AMARRA's POV"Mara Wei!" Suot ang lumang-lumang duster at buhat-buhat ang isang manika na parang totoong bata. Umakyat ako sa make shift stage. Tiningnan ng mga taong nasa ibaba ng stage ang larawan sa resume ko. Si Mina mismo ang nagbigay noon kay Tita Ika."You can start now, Miss Mara," Sandali akong lumingon sa babaeng nagsalita. Para sa isang batikang direktor, masasabi kong napakabata pa ni Direk Atasha. Feeling ko ay nasa mid thirties lang ang edad niya.Hindi nakaligtas sa paningin ko ang munting ngiti sa gilid ng labi ni Direk. Maging ang pagkinang ng kanyang mga mata ay hindi maitatanggi.Malakas ang kutob ko na natuwa siya dahil umakyat ako sa stage na in-character na. Inilagay ko sa bandang unahan ng stage ang manika. Binalikan ko sa alaala ang nskakadurog puso na eksena. Nasa labas ng kanilang bahay-kubo ang batang si Lala, nag-aagaw buhay. Dumating si Luna na pagod na pagod. Hindi lang siya pagod mentally, kung hindi pati na rin physically. Wala na siyang ibang mala
AMARRA's POVPagkatapos naming sunduin si Nanay Nelia ay muling inayos ni Marimar ang mukha ko. Tinanggal niya ang naunang make up na inilagay niya saka nilagyan ng moisturizer ang mukha ko. Sinabihan ko kase siya na hindi ko kailangan ng make up dahil gagamitin ko ang maskara na ginawa ni Hestia sa akin."Remember this?" Proud na ipinakita ko kay Marimar ang hyper-realistic mask na si Hestia ang gumawa."I-iya-iyan po 'yung naunang make up na ginawa ko sa inyo Ma'am. Sabi niyo pa nga may audition kayo na pupuntahan," humahangang pinasadahan ni Marimar ng tingin ang maskara na pinaghirapang gawin ni Hestia."Yep. Ito nga iyon. But I lied when I told you na pupunta akong audition. Sorry about that. Iniisip ko kase na hindi mo 'yun gagawin kung hindi iyon ang alibi na ibinigay ko," sabi ko saka maingat na isinuot ang maskara. "I wore it that time to catch a husband. Luckily, my now husband fell for it. Now, every time I go with him, I must wear this dahil ang alam sa buong kompanya niya
AMARRA's POVPagkatapos ang tawag ni Hestia ay ako naman ang gumawa ng internstionsl call. Ilang ring pa lang ay may kaagad ng sumagot mula sa kabilang linya."What's wrong this time my lady?" nakasimangot na tanong ni Mina. Nakabalot pa ito sa makapal na kumot habang nakahiga sa malambot nitong higaan."Remember Go Xin?"Unti-unting nagmulat ng mga mata ang inaantok pa na kaibigan ko."Amarra Wei, hindi ba't ilang beses na kitang sinabihan na lumayo-layo ka sa babaeng 'yan? She's a disaster! At saka hindi ba't nandiyan ka sa asawa mo? Bakit 'yung babaeng 'yun ang kaagad na lumabas sa bibig mo at hindi ang mga papuri mo para sa pinaka-'gwapong' asawa mo?" Ang diin pa ng pagkakasabi niya sa salitang gwapo.Iyon ay dahil sa tuwing mag-uusap kami, palagi ko siyang iniinggit kung gaano kagwapo ang napangasawa ko.Napangiti na lang ako."Wala akong sinabi na gusto kong makipag-kaibigan sa kanya, okay? I just want to ask kung naitabi mo pa ba lahat ng mga videos at information laban sa kan
I nonchalantly looked at my younger sister dancing with her fiancé on the dance floor. I took a deep breath as I felt my head throbbing with pain. Now what? The aunties in our family will surely berate me about getting a husband before I turn thirty. Alam ko na kaagad na ikukumpara ako ng mga ale na iyon sa kapatid ko ngayong engaged na si V.Tsk.Ipinikit ko ang aking mga mata para mabawasan ang stress na nararamdaman ko. Pagkatapos ay muli akong tumingin kay V na napakagandang tingnan sa suot niyang light pink na gown. Kitang-kita ang kaligayahan na nakalarawan sa kanyang magandang mukha. Ang gwapong fiance' naman ni V ay buong pagmamahal na nakatitig sa kapatid ko na para bang ito lang ang nag-iisang babae sa buong mundo.Kahit na nadi-depress ako sa sarili kong sitwasyon, hindi ko mapigilan ang sayang nararamdaman ko for my sister. At last, she's engaged to the person she liked the most. And he's so into her. Ang buong Wei family ay walang ibang hinihiling kung hindi ang kaligaya
