CHAPTER 7

NAPAMULAGAT si Rajinah sa lalaking kanyang kaharap. “W-what did you just say?” nabuhol pa ang dila niya sa pagtatanong.

Hindi  niya mapaniwalaan ang mga katagang lumabas sa bibig nito. Maang na napatitig siya sa mukha nito. Matagal na niya itong kilala kaya naman alam na alam na niya ang kahulugan ng bawat ekspresyong gumuguhit sa mukha nito. At sa sandaling iyon, hindi niya makita ang ano mang bahid ng panunukso na natural na yatang nakapaskil sa mukha nito. Nagsusumigaw sa anyo nito ang damdaming nakapaloob sa mga katagang sinambit nito. Hindi ito nagbibiro. At wala siyang diperensiya sa pandinig. Malinaw na malinaw niyang naintindihan ang sinabi nito.

Sa kanyang pagkabigla, bigla bumunghalit ng tawa ang lalaki, buo at puno ng kasiyahan. Bagay na lalong nagpalaglag sa kanyang panga. Isang klaseng tawa lang ang palagi niyang naririnig mula rito—mapang-asar at puno ng sarkasmo.

“Ang dami ko nang sinabi, alin doon ang uulitin ko?” lalong lumabas ang pagkasingkit nito sa kakatawa.

“Err… from the top, maybe?” suddenly, she became confuse of his behavior. What’s got into him? marahan niyang ipinilig ang ulo. “Pero sandali nga muna. Ano’ng nakain mo? Bakit ganyan ka magsalita ngayon? Pinagti-trip-an mo na naman ba ko?” nagdududang tanong niya rito.

Napatuwid ang likod nito, tapos ay itinaas ang dalawang kamay kapantay ng dibdib nito at iminuwestra ng pagtanggi habang marahas na umiiling. Nasa mga mata nito ang pagkaalarma sa sinabi niya. “No! No! That’s not what I’m trying to do. I’m just trying to talk to you in peace.”

“In peace, huh? Pwes, pwede ba’ng tigilan mo muna ako? I’m not in the mood to talk to you, let alone you, of all people. Nasira na ang araw ko ng dahil sa’yo. Kaya please lang, ‘wag mo ng dagdagan pa.” Pinilit niyang langkapan ng inis ang boses niya dahil parang biglang nag-iba ang pakiramdam niya sa titig ni Kenzo. Naiilang siya na hindi niya maipaliwanag.

“Look, Raj. I’m really sorry—” hindi na nito naituloy ang sasabihin nito dahil biglang may lumapit ditong babae na agad na pumulupot dito.

“Hi, Ken…” anang babae. Sexy ito at maganda pero slutty tingnan. Marahil ay dahil iyon sa pagdadala nito sa sarili at sa napaka-daring at revealing nitong damit. “I’ve been looking for you everywhere. Dito lang pala kita mahahanap,” humilig pa ito sa balikat ng lalaki. “I missed you.”

“L-Lucille! I…ah,” kandautal na sabi nito.

Natawa siya sa itsura ni Kenzo. Halatang iniiwasan nito ang babae dahil tila hindi ito komportable sa babaeng halos nakayakap na dito. Pasimple nitong inaalis ang kamay ng babae ngunit parang hindi iyon nahahalata ng babae. She must be one of her women. They were all like that, sexy, daring and slutty. Nang tingnan niya ang mukha ni Kenzo ay nakatingin din pala ito sa kanya at nagpapasaklolo.

He wanted me to get rid of that woman. She said to herself. Ano kaya kung hindi ko siya tulungan? Pabayaan ko na lang siya sa piling ng babaeng linta na ito? Para naman makaganti ako sa kanya. Hmm…

Nagtatalo ang kanyang kalooban ngunit sa huli ay mas nanaig ang konsensiya niya kaya’t tinulungan niya ito. Nakaisip siya ng paraan para dito. Mabuti na lang at nakatalikod ang babae sa kanya kaya hindi pa siya nakikita nito. Good. Mapaghahandaan ko ng mabuti ang entrance ko.

