CHAPTER 19Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—NAGPINTIG sa tenga ko ang buses na iyon. Ngayon ay sigurado na talaga akong si Arkien ito. Pero paano nangyari 'yon? Ito ba 'yong trabaho na binabanggit niya? Teka lang. Don't tell me?“V-Velier?” Ramdam ko ang pagkagulat sa buses niya. Napapikit ako ng mariin at halos ayaw pang iangat ang ulo dahil iyon ang sinabi ng manager na 'wag iaangat hanggat hindi niya kami nalalampasan. Ngunit tuluyan na akong napaangat dahil hinawakan niya ako sa balikat at sinisili ang mukha ko kung ako ba talaga 'to.Sabay kaming napaatras at nanlalaki ang mata na nakatingin sa isa't isa. Kumakalabog pa rin ang dibdib ko dahil hindi ko inaasahan ang nalaman ko kahit hindi niya pa sinabi ay alam kong siya ang may ari nitong restaurant.“Ar-Arkien?” Buong pagtataka kong sabi. Nakatitig kami sa isa't isa.“What are you doing here?” sabay naming tanong, nang matauhan ay sabay rin kaming napatawa at hinampas ang isa't isa.“What are you doing here?” Ulit niya haba
CHAPTER 20Arkien Karz Sayvel POINT OF VIEW—It is Saturday morning but I'm still not planning to go out. Sabi kasi ni Velier ay magtatrabaho muna siya ngayon at bukas nalang daw mamamasiyal. I'm planning to court her but I don't know when. I'm finally sure about my feelings for her.It's hard for me to move since I'm not a romantic person, ganito siguro talaga kapag nagkulang sa pagpaparamdam ng pagmamahal ng isang pamilya. I don't want to blame them and just understand kaya pinili ko nalang manahimik and act like a heartless. I have a friends yes, but it's not enough hindi naman kami magkakasama lagi.But, Velier made me feel the love that I want. Hindi ko naman inaasahan na magugustuhan ko siya, I don't know the reason either. Basta ang alam ko I want her, I love her.Sa future ko ay nagpaplano na ako kaagad, if ever sinagot man ako ni Velier, do we need to build a business or a family first?Napatawa ako ng mahina sa kahit ano anong nasa scenario ang tumatakbo aa isip ko. I shoul
CHAPTER 21Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—TULALA ako mula kaninang umaga dahil sa sakit ng ulo ko ngayon. Wala ako sa mood pero pumasok ako sa school para maka pag practice. Hindi ko magawang lumingon sa araw dahil literal na masakit ang ulo ko ngayon kakaisip sa sinabi ni sir Adrius. Oo kailangan ko ng pera, pero hindi ko kailangang ipagpalit si Arkien dahil lang doon, ang tanong ay kung gaano ko nasisigurado na may gusto siya sa akin.Sapat na ba 'yong action niya kung wala namang salita. Sabi niya 'Action louder than speak' pero useless ang action kung 'yong speak kabaliktaran sa action. Malabo pa rin. Gusto ko ng sasabihin niya sa akin at hindi lang action. Ang gulo gulo.Dumating ang hapon at doon ko lang napansin na mag isa akong naglalakad papunta sa terminal ng bus para sa last trip. Doon ko rin lang napansin na walang ano mang text o missed call si Arkien sa akin. Hindi ko rin siya nakita buong araw sa school o kahit sunduin man lang ako. Naisip ko na baka busy lang si
