"Lazarus…" She was moaning his name as he slowly thrusted in and out of her. He was moving so gently and passionately that Almirah had to close her eyes tight to feel him some more. Mahigpit itong napakapit sa kaniyang braso nang bahagyang bumilis at lumalim ang pagdiin ni Lazarus sa kaniyang sarili habang ginagawa iyon. When they got home earlier, hindi na siya pinauwi ni Lazarus dahil masyado na ring gabi. He promised to take her home tomorrow morning para maasikaso nito ang kaniyang Lola Melba. "Open your eyes and look at me, Mirah," he demanded as he kissed her forehead. Almirah slowly opened her sleepy eyes. It was the first time they are doing it with lights on kaya ngayon ay malinaw nilang nakikita ang isa't isa. When their eyes met, Mirah can't help but to feel more aroused as she saw passion and lust combined through his eyes. As they stared at each other, he continues on thrusting in and out gentle and slow. It was already three in the morning pero mukhang wala na yatan
Mahirap ang mawalan ng mahal sa buhay, lalo na kung hindi mo naman inaasahan ang pagkawala nito. Hindi madaling kalimutan ang mga alaalang binubo ninyong magkasama at hindi rin madaling mag-adjust sa buhay na wala na sila. Ilang linggo na simula nang maiburol ang kaniyang Lola Melba pero ni minsan ay hindi magawang ngumiti ni Almirah. She just lost a very special and important person in her life kaya walang makapapawi sa sakit na nararamdaman niya sa oras ng pagluluksa. "Hey... ilang araw ka nang hindi maayos na nakakakain. You should at least eat," it was Lazarus. Ilang beses niya na itong kinumbinsing matulog at kumain nang maayos pero hindi niya iyon magawa dahil mabigat pa rin ang kaniyang loob sa pagkawala ng kaniyang Lola Melba. "Gusto ko munang mapag-isa, please?" Mahinang pakiusap ni Almirah saka nito pinunasan ang luhang nakatakas na naman sa kaniyang mga mata. She's been crying almost all the time, pero hindi pa rin nawawala ang sakit. Sa tuwing naiisip niya na wala na a
"Daddy!" Matinis ang boses na pagtawag sa kaniya ng kaniyang anak na babae dahilan para lingunin niya ito. Mas lumaki naman ang bawat hakbang niya para salubungin ito habang naka-ukit ang malapad na ngiti sa labi. He got off of work early today para masundo ang anak. Gan'on naman ang madalas niyang ginagawa nang nagsimula itong mag-aral pero nitong mga nakaraang araw kasi ay ang kapatid niyang si Lev lang muna ang sumusundo dahil sa pagkakaroon ng busy schedule. Dahil tapos na ang sunod-sunod na meetings ay mas may oras na ulit siya para makasama si Almiah. He crouched to reach for his daughter. Binuhat niya ito at kaagad naman siyang pinupog ng halik ng bata. "I'm back as your driver, princess. Are you happy to see me?" Lazarus asked his daughter as he kissed her cheek. The kid giggled as her smile grew wider. "I'm so happy po, Daddy! Akala ko po kasi si Tito Lev na palagi ang susundo sa akin," she replied. Ginulo naman ng ama ang kaniyang buhok saka ito muling nagtanong. "Bak
When Lazarus called one of his hired investigator for an update, muli na naman siyang nakaramdam ng disappointment dahil wala pa rin itong maibigay na positibong balita tungkol kay Almirah.Palagi na lang siyang umaasa na kahit katiting man lang na impormasyon ang ibigay sa kaniya pero wala pa rin. He thought that he was just wasting his money for paying them for giving him nothing. Ilang beses na siyang nagpapalit-palit ng investigator pero palaging bigo ang mga ito sa paghahanap sa target. "Dalawa lang 'yan, e. It's either incompetent ang mga binabayaran mo, o magaling talagang magtago si Almirah," said Leviticus when they were out drinking. Naiwan muna ang mga bata kay Marah dahil wala rin namang pasok ang mga ito kinabukasan. When it's weekend, Almiah stays on Leviticus' house to spend time with them. Umuuwi lang pagsapit ng Linggo. "Imagine, it's been over five years pero wala man lang tayong ideya kung nasaan siya?" Pagak na natawa pa ito habang umiiling. "I admire her for st
