Kabanata 2

Isang linggo na ang lumipas ngunit hindi pa rin maalis ni Almirah sa kaniyang isip ang mga sinabi ni Lazarus. Sa bawat araw na daraan ay mas nangingibabaw ang takot at pangamba niya. 

Ayaw niyang mas malayo pa sa mga taong mahal niya pero kailangan niyang gawin ang gusto ni Lazarus para maisakatuparan niya ang kaniyang plano. 

Sa nagdaang mga araw ay hindi na rin gan'on kadalas kung tumawag ang lalaki. Inisip na lamang ni Mirah na baka naging abala na ito sa trabaho kaya madalang na lang kung tumawag. 

Mas gusto niya pa nga iyon dahil wala rin naman itong nasasabing maganda sa tuwing tinatawag ito sa kaniya. Puro sama ng loob lang din naman ang ibinibigay sa kaniya. 

Tapos na ang isang linggo kaya kung walang delay sa trabaho ay pauwi o nakauwi na rin ito mula sa ibang bansa. Ibig sabihin ay balik na naman si Almirah sa kaniyang trabaho. 

She's just now waiting for his call and it was as if the heavens heard her thoughts when her phone rang and it revealed Lazarus' name on the screen. 

"I'll wait for you at my house." Iyon lamang ang sinabi niyo bago in-end ang tawag. 

Napahugot na lamang ng malalim na hangin sa dibdib si Almirah bago niya inayos ang kaniyang sarili. Dapat ay masanay na siya sa ugali ng lalaki dahil mukhang hindi naman na ito magbabago. Ang tanging hiling na lamang niya ay sana hindi ito ma-karma sa ginagawa nito sa kaniya. 

Nag-taxi na lang din siya papunta sa bahay ni Lazarus. Mahigit fifteen lang din naman ang byahe at sasabihin niya na lang iyon kay Lazarus para maibalik sa kaniya ang nagastos para hindi mabawasan ang kaniyang ipon. 

When she arrived at his house, kaagad siyang iginiya ng isang kasambahay sa ikalawang palapag ng bahay. 

Hindi naman ito ang unang beses na makakatapak siya roon pero naninibago pa rin siya. Madalas kasi ay sa mga five star hotels sila tumutuloy. 

Nang iwan siya ng kasambahay na naghatid sa kaniya ay alam na ni Almirah ang kaniyang gagawin. She knocked on the door first bago niya pinihit ang doorknob. It was as per Lazarus' instruction noong una siyang pumunta roon. 

When she finally got in his room, it was dead quiet inside. Inaasahan na niyang naroon si Lazarus pero napasinghap pa rin siya nang natagpuan niya itong nakaupo sa sofa habang ang kaniyang mga mata ay nagmistulang mga mata ng agila kung makatingin sa kaniya. 

He was only wearing his robe while a glass of whisky was on his right hand. 

"It took you long to come here," ni hindi iyon tanong. 

"Mabagal ang tax—" 

"Strip," malalim ang boses nitong utos sa kaniya. 

Almirah hardly swallowed the bile on her throat before doing what she was told. 

Dahan-dahan niyang hinubad ang kaniyang mga damit sa harap ni Lazarus. He was just watching her every move na tila ba isang maling galaw ay mapaparusahan siya nito. 

As she was undressing herself, he was just sitting on the sofa while sipping on his whisky as if she's the most entertaining entertainment to him. 

Nang wala nang natirang kahit na anong saplot sa katawan ni Almirah ay nanatili siyang nakatayo sa kaniyang kinaroroonan. Hindi siya gumalaw ngunit malalalim ang kaniyang bawat paghinga. 

She was just biting her tongue hard para maiwasan niyang umiyak dahil sa panliliit sa kaniyang sarili. 

"Come here," he instructed as he untied his robe. Ibinaba rin nito ang kaniyang baso sa katabing lamesa ng sofa kung saan ito nakaupo. 

Mabigat ang bawat hakbang na lumapit si Almirah kay Lazarus. 

"Good girl…" he said when she's already standing in front of him. His hands immediately crawled on her legs to caress it. Almirah stiffed dahil sa nagpipigil lamang ito huminga. 

"You know what to do," Lazarus ruthlessly said. Isinandal nito ang kaniyang sarili sa likod ng sofa. His hands were now widely spread on the seat post. 

