Nanlaki ang mga mata ni Casey dahil sa gulat nang makita si Dylan. Bakit ba lagi nilang nakakasalubong ang isa’t-isa? Parang pinaglalaruan sila ng tadhana. Ngunit nakita niya ang pagkakataon na ito upang tanungin ang lalake tungkol sa finalization ng kanilang divorce dahil sa tuwing tinatanong niya ito tungkol sa bagay na yon ay palaging sinasabi ng lalake na siya na raw ang bahala. Ngunit hindi naging maganda ang kanilang paghaharap kanina kaya nag bago ang isip ni Casey at napag desisyonan nalang na nalagpasan si Dylan. Ngunit bigla siyang hinatak ng lalake at naglakad sila papunta sa isang empty room. Masyadong mabilis ang pangyayari at hindi na agad nakawala si Casey mula sa higpit ng mga kamay nito na nakahawak sa kaniyang braso. Pabagsak na sinara ni Dylan ang pinto ng silid. Nakahawak pa rin ang kamay niya sa braso ni Cassy upang hindi ito makatakas mula sa kaniya. Sinamaan siya ng tingin ni Casey at pilit na kinakawala ang kaniyang sarili mula sa pagkakahawak ni
Matapos ang ilang minuto ay agad nahimasmasan si Dylan mula sa nangyari. Lumabas siya ng silid at nakita si Casey na naglalakad palayo. Suminghap siya at tinawag ito, “Cassandra!”Lumingon naman ang iilang mga babaeng kasabayan nila sa hallway. Nakakakuha na sila ng atensyon mula sa ibang mga tao ngunit wala siyang pakialam. Napahinto si Casey ngunit hindi yon sapat para mapalingon siya kay Dylan. “May mahalagang taong nag aantay sakin, pwede ba tumigil kana?” saad ni Casey. Natawa nang mapait si Dylan at pinasadahan ang loob na kaniyang pisngi gamit ang kaniyang dila. Talagang mahalagang tao para kay Casey si Mr. Ybañez? Naiinis na si Dylan habang iniisip ito. Hindi niya man maipaliwanag kung bakit ngunit nananaig ngayong gabi ang inis na nararamdaman niya sa mga kinikilos ni Casey at kung paano ito mag bitaw ng mga salita sa kaniya.“Sayo na rin nanggaling na mahalaga ang pangalan ng pamilya mo so why not fix that divorce as soon as possible? Kapag natanggap na natin ang divor
Tila mas natuwa pa si Lincoln nang marinig ang mga salitang ‘yon mula kay Casey. Nagustuhan niya ang pagbibigay nito ng assurance sa kaniya. “Well, totoo naman. Kung hindi rin dahil sayo ay hindi ko na bibigyan ng importansya at panahon ang kasong ito. Isa sa mga ipapangako ko sayo ay hinding-hindi ko pagdududahan ang galing mo, Ms. Hera,” sagot nito at kinindatan si Casey. Ngunit hindi lamang hanga siya sa galing nito sa pag hawak ng mga kaso, humahanga rin siya dito bilang isang matapang na babae na hindi madaling masindak ng kung sino man. Nabasa naman agad ni Casey ang nais na ipahiwatig nito. Nilapag niya nang maingat ang kaniyang juice nang hindi tumitingin sa lalake at nagsalita, “Wala na rin naman tayong magiging interaskyon sa susunod na mga buwan pag natapos na natin ang kasong ito at ang birthday party ni Mr. Romualdez, hindi ba? Kaya pagkatapos ng lahat ng ito hindi na tayo mag tatagpo.” Para kay Casey ay dapat maputol na ang kanilang ugnayan sa oras na matapos na
