“Nasisiraan na talaga kayo ng ulo, ano?! You made Casey signed the divorce paper!” sigaw muli ni Lola Isabel. Ilang sandali pa ay natahimik siya at napalingon sa kalawan habang malalim ang kaniyang paghinga at pilit na pinapakalma ang kaniyang sarili. Matanda na siya upang magalit nang ganito. “Call her,” saad ulit ni Lola Isabel at nilingon muli si Dylan. Mariing napapikit si Dylan at sumagot, “La, please, let’s stop this,” marahan ngunit madiin na sambit ni Dylan. “Call her and apologize right now! Bumawi ka sa kaniya at itigil niyo ang divorce na yan!” Napahilot na lamang si Lolo Joaquin sa gitna ng kaniyang mga mata dahil sa inaasal ng kaniyang asawa ngayon. Talagang nagsisisi na siya na isinama niya pa ito rito ngayon. Sandaling natahimik si Dylan at kumukuha ulit ng tyempo upang magsalita, “No. Nakapag-desisyon na po ako,” madiin niyang sagot. Akmang aabutin ni Lola Isabel si Dylan upang hampasin ito sa kaniyang balikat nang bigla itong mapaatras at saglit na napap
Malamig ngunit malalim ang tingin na binabato ni Dylan kay Casey. Ano kaya ang ginagawa ng babaeng ‘to dito? Inisiip niya na baka makikipagkita na naman ito sa iba. Pero bakit ngayong wala na siyang pakealam ay saka sila nagkatagpo. Kung gano’n nga ay dapat ng ma-finalize ang kanilang divorce sa lalong madaling panahon. Ngunit kalakip nito ang mga sermon at gulong magagawa ni Lola Isabel. Buong araw ay nakakatanggap siya maraming text mula sa matanda at pinipilit siyang kausapin si Casey. Walang nagawa si Dylan kundi patayin ang kaniyang cellphone bago ito sumabog. Nanliit naman ang mga mata ni Suzane habang nakatitig kay Casey. Inisiip niya kung bakit palagi nalang sila nagkikita. Akmang tatalikod na sana si Dylan nang bigla siyang hinawakan ni Suzane sa braso at nagsimulang maglakad patungo kay Casey. Nakita naman ni Casey kung paano pasadahan ni Suzane ng kaniyang kamay ang braso ni Dylan. Pahilim siyang ngumisi. “Pathetic,” bulong niya sa kaniyang sarili. “Cas,” ani
Kumunot ang noo ni Suzane habang mariin ang titig nito kay Casey. Umiigting naman ang panga ni Dylan at nang maramdaman niya ang kusang pag kuyom ng kaniyang kamao ay patago niyang pinasok ang kaniyang kamay sa bulsa na kaniyang pants. Hindi ito nakaligtas sa mga mata ni Lincoln kaya palihim siyang napangisi. Natutuwa siyang makita na tuluyan nilang naiinis ang lalake. “Hindi mo dapat tinago kay Dylan ang pakikipagkita mo sa iba, Casey,” sambit ni Suzane.Nakaramdam ng inis si Casey nang marinig ‘yon. Sinasabi ba ni Suzane na may affair na si Casey noon sa ibang lalake? Parang binabaliktad pa siya nito. Ngunit imbes na ipakita ang kaniyang pagkainis ay bahagya lamang siyang natawa na mas lalong ikinakunot ng noo ni Suzane.“If that’s what you really think then go for it. Bakit ko naman idedeny kung nauna na kayo na mag conclude?” sagot niya habang naka ukit pa rin sa kaniyang labi ang mapaglarong ngiti. Nilipat niya ang kaniyang tingin kay Dylan na mariing nakatitig sa kaniya ngay
