Pagganap Bilang Bilyonaryo

"Oh pare, nababaliw ka na."

Idinausdos ni Liam ang kanyang Aston Martin na sasakyan sa kanyang nakareserbang double-wide parking space bago sumulyap sa kanyang kaibigan. Hindi talaga siya magpatalo sa pahayag ni David. Iyon mismo ang naramdaman niya.

“Kailangan kong gawin. Nangako ako kay Marcus." Nanikip ang dibdib niya habang  binabanggit ang kapatid. Dalawang linggong hindi nabawasan ang naramdaman na sakit na naranasan niya habang hawak niya ang kamay ni Marcus at pinagmamasdan ito. Lahat ng pera niya at hindi niya nagawang iligtas ang isang tao sa mundo na nagmamahal sa kanya ng walang kondisyon. Tinanggal ni Liam ang kanyang mga kamay sa manibela.

“So, mag-leave ka sa pagiging CEO at Chairman ng IWC Security para tapusin ang libro ng kapatid mo? Mula sa hari ng mundo ng seguridad sa Internet tungo sa isang manunulat?" Ang pag-aalinlangan sa boses ni David ay hindi maaaring mas malaki kung sinabi ni Liam na pupunta siya sa kalawakan sa susunod na linggo.

“Ito lang ang pinapagawa niya sa akin. Nangako ako na tatapusin ko ito sa loob ng tatlong buwan at hindi ko magagawa iyon kung ako ang nagpapatakbo ng kumpanya. Siya ay may isang publisher na handang tingnan ito, ngunit ito ay dapat na nasa kanyang mesa sa pagtatapos ng Setyembre. Sinabi ni Marcus na ito ang kanyang pinakamahusay, ang kanyang gawain sa buhay—ang kanyang pamana. Gusto niyang maalala siya sa kanyang pagsusulat, hindi sa kanyang pambihirang sakit sa puso.” Binuksan ni Liam ang kanyang pinto at humakbang mula sa low-slung na sports car.

“Hindi ko pa rin maintindihan kung bakit kailangan mong isulat ang iba. Hindi ka ba maaaring kumuha ng isang tao upang gawin ito? Paano ang asawa ni Marcus? Bakit hindi ito maisulat ni Crescy?”

Inakyat nila ang konkretong hagdan patungo sa pangunahing antas ng punong-tanggapan ng korporasyon ng IWC Security. Sa halip na kunin ang pinto sa lobby para umakyat sa mga opisina, lumabas si Liam sa kaliwa, papunta sa kalye.

“I promised Marcus I will write the rest personally. Mahalaga sa kanya na nakita ito ng taong nagmamahal sa kanya. Si Crescy ay nagdadalumhati at bumalik sa Saint Lucia. At saka, apat na taon pa lang siyang naging bahagi ng buhay niya. Mayroon akong tatlumpu't dalawang taon upang malaman kung paano gumagana ang kanyang isip. Mayroon akong isang editor na nakahanay upang ayusin ang aking masamang grammar, at nabasa ko na ang lahat ng mga libro sa pagsusulat ni Marcus. Nagsulat na ako ng mga bagay-bagay dati, kung alam mo."

“Sumusulat ka ng mga programang panseguridad sa iba't ibang wika, hindi isa sa mga ito ang Ingles. Isusulat mo ba ang nobela sa Perl?"

Hindi pinansin ni Liam ang kaibigan. Ang pagsusulat ng libro ay ang hindi gaanong nababahala na bahagi sa buong hangal na sitwasyong ito. Ang aspetong romansa ang nagpa-panic sa kanya tuwing gabi mula nang mangako siya sa kanyang kapatid.

"By the way, saan tayo pupunta?" Hingal na hingal si David. Kailangan niyang mag-jog para makasabay sa mahabang hakbang ni Liam.

Bumagal si Liam, nakitang pawisan na ang kaibigan sa kabila ng lamig ng hangin. Maaaring Hulyo noon sa San Francisco, ngunit hindi iyon nangangahulugan na mainit. "Upang gumawa ng ilang pananaliksik," sabi niya.

"Anong uri ng pananaliksik?"

Tumigil si Liam at pinindot ang pedestrian cross button. Isang binata, na nakasuot ng itim na hoodie at ang kanyang pantalon ay nasa kalahating bahagi ng kanyang likuran at isang sigarilyong nakalawit sa kanyang bibig, ay humakbang nang papuntang sa harap ni Liam. Isang sardonic na ngiti ang sumilay sa mukha ni Liam sa paggalaw ng punk. Bakit hindi siya naging ganito kalaki noong high school?

Ang paglaki ng halos isang paa at pagbuo ng mga kalamnan pagkatapos niyang mag-aral ay hindi nakabawi sa lahat ng mga taon na kinailangan ni Marcus na maglaro ng proteksiyon na kuya. Kaya naman kailangan niyang gawin ito ngayon. Si Marcus ay palaging kampeon, ang tanging tao na umunawa at nagmamahal sa kanya. Gagawin niya ang lahat para sa kanyang kuya. Muling sumikip ang dibdib ni Liam at humigop siya ng napakalaking hangin, umaasang maibsan ang pressure.

Ang matinis na huni ng crossing signal, na nagpapahiwatig na ligtas na itong lakarin, ang bumasag sa paghihirap ni Liam. "Nagsusulat si Marcus ng isang misteryosong nobela na may mga romantikong elemento. Ang bida ay isang pang-araw-araw na tao na nahuhuli sa ilang intriga. Sa daan ay may nakilala siyang isang babae at umibig. Yung mystery bit na kaya kong isulat ng walang problema. Binalangkas ni Marcus ang kanyang balak sa isang iyon. Ang elemento ng romansa ay isa pang bagay. Hindi talaga ako nakikipag-date tuwing gabi. At maliwanag na para sa emosyon ng isang eksena na dumating sa kabuuan kailangan kong maging pamilyar dito. Kaya kailangan ko ng girlfriend." Inilabas ni Liam ang huling salita na parang lason.

“Bakit hindi mo tawagan ang isa sa mga babaeng nakasama mo noon?”

“Trust me, naisip ko yan. Ayon kay Marcus, kailangang tunay na relasyon. Wala ni isa base sa yaman ko. Lahat ng dati kong kasintahan ay tumatambay sa mga mamahaling hapunan, kakaibang bakasyon, at magagandang alahas.”

“Ano naman ang babaeng Latvian na iyon, ano ang pangalan niya? Svetlana? Ibinasura mo na agad sa bibig niya ang mga salitang 'I love you'."

"Si Iliana iyon at siya ay isang modelo mula sa Lithuania." Napabuntong-hininga si Liam. "Kapag sinabi ng isang babae na mahal ka niya inaasahan niya ang kasal at mga sanggol. Hindi ako nag-aasawa at mga sanggol. Mas mabuting tapusin ito ng isang angkop na mamahaling regalo kaysa sa sinumang mag-aksaya ng oras sa relasyon. Para sa kwento, ang bida ay isang pang-araw-araw na tao. Kaya kailangan kong magpanggap bilang isang regular na lalaki at makakuha ng isang regular na kasintahan. Walang marangyang petsa, walang biyahe sa pribadong jet papuntang Caribbean, regular na bagay ng lalaki. Walang sinuman sa mga babaeng naka-date ko noon ang pupunta niyan.”

“At paano mo inaasahan na magkakaroon ka ng girlfriend na hindi mo alam kung sino ka? Isang paghahanap sa G****e at makikita ka niya sa loob ng dalawampung segundo.”