Halos paliparin na ni Lazarus ang kaniyang sasakyan para lang mas mabilis siyang makarating sa kaniyang bahay. At first, he felt happy that she finally came back after years, pero napalitan ang sayang iyon ng galit at pagkataranta pagkatapos niyang malaman ang dahilan kung bakit naroon si Almirah sa kaniyang bahay. When he was informed that Almirah wants to take his daughter with her, he felt rage. Hindi siya makapaniwala na pagkatapos ng ilang taon nitong pagtatago, bigla na lang itong babalik para kunin ang anak nila. Pagalit niyang hinampas ang manibela nang naabutan siya ng red light. Segundo lang naman kung tutuusin ang aabutin, but for him it felt like eternity to wait for the green light to show up. He sped up once again when it finally allowed him to go. Ilang beses niyang ipinagdasal na maabutan niya pa roon sa kaniyang bahay ang kaniyang anak, pati na rin si Almirah. When he finally arrived home, nagmamadali siyang bumaba sa sasakyan. May nakaparada ring sasakyan doon p
"We need to talk about this when we're both calm. Hindi puwedeng basta na lang mag-desisyon gayong galit tayo sa isa't isa," Lazarus said after a long stretch of silence between them. Kumpara kanina, mas kalmado na rin siya ngayon. Hindi kaagad nakapagsalita si Almirah. Mas humigpit lang ang hawak nito sa sling ng kaniyang bag. It's getting late and she needs to go home, at alam niyang kailangan niya ulit iwan ang anak niya sa pamamahay ni Lazarus kahit na ipinangako nito na uuwi siyang kasama na ito. "As much as I hate to accept the fact that my daughter will stay in your house, I'll say to you that it is only for the mean time. Babalikan ko siya bukas," Almirah uttered those words bitterly. "Iyon ay kung papayag akong makabalik ka pa rito bukas?" Lazarus teased, the reason why he earned a glare from Almirah. "Babalik at babalik ako," mariing sinabi ni Almirah. She made sure that she sound authoritative to make him feel that she's serious about her warnings. "Hindi nga ako papaya
"Dalhin mo na lang sa ipadadala kong address ang mga gamit ko, Bonny. Yes, thank you and pasensiya na sa abala. Pakisabi na lang kay Arthur na medyo matatagalan pa bago ako makauwi dahil may importante akong aayusin. I'll make it up to him when I get home. Yes, bye." Malalim na napabuntonghininga si Almirah bago niya inilapag ang cellphone sa bedside table."Who's Bonny and Arthur?" Bigla na lang sumulpot si Lazarus sa kaniyang likod. Kanina lang ay nasa CR pa ito at ni hindi niya man lang napansin na tapos na itong maligo. "They're none of your business. Stop being nosy sa buhay ko. It's personal so I am not obligated to explain anything to you," she fired before sitting at the edge of the bed. "I am just asking to make sure that they're not a threat to my daughter," mariin nitong sinabi. "Bakit ko naman ipapahamak ang anak ko?" Nagkibit balikat si Lazarus. "I don't know? I'm just making sure. Better safe than sorry," Lazarus said. Nang umangat na ang kamay nito upang tatanggali
They are not totally okay with each other, but at least they are civil. Iyon ang importante ngayon para kay Almirah. Nabawasan ang bangayan, pero may mga pagkakataon pa ring mayroong silent war sa pagitan nilang dalawa. Most of the times, it's because of petty reasons pero walang petty petty sa kanila kung pareho nilang ayaw magpatalo sa isa't isa. "Hindi ko naman sinabing papaliguan ko 'di ba? Ang sabi ko lang ay babantayan ko! Bakit ba nagsisimula ka na naman ng away diyan?" Asik ni Almirah kay Lazarus nang pigilin siya nito sa pagsama sa kanilang anak para maligo. Napahilamos na lang ng palad sa mukha si Lazarus. Siya na naman ang may kasalanan gayong nagpapaliwanag lang naman siya. "Inaaway ba kita? Hindi naman 'di ba? All I was just saying is that our daughter is very independent at ayaw niyang tinutulungan siya sa anumang bagay lalo na kapag kaya niya namang gawin mag-isa," he explained once again pero sadya yatang hindi maganda ang gising ni Almirah dahil inirapan lang siya
