KABANATA 005

Gulat na tumingin si Alice sa anak, at ilang beses na nagbago ang ekspresyon samantalang

nanatiling kalamdo si Aster.

Pakiramdam ni Alice ay masusuka siya ngayon. Alam niyang lumaki si Alice sa probinsiya ngunit hindi niya inakala na magaling ito magsinungaling.

Pagsabi pa lamang na siya ang magtatapos sa Winston Medical University ay isa nang malaking papuri sa kaniya, ngunit naglakas loob pa talaga ito sabihin na nagtapos ito sa Yale University?

Akala ba nito na tanga ang lahat ng tao.

Nagulat rin si Gng. Gonzales sa sinabi na iyon ni Aster, muli siyang napatingin dito at sa ina nito

na kita ang nahihiyang ekspresyon. Biglaan, ay tila naiintindihan nito ang mga pangyayari,

kaya't lalong napakunot ang noo nito.

Tahimik na tumingin si Dalton kay Aster, at ngumit lamang ito sa kaniya.

Ang mga ngiti nito ay palakaibigan at ito y nagbibigay ng magaan na pakiramadam.

Nang dahil sa ngiti na iyon, ang depress na pakiramdam ni Dalton ay tila nabawasan.

Agad siyang umiwas ng tingin rito at kumunot ang noo.

Hindi maipaliwanag ang nararamdaman ni Dalton ng mga oras na iyon, hindi dahil sa kung

anong natapos nito, kundi dahil sa maganda at malumanay na ngiti nito."

"Isang malaking karangalan ang makapasok at makapagtapos sa Yale University." malumanay na sabi ni Gng. Gonzales.

Sinumang makapasok sa Yale University ay nanguguna ang talento, at sabihin na makapagtapos sila sa nasabing unibersidad ay tiyak na masasabing mahusay talaga.

Alam ni Alice na napansin na ni Gng. Gonzales na nagsisinungaling ang anak, ngunit kailangan

niyang kumagat sa kung ano namn ang sinabi nito.

"Magaling talaga na bata si Aster, napakagaling niya at nagkamali ako ng pagkakatanda. Ang naalala ko ay ang paaralan kung saan mag aaral ang anka kong si Andrea."

Nang dahil doon, naging akward ang atmospera sa kwarto kung naasan sila.

Diretso sa puntong nagsalita si Gng. Gonzales "Sobrang nasisiyahan ako kay Aster, at sa tingin

ko ay gusto rin siya ng anak ko na si Dalton. Kaya't ang kasal sa pagitan ng pamilya natin..."

"Ma.”

Pagputol ni Dalton sa sasabihin ng ina.

Tumingin sa kaniya si Mrs. Gonzales na tila may pagbabanta sa mga mata nito Ngunit hindi

iyon pinansin ni Dalton, “Gusto ko kausapin si Aster.”

Hindi alam ni Mrs. Gonzales ang gagawin, alam niya ang sasabihin ng anak niya kay Aster at

wala siyang magagawa upang pigilan ito.

Alam niya na binabalak nito na pigilan ang babae upang hindi matuloy ang kasal.

At dahil wala naman siyang magagawa, huminga na lang ng malalim si Gng. Gonzales bago ito ngasalita muli, “Mukhang gusto muna mag-usap ng dalawa na sila lang, halika muna sa labas Alice.” pagyaya nito sa ina ni Aster.

“Sige, mukhang kailangan nilang dalawa ng oras upang makapag-usap ng masinsinan.” ani ni Alice, hindi pa rin ito makapaniwala na itutuloy ng mga Gonzales ang kasal sa kabila ng pagsisinungaling ng anak.

Bago tumayo ay hinawakan niya ang anak sa balikat at pinagsabihan, “Aster, alagaan mo mabuti si Dalton. Fiance mo na siya ngayon.” mabilis na sabi sa anak at saka lumabas mula sa kwarto.

Nang silang dalawa na lang ang naiwan ay saka nagsalita si Dalton, “Baldado na ang mga binti ko, at magiging ganito ang mga ito hanggang sa kamatayan ko.” mahing sambit nito.

