Meet Sophia Isabella Sanchez, ang babaeng takot magmahal sa isang lalaki dahil sa pagtataksil ng kanyang ama sa kanyang ina. Ngunit ang buhay niya ay biglang nagbago nang magpakasal muli ang kanyang ina sa isang mayamang lalaki at makilala niya ang nag-iisang anak nito na si Magnus Adler. Ang cold, arogante, at possessive na kanyang stepbrother. Kung saan mamahalin niya ng higit pa bilang kapatid/kuya. Ano ang mangyayari sa kanilang pag-iibigan? Susuungin ba nila ang bawal na pag-ibig at mapaghusgang mata ng mga tao? Ipaglalaban ba nila ang kanilang pagmamahalan sa kanilang mga magulang? The characters and events of this story are just an imagination of the author. This story is Rated 18+ | SPG content | Read at your own risk |
view more“Sophia, gumising kana. Malalate ka na.” Naramdaman kong may yumuyogyog sakin. Araw-araw si mama lagi ang alarm ko. May alarm naman ako ang kaso ang advance niya manggising sakin. Anong oras na kasi ako natapos sa pagrereview kagabi para sa exam mamaya. Hindi ko na lang pinansin si Mama at tinuloy muna ang pagtulog.
“Nak, anong oras na oh. Wag kang tatamad-tamad, Isabella.” Ngayon naman second name ko binanggit. Ano ba trip ni mama at dalawang pangalan ang binigay niya sakin?“5 more minutes” inaantok na sabi ko. Makakatulog na sana ako ulit hanggang sa….“SOPHIA ISABELLA SANCHEZ!”“SUNOG!” Gulat akong napabangon dahil sa sigaw ni mama. Nakakaumay naman ‘tong si mama binuo pa talaga ang name ko. “Ma naman, ang aga aga pa eh.” Reklamo ko at inis na napakamot sa ulo ko.“Wag mo kong maarte-arte dyan. Mas mabuti na ‘yung maaga ka kaysa sa late. Oh siya, bumangon ka na at kumain ka na dun sa kusina habang mainit pa ang mga niluto ko.” Naglakad na siya at lumabas sa room ko.Napangiti ako sa wakas umalis na rin sila, 5 minutes lang hinihila talaga ako ng higaan ko eh. Hihiga na sana ako nang marinig ko ang sigaw niya mula sa kusina. “WAG MO NANG BALAKIN HUMIGA DYAN! MALIGO KA NA!”“Opo!” Napakamot na lang ako at pumunta na sa banyo upang maligo. By the way, I am Sophia Isabella Sanchez at ang babae namang gumising sakin ay si Emma Sanchez, ang aking ina.Kung tinatanong niyo saan ang tatay ko? Well, iniwan na niya kami ni mama at ipinagpalit sa ibang babae. Mga lalaki nga naman hindi makuntento sa isa at kailangan pa nilang maghanap ng iba.Wala na akong tiwala sa mga lalaki na yan kaya hanggang ngayon NBSB pa rin ako. Ayos lang maging single, mas masarap sa pakiramdam na malaya ka at walang nagbabawal sayo saka iwas na rin sa stress.Ayoko mangyari sakin ang nangyari kay mama. Kung sakin mangyari iyon baka mapatay ko iyong lalaki, joke! Never akong magpapauto sa mga lalaki na yan. Sa simula lang sila magaling.Paano kaya nila naaatim mambabae at manloko sa kanilang asawa? Bakit pa nila papakasalan kung lolokohin lang naman nila?Sa Pampanga kami nakatira noon pero dahil nambabae si papa ay umalis kami sa bahay na iyon at pumunta dito sa Laguna. Simula noon namuhay na kami ni mama ng kami lang dalawa.Si mama lang ang nagtaguyod sakin kaya’t malaki ang pasasalamat ko sa kanya dahil kung wala siya hindi ako mabubuhay sa mundong ‘to. Mahirap lang kami at hindi hadlang yun para