Almirah is married to a future mafia boss. Isang katotohanang hanggang ngayon ay hindi niya pa rin mapaniwalaan. Nang akalain niyang higit na nang nagpakasal siya sa isang mayaman, maimpluwensiya, at kilalang businessman, hindi pa pala dahil may mas hihigit pa roon. "At least we can relate to each other with that, right? Parehong may naghihintay na mabigat na responsibilidad," natatawang ani Almirah habang naglalakad palapit sa isang wall kung saan nakasabit ang iba't ibang klase ng baril at katana. "I won't mind having that big of a responsibility as long as I have you and the kids by my side," sagot naman ni Lazarus. "Gan'on din naman ako. Dahil hindi na rin naman natin ito matatakasan, mas mabuting gawin na lang natin ang lahat ng makakaya natin para protektahan ang mga mahal natin sa buhay," Almirah said as she extended her arm to reach for one of the pistols on the wall. "That's a pistol, Glock 19... that's what it's called," Lazarus explained to his wife. Nakatalikod ito sa
When Almirah thought she knew her husband very well, napatunayan niya lang sa mga oras na nakapasok siya sa sikretong silid na iyon sa ilalim ng mansion nito na hindi pa pala. Matapos niyang makita ang kabuuan ng isang malawak na silid na iyon ay wala na siyang ibang naging reaksyon kung hindi ang pagkagulat. "Why are there so many firearms here?" Tanong niya sa wakas nang nagkaroon siya ng lakas para magsalita pagkatapos ng matagal na katahimikan dahil sa pagmamasid sa buong silid. Ni hindi niya matapunan ng tingin ang kaniyang asawa dahil abala pa rin siya sa paninitig sa iba't ibang armas na nakikita roon. Habang naghihintay ng sagot mula kay Lazarus ay hindi niya maiwasang pasadahan ng hagod ang bawat armas na nakikita niya roon. All those firearms, the katanas, and any other tools for combat…"I have this room… because I'm just like you," ani Lazarus dahilan para makuha niya ang buong atensiyon ni Almirah. When she looked at her husband, bakas sa mukha nito na hindi niya maint
"You're extra touchy today, huh? Siguro may nagawa kang kasalanan kaya ka ganiyan?" Nahihiwagaang paratang ni Almirah kay Lazarus habang nakayakap ito sa kaniya mula sa likuran. Kanina niya pa napapansin na sa tuwing nakakakuha ito ng pagkakataon para mahawakan siya ay wala itong pinalalampas. Hindi niya lang pinupuna dahil inoobserbahan niya pa, pero ngayong nakumpirma na ay saka lang isasaboses ang kanina pa niya napapansin sa asawa. "Bawal na ba akong maglambing ngayon?" anito bago mas isiniksik pa ang kaniyang sarili sa pagitan ng leeg at balikat ni Almirah. Nasa terasa sila ngayon ng kanilang silid, tanaw ang malawak na lupain sa harap ng mansion ni Lazarus, payapa ang paligid at tanging sariwang hangin lamang ang nanunuot sa kanilang pang-amoy. "That's not what I meant," si Almirah habang sinusubukang kalasin ang kamay ng kaniyang asawa sa kaniyang bewang, ngunit sa bawat kalas na ginagawa niya ay mas humihigpit lamang ang pagyakap nito sa kaniya. "Masyado lang kita na-miss
"You've got to be kidding me, Almirah. Isn't he the one who bought the artifact? The one that you're having transaction with?" Tanong ng kaniyang boss nang nakabawi ito mula sa mahabang katahimikan. "Yes, that's him," sagot niya, ngunit tipid lamang. "Then that means that you can give me that artifact sooner, right? Because he's your husband?" There was a glimpse of joy in his voice. "We haven't talked about that yet, but if you really want that artifact to be yours, please expect that my husband will have his conditions," she said as a matter of fact. When it comes to these things, Lazarus always comes with his own terms. "Whatever term that is, as long as that artifact will be mine soon," aniya dahilan para lalo siyang magtaka kung bakit gan'on na lamang nito kagusto na mapasakamay ang bagay na iyon. "What's with that artifact that you would do everything just so you could have it? Does it have magic or something?" Hindi na niya napigilan ang sarili sa pagtatanong. Sa halip n
"Papa..." Kabadong sinambit ni Almirah ang iisang salitang iyon nang sagutin nito ang tawag ng kaniyang ama. Isang araw pa lang simula nang nakabalik siya mula sa kanilang bahay ay palagi na itong tumatawag sa kaniya. Alam niya naman ang dahilan pero mas pinili niyang bumawi muna sa kaniyang mga anak kaya ngayon niya lang mapapaunlakang kausapin. "How are you doing there, my love?" Tanong nito kahit pa alam niyang atat na atat na itong kausapin siya tungkol sa desisyon nito. Marahil ay nakarating na ito sa kaniyang ama dahil ipinarating na ito ng mga tauhan na pagmamay-ari ng organisasyon. "I'm fine, Papa..." aniya habang pinapanood ang kaniyang mga anak na nanonood ng pambatang palabas sa silid nilang mag-asawa. Her father let out a deep sigh before he continued on the reason why he called his daughter. "Are you really sure about the decision you made, hija? You know by doing that, you've gotten them involved in our world," anito kagaya lamang ng inaasahan niyang sasabihin nito
