TAON 2018, PILIPINAS
"Huwag po Tiyo. Pangako, hindi ako magsasabi kay nanay." "Kahit magsumbong ka pa, wala naman may maniniwala sa iyo! Ako pa rin ang paniniwalaan ng iyong ina! Bakit? Dahil mas mahal niya ako kesa sa iyo na ampun niya lang!" Takot na takot si Marie habang pinipilit na itago ang sarili sa manipis na kurtina sa kanyang masikip na kwarto. Papag lang ang bahay nila at malapit lang din ito sa dinadaanan ng reles. Maingay. Maliban sa mga kapit-bahay na walang pakialam sa nangyayari, dumagdag pa ang huni ng tren na subrang ingay. "Tiyo Oscar, maawa po kayo." Hikbi na nagmamakaawang wika ni Marie. "Hihimasin ko lang naman ang balat mo, e. Wala naman akong ibang gagawin sa iyo, Marie." Sunod-sunod na umiling si Marie. Umiiyak pa rin dahil sa takot. Hindi sukat akalain ni Marie na tatratuhin siya ng kanyang madrasto ng ganito. Ang buong akala nito ay ituturing na siya na parang tunay na anak dahil sa ito ang bagong kinakasama ng kanyang ina—si Mariella. Tatlong taon na rin na nagsasama ang mga ito, at ngayon lang nagbigay ng motibo ang tiyuhin sa kanya nang madalas wala ang kanyang nanay sa kanilang bahay. "Marie? Halika ka dito. Huwag mong galitin si Tatay. Mag-uusap lang tayo, anak." "Ayaw ko po!" Umangat ang mukha ng dalaga nang makahanap ng paglulusutan at para takasan ang tiyuhin nito. Subalit bagaman datapwat ay nabigo siya nang bigla nalang hablutin ni Tiyo Oscar ang kanyang paa. Napasubsob ang dalaga sa papag. Akma na sanang babangon nang bigla siyang tambagin ni Tiyo Oscar sa ibabaw ng katawan nito. "Huwag po!" "Sabi na mag-uusap lang tayo, eh!" Dahil sa pagpupumiglas ni Marie, napunit ang manipis nitong bistidang suot dahilan para lumitaw ang maputi ang malusog nitong dibdib. Nanlaki ang mga mata ng kanyang tiyuhin nang makita ito. Parang takaw na takaw sa nakita at gustong sunggaban ito. Buong lakas na itinulak ni Marie ang Tiyuhin dahil humandusay ito sa papag. Mabilis na nakabangon ang dalaga at patakbong dumulog sa maliit nilang kusina at saka kumuha ng kutsilyo para depensahan ang sarili sa tiyuhin nitong naghahabol sa kanya. "Huwag kang lalapit! Hindi ako magddalawang isip na ibaon sa iyo ito!" "Marie, anak—pag-usap natin ng maayos ito." "Diyan ka lang! Itinuring kita na totoong ama ko, tapos ito lang pala ang gagawin mo sa akin! Hayup ka! Ang baboy mo!" "Xyrine Marie, tatay mo ako—" "Tangina ka! Wala akong amang manyak at demonyo!" Nanginginig ang mga kamay. Alam ni Marie ang ginagawa nito, ngunit kung hindi niya naman gagawin ay talagang mappaahamak siya sa kanyang tiyuhin na nay masamang balak. "Marie? Isa!" humakbang papalapit ang tiyuhin nito sa kanya. "Ibaba mo 'yang kutsilyo at mag-uusap tayo!" Singhal ng tiyuhin sa kanya. Nakatutok ang matalim na kutsilyo sa harapan ng kanyang tiyuhin. Himihikbi—natatakot. Dahil do'n, mabilis nakalapit ng tiyuhin ni Marie sa kanya, at binalibag ang kamay dahilan para mabitawan ang patalim na hamak. Humandusay si Marie sa papag nang pagbuhatan siya ng tiyuhin Oscar nito ng kamay. Dahil lakas ng pagsampal, dumugo ang gilid ng labi ng dalaga dahilan para manghina ito. Humakbang ulit papalapit ang tiyuhin at walang sabing pinunit ang natitirang saplot sa kanyang katawan. Nagsisigaw sa takot si Marie. Denidepensahan ang sarili na hindi mahawakan ng kanyang tiyuhin. Bagaman ay hindi talaga nagpatalo ang tiyuhin nito sa kanya. Pumaibabaw si Tiyo Oscar sa katawan ni Marie, at walang sabing gumawa ng hindi maganda—pinaulanan ng halik sa leeg na may kasamang pananakal. Halos mawalan ng hangin si Marie sa ginagawa ng kanyang tiyuhin. Humahagulhol sa iyak ang dalaga at nanginginig sa sobrang takot. Ngunit, hindi nagpatinag ang dalaga. Napnasin nito na isang dangkal lang ang layo ng patalim sa kamay niya. Sinikap ng dalaga na abutin iyon. At sa huling pagkakataon na iyon, walang ibang maisip si Marie kundi ang iligtas ang sarili sa kapahamakan nito sa kanyang tiyuhin Oscar. Buong lakas na binaon ni Marie ang