Hello po! Thank you po for your continuous support to this story. Salamat din po sa gems—it means a lot to me as a writer po. Happy 400 reads din po sa story na ito. Enjoy reading!
Sunod-sunod ang naging bilin ni Almirah kay Lazarus nang nasa private plane na sila nito. She kept on reminding him to not make a scene when they arrive at Italy. She's already expecting them to freak out dahil ngayon lang siya may dadalhin sa kanilang bahay at lalaki pa. It makes her anxious but she's trying to calm herself down. "Kung tanungin ka man nila kung magkaano-ano tayo, just tell them that you're Almiah's father," bilin niya pa rito. Alam na rin naman kasi ng pamilya ang tungkol kay Almiah. They actually love to see her, pero dahil hindi pa puwedeng isama dahil mayroon pa itong pasok, sa susunod niya na lang gagawin iyon. Nakatitig lamang sa kaniya si Lazarus habang panay pa rin ang pagsasalita nito. Ayaw niya ng gulo kaya mabuti na iyong binibilinan niya ito ngayon. As she was explaining everything to him, he was just watching her lips at it moves while she utters every word. Alam niyang nagsasalita ito pero wala siyang naririnig. It was like he's lost in his own worl
After thirteen long and tiring hours, sa wakas ay nakarating din naman sila nang ligtas sa Italy and the first thing Almirah did was to tell Lazarus to check on their daughter. Nakausap naman nila ito at ipinangako na pagdating nila ay magbabakasyon silang tatlo bilang pambawi sa bata. "Hintayin na lang natin saglit iyong sasakyan natin papunta sa bahay. On the way na rin naman daw," Almirah informed Lazarus while they were still on the plane. Bababa na lang sila mamayang nasa baba na rin ang ipinadala ng ama ni Almirah para sumundo sa kanila. "How many years have you been here?" Kunot noong tanong ni Lazarus. She turned her head to look at him only to be met by a serious pair of eyes. "Say three?" Hindi siguradong sagot ni Almirah. Parang kailan lang din kasi nang malaman niya na taga-Italy pala ang kaniyang tunay na mga magulang. Napadpad lamang siya sa Pilipinas dahil itinakas siya ng dating kasambahay ng kaniyang mga magulang noong ipinanganak ito. After years of searching fo
Hanggang sa matapos silang kumain ay wala pa ring naging imik si Almirah. Hindi niya alam kung paano ba dapat siya mag-re-react sa sinabi ni Lazarus sa kaniyang mga magulang. Gusto niyang maniwala na nagbibiro lang ito pero seryoso naman ito habang nakikipag-usap sa kaniyang ama nang tanungin siya nito kung bakit pa siya nito liligawan gayong may anak na sila. Alam ni Almirah na sinusubukan lamang ng kaniyang ama ang katatagan ni Lazarus kaya gan'on na lamang ang mga tanong nito—bulgar at walang pasikot-sikot. She wasn't expecting him to answer anything that would satisfy her, but wherever he does... parang hinahalukay ang tiyan niya dahil hindi magkamayaw ang mga paru-paro rito. "Signora, Signor wants to talk to you in his office," she snapped when one of their house helps spoke to her. Napakurap-kurap siya bago pa makatango bilang tugon sa sinabi nito. She was in her room, nakatulala at iniisip kung ano pa nga ba ang dapat pag-usapan ng kaniyang ama at ni Lazarus nang tawagin i
When Almirah thought she's early, may mas maaga pa palang nagising sa kaniya sa sumunod na araw. It was his father and Lazarus having coffee in the kitchen. Maaga siyang nagisin sa araw na iyon dahil mayroon silang importanteng lalakarin ng kaniyang ama. She wasn't actually informed yet kung ano iyon, pero iyon din ang dahilan kung bakit siya pinauwi pansamantala sa Italy ng kaniyang pamilya. They were talking very comfortably with each other kaya hindi muna siya tuluyang pumasok sa kusina. Sumandal lamang siya sa hamba ng pinto habang nakahalukipkip na pinapanood ang dalawa na nag-uusap tungkol sa isang bagay na hindi niya naman naiintindihan. Nang sa tingin niya ay safe na para ipaalam ang kaniyang presensiya ay tuluyan na siyang pumasok doon. It was Lazarus who first saw her and the first thing he did was to scan her from head to toe. She was just wearing her silk night dress. Iyon naman ang palagi niyang sinusuot kapag naroon siya sa kanilang bahay, but she somehow regrets wea
