Kabanata 2

Sa tono ng boses ni Dolores ay hindi mapagkakaila na sobra-sobra ang pagmamayabang nito sa narating ni Amara. Tumingin muli si Sandy sa kanyang kapatid. Mula ulo hanggang paa, halatang hindi napabayaan, hindi katulad niya na simple lang ang pananamit at ang kutis ng balat ay hindi naman gaanong kaputian. Ngayon alam na niya kung bakit mas gusto ng kanyang ina na makilala siya na nagtapos sa paaralan na iyon, dahil kay Amara.

Lumapit na sa si Amara sa kinatatayuan ni Dolores at Sandy. Huminto ito sa tapat nila.

"Mommy! Mabuti at umuwi na kayo ni Daddy."

Ngumiti naman si Dolores at hinawakan ang mukha ni Amara ng may pag-iingat. "Sabi ko naman sayo na hindi kami magtatagal doon. Halika na sa loob."

Lumakad ang mga ito at naiwan si Sandy sa tabi ng kotse. Nanatili siyang nakatitig sa mga ito habang palayo at papasok sa malaking bahay. Malungkot siyang napangiti. Hindi ata naalala ng kanyang ina na meron siyang isa lang anak na dinala rito para ipakilala sa paborito nitong anak.

"Sandy. Halika na sa loob." Ngumiti ang kanyang ama sa kanya bago ito nagsimulang lumakad, mabagal, at mukhang hinihintay talaga na magsimula siyang lumakad at sabay silang makapasok sa loob ng bahay.

Pagtuntong ni Sandy sa loob ay gumalaw agad ang ulo niya para tingnan ang buong sala. Sa pagbaba ng kanyang paningin ay nakita niya ang kanyang ina na kasama si Amara na nakaupo sa malambot na upuan habang inaayos ang buhok nito.

"Amara," tawag ni Amando sa anak nito.

Lumingon naman si Amara at tumingin sa gawi nila Sandy na hindi masabi kung ano ba ang itsura ng mukha nito, at kung ano ang ibig sabihin ng mata nito na nakatingin sa kanila.

"Hindi mo ba babatiin man lang ang iyong kapatid?"

Tumingin si Sandy kay Amara, pero walang salita ang lumabas sa bibig nito. Mukhang hindi ito masaya o sadyang nasanay ito na walang ibang anak ang kanilang magulang.

Tumayo si Dolores at lumapit kay Sandy. "Hindi pa siya sanay, kaya kailangan niyo pang kilalanin ang bawat isa. Sa ngayon, halika ka at ituturo ko na sayo ang magiging kwarto mo."

Sumama naman kaagad si Sandy sa kanyang ina, pero bago iyon ay lumingon muna siya kay Amara bago muling humarap sa nilalakaran nila. Sa ilang taon ba na lumilipas hindi ba siya kinokwento ng kanyang magulang sa kapatid niya? Hindi man lang ito nagalak na narito na siya at makakasama na nila, o sadyang natuon sa trabaho ang kanyang magulang kaya hindi nagkaroon ng araw na sabihin ang tungkol sa kanya. Sabagay, hindi rin naman niya alam na darating ang panahon na magkikita sila, maging ang kanilang magulang.

Binuksan ni Dolores ang isang kwarto, pag pasok sa loob ay agad na hinarap ni Dolores si Sandy.

"Huwag kang mahiya na magsabi kung may kailangan ka, Sandy."

"Okay. Salamat." Tinalikuran ni Sandy ang kanyang ina para ayusin na ang kanyang dalang gamit.

May bumadha na pait sa mukha ni Dolores sa kung paano siya kausapin ng kanyang panganay na anak na si Sandy. Hindi niya ito masisisi dahil matagal niyang hindi ito nakasama. Naging busy sila ni Amando sa pagpapalago ng negosyo, kaya bukod tanging kay Amara natuon ang atensyon din nila, at sa totoo lang, halos nakalimutan na niyang meron pa siyang isang anak, maging ang dapat na pagmamahal na binibigay niya dito ay parang kay hirap ng ibigay, dahil nasanay siyang isa lang ang nakakasama niyang anak.

