Thank you so much po for reading this story! Happy 200 reads! Here's an additional chapter for tonight po. I hope to hear your thoughts for this story po. Again, maraming salamat po!
"Dalhin mo na lang sa ipadadala kong address ang mga gamit ko, Bonny. Yes, thank you and pasensiya na sa abala. Pakisabi na lang kay Arthur na medyo matatagalan pa bago ako makauwi dahil may importante akong aayusin. I'll make it up to him when I get home. Yes, bye." Malalim na napabuntonghininga si Almirah bago niya inilapag ang cellphone sa bedside table."Who's Bonny and Arthur?" Bigla na lang sumulpot si Lazarus sa kaniyang likod. Kanina lang ay nasa CR pa ito at ni hindi niya man lang napansin na tapos na itong maligo. "They're none of your business. Stop being nosy sa buhay ko. It's personal so I am not obligated to explain anything to you," she fired before sitting at the edge of the bed. "I am just asking to make sure that they're not a threat to my daughter," mariin nitong sinabi. "Bakit ko naman ipapahamak ang anak ko?" Nagkibit balikat si Lazarus. "I don't know? I'm just making sure. Better safe than sorry," Lazarus said. Nang umangat na ang kamay nito upang tatanggali
They are not totally okay with each other, but at least they are civil. Iyon ang importante ngayon para kay Almirah. Nabawasan ang bangayan, pero may mga pagkakataon pa ring mayroong silent war sa pagitan nilang dalawa. Most of the times, it's because of petty reasons pero walang petty petty sa kanila kung pareho nilang ayaw magpatalo sa isa't isa. "Hindi ko naman sinabing papaliguan ko 'di ba? Ang sabi ko lang ay babantayan ko! Bakit ba nagsisimula ka na naman ng away diyan?" Asik ni Almirah kay Lazarus nang pigilin siya nito sa pagsama sa kanilang anak para maligo. Napahilamos na lang ng palad sa mukha si Lazarus. Siya na naman ang may kasalanan gayong nagpapaliwanag lang naman siya. "Inaaway ba kita? Hindi naman 'di ba? All I was just saying is that our daughter is very independent at ayaw niyang tinutulungan siya sa anumang bagay lalo na kapag kaya niya namang gawin mag-isa," he explained once again pero sadya yatang hindi maganda ang gising ni Almirah dahil inirapan lang siya
Sunod-sunod ang naging bilin ni Almirah kay Lazarus nang nasa private plane na sila nito. She kept on reminding him to not make a scene when they arrive at Italy. She's already expecting them to freak out dahil ngayon lang siya may dadalhin sa kanilang bahay at lalaki pa. It makes her anxious but she's trying to calm herself down. "Kung tanungin ka man nila kung magkaano-ano tayo, just tell them that you're Almiah's father," bilin niya pa rito. Alam na rin naman kasi ng pamilya ang tungkol kay Almiah. They actually love to see her, pero dahil hindi pa puwedeng isama dahil mayroon pa itong pasok, sa susunod niya na lang gagawin iyon. Nakatitig lamang sa kaniya si Lazarus habang panay pa rin ang pagsasalita nito. Ayaw niya ng gulo kaya mabuti na iyong binibilinan niya ito ngayon. As she was explaining everything to him, he was just watching her lips at it moves while she utters every word. Alam niyang nagsasalita ito pero wala siyang naririnig. It was like he's lost in his own worl
After thirteen long and tiring hours, sa wakas ay nakarating din naman sila nang ligtas sa Italy and the first thing Almirah did was to tell Lazarus to check on their daughter. Nakausap naman nila ito at ipinangako na pagdating nila ay magbabakasyon silang tatlo bilang pambawi sa bata. "Hintayin na lang natin saglit iyong sasakyan natin papunta sa bahay. On the way na rin naman daw," Almirah informed Lazarus while they were still on the plane. Bababa na lang sila mamayang nasa baba na rin ang ipinadala ng ama ni Almirah para sumundo sa kanila. "How many years have you been here?" Kunot noong tanong ni Lazarus. She turned her head to look at him only to be met by a serious pair of eyes. "Say three?" Hindi siguradong sagot ni Almirah. Parang kailan lang din kasi nang malaman niya na taga-Italy pala ang kaniyang tunay na mga magulang. Napadpad lamang siya sa Pilipinas dahil itinakas siya ng dating kasambahay ng kaniyang mga magulang noong ipinanganak ito. After years of searching fo
