All Chapters of I Love My Stepbrother: Chapter 1 - Chapter 10

Gulat na gulat ako sa nalaman ko mula sa kanila. This is so insane! How come she has a boyfriend? Well, sino ba namang hindi magkakagusto kay mama, eh maganda naman siya at saka mukhang bata pa pero wala naman siyang kinukwento sakin about sa nagugustuhan niyang lalaki or nakilala niyang lalaki. Tinago ba sakin ito ni mama? Why? Dahil magagalit ako?"I'm sorry nak kung ngayon ko lang ito sinabi sayo. Malaki ka naman na para maintindihan ang sitwasyon ko kaya inisip ko na mag-asawa muli para may katuwang akong magpalaki sayo at may maituring kang ama. Gusto ko lang naman na mabigyan ka ng buong pamilya." Nakikita ko ang kalungkutan sa kanyang mukha. Mukha siyang pinagalitan ng ina dahil nakagawa siya ng mali. Ngunit baliktad ang sitwasyon namin, ako ang anak at siya ang ina. "Hindi naman po ako tutol sa inyo lalo na kung saan ka po masaya ma. But make sure lang po na hindi ka niya lolokohin." Hindi naman talaga ako tutol if dumating ang araw na magmamahal ulit siya. Ilang beses ko na r

"What did you say dad? She's my stepsister? How come?" Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa. Bigla tuloy ako nanliit sa sarili ko dahil sa suot ko compared sa suot niyang pang business attire.Paraan pa lang ng pagtingin niya nakakatakot na para siyang nangangain ng tao. Mukha yatang ‘di kami magkakasundo ng Magnus na to. Halata naman sa itsura niya na ayaw niya sakin or baka ‘di niya lang ineexpect na magkakaroon siya ng bagong pamilya.Ang gwapo pa rin niya kahit na nakakunot ang noo niya. Well, bumagay naman sa kanya ang ugali niya sa itsura niya. Tindig pa lang niya ay alam mong sobrang taas niya na hindi mo kayang abutin."Because me and your father will get married soon." Biglang sabat ni mama habang papunta siya sa kinaroroonan namin. Bumaling naman si Magnus kay mama saka binalik ulit sa daddy niya "What?! Dad, are you insane?!"Grabe ah, ano bang ugali nitong lalaking to at pati sariling ama pinagtataasan ng boses?"Magnus, lower your voice. I'm still your father." Ma-awtor

Hindi ito ang unang beses na nagkita kami na ganun ang awra niya. Galit na galit siyang pumunta sa kinaroroonan namin. Ang matangos na ilong niya na umuusok na sa galit at ang magaganda niyang mga mata. Ang suot niyang business suit na mas lalong bumagay sa awra at itsura niya. Anong ginagawa niya dito? Akala ko nasa Manila siya para asikasuhin ang business nila? Bakit siya andito ngayon? Kailan pa siya umuwi? Wait! Bakit ba ako nagtatanong? Eh wala naman akong pakialam sa aroganteng lalaking 'to. "Hi babe!" Lumapit sa kanya ang babaeng kaagaw ko kanina sa dress na ngayon ay nakapulupot na ang mga kamay sa braso ni Magnus na akala mo'y linta. Teka ano sabi niya, babe? So girlfriend niya 'yang clown na 'yan. Pigil ang pagtawa ko. Pfft! Bagay sila, isang aroganteng lalaki at isang clown na babaeng feelingera. "Thank you babe for being here. That girl, she don't want to give me that dress." Nakapout pa na sabi ni Blair the clown kay Magnus. Tumingin sakin si Magnus nang ituro ako ni

SOPHIA'S POV. Kinabukasan ay nagising ako sa liwanag na tumatama sakin mula sa bintana sa kwarto ko. Nakalimutan ko atang isara kagabi. Hinawi ko ito para mas lumiwanag dito sa loob. Kitang-kita ko mula dito ang papasikat na araw. Wait, papasikat na araw? Agad kong tinignan ang oras at.. "Hala! 6:37 na! Malalate na ako!" Tanga-tanga mo talaga Sophia! Late ka na nagising. Nasanay na kasi ako na ginigising ako ni mama para pumasok. Hayst! Wala dito si mama so I need to be independent. Nagmamadali akong pumunta sa cr para maglinis ng katawan. Hindi na ako maliligo dahil baka malate pa ako ng sobra. Pagkatapos ko magawa ang routine ko ay lumabas na ako. Kaasar naman oh! Ang haba ng hagdan, no choice bibilisan ko na lang. Bumaba na ako at pumunta sa kusina para kumuha ng babaunin ko. Nadatnan ko doon si Magnus na katatapos lang kumain habang si Manang Sally ay naglalagay ng isang plato sa tapat ni Magnus. "Oh Sophia, halika ka na dito iha kumain ka muna bago pumasok sa school mo." Um

Nakikita ko sa peripheral vision ko na nagpipigil siya ng galit. Narinig ko pa siyang napabuntong hininga bago nagsimulang magdrive. Tahimik ang biyahe namin pauwi at sa bintana lang ako nakatingin habang pinagmamasdan ang mga nadaanan naming mga bahay. "I'm sorry." Mahinahon niyang sabi kaya napalingon ako dito. Second time niyang magsorry. "It's okay, sorry din." Pagkatapos kong sabihin iyon ay tumingin ulit ako sa bintana ngunit nagtaka ako. Hindi ito ang daan pauwi sa mansyon. "Saan tayo pupunta?" Nagtataka kong tanong sa kanya. Lumingon siya sakin saglit bago magsalita. "Where do you want to eat?" Sige tanong ang isagot mo sa tanong ko. Speaking of his question, kung saan ko daw gusto kumain? Bakit? Meron naman sa bahay ah. "Wala sila Manang sa bahay." Mukhang nagets niya ang tanong na tumatakbo sa isip ko. "Kaya ko naman magluto para satin. Mag-aaksaya kalang ng pera." Panenermon ko sa kanya. Ganto ba silang mga mayayaman kapag wala ang mga maids hindi nila kayang magluto ng