patalim sa tagiliran ng kanyang Tiyo Oscar, dahilan humandusay na itonsa papag. Nakabaon pa rin ang patalim sa tagiliran ito subalit walang balak na hugutin ito ng dalaga. Napatitig si Marie sa kanyang tiyuhin na duguan at humihingi ng tulong sa kanya. Hagulhol, takot at panginginig ang nararamdaman nito sa mga oras na iyo. Mayamaya ay napatingin si Marie sa kanyang mga kamay na naliligo sa pulang likido. "Marie—" agaw buhay na tawag ng tiyuhin Oscar sa kanya. Walang may maisaboses ang dalaga kundi ang malakas na sigaw at hagulhol dahil sa sobrang takot. Ang sumunod na nangyari, dumating ang nanay nito galing trabaho nang naabutan ang dalawang naka handusay sa papag. Ang isa; ang kinakasama nitong si Oscar ay wala ng buhay at ang anak nitong si Marie na tulala, nanginginig sa sobrang takot dahil sa nagawang pagkakamali. Ngunit para sa kanya ay isa lang iyon depensa sa kanyang sarili dahil sa pagtangkang pangagahasa ng kanyang Tiyuhin Oscar sa kanya.TRIAL COURT, MANILA PHILIPPINES "Call the case." Panimula ng Korte. "For hearing. Criminal case number 01234, People of the Philippines versus Xyrine Marie Caballero." Malakas na pagkakawika ng Interpreter sa korte. "Appearances." Wika ulit ng korte. "For the Government." Sagot ni Prosecutor Forth Lim. "For the defense." Sagot din ni Attorney Fuentes—ang lawyer ni Xyrine Marie. "Ready?" Wika ng korte. "Ready Your Honor." Kalmadong sagot ni Prosecutor Forth Lim, at saka tumingin sa nasasakdal na si Marie. "Call your witness to the witness stand." Kaagaran na wika ng korte kay Prosecutor Lim. Nagsimula ang unang hearing ng kaso ni Marie laban sa kanyang Tiyo Oscar—kinakasama ng kanyang Nanay Ester. Meanwhile. ALCANTARA RESIDENCE Lunes ng umaga nang magsama-sama ang buong pamilya sa hapag-kainan. Madalas ito ang nangyayarinsa kanila kahit abala ang bawat isa sa kani-kanilang trabaho. "Dad? Have you heard about the incident that happened in Sta. Ana?" Binungad ka
CORRECTIONAL INSTITUTION for WOMEN (CIW) Isang linggo na ang nakalipas nang matapos ang unang hearing sa kaso si Marie. Tatlong araw na rin gumugulo sa diwa niya ang baho nitong anogado na si Attorney Iñiho Alcantara. Tahimik siyang nahñalakd ng hallway pabalik sa kanyang selda nang harangin siya nito ng limang babae; isang grupo ng mga kababaihan sa loob ng selda na tumagal na roon. "Hoy! Huwag ka ngang paharang-harang sa daan namin! Ka-bago-bago mo palang rito akala mo kung sino ka na! Tabi! Tangina 'to!" Hindi lider, ngunit isa sa mga sunod-sunuran sa kanilang grupo ng kakabihan. Tumungo si Marie. "Paumanhin." Tumabi si Marie. Pero imbes na lalagpas ay nakatikim pa ito ng pananakit sa lima; suntok sa sikmura, sabunot, sampal sa magkabilaang pisngi dahilan para maluha si Marie. Sinikap niyang maglakad hanggang sa makarating ito sa kanyang selda. May isang warden na nakapansin sa kanya roon, at kaagad naman siyang nilapitan. "Caballero? Ayos ka lang ba? Sino'ng may gawa
TRIAL COURT, MANILA "The jury have unanimously decided... to accept the deffendants case as self-defense. Case close." Napatungo sa sariling upuan si Marie nang inanunsyo ng nakatataas na hukom ang pahkawalang bisa ng kanyang kaso sa kanyang Tiyuhin Oscar. Self-defense is governed by Article 11 of the Revised Penal Code of the Philippines (Republic Act No. 3815). "Congratulations," wika ni Iñigo kay Marie na nakatungo pa rin sa sariling upuan. "Malaya ka na, Caballero." Mahinahon na pagkakasabi ni Iñigo sa kanya. Ang malapad na palad ng kamay ay nasa likod ng dalaga—pinapakalma niya ito. Umangata ang mukha ni Marie. Nagpunas ito ng luha at ngumiti sa kanyang abogado. Hindi alintana ni Marie na napayakap na pala siya rito. Ganun nalanh ang pagkakagulat ni Iñigo nang gawin iyon ni Marie. Napalitan ng ngiti sa labi ang ekspresyon sa mukha ni Iñigo. "Well done. Well done." Tinabig ulit nito ang likod ng dalaga. "Maraming salamat, Attorney Alcantara. Kung hindi dahil sa tulong ninyo