CHAPTER 22Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—UMAGA nanaman pero hindi kagaya kahapon ay masaya ako ngayon. Pagkatapos kasi ng pag uusap namin doon at kaunting iyakan ay hinatid niya na ako rito para makapag pahinga na raw at makapag isip kung ano ang puwedeng idahilan para hindi matuloy ang binabalak na kasal.Isa-suggest ko sana na hindi ba puwedeng ipakilala na lang ako at sa akin siya ikasal ang kaso ang kapal naman ng mukha ko niyon. Pagkatapos ay baka wala pa ako sa kalingkingan ng paa pagdating sa yaman ng taong ikakasal para sa kaniya. Anong ihaharap ko? Ganda lang? Paano kapag nalugi ang kompanya anong gagawin ko? Rarampa sa harap nila? Hindi pa naman kasi tapos ng school year. 3 weeks or 4 weeks pa ata bago matapos. Ewan ko ba kung bakit ganito ang school na 'to napaka late at imposible.Pero nagpapractice naman na kami. Iniisip ko pa ang kapatid ko na papasok sa college next school year, walang mag po-provide sa kaniya kung 'di ako lang. Dahil sabi niya gano'n pa rin sila
CHAPTER 23Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—HUWEBES ngayon at naisipan kong mag exercise, mag jo-jogging nalang ako at kung saan ako madala ng paa ko. 2 years palang ako sa lugar na ito hindi rin naman ako pagala kaya hindi pa ako gaanong pamilyar dito sa parte ng apartment ko. Kung doon malapit sa school ay oo, pamilyar na ako.Wala rin namang pasok ngayon. Nandito ako sa kuwarto ko at nagpipili ng susuotin, kung 'yong pares ba na kulay puti o 'yong pares na kulay black?Sa huli ay pinili ko ang pang jogging pants na kulay puti pagkatapos ay pinaresan ko ng sports bra na puti pero pinatungan ko rin lang ito ng sport jacket na puti rin. Itinali ko ang buhok ko para hindi sagabal at hindi gaanong mainit. Iniisip ko pa nga kung isasama ko si Arkien kaso naisip ko baka it's not his type.Isinabit ko na ang earphone ko sa balikat at mamaya ko na isusuot pagkatapos ay binitbit ang pagtubigan. Tumingin muna ako sa salamin at nang makuha ko na rin ang panyo ay ready na ako para bumaba.N
CHAPTER 24SOMEONE'S POINT OF VIEW—It's another morning but I'm still here at my room thinking the strange thing na nahahalata ko. I'm looking at my computer then at my phone. Iniisip ko kung ano ang gagawin ko.“Dad?” My daughter knock the door at tinawag ako.“It's open.” Pumasok siya habang ako ay tutok pa rin sa computer.“What are you doing Dad?” tanong niya kaya nginitian ko siya.“Nothing, why are you here anyway?”“Ah, I called you to have some tea.” Tumango naman ako at sinabing susunod na pero hindi siya umalis.“Dad, hindi na ba mababago isip mo na i-arrange marriage si AZ?” bigla niyang tanong kaya napatingin ako sa kaniya.“Why did you ask?”“Kasi dad, you are searching about, how to persuade your son to marry the girl you want for him.” Basa niya sa computer ko. Napatawa naman ako dahil oo nga pala nag se-search ako.“Uhm? Not really.” Maiksi kong sagot.“But why? You know that kapag ako nasa kalagayan ng kapatid ko lalayas ako.” Nagulat ako sa sinabi niya at ng tignan
CHAPTER 25 Adrius POINT OF VIEW — NAKATINGIN ako ngayon sa bintana habang ngiting ngiti dahil sa nakita ko kahapon. Maaga nanaman ngayon at nakaisip na ko ng plano kung paano ko sila pipilitin. Kaya pala ayaw eh, tama talaga ang hinala ko. Ngiting ngiti akong hinanda ang sarili ko upang tawagan ang isa muna sa kanila. Nang ma contact ko ang anak ko ay sinubukan ko munang mag seryuso at ipahalatang may inis para pumunta siya kaagad dito kahit tuwang tuwa talaga ako. [“Hello?”] “Son. Go home right now.” Kunwareng seryuso ko pero slight lang baka ma pressure ko siya. [“D-Dad, I have class.”] “I know that's why I told you 'right now' it's still early in the morning, around 7 pa ang pasok mo it's 5:00 in the morning palang.” Narinig kong napatikhim siya sa kabilang linya kaya napatawa ako pero hindi ko pinarinig. [“Sure, Dad, papunta na.”] Nang patayin niya ang tawag ay roon na ako napahagalpak ng tawa para akong sira na tumatawa mag isa sa room ko. Nang biglang mag bukas nag pin
