Chapter 4: Hypnotized

Ipinagsawalang bahala na lamang ni Casey ang taong naka sunod umano sa kaniya kahit pa halos tumalon na ang puso nito sa kaba nang malaman ‘yon. Ibinilin niya sa mga body guard na mag masid na lamang nang mabuti sa paligid at sinabi na baka wala naman daw masamang gagawin ang kung sino mang naka sunod sa kaniya.

Pumasok si Casey sa kaniyang kwarto sa ikalawang palapag ng mansyon. Saglit siyang naligo at bago lumabas sa banyo ay napatingin siya sa kaniyang sarili sa salamin. Masyadong mabigat ang pag haharap nilang tatlo ngayong araw at hindi siya sigurado sa mga susunod na mangyayari. Ngunit isa lang ang nakakasiguro siya, ‘yon ay payapa na siyang makakatulog sa gabi nang walang iniisip bilang isang Mrs. Almendras.

Sa wakas ay nakalaya na siya sa bagay na pilit niyang pinapasan sa loob ng ilang taon. Hindi na siya magigising sa bungad ng masakit na pagsasama nila ni Dylan.

Mabigat man para sa kaniya wakasan ang lahat sa isang kumpas lang ng kamay, hindi niya naman pinagsisisihan ang naging desisyon niya. Ang kasal nila ay isang tinik sa lalamunan para sa kaniya, at hindi nga nagkakamali si Dylan, dahil ang divorce nila ay pabor para sa kaniya.

‘Nong gabing din ‘yon ay payapa at mahimbing na nakatulog si Casey. Walang kahit anong bumabagabag sa kaniyang isip.

Kinabukasan ay nagising din siya nang magaan ang damdamin at maaliwalas ang mukha dahil sa masarap na tulog, kahit pa umaalingawngaw ang ingay ng alarm clock niya ay hindi manlang siya nainis.

Tumagos ang sikat ng araw sa sumasayaw na kurtina ng kwarto ni Casey. Sa sobrang gaan ng pakiramdam niya ay para siyang nakalutang.

Lumabas siya ng kaniyang kwarto at nag tungo sa kusina. Bigla siyang napangiti nang makita ang almusal na naka hain sa mesa.

Sa wakas ay makakakain na siya ng almusal na gusto niya. Dati kasi ay nagtitiis siya sa kung ano ang gustong ipaluto ni Dylan sa mga kasambahay. Mahilig kasi ito sa pancake, waffles, at ibang pang almusal na hindi sinasamahan ng kanin.

Ngayong nakabalik na siya sa mansyon ay tuwang-tuwa siya at natatakam nang makita ang pangkaraniwang almusal katulad ng fried rice, sausage, bacon, at omelette.

Kakatapos niya lang kumain nang biglang tumunog ang kaniyang cellphone. Nang buksan niya ito ay bumungad sa kaniya ang isang email na pinadala ni Ingrid. Nakahanda na ang appointment ni Casey kasama ang head of legal department ng Ybañez Group. Lumapad ang kaniyang ngiti at nakaramdam ng pananabik.

Ilang sandali pa ay nag ayos na si Casey at lumabas ng mansyon. Papunta na sana siya sa kaniyang sasakyan nang biglang sumunod sa kaniya ang isa sa mga body guard.

“Saan ho tayo, Ma’am Cassandra?” tanong nito kay Casey.

Nginitian naman ito ni Casey at umiling, “Kaya ko na po, may lalakarin lang ako,” saad nito.

Magsasalita pa sana ang body guard nang biglang pumasok si Casey sa sasakyan at nag simula ng mag maneho palabas.

Lingid sa kaalaman ni Casey ang taong nag mamasid sa kaniya sa labas, ‘di kalayuan sa mansyon.

“Nakaalis na siya, boss,” sambit ng lalake sa kausap mula sa kaniyang cellphone nang makitang lumabas ang sasakyan ni Casey sa itim at malaking gate.

“Sundan mo,” boses ni Dylan sa kabilang linya. Nag dilim ang kaniyang ekspresyon habang mahigpit ang hawak sa cellphone.

Wala siyang kaalam-alam na may sariling mansyon ang kaniyang asawa na ngayon ay minamadali ang settlement ng kanilang divorce. Iniisip niya na sa loob ng tatlong taon nilang pagsasama ay parang hindi pa rin pala niya ito kilala base sa kaniyang mga natuklasan ngayon.

Nang makarating si Casey sa Urban Hive kung saan sila magkikita ng head of legal department ng Ybañez Group, ay agad niya namang nahagip ito sa isang bakanteng mesa sa tabi ng bintana.

Malapad ang kaniyang ngiti habang naglalakad papalapit sa lalake, “Steven! Ang aga mo naman!” saad nito.

Gulat namang napatingin ang lalake sa kaniya. Parang hindi pa nag s-sink in sa utak nito ang pag dating ni Casey.

“Cas?” sabmit nito na hindi pa rin makapaniwala.

Natawa nang marahan si Casey at naupo sa tapat ni Steven, “Ano ba, si Hera na ang kausap mo,” aniya at kumindat habang naka-ukit pa rin ang malapad na ngiti sa labi.

Napatakip ng bunganga ang lalake, “Shet, ikaw nga!” aniya kaya napahalakhak si Casey.

Mataas ang tingin ni Steven kay Casey ‘nong nasa law school pa lang sila. Napapahanga siya sa galing at talino nito. Pero ibang usapan na kung ga’no kalayo ang narating ni Casey ngayon. Hindi makapaniwala si Steven na ang hinahangaan niyang si Cassandra Andrada ay nakatago sa katauhan ni Hera – isang batikang abogado sa bansa.