Almirah was exhausted when they arrived home from their errand. Hindi niya inaasahan iyon ngunit mabuti na lang at handa naman siya sa mga tanong na ibinato sa kaniya ng board members, and because of that, she's one step ahead on taking over her father's position sa main branch ng kanilang negosyo. Pabagsak siyang napahiga sa kama dahil sa sobrang pagod. Ni hindi pa nga siya nakakapagbihis ay ipinikit na niya ang kaniyang mga mata para maka-idlip muna. Maaga pa kaninang umalis sila, pero kaninang alas otso lang sila natapos. Nakatulog naman siya ngunit sa maikling oras lang. Naalimpungatan lang siya nang maramdaman ang mahinang tapik ni Lazarus sa kaniyang braso. Sa pagod niya kanina, nakalimutan niya na itong hanapin. Nawala sa isip niya na kasama pala niya ito sa iisang bahay sa Italy. Isa pa, hindi pa rin niya nakalimutan ang ginawa nito sa kaniya kaninang umaga. "What?" Naiinis niyang tanong dahil gusto pa sana niyang matulog. Madilim na sa loob kanina dahil pinatay niya na an
Their life was back to normal when they got back to the Philippines. Naiiwan siya sa bahay samantalang si Lazarus naman ay pumapasok sa opisina lalo pa at maraming mga gawaing naghihintay sa kaniya roon kahit pa dalawang araw lang naman siyang nawala. "Manang, ano po bang paboritong ulam ni Lazarus?" Tanong niya sa kasambahay nang maisip niyang sorpresahin ito. Nagbilin kasi ito na late siyang makakauwi mamaya dahil sa workload sa opisina na kailangang habulin bago ang deadline. Napangiti muna ang matanda bago ito sumagot sa tanong ni Almirah. "Wala naman talagang paborito iyong si Senyorito, Mirah. Kahit anong ulam naman ang ihain mo sa lamesa ay kakainin ng batang iyon," nakangiti nitong sinabi. Lihim siyang napangiti. "Magugustuhan niya po kaya kapag sinigang at kare-kare?" "Ay oo naman, hija. Matutuwa iyon kapag nalaman niyang nilutuan mo siya ng pagkain!" Anang mayordoma sa tonong nasasabik. Wala pa man pero tila ba nakikita na nito ang magiging reaksyon ni Lazarus kapag naka
The girl named Dessa already left but Almirah still couldn't help but to pace back and forth while she's inside their room. The scene earlier made her feel anxious even when it shouldn't bother her most as the house helps assured her that Dessa and Lazarus' business with each other is long over. Hindi niya mawaglit sa isip niya ang mga sinabi ng babae kanina. Na paano kung totoo naman pala lahat ng sinabi niya? She shook her head to get that thought away from her head. Ayaw niyang mag-isip ng negatibo lalo pa at wala pa namang paliwanag na galing kay Lazarus. She wants to give him the benefit of the doubt kaya huminga siya nang malalim para pakalmahin ang sarili. Hindi siya puwedeng mag-isip na lang ng kung ano-ano. Bago siya magalit o makaramdam ng ano pa, dapat ay marinig niya muna ang side ni Lazarus. From then, maybe she could tell who and what to believe. Umupo siya sa paanan ng kama habang pinapakalma ang sarili dahil ayaw niyang abutan pa siya ni Lazarus na gan'on ang ayos
"Are you in Italy right now, Mirah? Hindi ka na kasi nagagawi rito sa bahay. The last time you called I was busy so I wasn't able to talk to you over the phone, pero nagbilin ka raw kay Bonny?" It was Arthur who's on the other line. Kahapon pa ito tumatawag sa kaniya pero ngayon lang siya nagkaroon ng oras para sagutin iyon. "Ah, oo. I'm sorry kung hindi na ako nakakauwi riyan. Nasa Pilipinas lang din ako actually pero may inaasikasong importante. Dadalaw ako this week kung walang biglaang errands," ani Mirah dahil medyo guilty na rin siya na matapos siyang tanggapin sa bahay ng mga ito nang nangangailangan siya ay basta na lang siyang aalis. Arthur chuckled. "Ayos lang, ano ka ba? Unahin mo iyang mga kailangang tapusin. Alam ko naman kung gaano ka ka-busy na tao. Kaya ko pa rin namang i-handle iyong mga kailangang asikasuhin sa site. Tumatawag din naman ang Papa mo para mangamusta sa progress," he explained. Sa dami ng kaniyang iniisip, halos makalimutan na niyang mayroon silang