Napalunok muli si Almirah bago siya mas lumapit pa kay Lazarus. When her legs touched his rough skin, her body immediately reacted. Dahan-dahan niyang ipinatong ang kaniyang binti sa kandungan ng lalaki and she successfully straddling him, she slowly let herself down on his manhood. 

Nakapikit at nakaawang ang labi siyang napatingala nang tuluyang nakapasok ang kabuoan ng lalaki sa kaniya. She waited for her sensitive flesh to be comfortable in their position before she slowly moved her hips up and down on him. 

His hands immediately went to her hips to guide it's every move, at para na rin para igiya ito sa bilis. 

Sometimes, he would even pinch his butt cheek. Dahil unti-unti nang bumibilis ang kanilang galaw ay naipatong na lamang ni Almirah ang kaniyang mga braso sa balikat ni Lazarus. Because of what she did, inilapit ng huli ang kaniyang mukha sa kaniyang dibdib para marahas nitong mahalikan ang mga ito. 

"That's right, show me how sorry you are for talking back to me," Lazarus said as he spanked her. Napadaing na lamang si Almirah ngunit hindi siya puwedeng tumigil dahil malapit na niyang maabot ang dulo. 

Mas idinidiin na rin siya ng binata sa kaniya kaya alam niyang malapit na rin ito. With that, Mirah pumped up and down more aggressively at nang pareho nilang maabot ang r***k ay pareho silang bumagsak sa isa't isa habang hinihingal.

Alam ni Mirah na hindi nakukuntento sa isa ang lalaki pero akala niya ay magpapahinga pa muna ito bago ang susunod pero hindi niya inaasahan nang buhatin siya nito patayo habang nasa loob pa niya ang pagkalalaki nito. He walked to the bed at marahas na ibinaba sa dulo nito at dahil doon, he detached from her. Hindi pa man siya nakakabawi sa gulat ay hinila na siya palapit ni Lazarus sa kaniya para sa panibagong pagpasok. 

"We won't sleep tonight until I'm sated," aniti habang palalim nang palalim at mas nagiging marahas ang pagbaon nito sa kaniya. 

Almirah moaned in both pleasure and pain. Gayunpaman ay mas nangingibabaw ang una. 

He took her over and over again kaya naman nang natapos ang isa na namang pagsabog ay nanghihinang bumagsak si Almirah sa kama. Hindi na niya mabilang kung nakailang ulit na sila pero talaga nga yatang hindi siya patutulugin ni Lazarus. 

When she thought he's done with her, nagkakamali siya nang bigla na lamang nitong halikan ang gitna ng kaniyang mga hita. 

Napadaing na lamang si Almirah habang marahas siyang hinahalikan ni Lazarus doon. 

"Lazarus…" she called her name in both pleasure and plea. Pagod na ang katawan niya at kung hindi pa siya nito titigilan ay baka bigla na lamang siyang makatulog dahil sa sobrang pagod. 

"Ang sabi mo noon ay babawi ka na lang sa tuwing makakabalik ako mula sa business trip pero ano ngayon at nanghihina ka? Paano pala kung pumayag ako sa gusto mong iyon, Almirah? Baka hindi ka na makalakad sa susunod na araw?" Panunuya nito sa kaniya habang hinihingal pa rin. 

"Ni hindi pa nga ako tapos sa'yo. I still want to take you over and over again but it seems like you can't keep up anymore, huh?" Bulong nito sa kaniyang tainga. Nahimigan niya ang mahina at mapanuya nitong ngisi. 

Dahil sa pagod at sakit ng katawan ay nawalan na ng lakas si Mirah para sagutin pa lahat ng panunuya ni Lazarus. Tumigil din naman ito nang wala na itong nakuhang tugon mula sa kaniya. 

"Dahil mukhang hindi ka na rin naman makakauwi, I will let you stay here for tonight. That's what you get for giving me an attitude," anito habang pinupunasan nito ng basang bimpo ang kaniyang pagod na katawan. 

She can't even lift a finger because her body felt so limp and tired. 

Iyon nga lang ay napaupo siya nang malanghap ang usok ng sigarilyo na hinihithit ni Lazarus habang pinupunasan siya nito. 

"Your c-cigarette's smoke… it triggers m-my asthma," pakiusap niya sa lalaki habang patuloy pa rin ang pag-ubo. 