"Sigurado ka na ba talagang uuwi ka na?" Tanong ni Arthur kay Almirah habang nasa hardin ang mga ito para sa isang mahalagang pag-uusap. Bukas kasi ang napag-usapan nilang pag-alis nito sa bahay ni Arthur para makabalik ito sa kanilang bahay. She misses her kids so much so she's looking forward to it, but still can't help but feel sad as she'd have to leave the house which has been part of her life for years now. She requested for just the two of them to have a conversation about her decision kaya nasa kaniyang silid si Lazarus ngayon dahil iyon sa kaniyang hiling kahit pa gusto rin sana nitong malaman kung ano ang pag-uusapan nila. "I can't just hide like this forever, Art. He wants to get involved at ilang beses ko mang itanggi, hindi ko rin siya matatakasan," aniya dahil iyon naman ang totoo. She tried to for so many times, but her she is again, failing. Kaya buo na ang desisyon niyang pagkatiwalaan ang kaniyang asawa na kaya nitong ibigay ang kaligtasan sa kanilang mga anak la
"Mabuti naman at naisip mong lumabas kahit sandali lang sa kwarto ng asawa mo?" Nakangising tanong ni Arthur kay Lazarus nang magpang-abot ang mga ito sa kusina. He was rummaging through the fridge when Arthur saw him kaya kinailangan niya pang pumihit para maharap ito nang marinig niya itong nagsalita. "I'm gonna cook us breakfast," simple niyang sinabi habang nilalapag ang mga nakuhang pagkain sa fridge. Arthur let out a soft chuckle. "Kung makakalkal ka sa fridge ko, parang bahay mo 'to, a?" Napailing-iling pa ito habang naglalakad palapit sa isang highchair. "Forward me your bank account at babayaran ko sa'yo kung magkano 'to lahat," ani Lazarus nang hindi siya binabalingan. Nagpatuloy ito sa pag-aayos ng mga gagamitin para sa pagluluto ng kanilang agahan. Arthur shook his head more. Nagbibiro lang naman siya at masyadong seryoso ang kaniyang kausap. "Hindi na kailangan," sabi rin naman nito kalaunan. "Almirah is like a sister to me, at dahil asawa ka niya, it's fine for me
When Lazarus woke up, mahimbing pa rin ang tulog ni Almirah kaya hindi rin muna siya gumalaw. He just stared at his peacefully sleeping wife. Hinawi niya ang ilang hibla ng buhok nitong tumatabing sa kaniyang mukha para mas malinaw niyang makita ang mukha nito. She looks so innocent, kaya lalo siyang nasasaktan kapag naiisip niyang ang dami nitong pinagdadaanang hindi niya alam. Kahit hindi naman nito sabihin sa kaniya, alam niyang marami itong iniisip at marami ring nakadagang responsibilidad sa dibdib nito. Dahan-dahan niyang hinaplos ang malambot nitong mukha at habang nakatitig siya rito ay hindi niya maiwasang maisip ang mga desisyong nagawa niya noon. "Are you sure you want this position, son?" His father asked. Pareho silang nasa opisina nito noon habang pinag-uusapan ang paglipat sa posisyon nito sa kaniya. "I trust in you, but you don't have to do this just because you're pressured. Kaya ko pa namang gampanan ang pagiging CEO ng kompanyang ito kaya ayos lang kung gagawin m
Madaling araw nang maalimpungatan si Almirah. Kumpara sa pakiramdam niya kahapon ay mas mabuti na ang ngayon. Nakakagalaw na rin siya nang mas maayos ngayon at nang nakaupo na sa kama ay namataan niya si Lazarus na nasa sofa, kaharap ng kama kung saan siya nakahiga. Gising pa rin ito habang seryosong nakatingin sa kaniyang laptop na tila ba may kung anong pinapanood o binabasa. His fist was on his chin making him look more serious on what he was doing, ngunit nang nakita ang paggalaw ni Almirah ay kaagad nitong isinantabi ang kaniyang laptop bago ito lumapit sa kaniya. "How are you feeling now?" Baka pa rin ang pag-aalala sa mukha at boses nito nang lumuhod ito sa gilid ng kama. Mabilis na dumapo ang likod ng kaniyang kamay sa noo ni Almirah para damhin kung mainit pa ba ito o mas bumuti na. He let out a sigh of relief when he felt that her body is now warm, not hot as last night. Parang may kung anong mabigat na bagay ang naalis sa kaniyang dibdib. "Hindi ka pa natutulog 'no?" S