Nobela ni imishee

Almirah is married to a future mafia boss. Isang katotohanang hanggang ngayon ay hindi niya pa rin mapaniwalaan. Nang akalain niyang higit na nang nagpakasal siya sa isang mayaman, maimpluwensiya, at kilalang businessman, hindi pa pala dahil may mas hihigit pa roon. "At least we can relate to each other with that, right? Parehong may naghihintay na mabigat na responsibilidad," natatawang ani Almirah habang naglalakad palapit sa isang wall kung saan nakasabit ang iba't ibang klase ng baril at katana. "I won't mind having that big of a responsibility as long as I have you and the kids by my side," sagot naman ni Lazarus. "Gan'on din naman ako. Dahil hindi na rin naman natin ito matatakasan, mas mabuting gawin na lang natin ang lahat ng makakaya natin para protektahan ang mga mahal natin sa buhay," Almirah said as she extended her arm to reach for one of the pistols on the wall. "That's a pistol, Glock 19... that's what it's called," Lazarus explained to his wife. Nakatalikod ito sa

When Almirah thought she knew her husband very well, napatunayan niya lang sa mga oras na nakapasok siya sa sikretong silid na iyon sa ilalim ng mansion nito na hindi pa pala. Matapos niyang makita ang kabuuan ng isang malawak na silid na iyon ay wala na siyang ibang naging reaksyon kung hindi ang pagkagulat. "Why are there so many firearms here?" Tanong niya sa wakas nang nagkaroon siya ng lakas para magsalita pagkatapos ng matagal na katahimikan dahil sa pagmamasid sa buong silid. Ni hindi niya matapunan ng tingin ang kaniyang asawa dahil abala pa rin siya sa paninitig sa iba't ibang armas na nakikita roon. Habang naghihintay ng sagot mula kay Lazarus ay hindi niya maiwasang pasadahan ng hagod ang bawat armas na nakikita niya roon. All those firearms, the katanas, and any other tools for combat…"I have this room… because I'm just like you," ani Lazarus dahilan para makuha niya ang buong atensiyon ni Almirah. When she looked at her husband, bakas sa mukha nito na hindi niya maint

"You're extra touchy today, huh? Siguro may nagawa kang kasalanan kaya ka ganiyan?" Nahihiwagaang paratang ni Almirah kay Lazarus habang nakayakap ito sa kaniya mula sa likuran. Kanina niya pa napapansin na sa tuwing nakakakuha ito ng pagkakataon para mahawakan siya ay wala itong pinalalampas. Hindi niya lang pinupuna dahil inoobserbahan niya pa, pero ngayong nakumpirma na ay saka lang isasaboses ang kanina pa niya napapansin sa asawa. "Bawal na ba akong maglambing ngayon?" anito bago mas isiniksik pa ang kaniyang sarili sa pagitan ng leeg at balikat ni Almirah. Nasa terasa sila ngayon ng kanilang silid, tanaw ang malawak na lupain sa harap ng mansion ni Lazarus, payapa ang paligid at tanging sariwang hangin lamang ang nanunuot sa kanilang pang-amoy. "That's not what I meant," si Almirah habang sinusubukang kalasin ang kamay ng kaniyang asawa sa kaniyang bewang, ngunit sa bawat kalas na ginagawa niya ay mas humihigpit lamang ang pagyakap nito sa kaniya. "Masyado lang kita na-miss

"You've got to be kidding me, Almirah. Isn't he the one who bought the artifact? The one that you're having transaction with?" Tanong ng kaniyang boss nang nakabawi ito mula sa mahabang katahimikan. "Yes, that's him," sagot niya, ngunit tipid lamang. "Then that means that you can give me that artifact sooner, right? Because he's your husband?" There was a glimpse of joy in his voice. "We haven't talked about that yet, but if you really want that artifact to be yours, please expect that my husband will have his conditions," she said as a matter of fact. When it comes to these things, Lazarus always comes with his own terms. "Whatever term that is, as long as that artifact will be mine soon," aniya dahilan para lalo siyang magtaka kung bakit gan'on na lamang nito kagusto na mapasakamay ang bagay na iyon. "What's with that artifact that you would do everything just so you could have it? Does it have magic or something?" Hindi na niya napigilan ang sarili sa pagtatanong. Sa halip n