Kaagad din naman siyang kumalma nang inilayo sa kaniya ni Lazarus ang sigarilyo para itapon sa labas. 

Hindi na alam ni Almirah ang mga sumunod na nangyari dahil kaagad siyang nakatulog sa sobrang pagod. Nang nagising siya nang madaling araw ay tahimik pa rin ang paligid. 

Tanging beep lamang ng aircon ang paminsan-minsan niyang naririnig. Gustuhin man din niyang bumangon ay hindi niya magawa dahil sa bigat ng kaniyang katawan at hapdi ng kaniyang pagkababae. She tried to move but everytime she does that, kaagad na nananalo ang kirot. 

Bukod pa roon, ang mabigat na braso ni Lazarus ay nakatabon din sa kaniyang dibdib. Sinubukan niya itong alisin pero masyadong mahigpit itong nakapulupot sa kaniya kaya sa huli at napatitig na lamang siya sa kisame habang iniisip kung paano siya makakauwi gayong masakit ang buo niyang katawan. 

Gan'on lang ang ginawa niya hanggang sa unti-unti niyang nakita ang pag-aagaw ng liwanag at dilim sa labas mula sa bintana ng kuwarto ni Lazarus. 

Dahil sa kagustuhan niyang makauwi na ay pilit niyang ginising si Lazarus na nakasubsob pa rin ang mukha sa kaniyang leeg. Sa ilang oras niyang nakatingala lang sa kisame ay hindi man lang tinanggal ng binata ang braso nito sa kaniyang dibdib kaya hanggang ngayon ay nakapulupot pa rin iyon sa kaniyang katawan. 

"What?" Napapaos nitong sinabi nang sa wakas ay nagising. Gumalaw lang ito sandali ngunit hindi naman bumangon. 

"Kailangan ko nang umalis…" anito sa katabi pero hindi man lang iti gumalaw. 

"Leave if you can. Kung hindi mo kaya, then you don't have a choice but to stay here in my house." 

"Masyadong pagod ang katawan ko para gawin lahat ang mga ginawa natin kagabi kaya kailangan ko ng pahinga," Almirah argued in the hopes that he could go home with that reason pero hindi pa rin nakatakas iyon kay Lazarus. 

"You can rest here. Makakaalis ka lang dito kapag kaya mo na talaga." 

"Hindi puwede iyon, Lazarus. Kailangan kong umuwi!" 

At sa wakas ay tinanggal din nito ang kaniyang braso na nakapulupot sa kaniyang dibdib. Gayunpaman, hindi pa rin siya makagalaw. 

"Why are you in a hurry, then? Mayroon ka bang itinatagong lalaki sa bahay mo kaya uwing-uwi ka palagi?" Ngayon ay tunog iritado na ito.

"Wala nga akong ibang lalaki, Lazarus! Bakit mo ba palaging ipinipilit 'yan? Gusto kong umuwi kaagad dahil pagod ako at kailangan kong magpahinga. Hindi lang din naman dito at sa'yo umiikot ang mundo ko kaya bakit ka pa nagtatanong? Naibibigay ko naman sa'yo ang kailangan mo sa akin hindi ba? Kaya dapat ay hanggang doon ka lang din dahil hindi rin naman ako humihiling ng iba bukod sa pera sa'yo kahit pa ang dami mong demand!" 

Hindi na napigilan ni Almirah ang pagsabog ng mga salitang iyon mula sa kaniyang bibig. 

Sunod-sunod din ang naging pagpatak ng kaniyang mga luha. 

"Sa tingin mo rin ba ay may magkakagusto pa sa akin kapag nalaman nila na paulit-ulit mo na akong ginamit? Noong araw na pinili kong pasukin ang trabahong 'to, tinanggap ko na rin na wala na akong mahahanap na makakatanggap sa akin kasi sino ba naman ang magtatyaga sa isang bayaran? Wala na! Kaya tigilan mo ako sa paulit-ulit mong pagsasabi na may iba akong lalaki dahil kahit na meron, ako na ang mahihiya para sa sarili ko!"

There was a complete silence between them after those words. Wala nang nangahas na umusal pa ng anumang salita dahil ang isa ay masyadong nasaktan at ang isa naman ay malalim na nag-iisip.