Chapter 121

Hindi ko mapigilan ang sarili kong yakapin si Tito Damien nang masilayan ko siyang nakaupo sa tabi ng dagat habang ginagamot ang mga sugat niya sa katawan. Kaagad kong pinunasan ang namumuong luha sa mga mata ko nang tapikin niya ang likod ko.

"I'm fine, hijo," bulong niya at niyakap ako pabalik. "How's my daughter?"

Kumalas ako sa yakap. "She's alive. Nasa mabuting kalagayan din siya. Nasagip namin siya bago sumabog ang lumang building."

Bakas sa mukha niya ang pag-aalala sa kalagayan ng anak niya. Napasinghap siya at hinawakan ang kamay ko. "Maraming salamat, Raheel. Alam kong nahihirapan ka rin sa sitwasyon. Salamat dahil hindi mo pinabayaan ang anak ko."

"Responsibilidad ko na rin po kayo kasi ama kayo ni Anabelle. Mabuti na lang at naabutan namin siya sa lumang building bago ito sumabog kasi ang buong akala niya nandoon po kayo."

Nang makarating kami sa bahay, agad kong binuhat si TJ mula sa pagkakayakap ni Logan. Nakahinga lang ako ng maluwag kanina nang nasilayan ko an