When Lazarus called one of his hired investigator for an update, muli na naman siyang nakaramdam ng disappointment dahil wala pa rin itong maibigay na positibong balita tungkol kay Almirah.Palagi na lang siyang umaasa na kahit katiting man lang na impormasyon ang ibigay sa kaniya pero wala pa rin. He thought that he was just wasting his money for paying them for giving him nothing. Ilang beses na siyang nagpapalit-palit ng investigator pero palaging bigo ang mga ito sa paghahanap sa target. "Dalawa lang 'yan, e. It's either incompetent ang mga binabayaran mo, o magaling talagang magtago si Almirah," said Leviticus when they were out drinking. Naiwan muna ang mga bata kay Marah dahil wala rin namang pasok ang mga ito kinabukasan. When it's weekend, Almiah stays on Leviticus' house to spend time with them. Umuuwi lang pagsapit ng Linggo. "Imagine, it's been over five years pero wala man lang tayong ideya kung nasaan siya?" Pagak na natawa pa ito habang umiiling. "I admire her for st
Halos paliparin na ni Lazarus ang kaniyang sasakyan para lang mas mabilis siyang makarating sa kaniyang bahay. At first, he felt happy that she finally came back after years, pero napalitan ang sayang iyon ng galit at pagkataranta pagkatapos niyang malaman ang dahilan kung bakit naroon si Almirah sa kaniyang bahay. When he was informed that Almirah wants to take his daughter with her, he felt rage. Hindi siya makapaniwala na pagkatapos ng ilang taon nitong pagtatago, bigla na lang itong babalik para kunin ang anak nila. Pagalit niyang hinampas ang manibela nang naabutan siya ng red light. Segundo lang naman kung tutuusin ang aabutin, but for him it felt like eternity to wait for the green light to show up. He sped up once again when it finally allowed him to go. Ilang beses niyang ipinagdasal na maabutan niya pa roon sa kaniyang bahay ang kaniyang anak, pati na rin si Almirah. When he finally arrived home, nagmamadali siyang bumaba sa sasakyan. May nakaparada ring sasakyan doon p
"We need to talk about this when we're both calm. Hindi puwedeng basta na lang mag-desisyon gayong galit tayo sa isa't isa," Lazarus said after a long stretch of silence between them. Kumpara kanina, mas kalmado na rin siya ngayon. Hindi kaagad nakapagsalita si Almirah. Mas humigpit lang ang hawak nito sa sling ng kaniyang bag. It's getting late and she needs to go home, at alam niyang kailangan niya ulit iwan ang anak niya sa pamamahay ni Lazarus kahit na ipinangako nito na uuwi siyang kasama na ito. "As much as I hate to accept the fact that my daughter will stay in your house, I'll say to you that it is only for the mean time. Babalikan ko siya bukas," Almirah uttered those words bitterly. "Iyon ay kung papayag akong makabalik ka pa rito bukas?" Lazarus teased, the reason why he earned a glare from Almirah. "Babalik at babalik ako," mariing sinabi ni Almirah. She made sure that she sound authoritative to make him feel that she's serious about her warnings. "Hindi nga ako papaya
"Dalhin mo na lang sa ipadadala kong address ang mga gamit ko, Bonny. Yes, thank you and pasensiya na sa abala. Pakisabi na lang kay Arthur na medyo matatagalan pa bago ako makauwi dahil may importante akong aayusin. I'll make it up to him when I get home. Yes, bye." Malalim na napabuntonghininga si Almirah bago niya inilapag ang cellphone sa bedside table."Who's Bonny and Arthur?" Bigla na lang sumulpot si Lazarus sa kaniyang likod. Kanina lang ay nasa CR pa ito at ni hindi niya man lang napansin na tapos na itong maligo. "They're none of your business. Stop being nosy sa buhay ko. It's personal so I am not obligated to explain anything to you," she fired before sitting at the edge of the bed. "I am just asking to make sure that they're not a threat to my daughter," mariin nitong sinabi. "Bakit ko naman ipapahamak ang anak ko?" Nagkibit balikat si Lazarus. "I don't know? I'm just making sure. Better safe than sorry," Lazarus said. Nang umangat na ang kamay nito upang tatanggali