di ako makapag-aral. Nagtitinda lang si mama ng mga isda at gulay sa bayan. ‘Yan ang bumubuhay saming mag ina.Natapos ko na ang routine ko, nakapaligo na ako at nakabihis na ng uniform. By the way, ang uniform namin ay purong puti. Syempre doctor ang tinake kong kurso.Pumunta na ako sa kusina at nakita ko si mama na katatapos lang maglagay ng babaunin ko at nakapagbihis na rin siya upang magtinda sa bayan kaya walang natitirang tao dito sa bahay.Umupo na ako upang makakain na rin. Dumaan sa ilong ko ang amoy ng tuyo, may ham rin at sinangag na kanin. “Nakapagreview ka ba nak?” bigla akong napatingin kay mama habang ngumunguya. Nilunok ko muna ang kinakain ko saka ako nagsalita. “Opo.”“Goodluck! Alam kong kayang-kaya mo yan. Ang talino mo kaya, manang-mana ka sakin.” Natawa ako sa sinabi ni mama. Ganto ang ugali na gusto ko kay mama, supportive siya sakin. Lahat ng gusto ko ay sinusuportahan niya ako at sa ugali nila parang kaibigan mo lang dahil pang millennial pa kung kumilos at magsalita si mama.Well, hindi naman masyadong matanda si mama, mahahalata mo pa rin ang kagandahan at kabatahan sa mukha nito. Para nga lang kaming magkapatid sabi ng iba kung wala lang mga ilang puting buhok si mama, mahahalata mo talagang bata pa ito para magkaroon ng anak kaya hindi ko alam kung bakit niloko pa siya ni papa.“Tara na at isasarado ko itong bahay” natapos na akong kumain at nilagay lang sa lababo ang pinagkainan ko. Mamaya na huhugasan yan kapag nakauwi na si mama. Nagmamadali kasi si mama akala mo kasi malalate na ako. May 1 hour pa naman bago magsimula ang klase.“Mamaya, umuwi ka ng maaga. May ipapakilala ako sayo.” Nakunot ang noo ko sa sinabi ni mama. Sino naman ipapakilala niya sakin?“Sino po?”Ngumiti lang siya sakin at hindi na nagsalita pa. Owkay? Pasuspense pa.Pagkarating ko sa campus ay nasa 6:20 pa lang. 7 pa klase namin kaya pupunta muna ako sa library at magrereview ako. Di ko natapos kagabi eh. Mas tahimik kasi sa library kaysa sa room kaya dito ang unang naisip kong puntahan.Nang makapasok ako ay agad akong nag-sign doon sa logbook at agad na umupo sa bandang likod.Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni mama kanina. Hay, magreview na nga lang. Tumunog ang cellphone ko at binasa ang chat ni Nanna. Alam kung wala siyang pantawag kaya tinext lang ako nito.[“Asan ka bell?”]Siya si Nanna Lee, ang bestfriend ko. Hindi siya purong Pilipino dahil may dugo siyang Koreana. Simula pagkabata ay kaibigan ko na ‘yan. Maganda, sexy, at mayaman. Sa aming dalawa siya ang mas bata kung mag-isip. Kung hindi ako papasok, hindi rin ‘yan papasok.[“Hindi ako pumasok.”] sent.[“Gaga ka! May exam tayo today! Pero dahil kaibigan kita di na rin ako papasok.”]See? Natawa ako sa kanya, uto-uto rin pala ‘to eh. Pero alam ko na alam niyang papasok ako sadyang baliw lang talaga kaibigan ko.