ตอนที่ 20 ดั่งความฝัน

ตอนเป็นเด็ก ฉันเคยฝันอยากเป็นเจ้าหญิงที่ได้แต่งงานกับเจ้าชายรูปงามและครองรักกันอย่างมีความสุขตราบนานเท่านาน แต่พอฉันเติบโตขึ้น จึงทำให้ได้รู้ว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเพียงแค่ความฝัน ในชีวิตจริงการที่เราได้พบเจอคนดีๆสักคน คนที่เขารักเราจริงไม่ทิ้งเราไปไหนไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรก็ตาม เขาก็จะอยู่เคียงข้างเราเสมอ ถ้าฉันได้เจอกับคนๆนั้นฉันจะรักษาเขาไว้ให้ดีที่สุด

ในขณะที่ฉันกำลังฝันถึงเจ้าชายรูปงามที่กำลังจะได้จุมพิตกันอยู่นั้น จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งตื่นจากฝัน "กริ๊งงงงงงงงง" มันเป็นเสียงโทรศัพท์นั่นเอง แล้วฉันก็ได้ยินเสียงพูดคุยกันอยู่ใกล้ๆฉัน ฉันจึงลืมตาขึ้นดู แล้วฉันก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมแขนของใครสักคน ฉันจึงนึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ ฉันจึงได้รู้ว่าอ้อมแขนนี้เป็นของใครและนั่นก็ทำให้ฉันรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า ฉันจึงค่อยๆขยับตัวลุกออกมาจากตรงนั้น แต่ก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่า "ตื่นแล้วหรือ หลับสบายไหมยัยขี้เซา" ครั้งนี้เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนพร้อมด้วยรอยยิ้มที่เห็นแล้วละลาย ทำให้ฉันเคลิ้มไปอยู่ครู่หนึ่ง "ขอโทษนะคะ ที่ฉันมานอนตรงนี้ คุณคงจะอึดอันน่าดู ฉันจะรีบกลับห้องตัวเองเดี๋ยวนี้เลยค่ะ" ฉันรีบดีดตัวลุกจากที่อย่างไวแล้วรีบวิ่งไปที่ประตู และเขาก็ตะโกนบอกกับฉันว่า "ฉันไม่ได้ว่าอะไรเธอเสียหน่อย อ้อ! เมื่อกี้นี้พี่กวินโทรมาบอกว่าวันนี้เป็นวันเกิดคุณปู่ ท่านอยากให้เราสองคนไปร่วมงานด้วย เธอรีบไปอาบน้ำแต่งตัวนะเดี๋ยวเราจะไปดูของขวัญให้คุณปู่กัน หรือเธอจะใช้ห้องอาบน้ำที่นี่ก็ได้นะ ฉันไม่ถือ" เขาพูดจบแล้วยิ้มเยาะอย่างภูมิใจ โอ้ย! อีตาบ้านี่พูดอะไรก็ไม่รู้ คำพูดเขาทำให้ฉันรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว ฉันจึงตัดสินใจรีบวิ่งออกจากห้องนั้นโดยเร็วไว

เมื่อมาถึงห้องของตัวเอง ฉันก็รีบอาบน้ำแต่งตัวทันที ฉันรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยที่จะได้ไปเลือกซื้อของขวัญให้คุณปู่ของเขาด้วยตัวฉันเอง ที่ตื่นเต้นเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่จะได้ซื้อของให้ผู้ใหญ่คนสำคัญ ปกติฉันจะซื้อของให้แต่กับจินและเจ็ทเท่านั้น ฉันจึงค่อนข้างกดดันเล็กน้อย เพราะไม่รู้จะซื้ออะไรดี

เมื่อเราทั้งคู่พร้อมจึงออกเดินทางไปที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ที่นี่เต็มไปด้วยข้าวของมากมายจนฉันตาลายไปหมด เราสองคนเดินกันไปเรื่อยจนมาถึงร้านขายของใช้ในบ้าน ฉันจึงแวะเข้าไปดูและพบกับชุดแก้วกาแฟคู่รักชุดหนึ่ง ตัวแก้วเป็นรูปเด็กผู้ชายหนึ่งใบและเด็กผู้หญิงอีกหนึ่งใบ ยืนถือลูกโป่งสีแดงเป็นรูปหัวใจครึ่งดวง หากนำแก้วมาประกบกันจะกลายเป็นหัวใจเต็มดวง ฉันเห็นว่ามันน่ารักดีเลยกะว่าจะซื้อเก็บไว้ แต่ฉันยังไม่ทันเอ่ยปากพูดใดๆก็มีเสียงพูดขึ้นว่า "คุณครับ! ผมเอาชุดแก้วกาแฟชุดนี้ครับ ช่วยคิดเงินให้ด้วยนะครับ" เขาไปบอกพนักงานขายและหันมายิ้มให้ฉัน จากนั้นพนักงานขายก็เดินมาหยิบแก้วที่อยู่ในมือฉันไปคิดเงินทันที