Biglang naman kumislap ang mga mata ni Suzane na parang yon lamang ang hinihintay niyang assurance mula kay Dylan buong gabi. Hindi na siya nakipag talo pa at agad na kumapit sa leeg ni Dylan nang buhatin siya nito at nagsimula nang mag lakad paalis. “Dy, hindi naman big deal yong pag bagsak ko. Kapag binaba mo ako rito makikita mo na kaya kong mag lakad nang maayos,” aniya habang naglalakad sila patungo sa kotse.Hindi na sumagot si Dylan at mas hinigpitan na lamang ang kaniyang hawak kay Suzane. Ang kaniyang ekspresyon ay may pinaghalong takot at pag-aalala na tila hindi niya manlang napansin sina Casey at Lincoln na nakatayo ilang metro lamang ang layo mula sa kanila. Hindi maiwan ni Casey na mapanood ang eksena dahil dumaan ito mismo sa harapan nila. Ngayon, sigurado na siyang si Suzane nga ang nilalaman ng puso ni Dylan. Ngunit hindi manlang siya nakaramdam ng kirot sa katotohanang yon. Sa pagkakataong yon ay napagtanto niyang nakapag move on na nga siya. Noong mga unang buwa
Natawa lamang si Lincoln at nagsalita, “Chill. Wala naman akong sinasabi,” aniya at inapakan ang brake at nag hahandang lumiko sa kaliwang bahagi ng highway. Saglit niyang sinulyapan si Dylan na katulad niya ay nag aantay pa rin sa red light. Nang mag simula ng gumalaw ang mga sasakyan sa kanilang harapan ay agad na siyang lumiko sa kaliwa. Sa buong biyahe ay nanatili lamang natahimik si Casey. Hindi siya interesadong makipag usap kay Lincoln at baka mapunta na naman ang usapan kay Dylan. Gusto niya na lamang umuwi at makapag pahinga. Pakiramdam niya ay masyadong mahaba ang gabing ito para sa kaniya katulad na kung gaano kaliit ang mundo para sa kanilang dalawa ni Dylan.Palagi na lamang silang nag tatagpo. Talaga bang sinusubok siya ng tadhana at pinaglalaruan siya ng panahon?Hindi siya natutuwa dito.Ilang beses ding nag tatangka si Lincoln na basagin ang katahimikan at maya maya ay kinakausap si Casey ngunit ang mga sagot niya ay kasing ikli rin ng pasensya niya ngayong gabi. Ay
Bumuntong hininga si Casey at muling nagsalita, “La, alam niyo naman ho na hindi talaga ako mahal ng apo niyo. Kapag pinag patuloy pa namin ito ay mahihirapan lang kami. Mas lalo niya lamang akong itutulak palayo kapag nag tagal pa ito. Kaya mas makakabuti na rin para sa amin dalawa na pakawalan ko na siya… at pakawalan ko na rin ang sarili ko sa pagsasama naming dalawa.” Naramdaman ng kaniyang puso ang bigat ng mga salitang binitawan niya. Unti-unti na naman bumabalik sa kaniya ang katotohanang darating siya sa panahong hindi na siya ang kinikilalang asawa ni Dylan. Ang kaninang dismayadong mukha ni Lola Isabel ay agad napalitan ng lungkot. Tila nasasaktan din siya sa mga nangyayari ngayon. Nadudurog ang kaniyang puso para kay Casey. Iniisip niya kung paano nagagawa ng apo niya na sayangin ang ganitong klase ng babae? Kung tutuiisin ay ma swerte na siya rito. Parang nababasag ang puso ni Lola Isabel sa sitwasyon. Ngunit kahit man na gustuhin niyang pigilan ang dalawa ay al
“Sorry, the number you have dialed is unattended—“ Naiinis na binagsak ni Lola Isabel ang kaniyang cellphone sa bedside table matapos ang ilang beses niyang pag contact sa apo ngunit hindi pa rin sinasagot ang tawag niya. Ilang minuto pa ay naka rinig siya ng boses galing sa labas ng silid. Unti-unti siyang lumapit sa kabilang bahagi ng silid at pinakinggan ang boses na nanggagaling mula sa labas. May kausap si Lolo Joaquin sa kaniyang cellphone.“Ano na ang balita? Naasikaso mo na ba ang divorce certificate?” kalmado at maingat na tanong ni Lolo Joaquin sa kausap.Agad namang nag bago ang timpla ng mukha ni Lola Isabel. Biglang nag salubong ang kaniyang dalawang kilay habang mas diniin pa ang sarili sa pader at nag patuloy sa pakikinig.“Ang sama talaga ng ugali!” madiing bulong ni Lola Isabel sa kaniyang sarili.Iniisip niya kung paano nakakaya ni Lolo Joaquin na mawala nang tuluyan si Casey sa mga buhay nila. At parang pati ito ay nag mamadali na rin na mag divorce ang kaniyang
