"Lazarus…" She was moaning his name as he slowly thrusted in and out of her. He was moving so gently and passionately that Almirah had to close her eyes tight to feel him some more. Mahigpit itong napakapit sa kaniyang braso nang bahagyang bumilis at lumalim ang pagdiin ni Lazarus sa kaniyang sarili habang ginagawa iyon. When they got home earlier, hindi na siya pinauwi ni Lazarus dahil masyado na ring gabi. He promised to take her home tomorrow morning para maasikaso nito ang kaniyang Lola Melba. "Open your eyes and look at me, Mirah," he demanded as he kissed her forehead. Almirah slowly opened her sleepy eyes. It was the first time they are doing it with lights on kaya ngayon ay malinaw nilang nakikita ang isa't isa. When their eyes met, Mirah can't help but to feel more aroused as she saw passion and lust combined through his eyes. As they stared at each other, he continues on thrusting in and out gentle and slow. It was already three in the morning pero mukhang wala na yatan
Mahirap ang mawalan ng mahal sa buhay, lalo na kung hindi mo naman inaasahan ang pagkawala nito. Hindi madaling kalimutan ang mga alaalang binubo ninyong magkasama at hindi rin madaling mag-adjust sa buhay na wala na sila. Ilang linggo na simula nang maiburol ang kaniyang Lola Melba pero ni minsan ay hindi magawang ngumiti ni Almirah. She just lost a very special and important person in her life kaya walang makapapawi sa sakit na nararamdaman niya sa oras ng pagluluksa. "Hey... ilang araw ka nang hindi maayos na nakakakain. You should at least eat," it was Lazarus. Ilang beses niya na itong kinumbinsing matulog at kumain nang maayos pero hindi niya iyon magawa dahil mabigat pa rin ang kaniyang loob sa pagkawala ng kaniyang Lola Melba. "Gusto ko munang mapag-isa, please?" Mahinang pakiusap ni Almirah saka nito pinunasan ang luhang nakatakas na naman sa kaniyang mga mata. She's been crying almost all the time, pero hindi pa rin nawawala ang sakit. Sa tuwing naiisip niya na wala na a
"Daddy!" Matinis ang boses na pagtawag sa kaniya ng kaniyang anak na babae dahilan para lingunin niya ito. Mas lumaki naman ang bawat hakbang niya para salubungin ito habang naka-ukit ang malapad na ngiti sa labi. He got off of work early today para masundo ang anak. Gan'on naman ang madalas niyang ginagawa nang nagsimula itong mag-aral pero nitong mga nakaraang araw kasi ay ang kapatid niyang si Lev lang muna ang sumusundo dahil sa pagkakaroon ng busy schedule. Dahil tapos na ang sunod-sunod na meetings ay mas may oras na ulit siya para makasama si Almiah. He crouched to reach for his daughter. Binuhat niya ito at kaagad naman siyang pinupog ng halik ng bata. "I'm back as your driver, princess. Are you happy to see me?" Lazarus asked his daughter as he kissed her cheek. The kid giggled as her smile grew wider. "I'm so happy po, Daddy! Akala ko po kasi si Tito Lev na palagi ang susundo sa akin," she replied. Ginulo naman ng ama ang kaniyang buhok saka ito muling nagtanong. "Bak
When Lazarus called one of his hired investigator for an update, muli na naman siyang nakaramdam ng disappointment dahil wala pa rin itong maibigay na positibong balita tungkol kay Almirah.Palagi na lang siyang umaasa na kahit katiting man lang na impormasyon ang ibigay sa kaniya pero wala pa rin. He thought that he was just wasting his money for paying them for giving him nothing. Ilang beses na siyang nagpapalit-palit ng investigator pero palaging bigo ang mga ito sa paghahanap sa target. "Dalawa lang 'yan, e. It's either incompetent ang mga binabayaran mo, o magaling talagang magtago si Almirah," said Leviticus when they were out drinking. Naiwan muna ang mga bata kay Marah dahil wala rin namang pasok ang mga ito kinabukasan. When it's weekend, Almiah stays on Leviticus' house to spend time with them. Umuuwi lang pagsapit ng Linggo. "Imagine, it's been over five years pero wala man lang tayong ideya kung nasaan siya?" Pagak na natawa pa ito habang umiiling. "I admire her for st