Dama ni Aster ang kalamigan sa boses nito pati na ang kakaibang tono na tila walang awa.

Ngunit alam ni Aster na sinasabi lang ang mga iyon ng lalaki upang ipaalala rito na kung sino at

ano ang pakakasalan niya.

“Ano pa?”, iniangat ni Aster ang ulo upang tingnan sa mga mata ang lalaki.

Napalunok na lang si Dalton sa kanyang narinig, tuningnan nito sa mata si Aster habang

nag-iisip kung sasabihin niya ba ang nasa isip niya.

“Hindi na ako kumpleto gaya ng ibang lalaki. Hindi kita mabibigyan ng kasiyahan o ng normal na buhay may asawa.”

Tanging ang ina lamang niya ang ay gusto na humanap ng mapapangasawa niya, hindi lang ng dahil sa opinyon mula sa publiko. Para na rin manatiling matatag ang kanilang kompaniya.

Para sa kanya hindi iyon sapat na rason upang ikulong ang isang babae sa kasal.

Ang pagpapakasal sa kaniya ay katumbas ng pagsira sa kasiyahan ng babaeng mapapangasawa niya.

Sirang sira na siya, at ayaw niyang mandamay ng ibang pang tao.

Nang marinig ang mga katagang iyon, ay lumapit sa kanya si Aster.

Ngayon, kailangan na tumingala ni Dalton upang makita ang babae sa harap niya.

Pero di niya inaakala na uupos sa tapat niya at tumingala. Ito ang unang beses na hindi

kailangan iangat ni Dalton ang kaniyang mga ulo sa kausap niya.

“Pwede ko bang hawakan ang mga binti mo?” tanong ni Aster sa kaniya.

Ang pagkakasabi niyang iyon ay tila hindi paralisado o walang kapansanan ang tinatanong niya.

Ngunit isang normal na tao lamang.

Hindi tulad ng iba, naging maingat si Alice upang hindi nito mabuksan ang sugat nito na

naghihilom pa lamang.

Mula ng maakisdente si Dalton, lahat ng lamang ng tao sa paligid niya ay tumitingin sa kanya na puno ng awa at panghihinayang.

Wala silang sinasabi, pero alam niyang may sinasabi ang mga titig nila sa kaniya, “Baldado ka na Dalton. Bukod sa hindi ka na makakalakad muli, ay hindi ka na magiging normal na lalaki.”

Alam ng lahat na kapag paralisado ang ibabang parte ng iyong katawan ay makakaranas ka rin ng sekswal na dysfunction. At isa na siya roon.

Maraming chismis ang kumakalat sa loob at labas ng WInston kung makakabuo pa ba siya ng tagapagmana ng mga Gonzales.

Matalim na tumingin si Dalton kay Aster, “alam mo ba kung ano ang iyong hinihiling?”

Tumango lang si Aster at kalmadong nagsalita, “oo, alam ko.”

Hindi pa nila kilala ang isa’t isa pero pakiramdam ni Dalton ay pamilyar ang babae sa kanya.

Nag-aalangan man ay pumayag ito sa kagustuhan ng babae.

Nang makatanggap ng permiso ay bahagyang napangiti si Aster.

Dahan-dahang iginalaw hinawakan ni Aster ang mga binti ni Dalton. Nakikita nito ang ginawa

niya, ngunit wala siyang pakiramdam sa mga binti.

Nakikita niya kung paano igalaw ni Aster ng taas baba ang mga kamay nito sa binti niya.

Kung ordinaryong tao lamang ang makakakita nito ay iisipin nilang nilalandi siya ng babae.

Huminto ang mga daliri ni Aster sa mga hita nito at dahan-dahang tinapik ang mga iyon, “may nararamdaman ka?”

Agad na umiling si Dalton.

Patuloy na gumalaw ang mga daliri ni Aster hanggang sa itaas ng hita nito, hindi na nakapagpigil si Dalton at saka kinuha ang mga kamay niiyo.

“Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?” matalas na sabi nito.

“Gusto kitang tulungan, Dalton.”

“Tulungan ako?” ngising sabi ni Dalton, “Tulungan saan?”

"Tulungan na makalakad muli."