Nanlaki ang mga mata ni Casey dahil sa gulat nang makita si Dylan. Bakit ba lagi nilang nakakasalubong ang isa’t-isa? Parang pinaglalaruan sila ng tadhana. Ngunit nakita niya ang pagkakataon na ito upang tanungin ang lalake tungkol sa finalization ng kanilang divorce dahil sa tuwing tinatanong niya ito tungkol sa bagay na yon ay palaging sinasabi ng lalake na siya na raw ang bahala. Ngunit hindi naging maganda ang kanilang paghaharap kanina kaya nag bago ang isip ni Casey at napag desisyonan nalang na nalagpasan si Dylan. Ngunit bigla siyang hinatak ng lalake at naglakad sila papunta sa isang empty room. Masyadong mabilis ang pangyayari at hindi na agad nakawala si Casey mula sa higpit ng mga kamay nito na nakahawak sa kaniyang braso. Pabagsak na sinara ni Dylan ang pinto ng silid. Nakahawak pa rin ang kamay niya sa braso ni Cassy upang hindi ito makatakas mula sa kaniya. Sinamaan siya ng tingin ni Casey at pilit na kinakawala ang kaniyang sarili mula sa pagkakahawak ni
Matapos ang ilang minuto ay agad nahimasmasan si Dylan mula sa nangyari. Lumabas siya ng silid at nakita si Casey na naglalakad palayo. Suminghap siya at tinawag ito, “Cassandra!”Lumingon naman ang iilang mga babaeng kasabayan nila sa hallway. Nakakakuha na sila ng atensyon mula sa ibang mga tao ngunit wala siyang pakialam. Napahinto si Casey ngunit hindi yon sapat para mapalingon siya kay Dylan. “May mahalagang taong nag aantay sakin, pwede ba tumigil kana?” saad ni Casey. Natawa nang mapait si Dylan at pinasadahan ang loob na kaniyang pisngi gamit ang kaniyang dila. Talagang mahalagang tao para kay Casey si Mr. Ybañez? Naiinis na si Dylan habang iniisip ito. Hindi niya man maipaliwanag kung bakit ngunit nananaig ngayong gabi ang inis na nararamdaman niya sa mga kinikilos ni Casey at kung paano ito mag bitaw ng mga salita sa kaniya.“Sayo na rin nanggaling na mahalaga ang pangalan ng pamilya mo so why not fix that divorce as soon as possible? Kapag natanggap na natin ang divor
Tila mas natuwa pa si Lincoln nang marinig ang mga salitang ‘yon mula kay Casey. Nagustuhan niya ang pagbibigay nito ng assurance sa kaniya. “Well, totoo naman. Kung hindi rin dahil sayo ay hindi ko na bibigyan ng importansya at panahon ang kasong ito. Isa sa mga ipapangako ko sayo ay hinding-hindi ko pagdududahan ang galing mo, Ms. Hera,” sagot nito at kinindatan si Casey. Ngunit hindi lamang hanga siya sa galing nito sa pag hawak ng mga kaso, humahanga rin siya dito bilang isang matapang na babae na hindi madaling masindak ng kung sino man. Nabasa naman agad ni Casey ang nais na ipahiwatig nito. Nilapag niya nang maingat ang kaniyang juice nang hindi tumitingin sa lalake at nagsalita, “Wala na rin naman tayong magiging interaskyon sa susunod na mga buwan pag natapos na natin ang kasong ito at ang birthday party ni Mr. Romualdez, hindi ba? Kaya pagkatapos ng lahat ng ito hindi na tayo mag tatagpo.” Para kay Casey ay dapat maputol na ang kanilang ugnayan sa oras na matapos na
Biglang naman kumislap ang mga mata ni Suzane na parang yon lamang ang hinihintay niyang assurance mula kay Dylan buong gabi. Hindi na siya nakipag talo pa at agad na kumapit sa leeg ni Dylan nang buhatin siya nito at nagsimula nang mag lakad paalis. “Dy, hindi naman big deal yong pag bagsak ko. Kapag binaba mo ako rito makikita mo na kaya kong mag lakad nang maayos,” aniya habang naglalakad sila patungo sa kotse.Hindi na sumagot si Dylan at mas hinigpitan na lamang ang kaniyang hawak kay Suzane. Ang kaniyang ekspresyon ay may pinaghalong takot at pag-aalala na tila hindi niya manlang napansin sina Casey at Lincoln na nakatayo ilang metro lamang ang layo mula sa kanila. Hindi maiwan ni Casey na mapanood ang eksena dahil dumaan ito mismo sa harapan nila. Ngayon, sigurado na siyang si Suzane nga ang nilalaman ng puso ni Dylan. Ngunit hindi manlang siya nakaramdam ng kirot sa katotohanang yon. Sa pagkakataong yon ay napagtanto niyang nakapag move on na nga siya. Noong mga unang buwa