Halos paliparin na ni Lazarus ang kaniyang sasakyan para lang mas mabilis siyang makarating sa kaniyang bahay. At first, he felt happy that she finally came back after years, pero napalitan ang sayang iyon ng galit at pagkataranta pagkatapos niyang malaman ang dahilan kung bakit naroon si Almirah sa kaniyang bahay. When he was informed that Almirah wants to take his daughter with her, he felt rage. Hindi siya makapaniwala na pagkatapos ng ilang taon nitong pagtatago, bigla na lang itong babalik para kunin ang anak nila. Pagalit niyang hinampas ang manibela nang naabutan siya ng red light. Segundo lang naman kung tutuusin ang aabutin, but for him it felt like eternity to wait for the green light to show up. He sped up once again when it finally allowed him to go. Ilang beses niyang ipinagdasal na maabutan niya pa roon sa kaniyang bahay ang kaniyang anak, pati na rin si Almirah. When he finally arrived home, nagmamadali siyang bumaba sa sasakyan. May nakaparada ring sasakyan doon p
"We need to talk about this when we're both calm. Hindi puwedeng basta na lang mag-desisyon gayong galit tayo sa isa't isa," Lazarus said after a long stretch of silence between them. Kumpara kanina, mas kalmado na rin siya ngayon. Hindi kaagad nakapagsalita si Almirah. Mas humigpit lang ang hawak nito sa sling ng kaniyang bag. It's getting late and she needs to go home, at alam niyang kailangan niya ulit iwan ang anak niya sa pamamahay ni Lazarus kahit na ipinangako nito na uuwi siyang kasama na ito. "As much as I hate to accept the fact that my daughter will stay in your house, I'll say to you that it is only for the mean time. Babalikan ko siya bukas," Almirah uttered those words bitterly. "Iyon ay kung papayag akong makabalik ka pa rito bukas?" Lazarus teased, the reason why he earned a glare from Almirah. "Babalik at babalik ako," mariing sinabi ni Almirah. She made sure that she sound authoritative to make him feel that she's serious about her warnings. "Hindi nga ako papaya
"Dalhin mo na lang sa ipadadala kong address ang mga gamit ko, Bonny. Yes, thank you and pasensiya na sa abala. Pakisabi na lang kay Arthur na medyo matatagalan pa bago ako makauwi dahil may importante akong aayusin. I'll make it up to him when I get home. Yes, bye." Malalim na napabuntonghininga si Almirah bago niya inilapag ang cellphone sa bedside table."Who's Bonny and Arthur?" Bigla na lang sumulpot si Lazarus sa kaniyang likod. Kanina lang ay nasa CR pa ito at ni hindi niya man lang napansin na tapos na itong maligo. "They're none of your business. Stop being nosy sa buhay ko. It's personal so I am not obligated to explain anything to you," she fired before sitting at the edge of the bed. "I am just asking to make sure that they're not a threat to my daughter," mariin nitong sinabi. "Bakit ko naman ipapahamak ang anak ko?" Nagkibit balikat si Lazarus. "I don't know? I'm just making sure. Better safe than sorry," Lazarus said. Nang umangat na ang kamay nito upang tatanggali
They are not totally okay with each other, but at least they are civil. Iyon ang importante ngayon para kay Almirah. Nabawasan ang bangayan, pero may mga pagkakataon pa ring mayroong silent war sa pagitan nilang dalawa. Most of the times, it's because of petty reasons pero walang petty petty sa kanila kung pareho nilang ayaw magpatalo sa isa't isa. "Hindi ko naman sinabing papaliguan ko 'di ba? Ang sabi ko lang ay babantayan ko! Bakit ba nagsisimula ka na naman ng away diyan?" Asik ni Almirah kay Lazarus nang pigilin siya nito sa pagsama sa kanilang anak para maligo. Napahilamos na lang ng palad sa mukha si Lazarus. Siya na naman ang may kasalanan gayong nagpapaliwanag lang naman siya. "Inaaway ba kita? Hindi naman 'di ba? All I was just saying is that our daughter is very independent at ayaw niyang tinutulungan siya sa anumang bagay lalo na kapag kaya niya namang gawin mag-isa," he explained once again pero sadya yatang hindi maganda ang gising ni Almirah dahil inirapan lang siya