“Grabe, Cas. Hindi ko inaakalang ikaw ang makakausap ko ngayon. Alam mo bang kabado ako nang malaman na si Hera ang abogadong kinuha ni Mr. Ybañez?” ani Steven habang kumikinang ang kulay itim nitong mga mata.

“Grabe ka rin, Steven. Sa tingin mo ba ‘di ko talaga kaya maging si Hera ngayon?” saad naman ni Casey na pabirong nasasaktan sa sinabi ni Steven.

“Baliw, hindi ‘yon ang ibig kong sabihin,” sagot nito at ginulo ang buhok ni Casey.

Nagsimula na silang mag-usap tungkol sa kaso. Kasama na rito ang bawat detalye sa panig ni Mr. Ybañez at ang ibang mga nalalaman ni Steven tungkol sa kabila.

Habang si Dylan naman ay mariin silang pinapanod ilang metro ang layo mula sa Urban Hive. Matatalim na mga tingin ang pinupukol nito sa dalawa na akala mo ay hahandusay ang mga ito kung pwede lamang tumagos ang mga tingin sa bintana. Umigting lalo ang kaniyang panga sa galit at tila nakaramdam siya ng selos nang makita kung paano ngumiti at tumawa si Casey sa tuwing nagsasalita ang lalakeng kausap.

Iniisip ni Dylan kung paano agad ito naka hanap ng iba.

Wala paring kaalam-alam si Casey sa presensya ni Dylan na ilang metro lang ang kayo sa kanila hanggang sa natapos ang pag uusap nila ni Steven. Pagkatapos nilang kumain ay nagpaalam agad siya kay Steven na aalis na.

Napag desisyonan niyang bigyan ng reward ang sarili kaya naisipan niyang dumaan muna sa mall.

Halos isang oras din siyang nag libot sa mall at binili ang lahat ng mga nagustuhan niya hanggang sa makaramdam siya ng pagod at napag desisyonang umuwi na.

Nang makabalik siya sa mansyon ay nakiusap siya sa mga kasambahay na ipasok ang lahat ng mga pinamili niya sa kaniyang kwarto.

Biglang umihip ang malakas na hangin pagbaba niya ng sasakyan kaya hinawi niya ang iilang mga hibla ng kaniyang buhok at nilagay ito sa likuran ng kaniyang tenga. Napahawak siya sa kaniyang leeg at biglang napahinto nang mapagtantong may kulang sa kaniya.

Wala siyang suot na kwintas.

Hindi na siya mapakali at dali-daling hinanap ito sa hand bag niya ngunit wala. Mahalaga ang kwintas na ‘yon para sa kaniya, hindi ‘yon pwede mawala.

Nanlamig siya nang mapagtantong baka naiwan niya ito sa rest house ng mga Almendras sa La Union.

Napatampal siya sa noo dahil posible nga ‘yon. Dali-dali siyang pumasok ulit sa sasakyan at bumiyahe pa-La Union.

Ang dalawang oras na biyahe ay naging isang oras lamang kay Casey sa sobrang pagmamadali nito. Inaasahan niyang hindi niya maabutan o hindi siya maabutan ni Dylan sa rest house. Paparoon lang naman siya para hanapin ang kwintas at aalis din kaagad.

Nang makarating ay nadatnan niya ang limang body guards na nakabantay sa labas. Bumaba siya sa sasakyan at lumapit sa gate. Parang wala naman si Dylan ngayon dahil walang sasakyan na nakaparada sa labas kaya kampante siya.

“Magandang umaga, Mrs. Almendras,” bati ng mga ito sa kaniya.

Sandaling nakaramdam ng kirot sa puso si Casey nang marinig na kinikilala pa rin siya ng mga ito bilang asawa ng boss nila.

Tuluyan nang pumasok si Casey bahay at umakyat sa pangalawang palapag kung nasa’n ang kwarto nila ni Dylan. Biglang bumigat ang bawat hakbang niya papalapit sa pinto nito. Tila bumalik ang lahat ng ala-ala niya kasama si Dylan sa loob ng apat na sulok ng kwartong ‘yon sa mga unang araw na nagsama sila bilang mag-asawa. Napalunok siya nang makarating sa tapat ng pinto at dahan-dahang binuksan ito gamit ang nanginginig niyang mga kamay.

Madilim sa loob ngunit sapat na ‘yon para makita ang lalakeng nakatayo at nakatalikod sa pinto.

Nanigas si Casey sa kaniyang kinatatayuan nang maabutan si Dylan na nakayuko at tila may tinitignan.

Lumakas ang kabog ng dibdib niya nang lingunin siya nito. Nagkatitigan sila ng mga mapupungay nitong mga mata, at saka niya namalayang hawak pala nito ang wedding ring nila na tinapon niya na.

Sa loob ng tatlong taon nilang pagsasama ay mabibilang lang sa daliri kung ilang beses pumasok si Dylan sa kwartong ‘yon. At ngayon ay natagpuan siya ni Casey sa loob kung kailan nanalapit na ang pagwawalang bisa ng kanilang kasal.

Halos sumabog ang puso ni Casey sa lakas ng tibok nito. Hindi siya makapag isip nang maayos kung tatakbo na lang ba siya palabas at hayaan na ang kwintas o itutuloy pa rin ang binabalak niya kahit nandito ang asawa.

Nais niya mang umatras nalang ay tila hinihila siya pabalik ng mga tingin nito. Nakakatunaw at sadyang nakakatakot, na kapag nagpadala ka ay tuluyan kang mahuhulog… sa pangalawang pagkakataon.