"Papa..." Kabadong sinambit ni Almirah ang iisang salitang iyon nang sagutin nito ang tawag ng kaniyang ama. Isang araw pa lang simula nang nakabalik siya mula sa kanilang bahay ay palagi na itong tumatawag sa kaniya. Alam niya naman ang dahilan pero mas pinili niyang bumawi muna sa kaniyang mga anak kaya ngayon niya lang mapapaunlakang kausapin. "How are you doing there, my love?" Tanong nito kahit pa alam niyang atat na atat na itong kausapin siya tungkol sa desisyon nito. Marahil ay nakarating na ito sa kaniyang ama dahil ipinarating na ito ng mga tauhan na pagmamay-ari ng organisasyon. "I'm fine, Papa..." aniya habang pinapanood ang kaniyang mga anak na nanonood ng pambatang palabas sa silid nilang mag-asawa. Her father let out a deep sigh before he continued on the reason why he called his daughter. "Are you really sure about the decision you made, hija? You know by doing that, you've gotten them involved in our world," anito kagaya lamang ng inaasahan niyang sasabihin nito

"Sigurado ka na ba talagang uuwi ka na?" Tanong ni Arthur kay Almirah habang nasa hardin ang mga ito para sa isang mahalagang pag-uusap. Bukas kasi ang napag-usapan nilang pag-alis nito sa bahay ni Arthur para makabalik ito sa kanilang bahay. She misses her kids so much so she's looking forward to it, but still can't help but feel sad as she'd have to leave the house which has been part of her life for years now. She requested for just the two of them to have a conversation about her decision kaya nasa kaniyang silid si Lazarus ngayon dahil iyon sa kaniyang hiling kahit pa gusto rin sana nitong malaman kung ano ang pag-uusapan nila. "I can't just hide like this forever, Art. He wants to get involved at ilang beses ko mang itanggi, hindi ko rin siya matatakasan," aniya dahil iyon naman ang totoo. She tried to for so many times, but her she is again, failing. Kaya buo na ang desisyon niyang pagkatiwalaan ang kaniyang asawa na kaya nitong ibigay ang kaligtasan sa kanilang mga anak la

Maraming oras ang ginugol ko sa pagkakatulala sa tanong na iyon. Hindi pa man kumpirmado pero hindi malayong mangyari iyon dahil pareho naming alam na hindi siya gumagamit ng proteksyon sa tuwing ginagawa namin iyon. Hindi ko rin alam kung paano ko tatanggapin iyon kung sakali. Should I be happy? O dapat akong malungkot gayong hindi pa nga kami kasal pero mayroon kaagad nabuo. Hindi ko rin pinagsisisihan at kung totoo ngang nagbunga ang ginawa namin ay tatanggapin ko naman nang buo dahil ginusto ko rin naman nang mangyari sa amin. It may not be planned, but I am sure that I would keep the baby. Mamahalin at aalagaan ko pa rin kahit na hindi planado at inaasahan. "Ma'am?" Pagkuha ng isang kasambahay sa atensyon ko. Kaagad naman akong lumingon sa kaniya. She looked worried about me, I just can say based on how she looks at me. "Ayos lang ho ba kayo?" She asked. I wiped my tears as I nodded. Ni hindi ko magawang kumain nang maayos kanina dahil sa biglaang balita na iyon. Halos mang

The next days were exhausting. Habang mas nalalapit ang kasal ay mas humihirap din ang bawat araw para sa amin. Kahit pa sumasama lang naman ako kay Spade dahil mas hands on talaga siya kumpara sa akin, nakakapagod pa rin talaga. Gusto kong magreklamo pero sa tuwing nakikita ko si Spade, bigla kong naiisip na kung mayroon mang may karapatang mapagod sa aming dalawa, siya iyon. "Pagod ka na? Puwede na tayong umuwi kung gusto mo. Tapos naman na tayo sa dapat nating tapusin ngayong araw," Spade asked as we were walking back to his car. Katatapos lang namin sa pagpili ng mga bulaklak na gagamitin sa araw ng kasal. "Ano'ng pabango ang gamit mo?" I asked instead habang kinukulubot ang ilong. Kanina ko pa kasi naaamoy habang magkatabi kami roon sa flower shop kung saan kami galing. "Iyong dati pa rin naman." Kumunot ang kaniyang noo. "Why? Is there a problem?" Concerned niyang tanong habang inaamoy ang kaniyang sarili. "Hindi ko gusto ang amoy. Sigurado ka bang pareho lang iyan sa palag

