Chapter 2: P1

Binuhat ni Thessa ang kanyang Anak, at sabay halik pa nga sa mga magandang pisngi nito, tinignan ng may maamong mata sabay sabing “Anak, wag kang malikot , halika si mama nalang muna ang kalaro mo.”

Kitang kita nalang ang pagiging malapit na mag Ina sa isat-isa.

Kitang kita sa mata ng nakakatandang bata na si kerby ang pagka inggit habang ang nakababatang kapatid naman nito ay inalayo na lamang ang mukha sa kanila.

Pagkatapos ng kanilang almusal, lumabas si Carlo kasama ang Sekretarya naghahanap pa nga ang mga ito ng paraan upang maka-alis na agad sa bahay na iyon kasama ang mga bata .

Habang nasa labas sila, laking alala pa ni Thessa ang mga ilang minuto na pananatili ng mga Bata , iniisip niya parin ito kahit ilang taon silang hindi nagkita at kahit hindi siya mahal ng mga Bata , Anak pa rin ang tingin niya sa mga ito .

Kaya lang… 

Napa simangot na lamang si Thessa dala pa ng mas lalong pananakit sa pakiramdam, ng pagtingin niya sa labas ay tila malakas pa rin ang bagyo at ulan hindi parin huminto sa pagdaloy nito. 

Kayat nagtimpla na muna siya ng kape, at habang ginagawa ito ay kinuha naman ni Kerby ang kanyang paboritong laruan na kotse, maingat na inilabas nito ang kanyang ulo at inilipat patungo kay Bella .

Habang si Bella naman ay naka upo sa bakod ay iwinagayway ang mga maliit nitong mga kamay. 

“Kuya.” 

Napalingon si Thessa ng narinig , at nakita niyang tumigil si Kerby sa labas ng bakod. 

Nagka salubong ang mga mata ni Thessa nakabatid ito ng pagka akward at napa yuko na lamang siya sa kanyang ulo at sinabing“ ito ang bagong laruan na binili ng tatay ko , gusto kong ibigay ito sa kapatid ko. 

Nang makita ito ay hindi siya pinigilan , iniabot ni Kerby ang laruan patungo kay Bella. 

“Ate , ito ay para sayo“ 

Tumayo na si Bella at naglakad papunts sa may bakod.

Biglang sumigaw ang nakababatang kapatid na si Kenzo“ Kuya, wag mong ibigay sa kanya!” 

At narinig nga ni Carlo ang pag iyak ng batang si Kenzo.

Niyakap ni Bella ang laruang kotse at masunuring pumulupot sa mga bisig ng kanyang Ina, nagtataka kung bakit umiyak ng napakalakas ang kakaibang kapatid niya na ito.

Nang makita ni Kerby ang Kapatid na umiiyak, agad niyang nilapitan ito at niyakap upang patahanin , ngunit itinulak lamang siya nito at bumagsak siya sa lupa. 

“Ayoko ng Kapatid, makipaglaro ka sa Anak ng isang masamang Babae!” 

Binuhat ni Carlo si Kerby mula sa pagka bagsak, lumingon ito kay Kenzo at sumigaw ng malalim na boses: “Kenzo! