan. Natural na binalak niya ring ipakita kay Frank ang iniisip niya sa usaping ito, at malay nila baka palampasin ni Frank ang ginawa ni Bill at magbigay pa ng ilang payo?Gayunpaman, hindi ito tinanggap ng batang iyon, na lumayas pa nga at iniwang dismayado si Dan. Nahimasmasan rin si Dan. “Umalis siya, at yun na yun. Walang pagkadismaya rito—malinaw na masama ang pag-iisip niya sa kabila ng talento niya.”Gayunpaman, ang hindi alam ni Dan, binigyan si Bill ng tatay niya ng malinaw na utos na kunin ang Riverton University g
“Hah! Ano naman ngayon? Hindi siya maikukumpara kahit sa buhok ni Professor Lawrence!”“Ano ba. Nakakainsulto yan sa buhok ni Professor Lawrence.”“Ano? May buhok ka ni Professor Lawrence? Magkano? Bibilhin ko!”Ang lantarang pangungutya at pagkamuhi mula sa mga kapwa niya estudyante ay nagpayuko at nagpangitngit sa ngipin ni Bill, na sa sobrang higpit ay halos mabasag ang ngipin niya. “Bwisit…” pabulong niyang mura. Nasa likuran niya si Winter, pinapanood siya habang pinahiya siya mula sa umpisa hanggang sa dulo. Hindi lang siya nabigong ligawan si Winter—itinatakwil na ngayon si Bill ng lipunan, at maruming-marumi na ang reputasyon niya. Kapag umabot ang balita sa tatay niya sa Zamri, hindi lang siya basta pagagalitan, tiyak na bubugbugin siya ng tatay niya at itatakwil. Lalo na't hindi maiiwasang marurumihan rin ang reputasyon ng tatay niya, at pagtatawanan ng kahit na sino ang tatay niya nang dahil sa kanya!“Frank Lawrence… Winter Lawrence… Jean Zims… Maghintay lang ka
“Tama na yan,” sabi ni Dan Zimmer sa sandaling iyon at pinigilan ang usapan. Kasabay nito, tinitigan nang masama ng chief ng Flora Hall ang namumutlang si Bill. “Mamaya na natin gawin ang kamustahan. Dapat nating ipagpatuloy ang seremonya sa ngayon.”Pagkatapos nito, nanahimik ang maingay na madla at nanood ang lahat habang naglakad si Frank papunta sa entablado at umupo sa tabi ng ibang importanteng tao. “Hehe.” Tumawa siya at kumindat kay Winter. Kahit kanina ay malapit na siyang makuha, nagtago siya ng isang ngiti sa ilalim ng palad niya—hindi nagsinungaling ang mahal niyang kuya, at nandito ang mga mahahalagang taong iyon dahil sa imbitasyon niya!Talagang tuwang-tuwa siya na makita ang sorpresang inihanda ni Frank para sa kanya!Sa kabilang banda, bumulong si Bill sa sarili niya, “Paanong nangyari to? Paano…”Maputlang-maputla siya habang bumagsak siya sa upuan niya. Nakatulala siya kay Frank habang nakipag-usap siya sa ibang mahalagang tao sa paligid niya. Sa paligid
“Uh-huh,” tumango si Frank sa dalawang babae bago tumingala sa mahahalagang tao sa entablado nang may maliit na ngiti.“Heh. Ang tagal nating di nagkita.” Tumawa siya. Nanigas ang buong hall sa mga sinabi niya, habang napanganga sina Jean at Winter. Anong ibig sabihin nito? Kilala ba talaga sila ni Frank… o nagpapanggap lang siya?Pero kung nagpapanggap siyang magkakilala sila… Hindi ba sumosobra na siya para lang magmukhang maganda?!Sa malapit, nakangisi pa rin si Bill, ngunit nanigas siya nang parang estatwa habang ginambala siya ng masamang kutob. Hindi kaya dumating talaga ang mahahalagang taong iyon sa ilalim ng imbitasyon ng putong ito? Imposible yan! Sinong nagbigay sa kanya ng karapatang?!Natural na nadurog kaagad ang huling pag-asa niyang hindi ito totoo nang ngumiti ang striktong senador ng Riverton na si Gerald Simmons at tumayo, pagkatapos ay tumango kay Frank. “Ang tagal nating di nakita, Mr. Lawrence. Ang kisig mo pa ring tignan!”“Ano?!”Dahil sa pagbati ni
Pagkatapos lumapit sa tabi ni Winter, ngumiti si Frank at nagtanong, “Hindi ka naniniwala sa'kin, Winter?”Nabigla si Winter, ngunit umiling siya kaagad. “Syempre naniniwala ako sa'yo. Bakit di ako maniniwala sa'yo?”Nanatiling nakangiti si Frank sa kanya at nagpatuloy, “Sinasabi kong ako ang nag-imbita sa mga mahahalagang taong iyon at nagsisinungaling ang batang yan. Naniniwala ka ba sa'kin?”Bago nakapagsalita si Winter, suminghal si Winter. “Gumastos siguro nang malaki ang mga Turnbull sa'yo para maging propesor ka dito, lalo na't ang bata mo pa. Kaya payo ko lang sa'yo: tigilan mong ilagay ang sarili mo sa problema, dahil alam naming lahat kung paano mo nakuha ang trabaho mo. Kung sasabihin namin ito nang malakas, mapapahiya ka. Ibig kong sabihin, halatang wala kang problema tungkomdun, pero paano naman si Winter? Gaano kasama ito para sa isang magiging doktor na masira ang hinaharap niya dahil sa kiya niyang nabubuhay sa yaman ng babae?”Nagalit kaagad si Winter at tumayo, sa
“Tama!” Napagkamalan ni Bill na pagkakonsensya ang pagtataka ni Frank at nakumbinsi siyang nahuli niya si Frank. Tinaas niya ang mukha niya habang magyabang siya, “Ang tatay ko ang chief ng Uplake Hospital sa Zamri, at isa itong subsidiary na pag-aari ni Gene Pearce, ang pinakamayamang tao sa east coast.”“Ano?!”Lumingon ang mga tao kay Bill sa gulat nang nabanggit niya si Gene. Nakakatakot! Tauhan pala ng pinakamayamang tao sa east coast ang tatay niya!Malinaw na ngayong mayroon siyang impluwensiyang imbitahan ang mga importanteng taong iyon…Gayunpaman, alam din mismo ni Bill na may daan-daang ospital na pagmamay-ari si Gene, at pagmamay-ari lang ng tatay niya ang isang may katamtamang laki.Nakakamangha man itong pakinggan, ngunit parang aso lang ni Gene ang tatay niya, na pwedeng sipain sa daan sa isang salita lang mula sa lalaki. At para naman sa mga tanyag na tao ng Riverton na nakaupo sa entablado sa sandaling iyon, nasanay silang lahat sa pagiging asong tumatahol par
Natulala si Bill, ngunit mabilis niyang hinalughog ang utak niya habang nanood ang lahat at nagpasyang magpatuloy na magpanggap pagkatapos ng kalahating segundo. Kung hindi, hindi lang niya ipapahiya ang sarili niya sa harapan ni Winter, magiging biro rin siya ng bawat isang estudyante at kukutyain sa buong Riverton. Sa puntong iyon, wala na siyang pag-asang makakuha ng trabaho sa larangan ng medisina sa Draconia, kahit sa dami ng henerasyon ng mga doktor sa pamilya niya. Baka nga magdala ito ng matinding pinsala sa negosyo ng tatay niya, dahil walang mag-aabalang bumisita sa ospital niya. Kung kaya't mabilis na naging galit ang gulat niya at kaagad siyang sumigaw kay Frank, sa intensyong palayasin siya. “Sino ka? Sinong nagpapasok sa'yo sa hall na'to?! Bawal pumasok ang mga kung sino rito!”Kaagad na kumampi si Winter kay Frank, “Kapatid ko siya, Bill. Hindi siya kung sino lang.”Tumango ang ibang mga estudyante. “Oo, Bill. Hindi mo siya kilala dahil palagi kang nasa ibang