CHAPTER 26Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—“Teeee! Omygosh, hindi mo sinabi sa amin na ikakasal ka na ha!” Gulat akong bumaling kay Kath at Jerin na patakbong sinalubong ako?“Huh? Anong kasal?” tanong ko dahil wala namang kasal na magaganap ha?“Uhmmm, deny mo pa ah. Galing dito si Sir Arkien sinasabi niya na dadalo kaming lahat sa magiging kasal.” Napaiwas ako.“Tapos tumatawa siya?”“Oo, tumatawa—”“Inuuto lang kayo tuwang tuwa naman kayo” Tinignan nila akong napapairap.“Eh bakit gano'n siya katuwa te? Ikaw ah, hindi ka na talaga nagsasabi sa amin,” nakangusong sabi ni Kath kaya binatukan ko siya.“Sinagot ko lang 'yong tao—aray!” tuwang tuwa pa rin ako kahit nahampas na ang buong pagkatao ko.“Kyahhh! Paano mo ba sinagot?” Parang mas kinikilig pa ang buo nilang pagkatao habang ako ay puno na ng hampas sa katawan.FLASH BACKHindi ako mapakali habang nandito sa park na madalas naming puntahan ni Arkien. Panay ako upo, tayo at hindi malaman kung ano .ng sasabihin ko.Tinawag k
EPILOGUEWAKAS—1 year later“Kinakabahan ka?” Tinignan ko si Jairo kaya napatango ako.“Ewan ko kung anong klaseng kaba ito.”“Normal lang 'yan kapag ikakasal ka.” Tumawa ito kaya napailing ako.“Parang ikinasal ka na ah.”“Tara na nga naghihintay na groom mo.” Napangiti ako at kumapit sa kaniya. Oo siya ang maghahatid sa akin papunta kay Arkien. Nirequest niya ito at kahit ayaw ng iba na siya ang maghahatid sa akin at ang tatay ko nalang pero pinilit niya dahil gusto niya raw ako samahan.“Thank you.” Banggit ko sa kaniya at nagbukas na ang pintuan, dahan dahan kaming naglakad. 'Di ko naman maipaliwanag ang nararamdaman kong saya sa kalooban ko.“For what? I should be the one to thank you.” Napangiti ako lalo at nararamdaman ko na ng pangingilid ng luha ko.“No, ako dapat mag-pasalamat sa 'yo. Tinulungan mo akong makuha pabalik si Arkien, kahit na. . . ” Umiling iling siya at napatawa.“For you. Kahit gustong gusto kita, kung saan ka mas sasaya at kung sino talaga ang ama ng anak mo
CHAPTER 58—“Aray ko! Sh!t kasi hindi marunong umiwas si Eros ng patalim ako tuloy lahat sumalo. Sinalo ko pa siya nong tumilapon siya dahil sa sipa. Feeling ko madudurog ang bones ko.” Reklamo ni Queecy habang hindi makagalaw sa higaan niya.Napatawa naman ako dahil kahit ako ay puno ng benda ang katawan at hindi makagalaw.“Kakatawa nga eh puno sila ng benda sa katawan kaysa sa atin. Look at Fean he looks mami.” Tumawa si Nav at napatigil din kaagad dahil sa sugat niya. Wala namang nagawa ang tatlo kung hindi ang manahimik nalang.“We didn't expect na may gano'n ede nag sanay rin sana ako like Velier.” Gusto kong magkamot sa ulo kaso hindi ko pala maigalaw ang kamay ko.“Ah so kayo na pala ang princess ngayon? Sige kami na ang prince tanggap na namin.” Umiling iling nalang ako habang pinapakinggan ang bangayan nila.“Look at you guys, parang wala kayong nararamdaman sa ingay niyo.” Dumating si Zack na naka wheel chair at napatawa.“Anong klaseng proops 'yan?” Pagbibiro ni Jairo na