Napuno ng bulong-bulungan ang buong Siudad ng Des Rossa. Sino nga bang baliw ang maniniwala sa ganoong uri ng balita? Pero makalipas lang ang isang linggo. Nag-post naman sa mismong official website nila ang marketing department nang naturang kompanya. Para bang ipinapahayag lang ng post na iyon na hindi gawa-gawa lang ang mga balitang nakalagay sa tabloid.Kaya naman noong mapagtanto ng lahat na totoo ang mga bali-balita, hindi magkamayaw ang bawat pamilya sa buong Siudad na dalhin ang pinakamaganda at pinakamatalino nilang anak na babae sa tinitingala at pinaka-tanyag na kompanya hindi lang sa buong bansa kung hindi maging sa ibang panig ng mundo.Dahil ang balita?Naghahanap lang naman ng mapapangasawa ang pinakabatang CEO ng Sinclair Corporation na walang iba kung hindi si Kallen Sinclair. Maghahanap ka na rin lang ng mapapangasawa, bakit hindi na lang ako? Sabagay, hindi mo naman alam na buhay pa ako."Sigurado ka na ba diyan sa desisyon mo?" Lumingon ako kay Mina na panay pa
Third Person's POVMula nang dumating ang babaeng mukhang...Napatingin sa isa't-isa ang dalawang guwardiya sa entrance ng Sinclair Corporation. Hindi nila alam kung paano idi-define ang itsura ng babaeng bigla na lang sumulpot sa harapan ng kanilang kompanya. Dalawang linggo na ang matuling lumipas na puro naggagandahang mga dilag ang pumupunta sa kanilang kompanya at ito ang unang beses na may nagpuntang ganito ang itsura. Hindi nila maipaliwanag sa totoo lang ang babaeng nasa kanilang harapan. Dinaig pa ng itsura nito ang mga bruhang nasa kwento ng kanilang mg lola. Kulang ang salitang pangit para mai-describe ito.Hindi nga nila magawang tumingin dito ng matagal. "Pre, ano nang gagawin natin?" Kinakabahang tanong ng payat na guard sa kanyang kapwa guard na maskulado ang katawan."Hindi ko rin alam, pre. Wala namang nakalagay sa patakaran na kailangan nating pigilan kapag ganyan na ang itsura nang papasok," seryosong sagot ng tinatanong na gwardiya."Eh pre...hindi kaya masuka l
Amarra's POVLet's get married tomorrow...Tomorrow?Agad-agad? Hindi makapaniwalang pinagmasdan ko ang lalaking kaharap ko. Hindi kaya nabibigla lang ang taong 'to?Hindi man lang ba muna iisipin ng lalaking ito kung normal na tao ba akong kaharap niya? Bakit ang layo ng reaksyon niya kumpara sa mga tauhan niya?Kanina nga pagpasok na pagpasok ko pa lang sa kanyang kompanya ay pinagtitinginan na ako ng lahat. Nililibak, nilalait at sinasabihan ng kung anu-anong pangalan. Not that I care, pero... bulag ba siya? Ni hindi man lang siya kumurap o nandiri habang tinitingnan ako. Hindi ko tuloy alam kung papalakpakan ko ba ang attitude niya o magsisimula na akong matakot?He's so weird!Tama nga ang sinabi ni manong taxi driver. Sa dinami-dami nga naman ng magagandang nagpunta dito, ni isa sa mga iyon ay wala man lang nakapasa...dahil pala iyon sa kakaiba talaga ang tipo ng lalaking 'to?Hindi ko sukat akalain na sa paglipas ng sampung taon ay magiging ganito na ang panlasa ng taong ito
Pagkarating ko sa apartment ni Mina ay pagod na pagod na maging ang kaluluwa ko. Kagabi pa ako walang maayos na tulog. Pagkatapos ng party ni Violet ay umidlip lang ako at bumiyahe na papuntang airport. Walang ibang nakakaalam kung saan ako pupunta, tanging si Mina lang. May second floor ang apartment ni Mina at kompleto sa gamit. Malinis din iyon at maaliwalas tingnan. Nanlalambot na ibinaba ko ang mga dala-dala sa tabi ng pintuan. Ni-lock ko ang pinto at saka nagtungo sa mukhang mamahalin na sofa bed. Kuripot sa maraming bagay si Mina pero pagdating sa mga bagay na alam nitong makakapagbigay dito ng mas madaling pamumuhay ay hindi ito nanghihinayang bumili.Knowing that person, mas madalas na hindi natutulog ang taong iyon sa sariling kwarto kaya naman useful kay Mina ang ganitong uri ng upuan. At dahil antok na antok na ako, mas minabuti kong dito na lang matulog kesa madumihan ko ang sagradong kwarto ng bestfriend ko. Wala rin akong ganang kumain kaya ang take-out food na binili k