[“Gaga ka rin! Anong akala mo papalampasin kong hindi makapag-exam? Nasa library ako.”] sent.Nagreply pa siya sa sinabi ko pero di ko na pinansin pa. Sayang ang oras ng pagrereview. Matapos kong basahin handouts ko ay agad na akong pumunta sa room dahil 6:55 na.Halos kasabayan ko lang si Ms. Santos pagpasok sa room ngunit nauna pa ako kasunod ko lang siya. Ang subject namin sa kanya ay biochemistry. May dala-dala itong test paper, malamang sa malamang ay iyon ang sasagutan naming exam. Ang kaninang magulo ay biglang nagsi-ayos nang makita nilang papasok si Ms. Santos.Agad na kinausap ako ni Nanna nang makaupo ako. “Nakareview ka?” umiling ako at nagkukunwaring malungkot dahil di ako nakareview kahit gusto ko ng tumawa. “Di ako naniniwala sayong babaita ka. Lagi mong sinasabi sakin di ka nakareview pero lagi naman na mataas score mo, halos maperfect mo na nga eh.”She rolled her eyes when I laughed at her. “Stock knowledge” maikling sagot ko. Nagsimula na siyang magreview sa notes niya.“Okay class, put your notes, reviewers and cellphones in your bag then bring your bags at the back.” Agad na nagsi-ingay at nagreklamo ang mga classmates ko. Halatang di sila nagreview.“Ma’am, 5 minutes review po”Napailing na lang ako kay Nanna nagrequest pa ang gaga na 5 minutes review daw.“No, it’s your responsibility as a student to review. Pinaalam ko naman na sa inyo na may exam tayo today di ba? Hindi naman ako nagpapasurprise exam sa inyo so it’s not my fault if you failed this exam.”Wala silang nagawa kaya sumunod na lang kami. Bakit kasi di sila nagrereview o kahit man lang sa klase. Halos ako lang ata may ganang makinig eh.Natapos ang klase namin at puro discussion lang ginawa buong maghapon. Ngayon ay papauwi na kami. Naglalakad kami ni Nanna papuntang gate. Nagrereklamo siya hanggang ngayon dahil mababa na naman nakuha niya sa exam sa biochemistry.“Ano ba sekreto mo bell? Bakit ang tali-talino mo?”“Wala”Napanguso siya sa sinabi ko. “Makinig ka kasi sa prof para di ka magkanda-ugaga sa pagrereview kapag dumating ang mga quizzes at exams.” Hindi ko alam sa babaeng ito kung bakit kinuha niya same course sakin, eh di naman siya mahilig sa science.“Eh kasi naman nakakaantok kaya kapag nagdidiscuss sila.”“Edi wag ka magreklamo if bagsak ka” sabi ko tapos ay sumakay na sa tricycle na nakaparada sa may waiting shed na katapat lang ng gate ng Campus. Siya naman ay hihintayin pa niya sundo niya.“Sama mo." Napanguso pa siya at nagpaalam na sakin. Kailangan ko na kasing umuwi agad dahil may ipapakilala raw sakin si mama. Hanggang ngayon iniisip ko kung sino iyon.Pagkarating ko sa bahay ay nakita ko agad ang nakaparadang kotse sa tapat ng gate namin. Nagtaka ako kung sino siya kaya pumasok na ako sa loob at doon ay nakita ko siyang nakaupo sa may mini sala namin. Masayang nakikipagkwentuhan pa siya kay mama.Nakabusiness suit siya at mukhang mamahalin ang relo niya. Hindi bagay sa kaniya na tumira or pumasok sa bahay ng mahirap kagaya namin ni mama. Matikas ang katawan at ang tindig nito ay karespe-respetong tao pero maamo naman ang mukha. I think nasa 40’s na ang edad katulad kay mama.Sino siya? Infairness ah gwapo. Siguro mas gwapo to nung kabataan niya.Agad na napalingon sila sa gawi ko nang maramdaman nila ang presence ko. “Sophia nak, halika ipapakilala kita.” Lumapit ako at umupo kaharap nila.Inilagay ko muna bag ko sa isang upuan para makaupo ako ng maayos. “Nga pala, ito ang anak ko si Sophia Isabella.” Ngumiti sakin ang lalaki kaya napangiti na rin ako pabalik sa kanya.