They are not totally okay with each other, but at least they are civil. Iyon ang importante ngayon para kay Almirah. Nabawasan ang bangayan, pero may mga pagkakataon pa ring mayroong silent war sa pagitan nilang dalawa. Most of the times, it's because of petty reasons pero walang petty petty sa kanila kung pareho nilang ayaw magpatalo sa isa't isa. "Hindi ko naman sinabing papaliguan ko 'di ba? Ang sabi ko lang ay babantayan ko! Bakit ba nagsisimula ka na naman ng away diyan?" Asik ni Almirah kay Lazarus nang pigilin siya nito sa pagsama sa kanilang anak para maligo. Napahilamos na lang ng palad sa mukha si Lazarus. Siya na naman ang may kasalanan gayong nagpapaliwanag lang naman siya. "Inaaway ba kita? Hindi naman 'di ba? All I was just saying is that our daughter is very independent at ayaw niyang tinutulungan siya sa anumang bagay lalo na kapag kaya niya namang gawin mag-isa," he explained once again pero sadya yatang hindi maganda ang gising ni Almirah dahil inirapan lang siya
Sunod-sunod ang naging bilin ni Almirah kay Lazarus nang nasa private plane na sila nito. She kept on reminding him to not make a scene when they arrive at Italy. She's already expecting them to freak out dahil ngayon lang siya may dadalhin sa kanilang bahay at lalaki pa. It makes her anxious but she's trying to calm herself down. "Kung tanungin ka man nila kung magkaano-ano tayo, just tell them that you're Almiah's father," bilin niya pa rito. Alam na rin naman kasi ng pamilya ang tungkol kay Almiah. They actually love to see her, pero dahil hindi pa puwedeng isama dahil mayroon pa itong pasok, sa susunod niya na lang gagawin iyon. Nakatitig lamang sa kaniya si Lazarus habang panay pa rin ang pagsasalita nito. Ayaw niya ng gulo kaya mabuti na iyong binibilinan niya ito ngayon. As she was explaining everything to him, he was just watching her lips at it moves while she utters every word. Alam niyang nagsasalita ito pero wala siyang naririnig. It was like he's lost in his own worl
After thirteen long and tiring hours, sa wakas ay nakarating din naman sila nang ligtas sa Italy and the first thing Almirah did was to tell Lazarus to check on their daughter. Nakausap naman nila ito at ipinangako na pagdating nila ay magbabakasyon silang tatlo bilang pambawi sa bata. "Hintayin na lang natin saglit iyong sasakyan natin papunta sa bahay. On the way na rin naman daw," Almirah informed Lazarus while they were still on the plane. Bababa na lang sila mamayang nasa baba na rin ang ipinadala ng ama ni Almirah para sumundo sa kanila. "How many years have you been here?" Kunot noong tanong ni Lazarus. She turned her head to look at him only to be met by a serious pair of eyes. "Say three?" Hindi siguradong sagot ni Almirah. Parang kailan lang din kasi nang malaman niya na taga-Italy pala ang kaniyang tunay na mga magulang. Napadpad lamang siya sa Pilipinas dahil itinakas siya ng dating kasambahay ng kaniyang mga magulang noong ipinanganak ito. After years of searching fo
Hanggang sa matapos silang kumain ay wala pa ring naging imik si Almirah. Hindi niya alam kung paano ba dapat siya mag-re-react sa sinabi ni Lazarus sa kaniyang mga magulang. Gusto niyang maniwala na nagbibiro lang ito pero seryoso naman ito habang nakikipag-usap sa kaniyang ama nang tanungin siya nito kung bakit pa siya nito liligawan gayong may anak na sila. Alam ni Almirah na sinusubukan lamang ng kaniyang ama ang katatagan ni Lazarus kaya gan'on na lamang ang mga tanong nito—bulgar at walang pasikot-sikot. She wasn't expecting him to answer anything that would satisfy her, but wherever he does... parang hinahalukay ang tiyan niya dahil hindi magkamayaw ang mga paru-paro rito. "Signora, Signor wants to talk to you in his office," she snapped when one of their house helps spoke to her. Napakurap-kurap siya bago pa makatango bilang tugon sa sinabi nito. She was in her room, nakatulala at iniisip kung ano pa nga ba ang dapat pag-usapan ng kaniyang ama at ni Lazarus nang tawagin i