Ang Dalawang Mukha ng Pagmamahal: Isang Paglalakbay sa Mundo ng Pagiging Magulang
"Mga anak, behave lamang kayo sa yaya ninyo ah," wika ni Carol sa kanyang mga anak. Habang nakaluhod siya sa mga ito para magpantay silang mag-ina, ang kanyang mga mata ay puno ng pagmamahal at pag-aalala. "Opo, Mommy," nakangiti sagot ni Celine ngunit si Cooper ay tumango lamang. Si Cooper ang napakatahimik at bihira ngumiti, samantalang si Celine naman ang napakabibo at madaldal sa kambal niya. Ang kanilang mga personalidad ay magkaiba, ngunit pareho silang minamahal ng kanilang ina ng buong puso. Ang pagiging magulang ay isang malaking hamon, isang paglalakbay na puno ng mga pagsubok at kagalakan. Para kay Carol, ang pagiging ina sa dalawang magkaibang personalidad na anak ay isang patuloy na pag-aaral at pag-unawa. Kailangan niyang matutunan kung paano pakitunguhan ang bawat isa sa kanila, kung paano ipakita ang kanyang pagmamahal sa paraang nauunawaan nila. Si Celine, ang masigla at madaldal na anak, ay madaling makuha ang atensyon ng kanyang ina. Madalas siyang magkwento, magtanong, at maglaro. Siya ang nagdadala ng saya at sigla sa kanilang tahanan. Ngunit, minsan, ang kanyang pagiging madaldal ay nagiging dahilan ng pagkairita ni Carol. Kailangan niyang matutunan kung paano disiplinahin ang kanyang anak nang hindi nakakasakit sa kanyang damdamin. Samantala, si Cooper naman ay mas tahimik at mahiyain. Hindi siya madaling magbukas sa ibang tao, at mas gusto niyang maglaro mag-isa. Hindi niya alam kung kanino nagmana ang anak niya si Cooper. "Manang, kayo na po ang bahala sa mga bata," wika ni Carol nang tumayo siya at hinarap ang ginang na mag-aalaga ng kanyang mga anak. Tiwala naman si Carol sa ginang na hindi nito pababayaan ang mga naka niya dahil tiyahin ito ng kanyang best friend. “Oo, hija, ako na ang bahala sa mga anak mo. Huwag kang mag-alala,” nakangiti tugon ng ginang sa kanya. “Sige po, Manang, aalis na po ako.” “Mga anak, aalis na si Mommy. Magpakabait kayo. Huwag kayo magpasaway kay Manang Rosita,” bilin pa ni Carol sa mga anak. “Opo, mommy!” sagot ni Celine at si Cooper ay tumango lamang sa kanya. Isa-isa hinalikan ni Carol ang mga anak niya. Halos mangawit na ang ulo ni Carol sa taas ng pagtingala niya sa napakatayog na building. Nakababa na siya sa taxi. “Grabe, ang taas naman ng building na ito?” sambit niya sa kanyang sarili. Simula ngayon sa isa sa pinakasikat na company siya nagtatrabaho bilang isang exclusive Assistant ng isang C,E,O. Nang makapasok si Carol sa gusali, sinalubong siya ng isang malawak na lobby na puno ng mga nagtataasang halaman at modernong sining. Ang bawat sulok ay naglalabas ng isang aura ng karangyaan at propesyonalismo. Napakatahimik ng paligid, tanging ang malambing na tunog ng elevator ang naririnig. Napabuntong-hininga si Carol. Parang nasa ibang mundo siya. Ang kanyang dating trabaho bilang isang sekretarya sa isang maliit na kumpanya ay ibang-iba sa kanyang bagong tungkulin. Dito, mas mataas malaki ang responsibilidad. Agad siyang nagtanong sa receptionist na nakaasign sa information. “Hi, Miss Good morning,” nakangiti bati niya sa babae staff. Tumingin ito sa kaniya. “Hello, Good morning din,” nakangiti tugon nito. “Miss Maaari bang magtanong? Saan dito ang opisina ni Mr. Santiago?” Magalang na tanong ni Carol sa babae. “Ah, si Mr. Santiago ba? Ang Head ng H,R? tanong nito. “Oo,” sagot muli niya. “Hmmm, ikaw ba ang bagong assistant ng C,E,O? Tango lang ang sinagot niya. “Sa