Hanggang sa matapos silang kumain ay wala pa ring naging imik si Almirah. Hindi niya alam kung paano ba dapat siya mag-re-react sa sinabi ni Lazarus sa kaniyang mga magulang. Gusto niyang maniwala na nagbibiro lang ito pero seryoso naman ito habang nakikipag-usap sa kaniyang ama nang tanungin siya nito kung bakit pa siya nito liligawan gayong may anak na sila. Alam ni Almirah na sinusubukan lamang ng kaniyang ama ang katatagan ni Lazarus kaya gan'on na lamang ang mga tanong nito—bulgar at walang pasikot-sikot. She wasn't expecting him to answer anything that would satisfy her, but wherever he does... parang hinahalukay ang tiyan niya dahil hindi magkamayaw ang mga paru-paro rito. "Signora, Signor wants to talk to you in his office," she snapped when one of their house helps spoke to her. Napakurap-kurap siya bago pa makatango bilang tugon sa sinabi nito. She was in her room, nakatulala at iniisip kung ano pa nga ba ang dapat pag-usapan ng kaniyang ama at ni Lazarus nang tawagin i
When Almirah thought she's early, may mas maaga pa palang nagising sa kaniya sa sumunod na araw. It was his father and Lazarus having coffee in the kitchen. Maaga siyang nagisin sa araw na iyon dahil mayroon silang importanteng lalakarin ng kaniyang ama. She wasn't actually informed yet kung ano iyon, pero iyon din ang dahilan kung bakit siya pinauwi pansamantala sa Italy ng kaniyang pamilya. They were talking very comfortably with each other kaya hindi muna siya tuluyang pumasok sa kusina. Sumandal lamang siya sa hamba ng pinto habang nakahalukipkip na pinapanood ang dalawa na nag-uusap tungkol sa isang bagay na hindi niya naman naiintindihan. Nang sa tingin niya ay safe na para ipaalam ang kaniyang presensiya ay tuluyan na siyang pumasok doon. It was Lazarus who first saw her and the first thing he did was to scan her from head to toe. She was just wearing her silk night dress. Iyon naman ang palagi niyang sinusuot kapag naroon siya sa kanilang bahay, but she somehow regrets wea
Almirah was exhausted when they arrived home from their errand. Hindi niya inaasahan iyon ngunit mabuti na lang at handa naman siya sa mga tanong na ibinato sa kaniya ng board members, and because of that, she's one step ahead on taking over her father's position sa main branch ng kanilang negosyo. Pabagsak siyang napahiga sa kama dahil sa sobrang pagod. Ni hindi pa nga siya nakakapagbihis ay ipinikit na niya ang kaniyang mga mata para maka-idlip muna. Maaga pa kaninang umalis sila, pero kaninang alas otso lang sila natapos. Nakatulog naman siya ngunit sa maikling oras lang. Naalimpungatan lang siya nang maramdaman ang mahinang tapik ni Lazarus sa kaniyang braso. Sa pagod niya kanina, nakalimutan niya na itong hanapin. Nawala sa isip niya na kasama pala niya ito sa iisang bahay sa Italy. Isa pa, hindi pa rin niya nakalimutan ang ginawa nito sa kaniya kaninang umaga. "What?" Naiinis niyang tanong dahil gusto pa sana niyang matulog. Madilim na sa loob kanina dahil pinatay niya na an
Their life was back to normal when they got back to the Philippines. Naiiwan siya sa bahay samantalang si Lazarus naman ay pumapasok sa opisina lalo pa at maraming mga gawaing naghihintay sa kaniya roon kahit pa dalawang araw lang naman siyang nawala. "Manang, ano po bang paboritong ulam ni Lazarus?" Tanong niya sa kasambahay nang maisip niyang sorpresahin ito. Nagbilin kasi ito na late siyang makakauwi mamaya dahil sa workload sa opisina na kailangang habulin bago ang deadline. Napangiti muna ang matanda bago ito sumagot sa tanong ni Almirah. "Wala naman talagang paborito iyong si Senyorito, Mirah. Kahit anong ulam naman ang ihain mo sa lamesa ay kakainin ng batang iyon," nakangiti nitong sinabi. Lihim siyang napangiti. "Magugustuhan niya po kaya kapag sinigang at kare-kare?" "Ay oo naman, hija. Matutuwa iyon kapag nalaman niyang nilutuan mo siya ng pagkain!" Anang mayordoma sa tonong nasasabik. Wala pa man pero tila ba nakikita na nito ang magiging reaksyon ni Lazarus kapag naka