Lumampas ako ng baba ng jeep, paano’y iniisip ko na ang mga lesson para bukas. Mag-o-observe si Sir Seiji, kailangan kong magpakitang gilas. Sabi ng mga co-teachers ko mabait si Sir Seiji pero wala syang kagatol-gatol magsabi ng harsh feedback kapag may nakitang mali sa paraan ng pagtuturo. Do’n ako medyo nate-tensyon kasi baka makarinig ako nang hindi maganda mula sa kanya dahil sa tono nya kanina ay na-offend ko sya kahit wala naman akong ginawa.“Dapat may service ka na. Gamitin mo ang isang kotse ni Dad, ang bigat pa naman ng dala mo. Araw-araw ba lagi kang may bitbit na ganyan kabigat?” “Okay lang po ako mag-commute, Kuya. Hindi naman ako madalas may uwing mabigat. Kapag ano lang, may kailangan pong tapusin.” “Ah I see, bukas dadalhin mo ba ulit ‘yan? Kung gusto mo, ida-drop na lang kita sa school bago ako pumunta ng store bukas.”“Sige po, kung hindi naman nakakaabala,” nangiti ako. Kahit ilang na ilang ako ay pumayag ako. Masakit rin sa balikat ang magbitbit ng forty na malal
“Mga five po or six ng gabi pa ang bangon nya, ma’am,” sagot sa akin ni Yvonne, kasing-edad ko lang sya, pati na rin si Pearl. Tama ang hula ko. Tiningnan nya ang ginawa ko sa mga prutas, ngumiti sya sa akin. “Uhm, maganda po ang ginawa ninyo, pero hindi po kumakain si Sir ng prutas.” “Kakain sya nito kasi maganda ang pagkakagawa ko,” kumbinsi ko sa kanya. “Kapag hindi nya kinain ako na lang po ulit ang uubos.” Masaya ang kwentuhan namin ng tatlong kasambahay ni Tito Miguel. Marami akong nalamang ka-tsismisan. Nakwento rin nila na may pagka-masungit nga raw si Kuya Knives at tahimik. Tanging si Atsi lang daw ang kinakausap. Mayroon silang labandera na tinatawag tuwing araw ng Sabado para maglaba at mamalantsa ng damit, dinadamay ng labandera ang mga damit ni Kuya Knives pero sya ang mismong namamalantsa. Sya rin daw ang naglilinis ng sarili nyang kwarto kasi ayaw raw ng may pumapasok na iba. Tila diskumpyado raw sa lahat ng tao kung makatingin. Wala pa raw sa kanilang nakakitang
Palabas na ako ng kwarto nang makita ko si Kuya Mike na nakatayo sa may hagdan. Ihahatid nga pala nya ako sa school ngayon. “Are you ready? Let’s go,” ngiti nya sa akin. Kinuha nya ang dala kong ecobag na may mga notebooks na bitbit ko rin kahapon at sinundan sya sa pagbaba ng hagdan hanggang sa SUV nya. Nang makarating kami sa parking lot ng eskwelahan ay sinamahan pa nya ako hanggang sa faculty room, bitbit-bitbit ang ecobag. “Salamat, Kuya, baka ma-late ka na.” “Okay lang, hawak ko ang oras ko,” ngumiti sya sa akin. Bahagyang pinagpawisan si Kuya Mike sa layo ng nilakad nya bitbit ang mabigat na dalahin. “Kunin mo ang number ko para masusundo kita in case may dala ka ulit na mabigat.” Tinanaw ko sya habang naglalakad sya pabalik sa parking lot kung saan nya ipinarada ang dark gray nyang SUV. Nangiti ako. Masarap din pala na mayroong kuya na nag-aalala. Isip-isip ko. +++++ Dalawang araw ngang naki-sit in sa mga klase ko si Sir Seiji. Napakasipag nyang Master Teacher
“Ano ba ‘tong folder mo, sir?! Pinagti-trip-an mo ba ‘ko??!” nababanas na tanong ko kay Sir Seiji. Tinawagan ko sya agad sa cellphone pagkauwing-pagkauwi ko. Kokomprontahin ko na sana sya sa school kanina bago ako umuwi kaso bigla naman syang nawala. Hawak ko ang folder nya na may drawing ng mukha ko. Wala naman akong itulak-kabigin sa galing nya sa pagguhit gamit ang lapis, kuhang-kuha nya ang lahat ng detalye ng kagandahan ko. Talentado rin pala ang ugok. Nakumbinsi nya ako. “Gumawa naman talaga ako ng evaluation mo, hindi ka ba naniniwala sa sinabi ni Rector kanina?! Gusto mo ipakita ko pa sa ‘yo ang sheet mo?!? Tsaka sa ‘kin ‘yang drawing na ‘yan eh, binigay pala sa ‘yo ni Rector. Isoli mo 'yan sa ‘kin sa Linggo!” parang naiinis pa sya sa tono ng pagsasalita nya. “Ayoko nga! Mabuti sana kung mukha mo ‘to, eh mukha ko ‘to eh!” pakli ko naman. Kung naiinis sya, mas naiinis ako. Narinig ko ang lutong ng tawa nya. “Magaling akong mag-drawing no? Kuhang-kuha ko, ‘di ba? Ibalik