pinaka 25th floor ang opisina niya,” tugon. “Sige, salamat,” saad ni Carol sa babae at pumunta na sa elevator para umaakyat patingo sa floor kung saan ang oposina ng magiging boss niya. Nang makarating si Carol sa ika-25 palapag, sinalubong siya ng isang malawak na pasilyo na puno ng mga modernong paintings at sculptures. Ang bawat detalye ay nagsasalita ng karangyaan at propesyonalismo. Sa dulo ng pasilyo, nakita niya ang isang malaking malaking pinto at nakasulat H,R department. Bago siya kumatok napabuntong-hininga muna siya. Sabay katok ng tatlong beses. "Pasok," narinig niyang sabi mula sa loob. Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto. "Ms. Cruz," bati ni Mr. Santiago. "Pasensya na, medyo busy ako kanina. Hindi ko nasagot ang tawag mo.” Nakangiti wika nito. "Wala po iyon, Mr. Santiago," sagot ni Carol. Ngumiti ng tipid ang lalaki sa kanya. “Maupo ka,” sabi pa nito. “Thank you, po sir!” saad pa ni Carol. “Ikaw, pala ang binadala ng sister company sa ibang bansa para maging exclusive Assistant ng C,E,O natin?” ani nito. “Opo,” tugon ni Carol. "Sa nga pala bukas pa darating ang boss natin, galing sa business trip niya sa Italy,” wika nito. “A-ah, ganon po ba.” aniya. “Yes, pero maaari kanang mag umpisa ngayon.” Saad ni Mr. Santiago. "Ang unang gawain mo ay ang pag-ayos ng mga papeles para sa susunod na meeting ng board." Para kapag nakabalik na ang atin boss nakaready na ang lahat ang magiging opisina mo ay nasa loob ng opisina ng atin C,E,O. Pansamantala ikaw ang secretary at assistant niya. Dahil ang kanya secretary kasalukuyan na nganak kaya naka leave. “Okay, lang ba sayo? Miss. Crus?” Sambit pa nito. "Sige po, Mr. Santiago," sagot ni Carol, Cruz ang ginamit niyang apilido dahil ayaw na niyang dalhin ang apilido ng kanyang ama. Tinuring naman siyang patay nito. Marami pang sinabi ang head ng h,r bago sila.nakarating sa pinaka opisina ng boss nipa tanging ang opisina ng C,E,O lang ang naroon napakalaki. At masasabi niyang napaka marangya ang nagmamay-ari ng lugar na ito. "At Ms. Cruz," dagdag ni Mr. Santiago. "Huwag kang mag-atubiling magtanong kung may hindi ka maintindihan. Nandito lang ako para tulungan ka." Napangiti si Carol. Parang hindi siya gaanong kinakabahan ngayon. "Salamat po, Mr. Santiago," sabi niya. "Walang anuman," sagot ni Mr. Santiago. "Ngayon, pwede kana pumunta sa magiging table mo.” Saad pa nito. "Salamat po," sagot ni Carol at pumunta na siya sa nakalaang table niya.Sa unang pagkilala kay Mr. Zale Valdez, ang CEO ng Valdez Empire Company, nadama ni Carol ang pagiging seryoso at tahimik ng kanyang bagong boss. Bagamat walang ngiti, ang sumalubong kay Carol habang nakikipag kamay ito sa kanya. Naramdaman naman niya ang bahagya niya itong pinisil sa kanya palad ngunit napatingin si Carol sa mukha nito pero hindi man lang nagbago ang reflection ng mukha nito. Hindi na lamang niya pinansin baka ganito lamang ang bago niyang boss. "Ms. Cruz, welcome to the Valdez Empire Company," bungad ni Mr. Zale sa tonong tiyak at propesyonal. Kahit na walang ngiti sa kanyang mukha, ang lakas at presensya nito ang siyang kumakatawan sa kanyang pagiging lider at tagapamahala ng kumpanya. Matapos ang maikling pagkakamayan, agad namang binitawan ni Mr. Zale ang kanyang kamay, nagpapakita ng kanyang propesyonalismo at pagiging disiplinado bilang isang pinuno. Sa kilos at reaksyon ni Mr. Zale. Hindi maintindihan ni Carol kung bakit kinakabahan siya sa tuwing magtatam
