ตอนที่ 24 สิ้นสุดสัญญา

ช่วงเวลาในตอนนี้มันช่างพิเศษเสียเหลือเกิน ฉันได้อยู่ในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของชายที่ฉันไม่คิดว่าจะได้มารักกัน ใบหน้าของฉันแนบกับหน้าอกของเขาและได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ ราวกับว่าหัวใจดวงนั้นจะระเบิดออกมาใส่หน้าฉันเสียให้ได้ เรายืนกอดกันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเขาก็พูดกับฉันว่า "ฉันว่าเรามาจบสัญญานี่กันดีกว่านะ" เมื่อฉันได้ยินแบบนั้นก็หน้าซีดและใจสั่น น้ำตาก็ไหลมาคลอๆที่เบ้าตา ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอตอบกลับเขาไปว่า "ที่คุณทำมาทั้งหมดนี้เพียงเพื่ออยากจะจบสัญญานี่หรือคะ ได้ค่ะ! งั้นเรามาจบสัญญากันเถอะ!" ฉันพูดจบก็หันหลังเพื่อที่จะเดินหนีออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด เพราะไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาของฉัน

ในขณะที่ฉันกำลังหันหลังเพื่อก้าวเดินหนีไปนั้น เขาก็คว้าแขนของฉันแล้วดึงกลับไปกอดอีกครั้งแล้วพูดว่า "นี่! ฟังฉันพูดให้จบก่อนสิ! เธอจะรีบไปไหน ทำตัวเป็นนางเอกละครไปได้ ที่ฉันหมายถึงก็คือให้เรายุติสัญญาจอมปลอมนี่ แล้วมาเริ่มต้นกันใหม่ต่างหาก ยัยบื้อเอ๊ย!" เมื่อได้ยินแบบนั้นฉันก็ยิ่งทำตัวไม่ถูก โอ้ย!ทำไมฉันถึงได้ทำอะไรน่าอายแบบนั้นกันนะ! ยัยมาริสายัยโง่เอ๊ย! "ขอโทษนะคะ ที่ฉันด่วนตัดสินใจและทำตัวเสียมารยาท ทั้งที่คุณยังพูดไม่ทันจบ แถมยังทำน้ำเสียงไม่พอใจใส่คุณอีก ฉันนี่มันโง่จริงเลยนะคะ แฮ่ๆ" ฉันยิ้มแห้งเพื่อหลบเกลื่อนความผิด เขาเห็นท่าทีของฉันแบบนั้นก็หัวเราะออกมาแล้วถามฉันว่า "แล้วตกลงเธอจะยอมคบกับฉันแบบจริงจังไหม" เขาถามพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน แล้วแบบนี้ใครบ้างจะไม่ตอบตกลง ฉันรีบตอบกลับเขาทัน "ตกลงค่ะ ตกลง ต่อจากนี้ไปฉันจะเป็นแฟนที่ดีของคุณค่ะ" พูดจบเขาก็ส่งมือยื่นมาที่ฉัน ฉันรีบคว้ามือนั้นแล้วกำแน่น จากนี้ไปฉันจะไม่มีวันปล่อยมือคู่นี้ไปอีก

เช้าวันต่อมาเราทั้งสองต้องรีบเก็บของเพื่อกลับกรุงเทพฯทันที ในระหว่างที่เดินทางกลับก็มีสายเรียกเข้ามาไม่ขาดสาย ทั้งของฉันและของคุณศรันย์ แน่นอนว่าเราทั้งคู่ตกลงกันว่าจะไม่รับสาย คุณศรันย์ขับรถพาฉันมาส่งที่บ้านจากนั้นก็รีบกลับไปทำงานต่อ ในขณะที่ฉันกำลังจะขึ้นไปเก็บของที่ห้อง จู่ๆก็รู้สึกเย็นวาบและขนลุกซู่ขึ้นมา ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งมาถึงที่หน้าประตูห้องฉันก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งยืนจ้องมาทางฉันด้วยสายตาอำมหิตพร้อมที่จะขย้ำฉันได้ทุกเมื่อ สองคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากจินกับเจ็ท ฉันค่อยๆก้าวไปเปิดประตูอย่างช้าๆ และส่งยิ้มแห้งๆให้กับพวกเขา จากนั้นเราทั้งสามคนก็เข้าไปนั่งคุยกันข้างในห้อง

ทั้งสองคนนั่งจ้องหน้าฉันด้วยสายตาที่อยากรู้อยากเห็นจนทำให้ฉันรู้สึกขนลุกไปหมด ฉันทนไม่ไหวจึงตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้พวกเขาฟัง ฉันใช้เวลาไม่นานในการเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้รวมถึงเรื่องที่เราตัดสินใจที่จะคบกันให้พวกเขาฟัง ทั้งคู่เงียบไปสักพักไม่พูดไม่จาแล้วมองหน้ากันสองคน และทำหน้าเหมือนเข้าใจซึ่งกันและกันโดยที่ไม่ต้องพูดจา จากนั้นจินก็หันมาพูดกับฉันพร้อมกับจับมือฉันขึ้นมา "ฉันสองคนยินดีกับพวกแกด้วยจริงๆนะที่ยุติเรื่องจอมปลอมพวกนั้นได้และเริ่มต้นคบกันแบบจริงจัง แต่ฉันอยากให้แกรู้ไว้ว่า ไม่ว่าต่อจากนี้ไปแกจะต้องเจอเรื่องอะไร แกจะยังมีพวกฉันสองคนคอยอยู่ข้างๆแกเสมอ ที่พวกฉันถ่อสังขารมาที่นี่ก็เพราะว่าเป็นห่วงแกแล้วก็น้อยใจแกที่ไม่รับสายพวกฉันด้วย รู้ไหมว่าพวกฉันเป็นห่วงขนาดไหน ยัยโง่เอ๊ย!" พูดจบจินก็ร้องไห้ทันที ฉันกับเจ็ทมองหน้ากันอย่างงงๆ ฉันรู้สึกผิดต่อเพื่อนรักทั้งสองคนมาก ทั้งๆที่พวกเขาเป็นห่วงฉันมากขนาดนี้ แต่ฉันกลับไม่สนใจความรู้สึกของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย ฉันรีบขอโทษเพื่อนรักทั้งสองอย่างไม่รอช้า จากนั้นเราทั้งสามก็กอดคอกันร้องไห้ยกใหญ่

ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต่อจากนี้ฉันจะต้องเจอกับอะไร แต่ฉันมั่นใจได้ว่า ไม่ว่าฉันจะต้องเจอกับอะไรแต่เพื่อนของฉันก็จะอยู่ข้างฉันเสมอ....

...โปรดติดตามตอนต่อไป...