Natawa lamang si Lincoln at nagsalita, “Chill. Wala naman akong sinasabi,” aniya at inapakan ang brake at nag hahandang lumiko sa kaliwang bahagi ng highway. Saglit niyang sinulyapan si Dylan na katulad niya ay nag aantay pa rin sa red light. Nang mag simula ng gumalaw ang mga sasakyan sa kanilang harapan ay agad na siyang lumiko sa kaliwa. Sa buong biyahe ay nanatili lamang natahimik si Casey. Hindi siya interesadong makipag usap kay Lincoln at baka mapunta na naman ang usapan kay Dylan. Gusto niya na lamang umuwi at makapag pahinga. Pakiramdam niya ay masyadong mahaba ang gabing ito para sa kaniya katulad na kung gaano kaliit ang mundo para sa kanilang dalawa ni Dylan.Palagi na lamang silang nag tatagpo. Talaga bang sinusubok siya ng tadhana at pinaglalaruan siya ng panahon?Hindi siya natutuwa dito.Ilang beses ding nag tatangka si Lincoln na basagin ang katahimikan at maya maya ay kinakausap si Casey ngunit ang mga sagot niya ay kasing ikli rin ng pasensya niya ngayong gabi. Ay
Napatigil si Cristopher.Hindi niya talaga balak saktan ang babaeng ito, kaya dahan-dahan niyang inalis ang kamay at malamig na sinabi, “Wala akong interes.”Hindi man malinaw ang narinig ng mga tao sa paligid, halata naman sa kanilang mga mukha ang pagkabigla.“Ano ‘yon? Interesado ba siya sa babaeng ‘yon?”“Anong kalokohan ‘yan? Ang daming taghiyawat ng babae! Sino namang magkakagusto sa kanya?”“Pero hindi pa niya ‘yon nakikita, di ba? Hindi niya alam na may taghiyawat siya.”Sa isang iglap, tila naging sentro ng atensyon si Cristopher. Ang lalaking kilala sa pagiging mailap, at sa pagkabigo ng maraming babae, ngayon ay pinapanood ng lahat kung ano ang gagawin niya.Hindi naman iniinda ni Casey ang mga bulong-bulungan. Tahimik lang siyang tumingin kay Cristopher at marahang nagsalita, “Naalala mo pa ba ang isang mahalagang tao sa buhay mo? Sinabi mo noon na siya ang nagligtas sa’yo, at handa kang suklian ang kabutihan niya kahit buhay pa ang kapalit.”Napako ang tingin ni Cristophe
Casey agad na binaba ang tawag at nagpadala ng mensahe sa blue app.— Casey: [Nasa labas ako, sobrang ingay, hindi ko masagot ang tawag. May kailangan ka ba?]— Daisy: [Wala naman masyado. Nasaan ka? Narinig ko, suspendido raw ang pinsan mo?]— Casey: [Oo, salamat sa’yo~ Gagawa ako ng paborito mong braised pork kapag may oras ako.]— Daisy: [Hahahaha! Ganyan dapat! Pero nasaan ka ngayon? Bakit hindi mo masagot ang tawag ko?]— Casey: [Nasa bar.]— Daisy: [Ano?! Grabe ka! Ni hindi mo man lang ako sinama! Sino kasama mo?!]— Casey: [Mag-isa lang ako. May kailangan akong gawin. Next time, sasama ka na.]— Daisy: [Mag-isa ka? Nasaan ka? Pupuntahan kita! Kung may kailangan kang gawin, dapat may kasama ka! Paano kung may mangyari sa’yo?]— Casey: [Ayos lang ako, walang problema.]Paulit-ulit siyang pinayuhan ni Daisy, pero hindi na siya sumagot. Wala nang nagawa si Daisy kundi paalalahanan siyang mag-ingat.Ibinalik ni Casey ang cellphone sa mesa at inayos ang maskarang suot. Wala siyang ba