ALCANTARA MANSION Kabado ngunit merong sayang nararamdaman sa kanyang puso dahil sa unang pagkakataon sa buong talang buhay ni Marie ay ngayon lang siya nagkaroon ng sinasabing tahanan. "Dito tayo Miss Marie," wika ng butler na si Manuel nang pinagbuksan siya nito ng pintuan. "Ito ang magiging tahanan mo simula ngayon." Iginala ni Marie ang mga mata sa kabuuan ng lugar. Mansyon kung ituturing ang tahanan ng residente ng mga Alcantara. "Nakakalula ang bahay. Sino ang mga nakatira diyan Kuya Manuel?" "Mga Alcantara. Mansyon ang tawag diyan. Halika na't igagaya na kita sa loob para makilala mo ang pamilya ni Sir Benjo." Bumalik ang tingin ni Marie kay Manuel nang magbanggit ito ng ibang pangalan. Napangiti si Manuel. "Ah? Si Sir Iñigo kako. Tara na." Sumunod si Marie. Hindi niya alam o wala siyang ideya na ang magiging tahanan nito ay hindi lang basta bahay, kundi Mansyon. At napatanonh din siya sa kanyang sarili; bakit kailangan dito talaga siya dinala kung pwede naman dum
"Dito ako titira? Kasama ka?" Tila hindi makapaniwalng sabi ni Marie nang makita ang bahay ni Iñigo.Sinundan ni Marie si Iñigo ng tingin hanggang sa makapasok ito sa isang kwarto. Mayamaya ay lumabas din ito, at ngayon ay naka white plain longsleeve nalang.Napatanga si Marie sa ka-guwapuhan ng binata; suot ang reading glass at seryosong mukha."May problema ba?" Kaagad na tanong ni Iñigo sa kanya."Dalawa lang talaga tayo—Sir?"Tanging matatalas na tingin lang ang iginanting sagot ni Iñigo sa kanya dahilan para mapatungo si Marie sabay tampal ng bibug nito at tuktok ng kanyang ulo."Ano ba kasi iniisip mo Marya?!" Saway ng dalaga sa kanyang sarili.Lumapit si Iñigo sa kanya at may inabot ito."Read before you click.""Kontrata?""Yes! Miss Caballero. Basahin mo muna at baka may gusto ka pang idadagdag diyan."Napangisi si Marie. "Babasahin ko nalang. May tiwala naman na ako sa 'yo, Sir. Hindi naman ako mananalo sa kaso ko kung 'di ako nagtiwala sa iyo."Nagtataka si Iñigo sa mga sin
"Hello? Is anyone there?" Diretso ang pasok ni Xavier habang iginagala ang mga mata sa kabuuan ng bahay ng kapatid nitong si Iñigo. Nang tuluyan ng makapasok, doon naman lumitaw si Marie galing ng kusina. Malapad na ngiti ang binungad ni Xavier sa dalaga nang makita ang pustura nito.Mayamaya ay pumasok din si Iñigo—na ngayon ay pinagtataka na rin ni Marie bakit nagmamadali itong pumasok at hinarangan si Xavier na makalapit sa kanya."Really, X? What are you doing here?""And what are you doing here, too? You are supposed in our house, right? Attorney Iñigo Alcantara?""This is my house, and now get out here and leave me alone, Engineer Xavier Alcantara!"Imbes na sundin ang sinasabi ng kapatid ay mas lalo pa itong na-excite nang lumapit si Marie sa kanila. Patulak niyang nilampasan si Iñigo, at nagpakilala ito kay Marie."Hi? You are Marie?" tumango ang dalaga, saka tumingin kay Iñigo nang makita ang nakasalubong na mga kilay. "Don't mind him. He's a grumpy—I mean, I'm his brother. I
"Is this all? What is this? You said Marie is from an orphanage? Why is there no record of her birth? Where is that orphanage?" "Nilibot ko na sa buong Maynila, Sir Benjo, pero dito ko lang talaga natagpuan ang pangalan ni Marie sa ampunan na ito; Hospicio de San Jose. Sanggol pa lang si Marie iniwan na raw siya sa bukana ng gusali. Tapos pinagalaman ko na rin, taon 2005 inampon ni Aling Ester si Marie. 'Yung ina niya ngayon." "She's seven at that time." Ilang araw lang ang pagsasaliksi o paghahalungkat sa pagkatao ni Marie dahil sa mga nalaman ni Iñigo noong nasa hearing palang sila ay talagang nagkainteres ito sa dalaga—hindi dahil naawa siya sa dalaga, kundi dahil kliyente niya ito. At ngayon ay nasa poder niya na si Marie, mas mas lalo niya pang huhukayin ang buhay nito. "Hindi mo ba natanong Sir Benj kung kailan ang kaarawan niya?" Napabuntong hininga si Iñijo at saka umiling. Mayamaya ay tumayo ito. "I'll ask her," aniya saka naglakad padulog sa kwarto ng dalaga. Subalit,