“Hi Sophia, nice to meet you. Ang laki mo na, dalagang-dalaga na."“Ah nak,” napalingon ako kay mama. Mukhang naalangan pang sabihin sakin kung sino itong lalaking kaharap ko. Kaya tumingin pa siya sa lalaki at tumango naman ang lalaki kay mama na para bang nag-uusap sila sa pamamagitan ng tingin lang nila sa isa't isa. Mukhang sila lang nagkakaintindihan ah. No meron?“Si tito Donny mo.” Nagtaka ako sa pakilala sakin ni mama.Tito ko siya? Bakit ngayon lang pinakilala ni mama? Akala ko nakilala ko na lahat mga tito ko saka siya lang ata ang tito kong mayaman ah saka gwapo, chariz. Pero napatigil ako sa paghinga dahil sa pagkagulat sa sinabi ng lalaki sakin.“Your future stepdad.”“ANO?!”MATAPOS ang araw na 'yon na hindi nalalaman nila Mama ang nangyari. Ang buong akala nila ay dumalo talaga ang fiance ko 'kuno'. Tinanong pa nila ako kung kamusta si Klin. Yes, my fiance was named Klin.Nagsinungaling ako. Isa lang ang alam kong dahilan dahil mahal ko si Magnus at ayokong paghiwalayin kaming dalawa. Sinabi ko kila Mama na ayaw ko sa Klin na 'yon kaya hindi na nila ako pinilit.Kilala ko si Mama, ayaw niyang pinipilit ako sa taong ayaw ko pero hindi ko pa rin maintindihan kung bakit hindi niya maibigay ang gusto ko. Isa lang naman ang gusto at wala nang iba."Malapit na ang birthday mo, Sophia. Ano gusto mo?" Biglang tanong ni Mama sakin bago siya sumubo ng pagkain.Sabay kaming tatlo na nagdidinner ngayon. Si Magnus? As usual, nasa condo nito namamalagi. Ayaw siyang pauwiin ni Tito dito sa mansyon dahil sakin.Isa lang naman ang gusto ko Ma, pero alam kong hindi niyo maibibigay kaya wag na lang.Gusto ko 'yan sabihin sa kanila pero pinigilan ko lang ang sarili ko. "
"M-MAGNUS?"Wala sa sariling nasabi ko. Gulat akong nakatingin sa lalaking nasa harapan ko ngayon. Ilang beses rin akong napakurap kung hindi ba ako namamalikmata sa nakikita ko.Pero totoo lahat kahit pisilin ko ang pisngi o yung kamay ko ay siya talaga ang nasa harapan ko. Ang taong matagal kong hindi simula sa pangalawang araw ng disyembre.Walang emosyon ang makikita sa mukha niya pero kita ko sa mga mata ang galak na makita ako habang nakangisi siya.Pero agad din akong nakabawi sa pagkagulat at agad na nagtanong."What are you doing here?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.Yumuko siya at pumantay sa mukha ko ang mukha niya. Nahigit ko ang paghinga ko at nabibingi na rin ako sa lakas ng tibok ng puso ko na halos gusto ng lumabas sa katawan ko."I'm here to take you with me. I can't let you go that easily." Nakangising tugon nito sakin. Bakit ang gwapo niya? Sobrang hot niya ngayon sa paningin. "Nasaan ang si
