ตอนที่ 22 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป

หลังจากงานเลี้ยงจบลง ทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ วันเวลาผ่านไปได้สองเดือนครึ่งแล้วหลังจากที่เราแต่งงานกัน เหลือเวลาอีก15วันเท่านั้น สัญญาของเราสองคนก็จะจบลง

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันตื่นมาตามปกติ แต่ที่แปลกไปจากเดิมก็คือ ฉันลืมตามมาเจอเขานอนอยู่ข้างๆพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้และพูดทักทายฉันว่า "อรุณสวัสดิ์ ตื่นเสียทีนะยัยขี้เซา ฉันมานอนอยู่ข้างๆตั้งนานยังไม่รู้สึกตัวอีก ถ้าเกิดว่ามีใครทำมิดีมิร้ายกับเธอจะทำยังไง" มันก็จริงอย่างที่เขาว่า เพราะฉันไม่รู้สึกตัวเลยจริงๆ ไม่รู้ว่าเขาเข้ามาตอนไหน แล้วทำไมเขาถึงได้มานอนอยู่ข้างๆฉันได้หล่ะ? พอคิดได้อย่างนั้นฉันเลยถามออกไป "แล้วคุณเข้ามาห้องฉันได้ยังไงคะ แถมยังมานอนข้างๆฉันอีก นี่คุณคิดจะทำอะไรฉันคะ ไม่ได้นะคุณ! ถึงเราจะเป็นสามีภรรยากันก็จริง แต่มันก็แค่ในนาม คุณไม่มีสิทธิทำอะไรฉันนะคะ" พอฉันพูดจบเขาก็หัวเราะลั่นและพูดว่า "นี่เธอ! เพี้ยนหรือเปล่า? นี่บ้านฉัน ฉันก็ต้องมีกุญแจไขเข้ามาอยู่แล้ว ที่ฉันเข้ามาเพราะฉันเคาะประตูเรียกเธอตั้งนานแล้วไม่มีเสียงตอบรับ ฉันกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรเลยรีบเข้ามาดู แต่เห็นเธอยังนอนกรนอยู่แถมละเมอด้วย และฉันขอบอกตรงนี้เลยว่าฉันไม่คิดที่จะทำอะไรเธอเลยแม้แต่น้อย ที่ฉันมานอนข้างๆก็เพราะเธอละเมอกระชากแขนฉันลงไปกอดเป็นหมอนข้างต่างหาก ไหนๆก็ไหนแล้วรีบอาบน้ำแต่งตัวซะ เรามีที่ที่ต้องไป" เขาพูดจบและทำหน้าตาบึ้งตึงเดินออกไปทันที ฉันนั่งงงอยู่สักพักจึงลุกไปอาบน้ำแต่งตัว

เมื่อฉันแต่งตัวเสร็จจึงเดินลงมาข้างล่างเพื่อที่จะมาทานอาหารเช้าที่แม่บ้านเตรียมไว้ ในขณะที่ฉันเดินลงบันไดมาก็มีเสียงทักทายจากป้าแม่บ้านว่า "อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณผู้หญิง" ฉันยิ้มตอบและถามถึงเมนูวันนี้ "อรุณสวัสดิ์ค่ะ ป้าคะวันนี้มีอะไรทานบ้างคะ กลิ่นหอมโชยมาแต่ไกลเลย" ป้าแม่บ้านยิ้มและตอบกลับฉันว่า "ป้าก็ไม่ทราบค่ะ เพราะวันนี้คุณผู้ชายท่านลงครัวเองเลยนะคะ พวกป้าไม่ได้ช่วยอะไรเลยค่ะ" ฉันอึ้งไปอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปที่โต๊ะอาหาร

เมื่อมาถึงโต๊ะอาหาร ฉันก็ต้องตะลึงกับอาหารที่อยู่บนโต๊ะนั่น มีทั้งสเต๊กเนื้อชั้นเลิศ พาสต้า สลัด และไวน์ราคาแพง อย่างกับว่าอยู่ในภัตตาคารระดับห้าดาวเลย สีสันชวนรับประทานมาก ในขณะที่ฉันกำลังยืนอึ้งอยู่กับอาหารเหล่านี้เขาก็พูดขึ้นมาว่า "รีบนั่งเถอะ อาหารจะเย็นหมดแล้ว ไม่รู้ว่าจะถูกปากไหม เพราะฉันไม่ค่อยได้ทำสักเท่าไหร่" ด้วยความที่อยากรู้ว่าทำไมเขาถึงทำอะไรแบบนี้ให้ฉันกัน "วันนี้เป็นวันพิเศษอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมคุณถึงได้ทำอาหารเองเลยหล่ะคะ" เขายิ้มและตอบกลับมาว่า "เดี๋ยวเธอก็รู้เองแหละ กินๆไปเถอน่า พูดมากอยู่นั้นแหละ" เมื่อเขาพูดมาแบบนี้ฉันจึงเก็บความสงสัยเอาไว้ก่อนและตั้งหน้าตั้งกินอาหารที่เขาทำอย่างเอร็ดอร่อย