CHAPTER 57 CONTINUATIONARKIEN PAST POINT OF VIEW—Nagising ako sa isang puting kuwarto at para akong bagong silang dahil wala akong maalala kahit isa. Napatingin naman ako sa isang tao na napaka pamilyar sa akin. Wait I think I know her name? Sa tingin ko ay nakita ko siya.“W-Who a. . . are y-y-you?” Nahihirapan kong tanong dahil sa tuyo ang lalamunan ko.“It's me your wife!” Napataka ako dahil sa sinabi niya. I know her name, but I don't feel like I'm safe with her. Who is she?Halo halong kaguluhan ang nangyari sa akin kagigising ko lang. I saw many people na subrang familiar. Hanggang sa may isang babaeng hindi na nakalapit at napaiyak nalang ngunit siya ang pinaka familiar sa lahat. Why do it feels like I really know her?Days past magmula nang magising ako. Hindi pa man ako tuluyang gumaling pero gusto kaagad ni Czein na lumabas na at sa bahay nalang magpagaling.“Don't believe them okay? Sila ang dahilan kung bakit ganiyan ang naranasan mom I don't want you to suffer again. P
CHAPTER 57Velier Traizy Prenco Point Of View—“Nakita ko na sila.” Bulong ni Queecy na may pinuntahan saglit at pagkarating niya ay may info na kaagad. Hindi niya na kami pinasama dahil may titignan lang daw siya.Kasalukuyan na nga kaming nakatigil sa gitna ng kagubatan para makapag plano at makapahinga ng kaunti.“Ang anak ko?”“Safe siya, mukhang ikaw talaga ang hinihintay niya roon. Maraming bantay sa paligid. Pero kailangan nating mag apura habang nag iingat,” sabi niya kaya napahinga ako ng maluwag.“Pero hindi puwedeng sabay sabay tayong magpapakita. Hindi niya alam na dumating tayo. Baka mas lalala ang sitwasiyon kapag nag sabay sabay tayo,” sabi ni Eros kaya napa isip kami. Hindi nga puwedeng basta na lang kaming susugod doon lalo na naroon ang anak ko. Sa pagkakakilala ko kay Czein ay hindi siya matitigilan kahit makap*t*y na siya dahil ang mahalaga sa kaniya ay makuha ang gusto niya.“Ako ang haharap.” Tumayo ako kaya napatingin sila sa akin.“Hindi mo kailangang maging b
CHAPTER 56Velier Traizy Prenco Point Of View—NAPATAYO nga ako kaagad dahil nang lingunin ko na ang anak ko ay wala siya sa puwesto niya. May mga batang nagkukumpulan sa hindi gaanong malayo sa mesa at mukhang nagpapalaro nanaman ang clown. Lalapitan ko na sana ito para masiguro ko na naroon si Art pero nakita kong papalapit si Queecy at mukhang nag aapura siya.Taka ko siyang tinignan dahil sa mukha niya na kabado. Tinignan ako ni Jairo at sabi ko sa kaniya na hanapin niya ang anak ko.“Bakit?” Tanong ko kay Queecy. Hinawakan niya ako sa braso at lumingon sa paligid.“Nasaan ang anak mo?” Mukhang hinihingal pa siya dahil tinakbo niya yata ito.“H-Hahanapin ko pa nga lang. Saglit lang akong 'di tumingin 'di ko na alam kung nasaan.” Napamura si Queecy at mukhang nataranta kaya napakaba ako.“May nangyayari bang masama?” Ayaw ko sanang tanungin iyon pero hinila na niya ako.“Si Czein.” Hindi niya a nababanggit ang sinasabi niya pero nagkakaroon na ako ng clue sa nangyayari. Walang ano
CHAPTER 55Velier Traizy Point Of View—Napaaga nga ang pag uwi ni Czein imbis na pagdating niya rito ay 1 day nalang kami pero 2 days pa bago kami aalis sa Island na ito. Tinanong ko nga kay Queecy kung bakit siya uuwi pero ang sinabi niya ay nalaman niya na nagsasama kami ni Arkien. May spy pala na random people rito. Hindi ko pa siya nakikita magmula kanina. Pananghalian nga nanaman at tahimik naman ang lugar. 'Di lumalabas sila Queecy at tanging sa cellphone ko lang sila nakikita. Kasama ko nga si Jairo ngayon at anak ko habang naglalakad kami rito sa tabing dagat. Panay pa ang angal ni Jairo dahil gusto niya raw lumangoy kaming tatlo kasi ayaw ko pa. Mataas ang araw at masa-sunburn lang kami. Nang makalayo kami sa hotel ay sa kabilang banda pala ay may mga tao rin. Tinignan namin ang stage na pinapalibutan ng mga balloons at mukhang may birthday party maya maya. Dadaan nga lang sana kami pero inabutan na kami ng invitation card. Nagtinginan nalang kami ni Jairo. “Hindi naman