Nahiga ako sa kama ko habang tinititigan ang drawing ni Sir Seiji. Naisip ko, wala namang masama kung makipag-date ako sa kanya. Mayroon nga kaming co-teachers na mag-asawa. So, hindi naman talaga iyon problema. Mabait naman si Sir Seiji. Single, may sense of humor, matalino at higit sa lahat, may itsura. Pero parang ang unfair naman kung makikipag-date ako sya dahil lang frustrated ako sa isa pang singkit na napadaan lang sa buhay ko. Hanggang ngayon hindi pa naaalis sa isip ko si Chinito. Nai -imagine ko pa rin ang sarap ng titig at mga halik nya. Pati na ang nakakatunaw nyang mga ngiti. Dalawang beses lang kaming nagkita pero pakiramdam ko matagal ko na syang kakilala. Ibang-iba ang kuneksyon namin sa isa't isa. Nakaramdam ako bigla ng lungkot, nami-miss ko na sya. Noong huling magkasama kami ay may naramdaman akong hindi ko pa na-experience sa ibang nakasama ko na. Hindi ko lang alam kung ano iyon pero pakiwari ko ay may nabago sa akin mula noong nakilala ko sya. Nababal
[Seiji’s POV] My throat grunts habang binababa ko ang dalawang tig-twenty kilos na dumbbell sa isang gilid ng aking kwarto. Nararamdaman ko ang tension sa biceps at triceps ko sa pagha-hammer curl ng may twenty reps. It feels nice na pagpawisan sa exercise at the same time ay nabi-build ang aking forearms at grip strength ng mga braso ko. I chug on the green juice that I prepared bago ako mag-workout. It is composed of kale, celery, cucumber, and ah, whatever the name those green leaves na nasa vegetable rack sa kusina. Mapakla sa dila pero nakasanayan ko na ang lasa. Pinagmamasdan ko ang life-size painting na tatlong araw kong pinagpuyatan. I am deeply satisfied with my work. Kamukhang-kamukha talaga ni Miss Kat, natutuwa ako. Lahat ng features nya ay naipinta ko sa tulong lang ng pagkakatanda ko sa detalye ng mukha nya. Ang noo, ilong, tenga, ang mapupungay nyang mga mata at ang magandang kurba ng bibig nya ay kuhang-kuha ko, pati na rin ang mga tutsang ng buhok na lumulugay sa
[Knives' POV] “Where is it?” “S-ser?” tanong sa akin ng babaeng may maiksing buhok na naghandog sa akin ng kape ko pagkaupo ko rito sa comedor. Dilat na dilat ang mata nyang nakatingin sa akin. “Where are my fruits? ‘Yung sliced?” “Eh s-ser, hi-hindi pa po kasi nakakauwi si Ma’am Kataleia kaya a-ano po, wala pa po.” Nagsalubong ang kilay ko pagtingala ko sa kanya. “Huh?” “Wa-wala pa po si a-ano, Ma’am Katale, uhm, Ma’am Kataleia po,” mahina ang nagkakandautal na pagsasalita nya nang inulit nya ang sagot nya sa akin. “Bakit? Dala ba nya ang mga prutas? O bibili palang sya?” napapaawang ang bibig ko. Hindi ko makuha ang ibig nyang sabihin. “Hi-hindi po, ser. N-nasa ref po. Sya kasi ang nag-aayos no’n, ser—” I glare at her stupid face, “So, you mean, hihintayin ko si Kataleia dumating bago nyo ako bigyan ng prutas?!” Naghintay ako ng rebutt nya pero hindi na sya nakasagot. Lalo lang syang napatanga sa akin. Tinatawag sya ng isa pang maid na may edad na sa kusi
[Kataleia's POV] Nakaupo na ako dito sa loob ng school chapel namin, katabi ko ang tatlo kong co-teachers: si Mrs. Ressie na assistant ni Rector, si Miss Isabel na kapareho kong bago lang sa school, at si Miss Nori, ang maliit at cute na Math teacher na pinaka-close ko sa lahat. Magkakahilera kami sa mahabang upuan at nagtsi-tsismisan habang hinihintay mag-umpisa ang Thursday novena. “Para kayong mga bubuyog,” puna sa amin ni Sir Seiji nang siksikin nya ako para umusog ako sa upuan. Sabay-sabay kaming apat na nagtikom ng aming bibig at nag-ayos ng upo. Tumikwas nang bahagya ang isang gilid ng nguso ko nang palihim akong kindatan ni Miss Nori, lagi nya akong tinutukso kay Sir Seiji. Bagay na bagay raw kasi kami. Nang nag-uumpisa nang umusal ng paunang panalangin ay tumayo ako para dukutin ang rosary sa malalim kong bulsa para hindi ko masiko si Sir Seiji. Hinatak nya ako paupo. “H’wag kang tumayo, nag-s-start na eh,” nguso nya sa madre na nakaupo sa harapan namin. “‘Yung