SOPHIA's POV.Hindi pa rin ako makapaniwala sa nalaman ko. Masakit malaman na may ganto palang ginawa sila Mama at Papa dati. Bakit ngayon lang nila sinabi sakin kung kailan hindi ko na matatanggap 'to?Sino naman ang fiance ko sa arrange marriage na 'to? Bakit siya pumayag?"Bakit ngayon niyo lang 'to nasabi? O gawa-gawa niyo lang 'to ngayon dahil sa relasyon namin ni Magnus? Kung hindi niyo matanggap ang samin, dapat hindi na kayo gumawa ng gantong kalokohan." Galit na sabi ko habang patuloy na dumadaloy ang luha ko."Hindi sa ganoon Sophia, matagal na 'tong nakasettled hindi lang namin nasabi sayo ng Papa mo noon dahil hindi ka pa handa kasi bata ka pa noon pero ngayon, siguro ito na ang tamang panahon para sabihin sayo." Malumanay na sabi sakin ni Mama pero umiiling iling lang ako. Napabuntong hininga na lang si Mama. Hindi naman nagsalita si Tito at tahimik lang sa isang tabi. Hinayaan niya lang kami ni Mama na mag-usap."Bakit hindi mo subukan na kilalanin siya? Hindi mo pa nga
THIRD PERSON's POV.Nagising si Magnus sa malalakas na katok sa labas ng pinto. Inis na bumangon siya pero agad din napahiga at napahawak sa ulo niya nang maramdaman ang kirot mula dito.Hindi niya alam kung gaano siya kalasing kagabi nang makauwi siya sa condo niya. Hindi niya alam kung paano siya nakauwi."Hey, Magnus!" Sigaw ni James sa labas ng pinto at patuloy pa rin sa pagkatok. "Can you open the door?" Tanong pa nito."Don't fucking shout!" Sigaw rin ni Magnus dahil sa inis at galit. May hangover pa siya tapos kung magdabog at magsigaw si James parang wala itong hangover kagaya niya.Pinilit ni Magnus bumangon at inis na binuksan ang pinto saka niya sinamaan ng tingin ang dalawang kaibigan na nasa labas ng pinto."Why are you here?" Paos na boses na tanong ni Magnus. Halata sa hitsura at boses niya na kagigising niya lang."Hey bro, good evening." Nakangiting bati ni James sa kanya ngunit hindi siya natinag tinignan niya lang ito ng masama.Hindi niya rin namalayan na isang buo
SCARLETTE's POV.23 days. Almost, one month of december na hindi ko pa rin nakikita si Magnus at nakakausap simula sa pangalawang araw ng disyembre.Ito na ba ang parusa namin? Parusa ng maling ginawa namin? Simula nang magsecond day ng december, pinagbawalan na kami ni Magnus na magkita. Maaga din kaming pinagchristmas break after one week ng december.Mabuti na rin 'yon dahil hindi ako masyado makapagfocus sa pag-aaral ko dahil sa problema ng pamilya namin, problema namin ni Magnus.Galit pa din si Mama sakin hanggang ngayon kahit na nagsorry na ako at sabihin niyang hindi na siya galit. Tahimik pa rin siya at halos hindi ako kausapin ni Mama.Pinatira na rin ni Tito Donny si Magnus sa condo nito sa Manila at ako naman ipinatanggal ni Tito Donny as personal assisstant ni Magnus sa kompanya kaya wala akong magawa kundi nandito lang sa bahay o kaya niyayaya ako ni Mama minsan na lumabas kapag nandito siya. Madalas kasi
HINDI pa rin mawala sa isip ko ang nangyari noong nagdaang araw sa Italian restaurant. Kung saan kami nagfamily dinner date.Hindi rin mawala-wala sa isip ko kung paano nagalit si Mama sakin. Ngayon ko lang ulit naranasan na nagalit siya sakin.I am so obedient to her since my father left us. Lahat ng gusto ni Mama sinusunod ko lalo na kung alam kung para sa ikabubuti ko. Hindi rin ako nagbibigay ng sakit ng ulo sa kanya dahil ako na lang ang meron sa kanya.Kaya hindi ko makalimutan ang malalamig na tingin at walang emosyong mukha ni Mama. Nasasaktan ako dahil sa unang pagkakataon ulit, nakagawa na naman ako ng mali.Ramdam ko sa bawat salita nila ni Tito Donny at Mama na tutol sila samin ni Magnus kaya pilit nila kaming pinaghihiwalay ng landas. Oo. Sa mga nagdaang araw hindi kami nakakapagkita ni Magnus dahil inutusan siya ni Tito na magfocus lang sa kompanya o kaya ay marami itong ipapagawa dito. Minsan naman kung