CHAPTER 54Czein Point Of View—“What the h**k is this?” Galit kong sabi habang hawak ang picture na magkasama si Arkien at Velier. Hindi ito nagiisa. Marami pa silang litrato“Ano bang ginagawa ng pinabantay ko? I told them na bantayan si Arkien at sabihin agad sa akin kung may lumapit sa kanya!” Napapayuko nalang ang kaharap ko. Akala siguro nila na wala akong kinuhang tao na magpapanggap na bisita lang. Kinuha ko siya para mag masid at kumuha ng litrato sa ginagawa ni Arkien.Sa galit ko ay nabasag ko ang flower vase na nasa tabi ko lang. Nag impake kaagad ako at pupunta na ako roon.“Ma'am. B-Bad news may kaunti nang naaalala si Sir Arkien!” Napatingin ako sa kaniya at hinawakan siya sa kuwelyo.“Ulitin mo ang sinabi mo! Hindi puwede 'to! Hindi puwedeng maalala niya ang nakaraan niya kahit katiting!”Mabilis ko ngang inutos na kailangan naming makarating doon kaagad. Kahit maalon dahil sa pagulan ay wala akong pakialam basta't makarating kami kaagad. Pagkarating ko ay dumeretso
CHAPTER 53Velier Traizy Point Of View—“May anak nga yata talaga ako.”“Why did you say that?”“Everynight I dreamed about buying baby's thing. At humahalik ako sa tiyan. I don't know who is it.” Nandito ako sa likod ng pader ngayon at pinapakinggan ang pinag uusapan ni Zack at Arkien.“Good thing. Naaalala mo na ng kaunti ang iba. Just don't drink the capsule that you use to drink. Ano pa ang naaalala mo?” Hindi ko makita ngayon ang rekasiyon nila dahil nakasandal ako sa pader at sa likod nitong sinasandalan ko ay nakatalikod din silang nakaupo at nag uusap.“There have this woman I cherish the most. Sa dami ng panaginip ko siya ang ilang beses nang sumusulpot.” “Iniisip mo ba ni si Czein iyon?”“Not exactly.”Umalis na ako sa pagkakasandal at naglakad lakad. 'Di ko nga alam kung paano ko pa haharapin si Arkien pagkatapos kong magdrama sa harapan niya. Pero sa totoo lang ay gumaan ang pakiramdam ko na bigat magmula noong nasabi ko 'yon. Tipong ilang years ng nakabaon sa dibdib ko
CHAPTER 52Velier Traizy Point Of View—KINABUKASAN nga ay nalaman namin Kay Zack na aalis si Czein, aalis siya rito sa Island ng apat na araw. Babalik siya kapag pauwi na raw. Importante raw kasi mabuti ang pupuntahan ni Czein kaya kailangan niyang iwanan si Arkien.Nagiwan nga siya ng mga magbabantay kay Arkien at talaga namang dinamihan niya para sure na walang makakalapit sa kaniya. Sa isang room nga ay ichinecheck ulit ni Zack ang kalagayan ni Arkien. Gaya ng nakasanayan ay nandito kami sa cabinet nagtatago.“What's wrong?” Tanong ni Zack kay Arkien dahil mukha itong matamlay. Iniisip ko naman na nami-miss niya si Czein ay parang pinipiga na ang buong pagkatao ko.“Nasasakal ako.” Tinignan naman ni Zack ang leeg niya.“Wala namang sumasakal sa 'yo.” Pareho kaming napabuga ng hangin ni Jairo dahil sa kalutangan niya.“That's not what I mean—I m-mean look at the outside, kailangan ba talagang bantayan ako ng ganiyan?” Naawa naman ako sa sinabi niya. Para na siyang walang freedom d