Muling napakunot ang noo ni Dylan, at parang lalo pang lumamig ang hangin sa loob ng opisina.Ramdam iyon kahit sa kabilang linya ng telepono, dahilan para manginig si Suzanne.Bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon. Huminga siya nang malalim bago marahang nagsalita, “Na-suspend ako sa kumpanya.”Saglit na natigilan si Dylan.Pero sa sumunod na sandali, tila wala siyang alam sa nangyari at pinanatiling kalmado ang boses. “Ano’ng nangyari?”Napangiwi si Suzanne. Simula pa lang, ayaw na niyang tawagan si Dylan, pero pinilit siya ng kanyang ina. Matagal siyang kinausap nito, pinayuhang idetalye ang lahat upang mas lalo pang lumayo ang loob ni Dylan kay Casey. Kapag nagtagumpay sila, mas madali nilang maisasagawa ang susunod nilang plano.Pero posible ba talaga ito?!Mariing kinagat ni Suzanne ang kanyang labi. Wala na siyang ibang magagawa kundi magpatuloy.“Konektado ito sa ilang sensitibong bagay sa kumpanya, kaya hindi ko maaaring sabihin ang lahat. Pero… hindi ko inaasahan na hindi
Alam ni Casey na hindi niya dapat isiwalat ang lahat ng detalye bago pa maayos ang opisyal na kasunduan. Sa ngayon, ang mahalaga lang ay siguraduhin na mananatiling kumpidensyal ang proyekto at hindi ito mananakaw ng iba.Marami pa siyang kailangang ayusin, at may oras pa para paghandaan ang lahat.Kapag dumating na ang tamang pagkakataon, siya mismo ang haharap sa taong iyon.Bago siya umalis, kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Ingrid.Dalawang ring pa lang, sinagot na ito ng kaibigan niya.“Uy, Casey! Sa wakas naalala mo rin ako! Akala ko nakalimutan mo na ako.”Napangiti si Casey, pero may bahid ng guilt sa mukha niya. “Sorry. Sobrang dami lang talagang nangyari nitong mga nakaraang araw.”Tumawa si Ingrid. “Relax ka lang, joke lang ‘yon! Pero sige, anong kailangan mo?”Hindi na nagpaligoy-ligoy si Casey. “May nahanap ka na bang impormasyon tungkol sa nangyari?”May narinig siyang buntong-hininga mula sa kabilang linya. “Hay naku, ang hirap hulihin ng mga galamay ng
Huminto si Jessica Rue nang marinig ang pamilyar na boses. Dahan-dahan siyang lumingon at tiningnan ang babaeng nakaupo sa tabi niya, ang mga mata ay nagtatago ng pagsusuri.Ang babae—Casey—ay marahang tinanggal ang suot na maskara, inilantad ang isang mukhang hindi estranghero sa kanya.Saglit na natigilan si Jessica Rue, ngunit mabilis niyang tinakpan iyon ng isang banayad na ngiti. “Casey? Hindi ko akalain na dito tayo magkikita.”Muling isinuot ni Casey ang maskara, ang mga mata niya ay kumikislap sa aliw. “Hindi ito aksidente. Talagang ikaw ang pinunta ko rito, Miss Jessica.”Hindi sumagot si Jessica Rue. Sa halip, pinagmasdan niya ang babae nang walang emosyon.Nagpatuloy si Casey, ang boses ay puno ng kumpiyansa. “Pwede ba tayong mag-usap sa mas pribadong lugar?”Dahan-dahang tinanggal ni Jessica Rue ang suot niyang sunglasses, isiniwalat ang malamig ngunit matatalas niyang mga mata. “At tungkol saan naman?”May pilyong ngiti si Casey nang sabihin, “Malalaman mo lang kung pakik
Si Casey bahagyang ngumiti, ngunit ang pagkutya sa kanyang mga mata ay nagsasabi ng lahat—tila ba walang saysay ang pagpupumilit ni Paulo Andrada.Sa pagkakataong ito, walang tumutol sa sinabi ni Paulo, at tuluyan nang natapos ang pulong.Nanatiling nakaupo si Casey, hindi nagmamadali. Nang tuluyang lumabas ang lahat, saka lamang siya tumayo.Kasunod niya agad si Suzanne at walang pasabing hinawakan ang kanyang kamay. “May gusto akong itanong sa’yo,” aniya, may diin sa boses.Tumingin si Casey sa paligid. Napakaraming CCTV sa conference room, at alam niyang hindi ito ang tamang lugar para sa isang pribadong usapan. Ngumiti siya nang bahagya. “Dito?”Napakagat-labi si Suzanne, mas humigpit ang hawak sa braso ni Casey, ayaw siyang pakawalan. “Sumunod ka sa akin,” madiin niyang utos.Dahan-dahang binawi ni Casey ang kanyang kamay at tahimik lang siyang tumingin kay Suzanne. Sa napakahinang tinig na tanging silang dalawa lang ang nakarinig, sinabi niya nang sarkastiko, “Suzanne, marami pa