เมื่อทานอาหารเช้าเสร็จเขาก็ลากฉันขึ้นรถโดยที่ไม่บอกอะไรฉันสักคำ พอฉันถามเขาก็ได้แต่ยิ้มและไม่ตอบ เขาขับรถออกจากตัวเมืองมุ่งหน้าไปทางชลบุรี ฉันก็คิดว่าเขาคงจะมีงานด่วนเลยไม่ได้ถามอะไรมากมาย และฉันก็เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว มารู้สึกตัวอีกทีฉันก็ได้ยินเสียงคลื่นซัดกับโขดหิน ฉันจึงลืมตาตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองอยู่ริมชายหาดแห่งหนึ่ง แต่แปลก! ที่นี่ไม่มีผู้คน เป็นที่ที่เงียบสงบเหมาะแก่การพักผ่อนอย่างมาก ฉันรู้สึกผ่อนคลายทันทีที่อยู่ที่นี่ "ตื่นแล้วหรือ เธอนี่หลับเก่งจริงๆ ขนาดฉันพาล่องเรือข้ามทะเลมายังไม่รู้สึกตัวตื่นเลย ฮ่าฮ่าฮ่า" เมื่อกี้นี้ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม เขาว่าพาฉันล่องเรือมางั้นหรอ เมื่อได้สติฉันจึงถามออกไป "เมื่อกี้นี้คุณว่าอะไรนะคะ พาล่องเรือ? คุณจะบอกว่าคุณพาล่องเรือข้ามทะเลมาเพื่อมาที่นี่หรอคะ แล้วที่นี่มันที่ไหนคะ ไม่เห็นมีผู้คนอยู่เลยสักคน" เขาหัวเราะและตอบกลับมาว่า "ใช่ฉันพาเธอล่องเรือมาเกาะส่วนตัวของฉัน ไม่แปลกหรอกที่จะไม่มีผู้คน เพราะที่นี่มีแต่ฉัน เธอ และคนดูแลเท่านั้น ส่วนคนขับเรือที่มาส่งเราเขาจะมาอีกทีก็พรุ่งนี้บ่าย เพราะฉะนั้นเธอก็พักผ่อนให้เต็มที่นะ นี่ก็เย็นมากแล้ว เธอไปอาบน้ำแต่งตัวและมาเจอฉันที่ชายหาดด้านนู้นนะ" เขาชี้มือไปอีกด้านนึงของชายหาด ซึ่งฉันก็ยังงงๆอยู่ดีว่าเขาพาฉันมาที่นี่ทำไม เขาคิดอะไรอยู่กันแน่ ฉันได้แต่คิดคนเดียวในใจ

เมื่อฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินมาตามที่เขาบอก พอมาถึงก็เห็นมีซุ้มดอกไม้และโต๊ะตั้งอยู่ บนโต๊ะมีเทียนจุดอยู่เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ ฉันเดินเข้าไปใกล้โต๊ะนั้นเรื่อยๆ จนเมื่อมาถึง จู่ๆก็มีแสงจากหลอดไฟเล็กๆบนพื้นทรายที่ทำเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษว่า H.B.D. มันสว่างระยิบระยับสวยงาม แต่เอ๊ะ? วันนี้วันเกิดใครกัน ในขณะที่ฉันยืนคิดอยู่นั้นก็มีเสียงดังมาจากทางด้านหลังว่า "แฮปปี้เบิร์ด เดย์ ทู ยู🎶" ฉันจึงหันหลังกลับไปมองและพบว่า เขาเดินถือเค้กพร้อมกับร้องเพลงวันเกิด เดินตรงมาทางฉัน จากนั้นเขาก็ยื่นเค้กมาให้ฉันและบอกกับฉันว่า "สุขสันต์วันเกิดนะมาริสา รีบเป่าเค้กสิ ก่อนจะเป่าอธิฐานก่อนนะ" จริงสิ! วันนี้วันเกิดฉันเองนี่นา ทำไมฉันถึงลืมวันเกิดตัวเองได้หล่ะเนี่ย ปกติวันเกิดทุกๆปีที่ผ่านมาฉันจะฉลองกับเพื่อนรักทั้งสองคนของฉัน แต่ปีนี้มันต่างออกไป เพราะอะไรกันนะ? หรือเพราะมีเขาอยู่ข้างๆฉันเลยรู้สึกต่างออกไป ในตอนนี้ถ้าฉันจะมีความโลภจะผิดไหมนะ? ฉันอยากจะมีเขาอยู่ข้างๆแบบนี้ตลอดไป ถ้าฉันขอแบบนี้จะได้หรือเปล่านะ?...

...โปรดติดตามตอนต่อไป...