"Ouch!" Daing ko nang tumama ang kaniyang kamao sa braso ko. Hindi naman iyon gan'on kalakas pero dahil sa gulat ko ay normal lang siguro iyong naging reaksiyon ko. "Walang personalan, it's part of the training," nakangising aniya at muling naghanda para sa pagsugod. Mabilis akong gumalaw para maiwasan iyon pero nahuli niya pa rin ang braso ko. He turned and I groaned in pain as he twisted my hand. Ramdam ko iyong sakit kahit na alam kong hindi niya pa ibinibigay ang lahat ng lakas niya roon. Napamura ako nang mas idiin niya pa lalo ang pagpilipit sa braso ko. "Ayoko na, please! Talo na ako..." pakiusap ko dahil masyado nang masakit iyong braso ko. Pero imbes na bitawan ay mas idinidiin niya pa. Then I realized that he just won't listen kahit pa ilang beses akong magmakaawa. Kung hindi ako kikilos ay baka mawalan na ako ng braso kaya kahit hirap ay pinilit kong sikuhin siya gamit ang isa kong braso. Luckily, his grip loosened a bit the reason why I got the chance to free myself w

I woke up with a severe hangover the next day, pero dahil ayokong magpatalo kay Spade ay pinilit kong hindi ipahalata na mayroon akong hangover dahil paniguradong hindi na niya ako papayagang uminom next time. I need to make him think that he's wrong on all the things he said last night para mapapayag ko pa siya next time. "Good morning," I greeted him when I got out of our room. Umupo kaagad ako sa highchair para hindi niya mapansin ang pasuray-suray kong lakad pati ang ngiwi ko sa tuwing pumipuntig ang mga ugat sa ulo ko. "How are you feeling?" He asked nang ilapag niya ang sa tingin ko'y tsaa sa harap ko. Dahil alam kong sinusubok niya lang ako, pinilit kong ngumiti para ipakita sa kaniya na walang talab sa akin ang hangover kahit pa uminom ako nang marami. "I'm fine," I lied pero ang totoo ay parang gusto ko na lang humiga sa kama buong araw. "See? I told you I have a high alcohol tolerance!" Mayabang at taas-noo kong sinabi. Hindi siya umimik. Mabuti na lang at tumalikod siya

Nakuha ko kung anong gusto ko kahit pa panay ang irap at pagsusungit niya sa akin. Iyon lang din naman pala ang kahinaan, ang dami pang sinabi. Hindi na lang pumayag kaagad para natapos din sana kaagad iyong usapan. "That's your last shot. Marami ka nang nainom, Anisha," seryoso niyang sinabi na halos ayaw pang ibigay sa akin iyong baso. Kung kailan naman ako nag-e-enjoy doon niya naman ako pagbabawalan. "No. I want more," pagmamaktol ko. I am aware that I am drunk pero kaya ko pa naman. Iyon nga ang purpose kung bakit ako uminom, e—parq malasing. "Anisha," he called my name again pero binalewala ko iyon. Matapos kong lagukin iyong isang shot ay humingi ulit ako sa bartender na kanina pa napagsasabihan ng kasama ko pero wala namang magawa dahil pinapahintulutan din ni Spade sa huli. "You are so strict, please don't be like that after our wedding!" Medyo nilakasan ko iyon dahil palakas na rin nang palakas iyong music sa club. Magsisimula na rin kasi yata ang kasiyahan sa dance floo

Isang linggo na simula nang bumisita kami sa bahay pero pakiramdam ko ay naiwan ang isip ko roon. Hindi ko pa rin makalimutan ang mga salitang sinabi ng mga magulang ko. Nililibang ko naman ang sarili ko pero panandalian lang ding nawawala iyon sa isip ko. One moment, I'm happy talos bigla ulit mababaliw sa kaiisip ng iba't ibang bagay. Tanggap ko na rin naman na ikakasal ako, pero hindi ko pa rin maiwasang kabahan lalo pa at enggrande iyong kasal. Maraming tao ang manonood dahil kilala ang pamilya ni Spade sa iba't ibang industrya. Alam ko ring hindi patatalo ang mga magulang ko sa pag-iimbita ng mga kakilala hindi dahil masaya sila para sa akin kung hindi para ipagyabang na ikakasal ang anak nila sa isa sa mga pinaka-mayayamang pamilya sa Pilipinas. "Are you ready to go?" Pagyayaya ni Spade sa akin habang nakaharap pa ako sa salamin. Ngayong araw ay magpapasukat kami ng gown. Malapit na ang kasal pero ngayon lang talaga kami kikilos para sa preparasyon. Impossible kung tutuusin