Huminga nang malalim si Casey habang nakaupo sa harap ni Paulo Andrada, at ng iba pang matataas na opisyal ng Andrada Group. Alam niyang kahit pa ipakita nilang pinaparusahan nila si Suzanne, hindi ibig sabihin ay ipagkakatiwala nila sa kanya ang proyekto.Ineexpect niya na ito.Sa seryosong tono, nagsalita si Paulo Andrada, “Tama ang sinabi ni Suzanne. Baguhan pa si Casey at kulang sa karanasan. Kung magkakamali siya, hindi lang ang Ybañez Group ang maaapektuhan, kundi ang Andrada Group. Malaki ang magiging epekto nito sa ating reputasyon. Kaya ang dapat nating gawin ay humanap ng isang may sapat na kakayahan at karanasan para makipag-ugnayan sa kanila.”Nakasalamin si Vern Quinto at mapanuring tumingin kay Paulo. “Ngunit sinabi rin mismo ni President Ybañez na ang kondisyon para sa pakikipagkasundo ay si Casey ang mangunguna sa proyekto. Kung papalitan natin siya, paano tayo makakasigurong tatanggapin iyon ng kabilang panig?”Kaagad namang sumabat si Owen Saldivar. “Kaya nga kailang
“Dahil…”Pagkasambit ng salitang iyon, biglang hindi na alam ni Suzanne kung paano niya ipagpapatuloy.Napakagat siya sa labi, pilit iniisip kung paano lalabas sa sitwasyong ito.Ang babaeng kaharap niya, si Sheena Alonzo, ay kilalang matalim magsalita at mahilig magtanong ng mga nakakailang na bagay. Lahat ng kasamahan nito sa kompanya ay takot makipagsagutan sa kanya dahil palaging may laman ang kanyang mga salita.Kung ikukumpara, si Ralph Diaz ay mas banayad ang kilos. Magaling itong magtago sa likod ng pormal na ngiti, ngunit si Sheena—diretso, walang paligoy-ligoy, at walang pakialam kung sinuman ang masagasaan.Tahimik ang buong silid.Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Paulo Andrada, ngunit sa sandaling ito, wala siyang magagawa para ipagtanggol ang anak. Kung puprotektahan niya ito, lalabas na tila may pinapanigan siya. Kung papayagan naman niyang magpatuloy ang usapan, parang sinasang-ayunan niyang may pagkakamali nga si Suzanne.Alam niyang may malaking epekto ito sa imahe
Nang makita ni Ralph Diaz na nabasa na ng lahat ang parehong plano at may kanya-kanyang reaksyon sa mukha, isang makahulugang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi bago niya muling iniangat ang kopya ng proposal ni Casey.Sa malumanay na tinig, ngumiti siya kay Casey. “Casey, bumalik ka muna sa upuan mo at magpahinga.”Tumango si Casey at agad na bumalik sa kanyang pwesto. Hindi siya nagpakita ng anumang emosyon, ngunit ramdam niya ang titig ni Suzanne na tila ba matutunaw siya sa galit. Kung wala lang sigurong ibang tao sa paligid, malamang ay nasabunutan na siya nito at tinanong kung sinadya ba niyang gawin ito!“Ito ang pinaka-perpektong proposal na nakita ko,” sabi ng isang shareholder na may kasamang paghanga. “Talagang posible itong pagkatiwalaan para sa isang matagumpay na partnership. Naisip na ba ito ni Lincoln?”Tumango si Ralph Diaz at ngumiti. “Oo. At pumayag siya.”Halatang nagulat ang karamihan, ngunit kasabay nito ay naunawaan nila kung gaano kalaki ang oportunidad na ito.