Inaasahan na ng lalake na mag iimbita si Daisy ng sikat at magaling na racer upang tapatan siya. Ngunit hindi niya inaakala na si Casey ang darating. Iniisip niya kung seryoso ba talaga si Daisy dito. Napaangat ang isang kilay ni Daisy at napairap ito sa kawalan nang marinig ang kayabangan ng lalake. “Huwag mo ngang minamaliit to si Casey! Baka nga mas magaling pa sayo to e! Tignan natin kung saan ka pupulitin pagkatapos nito!” singhal ni Daisy sa lalake na bahagyang natawa. “Ako ang huwag mong maliitin, Daisy. Bakit hindi ka nalang mag commute pauwi tutal hindi mo naman madadala yang sasakyan mo. Nag dala kapa talaga ng babae rito,” sagot ng lalake. Tumaas ang kilay ni Casey sa kaniyang narinig. Napakayabang ng lalakeng ito. Lahat ng kayang gawin ng lalake ay kaya na rin ng mga babae kaya bakit ganito siya mag salita? Totoo nga na maingay talaga ang lata kapag walang laman. Bahagyang namang nanliit ang mga mata ni Casey habang sinusuri ang lalakeng naka tingin din sa kani
Napatigil si Cristopher.Hindi niya talaga balak saktan ang babaeng ito, kaya dahan-dahan niyang inalis ang kamay at malamig na sinabi, “Wala akong interes.”Hindi man malinaw ang narinig ng mga tao sa paligid, halata naman sa kanilang mga mukha ang pagkabigla.“Ano ‘yon? Interesado ba siya sa babaeng ‘yon?”“Anong kalokohan ‘yan? Ang daming taghiyawat ng babae! Sino namang magkakagusto sa kanya?”“Pero hindi pa niya ‘yon nakikita, di ba? Hindi niya alam na may taghiyawat siya.”Sa isang iglap, tila naging sentro ng atensyon si Cristopher. Ang lalaking kilala sa pagiging mailap, at sa pagkabigo ng maraming babae, ngayon ay pinapanood ng lahat kung ano ang gagawin niya.Hindi naman iniinda ni Casey ang mga bulong-bulungan. Tahimik lang siyang tumingin kay Cristopher at marahang nagsalita, “Naalala mo pa ba ang isang mahalagang tao sa buhay mo? Sinabi mo noon na siya ang nagligtas sa’yo, at handa kang suklian ang kabutihan niya kahit buhay pa ang kapalit.”Napako ang tingin ni Cristophe
Casey agad na binaba ang tawag at nagpadala ng mensahe sa blue app.— Casey: [Nasa labas ako, sobrang ingay, hindi ko masagot ang tawag. May kailangan ka ba?]— Daisy: [Wala naman masyado. Nasaan ka? Narinig ko, suspendido raw ang pinsan mo?]— Casey: [Oo, salamat sa’yo~ Gagawa ako ng paborito mong braised pork kapag may oras ako.]— Daisy: [Hahahaha! Ganyan dapat! Pero nasaan ka ngayon? Bakit hindi mo masagot ang tawag ko?]— Casey: [Nasa bar.]— Daisy: [Ano?! Grabe ka! Ni hindi mo man lang ako sinama! Sino kasama mo?!]— Casey: [Mag-isa lang ako. May kailangan akong gawin. Next time, sasama ka na.]— Daisy: [Mag-isa ka? Nasaan ka? Pupuntahan kita! Kung may kailangan kang gawin, dapat may kasama ka! Paano kung may mangyari sa’yo?]— Casey: [Ayos lang ako, walang problema.]Paulit-ulit siyang pinayuhan ni Daisy, pero hindi na siya sumagot. Wala nang nagawa si Daisy kundi paalalahanan siyang mag-ingat.Ibinalik ni Casey ang cellphone sa mesa at inayos ang maskarang suot. Wala siyang ba