Makakabuti rin naman ang gagawin nya sa pagpapakasal ni Sandy sa anak ng mga Montemayor na si Dwight, ang lalaking hindi na muling makalakad pa, dahil sa aksidente naging paralisado ang kalahati ng katawan nito. Hindi niya kayang si Amara ang mapangasawa ni Dwight, kaya si Sandy ang susubukan niyang ilapit sa mga ito para ipakasal. Sa estado ng naging buhay ni Sandy sa probinsya ay mas magiging maayos ang buhay nito sa oras na ikasal na ito kay Dwight. Sa paraan na lang na iyon siya puwede sigurong makabawi sa hindi niya pag-aalaga kay Sandy. Magiging marangya naman ang buhay nito sa piling ni Dwight Montemayor.

"Magpahinga ka muna, Sandy. Mamaya ay may pupuntahan tayo."

"Okay."

Umalis agad si Dolores sa kwarto, at kahit hindi nito sabihin, alam ni Sandy kung saan sila pupunta, sa bahay ng mga Montemayor. Batid din niya na may kapansanan ang anak ng mga Montemayor dahil na rin sa napanood niya sa balita sa telebisyon. Hindi naman talaga siya sumama dito para lang makasama ang magulang niya, ang anak talaga ng mga Montemayor ang dahilan kaya siya napilitan na sumama sa lugar na ito.

Bumukas muli ang pinto ng kwarto, at sumilip ang kanyang ina roon.

"Yung sinabi ko sayo, Sandy. Sundin mo na lang ang gusto ko para maging okay tayong dalawa. Alam kong pagsisinungaling iyon, pero mas mainam na iyon ang sabihin mo sa mga Montemayor."

Muling sinara ni Dolores ang pinto, at naiwan si Sandy na nakatingin sa nakasarang pinto. Tumayo siya at lumapit sa bintana. Halos palubog na rin ang araw. Inangat niya ang dalawa niyang kamay na hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala ang panginginig dahil sa pagkamatay ng kanyang lola. Iyon ang naging dahilan kung bakit nararanasan niya ito ngayon. Handa na ang lahat noon, dahil siya mismo ang gagawa ng operasyon, kung paano siya naging handa, saka naman bumitaw ang lola niya at iniwan siya ng tuluyan na wala ng balikan.

Kumuyom ang kamao ni Sandy, dahan-dahan na binaba iyon at tumingin sa labas ng bintana habang may konting pamamasa sa kanyang mata. Kalaunan ay nagpahinga si Sandy sandali habang nakahiga sa kama.

Samantala, si Amara naman ay nanatili sa sofa habang hawak nito ang kanyang telepono. Sa yaman ng pamilyang Montemayor hindi maitatago na merong papakasalan ang anak nila na si Dwight sa pamilyang Rivera, at iyon nga ay si Sandy. Ngunit ang lahat ay may agam-agam sa kung ano nga ba ang itsura ng pakakasalan ni Dwight. Napahinto sa pagtipa sa kanyang telepono si Amara. Ngumisi ito ng maliit bago tumayo at pumasok sa sarili nitong kwarto.

Sa kabilang banda naman ay humahangos ang isang lalaki papunta sa isang kwarto.

"Mom, meron kang dapat malaman!"

Napakunot naman ang noo ng ina nito na si Celeste. "Ano 'yon?"

"Hindi ba't meron kayong gustong ipakasal kay kuya sa pamilyang Rivera? May nagsabi na hindi naman gaanong kahali-halina ang itsura ng panganay na anak ng mga Rivera. Huwag niyo ng ituloy ang kasal kung ganong babae lang naman ang mapapangasawa ni Kuya Dwight!"

"Huwag kang makisali rito, Dylan. Labas ka sa usapin na 'yon. Mabuti pa't bumalik ka na lang ng kwarto mo."

Umalis si Celeste sa kwarto niya at naiwan ang anak nitong si Dylan na may pagtataka sa mukha.