Sandali muna niyang inayos ang facial expression niya bago niya nilapitan ang mga ito.

“Kenzo, sweetheart…” malambing na tawag niya sa lalaki. “Tapos na akong kumuha ng food natin. Let’s go back to our table,”

Napalingon sa kanya ang dalawa. Nakita niya ang pagtaas ng kilay ni Lucille pagkakita nito sa kanya. Agad namang kumalas si Kenzo mula sa pagkakayakap ng babae.

“Who is she?” nakataas ang kilay na tanong nito kay Kenzo.

Sasagot na sana ito ngunit inunahan niya ito.

“Oh, we haven’t met before,” sinulyapan niya si Kenzo na pinagpapawisan sa isang tabi. “Let me introduce myself.” Nginitian niya ang babae. “I’m Rajinah, his girlfriend.” Pagpapakilala niya sa sarili. She extended her hand towards Lucille for a handshake.

Sandaling nagulat ang babae ngunit agad din naman itong nakabawi at tinanggap ang pakikipag-kamay niya. The woman looked at Kenzo with the “Why-didn’t-you-tell-me-look”.

“And you are?” tanong niya dito dahil mukhang walang balak ang lalaking unggoy na ito na ipakilala sila sa isa’t-isa. Mukhang tulala pa rin ito sa biglaang pagsaklolo niya dito.

“Lucille. Lucille Ricafort.”

“Oh,” tumango-tango siya. “Sweetheart?” mas dinagdagan pa niya ng lambing ang pagtawag niya dito. Saka pa lamang ito tila natauhan at tumabi sa kanya.

“O-oh, I’m sorry. I’m just a little disoriented tonight. Yes, Lucille she’s my girlfriend and I’m sorry if I didn’t introduce you with each other earlier,” inakbayan pa siya nito at pinisil sa braso.

Pigil ang pagtaas ng kilay niya ng tiningala niya ito. “Is she a friend of yours?”  nagtitimping tanong niya.

“Oh! Y-yes. N-nagkakilala kami noong nagpunta ako sa Davao to attend a conference.” Mabilis na sagot nito.

“Oh, taga-Davao ka?” tanong niya sa babae.

“No. I’m just there for a couple of days. I’m having my vacation there when we met each other. We had a wonderful time together way back there,” pilyang tiningnan nito si Kenzo.

Alam niya na intensiyon ng babaeng inggitin siya kaya sinabi nito iyon sa kanya. But her relationship with Kenzo was not real. She was not really attached to him kaya wala sa kanyang epekto iyon. Nagkukunwari lamang sila para maitaboy ang babaeng ito. But she felt something in her chest at the thought.

Wala nga ba? Eh, bakit parang may kirot? Tudyo ng isip niya. What?! Why would I even think of that, lest feel that? Behave, conscience! Okay?

Kailangan na niyang magpaalam sa babaeng linta na ito dahil kung anu-ano pa ang nabubuo sa isip at damdamin niya dahil dito.

“It’s nice meeting you, Lucille. But I think we have to get back to our table na. My mom would be looking for us. So, I hope you won’t find this rude,” nginitian niya ang babae.

“Oh, no. Not at all. I’m going to say goodbye na rin naman. I just greeted Kenzo. Bye.” tila napipilitan lamang na sabi nito.

“Enjoy the party!” Pahabol pang sabi dito ni Kenzo na naiinaman yata sa paghimas sa braso niya.

Nang makakaalis ang babae ay siniko na niya si Kenzo at dinampot ang plato na pinaglagyan niya ng mga kinuha niyang pagkain.

“Ouch!” Reklamo nito. “Sweetheart, where are you going?”

“Anywhere you can’t follow me.” Pabalang na sagot niya. “And stop calling me sweetheart because I’m not your sweetheart!” Nagmamadali na siyang naglakad pabalik sa table nila. Narinig pa niya ang nang-aasar na tawag nito sa kanya using that endearment pero hindi na niya ito pinansin. Hindi na rin naman siya kinulit nito.