CHAPTER 24SOMEONE'S POINT OF VIEW—It's another morning but I'm still here at my room thinking the strange thing na nahahalata ko. I'm looking at my computer then at my phone. Iniisip ko kung ano ang gagawin ko.“Dad?” My daughter knock the door at tinawag ako.“It's open.” Pumasok siya habang ako ay tutok pa rin sa computer.“What are you doing Dad?” tanong niya kaya nginitian ko siya.“Nothing, why are you here anyway?”“Ah, I called you to have some tea.” Tumango naman ako at sinabing susunod na pero hindi siya umalis.“Dad, hindi na ba mababago isip mo na i-arrange marriage si AZ?” bigla niyang tanong kaya napatingin ako sa kaniya.“Why did you ask?”“Kasi dad, you are searching about, how to persuade your son to marry the girl you want for him.” Basa niya sa computer ko. Napatawa naman ako dahil oo nga pala nag se-search ako.“Uhm? Not really.” Maiksi kong sagot.“But why? You know that kapag ako nasa kalagayan ng kapatid ko lalayas ako.” Nagulat ako sa sinabi niya at ng tignan
CHAPTER 25 Adrius POINT OF VIEW — NAKATINGIN ako ngayon sa bintana habang ngiting ngiti dahil sa nakita ko kahapon. Maaga nanaman ngayon at nakaisip na ko ng plano kung paano ko sila pipilitin. Kaya pala ayaw eh, tama talaga ang hinala ko. Ngiting ngiti akong hinanda ang sarili ko upang tawagan ang isa muna sa kanila. Nang ma contact ko ang anak ko ay sinubukan ko munang mag seryuso at ipahalatang may inis para pumunta siya kaagad dito kahit tuwang tuwa talaga ako. [“Hello?”] “Son. Go home right now.” Kunwareng seryuso ko pero slight lang baka ma pressure ko siya. [“D-Dad, I have class.”] “I know that's why I told you 'right now' it's still early in the morning, around 7 pa ang pasok mo it's 5:00 in the morning palang.” Narinig kong napatikhim siya sa kabilang linya kaya napatawa ako pero hindi ko pinarinig. [“Sure, Dad, papunta na.”] Nang patayin niya ang tawag ay roon na ako napahagalpak ng tawa para akong sira na tumatawa mag isa sa room ko. Nang biglang mag bukas nag pin
CHAPTER 26Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—“Teeee! Omygosh, hindi mo sinabi sa amin na ikakasal ka na ha!” Gulat akong bumaling kay Kath at Jerin na patakbong sinalubong ako?“Huh? Anong kasal?” tanong ko dahil wala namang kasal na magaganap ha?“Uhmmm, deny mo pa ah. Galing dito si Sir Arkien sinasabi niya na dadalo kaming lahat sa magiging kasal.” Napaiwas ako.“Tapos tumatawa siya?”“Oo, tumatawa—”“Inuuto lang kayo tuwang tuwa naman kayo” Tinignan nila akong napapairap.“Eh bakit gano'n siya katuwa te? Ikaw ah, hindi ka na talaga nagsasabi sa amin,” nakangusong sabi ni Kath kaya binatukan ko siya.“Sinagot ko lang 'yong tao—aray!” tuwang tuwa pa rin ako kahit nahampas na ang buong pagkatao ko.“Kyahhh! Paano mo ba sinagot?” Parang mas kinikilig pa ang buo nilang pagkatao habang ako ay puno na ng hampas sa katawan.FLASH BACKHindi ako mapakali habang nandito sa park na madalas naming puntahan ni Arkien. Panay ako upo, tayo at hindi malaman kung ano .ng sasabihin ko.Tinawag k
CHAPTER 27Velier Traizy Point Of View—UMUULAN ngayon pero tinuloy pa rin namin ni Arkien ang pumunta sa mall para magtingin ng mga gagamitin sa bahay na magiging tirahan namin. Puno nga ako ng kilig at tuwa dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na magkasama na kami. Parang napaka bilis ng panahon.Dumeretso muna kami sa grocery dahil sabi niya ay unahin natin ang pagkain lagi. Nagtataka pa ako dahil ang dami niyang binili na graham crackers, mga snacks at iba pa, kaunti nalang ay magtitindahan na ako. Gulay at prutas ang sinunod namin. Bumili rin kami ng frozen pero kaunti lang, bumili na rin kami ng mga drinks.Pagkatapos naming mag grocery ay deniretso na agad namin sa kotse dahil mabigat. Bumalik ulit kami sa loob at bumili pa ng ibang pangangailangan sa bahay.Sinabi ko na nga pala sa kapatid ko ang tungkol dito at halos siya pa ang mas natuwa kaysa sa akin. Sa mga magulang ko naman ay hindi ko alam kung paano ko sila kakausapin at haharapin dahil sabi ng kapat