Muling napakunot ang noo ni Dylan, at parang lalo pang lumamig ang hangin sa loob ng opisina.Ramdam iyon kahit sa kabilang linya ng telepono, dahilan para manginig si Suzanne.Bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon. Huminga siya nang malalim bago marahang nagsalita, “Na-suspend ako sa kumpanya.”Saglit na natigilan si Dylan.Pero sa sumunod na sandali, tila wala siyang alam sa nangyari at pinanatiling kalmado ang boses. “Ano’ng nangyari?”Napangiwi si Suzanne. Simula pa lang, ayaw na niyang tawagan si Dylan, pero pinilit siya ng kanyang ina. Matagal siyang kinausap nito, pinayuhang idetalye ang lahat upang mas lalo pang lumayo ang loob ni Dylan kay Casey. Kapag nagtagumpay sila, mas madali nilang maisasagawa ang susunod nilang plano.Pero posible ba talaga ito?!Mariing kinagat ni Suzanne ang kanyang labi. Wala na siyang ibang magagawa kundi magpatuloy.“Konektado ito sa ilang sensitibong bagay sa kumpanya, kaya hindi ko maaaring sabihin ang lahat. Pero… hindi ko inaasahan na hindi
Alam ni Casey na hindi niya dapat isiwalat ang lahat ng detalye bago pa maayos ang opisyal na kasunduan. Sa ngayon, ang mahalaga lang ay siguraduhin na mananatiling kumpidensyal ang proyekto at hindi ito mananakaw ng iba.Marami pa siyang kailangang ayusin, at may oras pa para paghandaan ang lahat.Kapag dumating na ang tamang pagkakataon, siya mismo ang haharap sa taong iyon.Bago siya umalis, kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Ingrid.Dalawang ring pa lang, sinagot na ito ng kaibigan niya.“Uy, Casey! Sa wakas naalala mo rin ako! Akala ko nakalimutan mo na ako.”Napangiti si Casey, pero may bahid ng guilt sa mukha niya. “Sorry. Sobrang dami lang talagang nangyari nitong mga nakaraang araw.”Tumawa si Ingrid. “Relax ka lang, joke lang ‘yon! Pero sige, anong kailangan mo?”Hindi na nagpaligoy-ligoy si Casey. “May nahanap ka na bang impormasyon tungkol sa nangyari?”May narinig siyang buntong-hininga mula sa kabilang linya. “Hay naku, ang hirap hulihin ng mga galamay ng
Huminto si Jessica Rue nang marinig ang pamilyar na boses. Dahan-dahan siyang lumingon at tiningnan ang babaeng nakaupo sa tabi niya, ang mga mata ay nagtatago ng pagsusuri.Ang babae—Casey—ay marahang tinanggal ang suot na maskara, inilantad ang isang mukhang hindi estranghero sa kanya.Saglit na natigilan si Jessica Rue, ngunit mabilis niyang tinakpan iyon ng isang banayad na ngiti. “Casey? Hindi ko akalain na dito tayo magkikita.”Muling isinuot ni Casey ang maskara, ang mga mata niya ay kumikislap sa aliw. “Hindi ito aksidente. Talagang ikaw ang pinunta ko rito, Miss Jessica.”Hindi sumagot si Jessica Rue. Sa halip, pinagmasdan niya ang babae nang walang emosyon.Nagpatuloy si Casey, ang boses ay puno ng kumpiyansa. “Pwede ba tayong mag-usap sa mas pribadong lugar?”Dahan-dahang tinanggal ni Jessica Rue ang suot niyang sunglasses, isiniwalat ang malamig ngunit matatalas niyang mga mata. “At tungkol saan naman?”May pilyong ngiti si Casey nang sabihin, “Malalaman mo lang kung pakik
Si Casey bahagyang ngumiti, ngunit ang pagkutya sa kanyang mga mata ay nagsasabi ng lahat—tila ba walang saysay ang pagpupumilit ni Paulo Andrada.Sa pagkakataong ito, walang tumutol sa sinabi ni Paulo, at tuluyan nang natapos ang pulong.Nanatiling nakaupo si Casey, hindi nagmamadali. Nang tuluyang lumabas ang lahat, saka lamang siya tumayo.Kasunod niya agad si Suzanne at walang pasabing hinawakan ang kanyang kamay. “May gusto akong itanong sa’yo,” aniya, may diin sa boses.Tumingin si Casey sa paligid. Napakaraming CCTV sa conference room, at alam niyang hindi ito ang tamang lugar para sa isang pribadong usapan. Ngumiti siya nang bahagya. “Dito?”Napakagat-labi si Suzanne, mas humigpit ang hawak sa braso ni Casey, ayaw siyang pakawalan. “Sumunod ka sa akin,” madiin niyang utos.Dahan-dahang binawi ni Casey ang kanyang kamay at tahimik lang siyang tumingin kay Suzanne. Sa napakahinang tinig na tanging silang dalawa lang ang nakarinig, sinabi niya nang sarkastiko, “Suzanne, marami pa