เมื่อคิดเงินสินค้าเสร็จแล้วเราก็ออกเดินทางตามหาของขวัญของคุณปู่กันต่อ เราเดินหากันอยู่พักใหญ่จึงมาเจอกับร้านขายของสะสมโบราณร้านหนึ่ง ภายในร้านเต็มไปด้วยข้าวของมากมาย ส่วนใหญ่ค่อนข้างที่จะมีอายุทั้งนั้น ฉันเดินเล่นไปเรื่อยๆจนไปเจอกับนาฬิกาแขวนผนังที่ทำจากไม้นำมาแกะสลักมีลวดลายสวยงามเรือนหนึ่ง ฉันคิดว่าจะซื้อเรือนนี้ให้เป็นของขวัญคุณปู่ ฉันยืนจ้องอยู่ครู่ใหญ่ เจ้าของร้านเป็นคุณลุงอายุประมาณ60กลางๆจึงเดินมาพูดคุยด้วยเพราะเห็นว่าฉันสนใจ "สนใจนาฬิเรือนนี้หรือหนู หนูนี่ตาถึงนะ นาฬิกาเรือนนี้มีที่มาที่ไปอยู่ เป็นนาฬิกาของผู้ชายคนหนึ่งเขาทำขึ้นมาเพื่อมอบให้ภรรยาของเขา เพื่อแทนความหมายว่าเวลาของเราจะเดินไปพร้อมกัน แต่เขายังไม่ทันได้มอบให้เธอ ภรรยาเขาก็มาจากไปเสียก่อน เขาจึงเอามาขายที่นี่ ก่อนจะขายลุงก็ถามเขาว่าทำไมเอาของสำคัญแบบนี้มาขาย เขาก็ตอบว่าตอนนี้มันไม่สำคัญแล้วเพราะเวลาของเขาหยุดเดินตั้งแต่วันที่ภรรยาเขาจากไป หนูสนใจซื้อไหมเดี๋ยวลุงลดราคาให้" คุณลุงพูดจบก็หันมายิ้มให้ฉัน ทีแรกฉันก็ลังเลแต่ก็ตอบตกลงซื้อทันที

เมื่อได้ของขวัญของคุณปู่แล้ว ฉันนึกว่าจะได้กลับบ้าน แต่เขากลับลากฉันไปที่ร้านๆหนึ่ง เป็นร้านเสื้อผ้าและเครื่องสำอางค์ในร้านเดียวกัน ฉันสงสัยจึงถามเขาออกไป "คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ คุณจะซื้ออะไรให้ใครหรือคะ นี่มันร้านเสื้อผ้าผู้หญิงนะคะ" เขาก็ตอบกลับว่า "ฉันพาลูกเป็ดขี่เหร่มาแปลงโฉมให้เป็นหงส์หน่ะสิ" เขาพูดและยิ้มจากนั้นก็ดีดนิ้วเรียกพนักงานมา มีพนักงาน4-5คนมารุมล้อมฉัน ทั้งเอาชุดมาให้ลอง ทั้งแต่งหน้าทำผม วุ่นวายกันไปหมด ใช้เวลาอยู่พักใหญ่พวกเขาเหล่านั้นก็แปลงโฉมฉันเสร็จ และให้ฉันไปยืนหน้ากระจกเพื่อส่องผลงานของพวกเขา ฉันหันไปมองพวกเขาแต่ละคนทำหน้าเหมือนภูมิใจมาก

เมื่อแต่งหน้าทำผมเสร็จ ฉันก็มายืนส่องกระจก และฉันก็ต้องตกใจ ภาพที่สะท้อนในกระจกเหมือนไม่ใช่ฉัน หญิงสาวคนหนึ่งในชุดเดรสสีชมพูอ่อน ใบหน้าที่แต่งแต่เหมือนไม่ได้แต่ง สวยแบบธรรมชาติ สวยจนฉันคิดว่า ถ้าฉันหลงรักตัวเองจะผิดไหมนะ ฉันยืนหมุนไปหมุนมาอยู่พักใหญ่ จนเขาคงทนรอไม่ไหวเลยเข้ามาตาม เมื่อเขาเห็นฉันก็หยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง คงจะตะลึงในความสวยของฉันหล่ะสิ มันเหมือนความฝันไม่มีผิด เหมือนในละครที่พระเอกพานางเอกมาร้านเสื้อผ้าแล้วพอเห็นนางเอกก็ตะลึงในความสวยยังไงอย่างงั้น

ถ้านี่คือความฝันที่ทำให้ฉันสวยเหมือนเจ้าหญิง ฉันก็อยากจะฝันต่อไปแบบนี้อีกนานๆ...

...โปรดติดตามตอนต่อไป...