CHAPTER 28Velier Traizy Point Of View—“Dree! Ikakasal na pala ang pinakamamahal nating dalaga sa balat ng lupa at laman sa ulap. Dre, hindi mo na ba kami mah—aray ko naman! Get lost!” Umaga palang pero naririnig ko na ang ingay mula sa baba, nandiyan pala ang mga kaibigan ni Arkien at mukhang binubulabog nanaman siya ng mga elementong kahit saan saan lumulusot.Kagigising ko lang at napasarap yata ang tulog ko dahil alas otso na ng umaga. Sumilip ako sa bintana at umihim ng hangin, parang may kakaiba ngunit hindi ko nalang ito pinagtuunan ng pansin.Pagkababa ko ay bumungad sa akin ang kaibigan ni Arkien na nagaasapakan habang si Arkien ay napapansin kong maiiyak na sa subrang gulo ng mga kaibigan niya. Napatawa naman ako at bumaba.Nagulat ako ng lumapit sa akin ang tatlo at lumuhod sa harap ko. Napahawak ako sa puso dahil sa pinaggagawa nila.“Ingatan mo ang dalaga namin, mahal na mahal namin 'yan. Sabihin mo lang kung hindi ka tinutulungan sa gawaing bahay kami ang bahala!” Tuma
CHAPTER 29Velier Traizy Point Of View—“Congratulation te! Ga-Graduate ka na! Blow out naman!” Binungad agad sa akin ni Kath habang si Jerin ay tatango tango. Pinapunta ko sila rito sa bahay para humingi talaga ng tulong sa pagluluto kaso inuunahan nila ako. Akala siguro nila ay pinapunta ko sila rito para wala lang.Inaayusan ako ngayon sa mukha at nakangiti nalang ako. Mamayang 8:00 pa naman ang start ng graduation at may 1 hour pa kaming mag ready. Si Arkien ay nag aayus na rin sa kuwarto niya. “Oo te, kaya ko pala kayo pinatawag, if okay lang sa inyo puwede pa help mag—”“Yes sure te, kami na ang bahala sa lulutuin, sasarapan namin ang magiging handa mo. Tipong makakalimutan mo name mo.” Napatawa nalang ako dahil hindi pa man ako tapos sa pagsasalita ay dinugtungan na kaagad ni Jerin.Hindi naman kasi maghahanda dahil wala akong balak pero si Arkien na ang nagsabi na hindi puwedeng hindi dahil dalawa kaming ga-graduate at gusto niya raw na memorable ang graduation namin at tulu
CHAPTER 30Velier Traizy Point Of View—Maaga akong nagising ngayon kahit masakit ang katawan ko dahil umakyat kami sa puno kahapon, 2 days pass simula ng maganap ang graduation. Kahapon ko lang kasi nalibot ang lupa na pinagtayuan nitong bahay at malaki pala ang lupa, may mga puno sa likod ng bahay, iba't ibang klase ng puno ng prutas kaya natuwa ako at ako na umakyat marunong naman akong bumaba.Sa pagod ko nga na nagbitbit ng mga basket ng mga prutas papunta sa bahay ay sumakit ang katawan ko. Nakita pa ako ni Arkien na nasa taas ng puno at grabe ang gulat niya. Pinilit niya akong bumaba ngunit matigas ang ulo ko.Pagkababa ko ay nagbalat ako kaagad ng hinog na mangga at gagawa na ako ng graham. Dinamihan ko na ngayon dahil baka isang araw lang nanaman ito ni Arkien.Patapos na ako sa ginagawa ko ay biglang dumating ang mga kaibigan ni Arkien na kinakain ang subrang crackers sa ginagawa kong graham. Inilagay ko na ito sa freezer para madaling lumamig at pinuntahan sila.“Anong may
CHAPTER 31Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—TULALA ako ngayon habang nakaupo rito sa kama sa right side. Habang si Arkien ay nasa left side naman mukhang nagiisip din.Matapos kasi ang nangyari kagabi na nakakagulat pa pagdating sa umaga ay hindi ko na alam kung ano pa ang mukha na ihaharap ko kay Arkien. Although lasing kaming dalawa at hindi namalayan ang ginawa ay nakakahiya pa rin.Nakauwi na kaming dalawa. Buti nga at nagkaniya kaniya ng umuwi ang mga kasama namin. Hindi na namin sila naabutan sa baba at sinabi nalang na nauna na sila. Mabuti na iyon kaysa makita kami ni Arkien na ganitong tulala at halos lumulutang na sa ere. Nagkataon pa na pareho kaming napapatulala sa kawalan kung may iniisip.“I-I di-din—” Hindi niya natuloy ang sasabihin niya dahil puro siya utal. Naramdaman ko ang dahan dahan niyang pagtayo at lumapit sa tabi ko. Hanggang ngayon ay nahihiya pa rin ako, sh!t ano ba kasing nagawa namin. Ngayo'y malinaw na kung ano talaga ang nangyari.“I d-din't mean to