Huminga nang malalim si Casey habang nakaupo sa harap ni Paulo Andrada, at ng iba pang matataas na opisyal ng Andrada Group. Alam niyang kahit pa ipakita nilang pinaparusahan nila si Suzanne, hindi ibig sabihin ay ipagkakatiwala nila sa kanya ang proyekto.Ineexpect niya na ito.Sa seryosong tono, nagsalita si Paulo Andrada, “Tama ang sinabi ni Suzanne. Baguhan pa si Casey at kulang sa karanasan. Kung magkakamali siya, hindi lang ang Ybañez Group ang maaapektuhan, kundi ang Andrada Group. Malaki ang magiging epekto nito sa ating reputasyon. Kaya ang dapat nating gawin ay humanap ng isang may sapat na kakayahan at karanasan para makipag-ugnayan sa kanila.”Nakasalamin si Vern Quinto at mapanuring tumingin kay Paulo. “Ngunit sinabi rin mismo ni President Ybañez na ang kondisyon para sa pakikipagkasundo ay si Casey ang mangunguna sa proyekto. Kung papalitan natin siya, paano tayo makakasigurong tatanggapin iyon ng kabilang panig?”Kaagad namang sumabat si Owen Saldivar. “Kaya nga kailang
“Dahil…”Pagkasambit ng salitang iyon, biglang hindi na alam ni Suzanne kung paano niya ipagpapatuloy.Napakagat siya sa labi, pilit iniisip kung paano lalabas sa sitwasyong ito.Ang babaeng kaharap niya, si Sheena Alonzo, ay kilalang matalim magsalita at mahilig magtanong ng mga nakakailang na bagay. Lahat ng kasamahan nito sa kompanya ay takot makipagsagutan sa kanya dahil palaging may laman ang kanyang mga salita.Kung ikukumpara, si Ralph Diaz ay mas banayad ang kilos. Magaling itong magtago sa likod ng pormal na ngiti, ngunit si Sheena—diretso, walang paligoy-ligoy, at walang pakialam kung sinuman ang masagasaan.Tahimik ang buong silid.Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Paulo Andrada, ngunit sa sandaling ito, wala siyang magagawa para ipagtanggol ang anak. Kung puprotektahan niya ito, lalabas na tila may pinapanigan siya. Kung papayagan naman niyang magpatuloy ang usapan, parang sinasang-ayunan niyang may pagkakamali nga si Suzanne.Alam niyang may malaking epekto ito sa imahe
Nang makita ni Ralph Diaz na nabasa na ng lahat ang parehong plano at may kanya-kanyang reaksyon sa mukha, isang makahulugang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi bago niya muling iniangat ang kopya ng proposal ni Casey.Sa malumanay na tinig, ngumiti siya kay Casey. “Casey, bumalik ka muna sa upuan mo at magpahinga.”Tumango si Casey at agad na bumalik sa kanyang pwesto. Hindi siya nagpakita ng anumang emosyon, ngunit ramdam niya ang titig ni Suzanne na tila ba matutunaw siya sa galit. Kung wala lang sigurong ibang tao sa paligid, malamang ay nasabunutan na siya nito at tinanong kung sinadya ba niyang gawin ito!“Ito ang pinaka-perpektong proposal na nakita ko,” sabi ng isang shareholder na may kasamang paghanga. “Talagang posible itong pagkatiwalaan para sa isang matagumpay na partnership. Naisip na ba ito ni Lincoln?”Tumango si Ralph Diaz at ngumiti. “Oo. At pumayag siya.”Halatang nagulat ang karamihan, ngunit kasabay nito ay naunawaan nila kung gaano kalaki ang oportunidad na ito.