Sa mundo ng negosyo, kung saan ang kompetisyon ay matinding nararamdaman, ang tagumpay ay hindi lamang nakasalalay sa talino at kakayahan. May isang bagay na higit pa sa mga ito, isang katangiang nagbibigay ng karisma at nagdudulot ng paghanga at kagiliwan sa mga taong nakapaligid – ang charisma. At si Mr. Zale Valdez, ang CEO ng Valdez Empire Company, ay isang malinaw na halimbawa ng isang tao na nagtataglay ng ganitong uri ng magnetismo. Hindi lamang sa kanyang posisyon bilang pinuno ng isang malaking kumpanya, kundi pati na rin sa personal na aspeto, ang charisma ni Mr. Valdez ay hindi maikakaila. Ang kanyang kagwapuhan, na nagmumula sa kanyang malalim na mga mata, matangos na ilong, at matikas na pangangatawan, ay nagiging isang pangarap at inspirasyon sa mga kababaihan. Ngunit ang tunay na kagandahan ni Mr. Valdez ay hindi lamang nakasalalay sa kanyang pisikal na anyo. Ito ay ang kanyang kabuuan, ang kanyang aura. Malamig man kung tumingin si Zale iba pa rin. Ang kanyang pres
Si Carol ay nakikinig lamang. Hindi niya alam kung ano ang totoo, ang lahat ng sinasabi ng katrabaho niya tungkol sa kanilang boss. Ngunit napatingin sa kaniya ang mga kasamahan. “Sandali, ikaw ba ang bagong assistant ni Sir Zale?” tanong sa kaniya ng babae. Ang boses nito ay puno ng pagtataka, halos hindi makapaniwala sa kanyang narinig. Tumango si Carol, ang kanyang ngiti ay bahagyang naglabo. “Oo, ako ang bago niyang assistant at secretary,” nakangiting tugon niya. Ang mga salita ay lumabas sa kanyang bibig na parang isang bulong, ang kanyang boses ay nag-aalangan pa rin sa bagong kapaligiran. “Ako nga pala, si Carol Cruz,” pagpapakilala pa niya sa mga ito. Ang kanyang mga mata ay naglalakbay sa bawat mukha, sinusubukang basahin ang kanilang mga reaksyon. Lahat ng mga ito ay napasinghap sa kanya. Ang mga bulong ay nagsimulang lumakas, ang mga mata ay nag-uusisa, ang mga ngiti ay naglalaman ng kuryusidad at pagdududa. “Naku, narinig mo ba ang amin mga sinasabi?” Tanong n
Kumatok muna ng tatlong beses si Carol sa pintuan ng opisina ni Zale bago niya dahan-dahang buksan ang pinto. Nakita niyang busy ang kanyang boss na nakatingin sa laptop nito. Bago tuluyan siyang pumasok sa loob, tinawag muna niya ang boss. “Sir,” sambit ni Carol habang nakatayo siya sa pintuan. Dahan-dahang iniangat ni Zale, ang kanyang ulo at nagsalubong ang kanilang mga mata, ng kanyang secretary at assistant na si Carol. Naging pormal ang mukha ni Zale at malamig na tumingin sa kaniyang secretary. Tila naman kinabahan si Carol sa paraan ng pagkakatitig ni Zale sa kanya. Hindi niya maintindihan ang sarili; para bang may kaba siyang nadarama sa tuwing magtatama ang mga mata nilang dalawa ng boss niya. "Yes!" Malamig na boses nito; parang naging doble ang lamig ng kwarto nang magsimula siyang magsalita si Zale. Tila yata napipi si Carol; halos hindi na niya maibuka ang kanyang bibig. Hanggang ngayon, kahit may isang buwan na siyang nagtatrabaho kay Zale, hindi pa rin siya sanay
Mataman lang pinagmamasdan ni Zale ang kanyang assistant na busy sa pag-aayos ng mga schedule niya. Kitang-kita niya ito sa glass window ng kanyang opisina. Hindi alam ni Carol na kanina pa niya ito pinagmamasdan at wala ideya ang dalaga sa nararamdaman niya. “Hanggang kailan kita tatanawin?” wika ni Zale sa kanyang isipan. Nagbuntong hininga muna siya bago pindutin ang button ng intercom para tawagin ang kanyang assistant at pansamantalang secretary. “Miss Crus,” tawag ni Zale sa kanyang assistant sa intercom.Nang marinig ni Carol ang tawag ni Zale sa intercom, agad siyang tumigil sa kanyang gawain at wala pang segundo kumakatok na siya sa pintuan ng opisina.“Pasok,” tugon ni Zale habang ang mga mata nasa hawak na mga papeles. Narinig ni Zale ang pagbukas ng pinto kaya ginawa niyang maging seryoso at walang buhay kung tumingin. "Yes, Sir?" maingat na tanong ni Carol, na walang kamalayan sa mga iniisip at nararamdaman ni Zale habang siya'y pinagmamasdan."Heto na naman ako!” bulon