KATAHIMIKAN. Tanging tunog lang ng mga plato at kobyertos ang maririnig samin. Nawalan rin kasi ako ng ganang ngumiti at magsalita dahil sa nangyari kanina. Ramdam ko rin kay Magnus ang delikado nitong awra sa sinabi ni Tito Donny kanina."How are you kids?" Pambabasag ni Tito sa katahimikan. Nakangiti itong nakatingin samin ni Magnus. Katabi ko ngayon si Magnus habang kaharap ang mga magulang namin."Don't call us kid, we're not kid anymore." Malamig na sabi ni Magnus sa kanyang ama.Natawa naman si Tito sa sinabi ni Magnus."Ayos lang kami Tito." Ako na ang sumagot dahil hindi naman sasagot ng matino si Magnus."Is he treated you so well?" Tumango naman ako sa kanya. "Yes po Tito.""Good to hear that." Nakangiti nito saad bago magpatuloy kumain.Napatingin ako kay Mama nang maramdaman kong kanina niya pa akong tinitignan."May gusto ba kayong sabihin, Mama?" Tanong ko di
MABILIS na lumipas ang mga araw at ngayon ay bisperas na ng pasko. Unang araw na ngayon ng disyembre at kanina lang ay tumawag sakin si Mama pero hindi sinabi sakin kung kailan sila uuwi, basta ang sabi lang e ngayong disyembre sila uuwi ni Tito Donny.Miss ko na si Mama. Gusto ko rin malaman kung anong ginawa nila sa Paris. Kung nakita ba nila 'yong eiffel tower.Humiga na ako sa kama at naisipang matulog. "Isabella" kumatok si Magnus sa pinto ng kwarto ko kaya pinagbuksan ko 'to kahit na tinatamad ako."Bakit?" Bungad ko sa kanya. Sumingit naman siya at nagpumilit na pumasok. May dala-dala itong isang paper bag."Oh" Tinaasan ko siya ng kilay nang iabot sakin ang dala niya."Anong gagawin ko dyan?" Tanong ko dito. Walang ganang tumingin lang siya sakin."You wear it." Maikling saad nito.Binuklat ko ang paper bag at nakita ang isang dress. A white dress. Simple but elegant.Nagtataka naman akong tumingin sa kanya. Bakit niya ako binibigyan ng dress?"May okasyon ba?" Nagtatakang ta
SCARLETTE's POV.HINDI ko alam kung ilang beses na akong napapalunok. Ramdam na ramdam ko ang matipunong katawan ni Magnus na nasa likuran ko. Kahit nakadamit ako at malamig ang tubig ay ramdam ko pa rin ang init ng katawan niya."Nervous?" Narinig ko siyang nakangisi at ramdam ko ang hininga niya na tumatama sa tenga ko dahil sa pagbulong niya.Alam ko pulang pula na ang mukha ako sa ginagawa niya. Ilang beses niya kinakagat kagat ang earlobe ko na para bang inaakit ako nito."When I saw this falls yesterday, you are the one who came in to my mind." Malalim ang boses nitong saad. "Beautiful, isn't it?" Tumango naman ako."Beautiful as you but for me you are more beautiful. You're like a moon who keep shining and giving me light in the middle of the darkness." Dagdag pa nito.Bumilis naman ang tibok ng puso sa sinabi niya. Hindi ako makapagsalita at hindi ko alam ang sasabihin ko.Mas bumilis ang tibok ng puso ko nang bigla niyang halikan ang leeg ko habang nakayakap sakin hanggang
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Mga Comments