CHAPTER 22

CHAPTER 22

Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW

—

UMAGA nanaman pero hindi kagaya kahapon ay masaya ako ngayon. Pagkatapos kasi ng pag uusap namin doon at kaunting iyakan ay hinatid niya na ako rito para makapag pahinga na raw at makapag isip kung ano ang puwedeng idahilan para hindi matuloy ang binabalak na kasal.

Isa-suggest ko sana na hindi ba puwedeng ipakilala na lang ako at sa akin siya ikasal ang kaso ang kapal naman ng mukha ko niyon. Pagkatapos ay baka wala pa ako sa kalingkingan ng paa pagdating sa yaman ng taong ikakasal para sa kaniya. Anong ihaharap ko? Ganda lang? Paano kapag nalugi ang kompanya anong gagawin ko? Rarampa sa harap nila? Hindi pa naman kasi tapos ng school year. 3 weeks or 4 weeks pa ata bago matapos. Ewan ko ba kung bakit ganito ang school na 'to napaka late at imposible.

Pero nagpapractice naman na kami. Iniisip ko pa ang kapatid ko na papasok sa college next school year, walang mag po-provide sa kaniya kung 'di ako lang. Dahil sabi niya gano'n pa rin sila