Mamayang gabi, sa usual na tambayan natin. Punta ka na lang," sagot ni Anthony. "Magkikita-kita na lang tayo doon.”"Sige, game ako diyan. Kailan ba?" tanong ni Zale, ang kanyang boses ay ganon parin. “Grabe, naman ‘yang boses mo insan masyado naman malamig, nasa Alaska ka?” pagbibiro pa ni Anthony kay Zale.Nang ibinaba ni Zale ang telepono, at napasulyap sa glass window isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi. Nang makita niya ang maganda mukha ng kanyang secretary.Ang inis na nararamdaman niya kanina napalitan ng pakiramdam ng katuwaan. Kapag nasisilayan niya ang mukha ni Carol.Ang inis na nararamdaman niya kanina, nawala na parang isang bola. Ang kanyang puso ay nagsimulang tumitibok ng mas mabilis, sa tuwing masisilayan ang mukha ng Assistant niya.Ang kanyang nararamdaman para kay Carol ay isang bagay na hindi niya maipaliwanag. Ito ay isang pakiramdam na lumalalim sa bawat araw na lumilipas, isang pakiramdam na hindi niya maitatago. Hanggan kailan niya pipigilan ang sar
Sa loob ng mapayapang simbahan, payapang nakaupo si Carol at ang kaniyang kambal na si Celine at Cooper, Nang bigla pagbaling ng tingin si Celine sa kanya ang mga mata nitong kumikinang sa tuwa habang nakatingin sa kanyang ina sabay tanong ng. "Mommy, pagkatapos po ba natin magsimba? Mamasyal po ba tayo?" malambing na boses na tanong ni Celine sa kaniya.Araw ng Linggo, tuwing linggo nagsisimba silang ng kaniyang mga anak. Ito rin ang araw ng kanilang bonding na tatlo."Oo, naman anak, pagkatapos natin magsimba, pupunta tayo sa mall," ang nakangiting tugon ng mukha ni Carol ang kanyang mga mata'y puno ng pagmamahal at pag-unawa. Ang kanyang mga salita ay tila musika naman sa tainga ni Celine, na nagdulot ng isang malakas na pagtalon dahil sa labis na katuwaan nadarama."Yeah," masayang sigaw ni Celine na nag-echo sa loob ng simbahan, kaya agad niyang sinaway ang anak.“Celine, huwag maingay,” pagsaway niya rito mabuti na lamang hindi pa nagsisimula ang misa. “Ay, sorry po mo
Nagising si Carol sa nakakasilaw na sikat ng araw. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata, at agad na sinalubong ng matinding kirot sa kanyang ulo. Ang sakit ay parang naglalakbay sa buong katawan niya, lalo na sa kanyang pagkababae.Nilibot niya ang paningin sa paligid, at napansin na nasa isang hindi pamilyar na kwarto siya. "Nasaan ako?" bulong niya sa kanyang sarili, habang pinagmamasdan ang mga hindi pamilyar na muwebles at mga kagamitan. Ang silid ay maayos at malinis, ngunit hindi niya mawari kung saan siya naroroon.Bigla siyang nakaramdam ng matinding takot nang makita ang kanyang mga damit na nagkalat sa sahig. Parang isang malaking palaisipan na hindi niya mawari ang sagot. Nagsimula na siyang mag-isip ng iba't ibang posibilidad, ngunit wala siyang makuhang lohikal na paliwanag.Sa sobrang pagkabalisa, napatingin siya sa kanyang katawan. Doon lalo siyang nagimbal. Halos nanlaki ang kanyang mga mata, at napatingin mismo sa katawan na walang suot na damit. Ang kanya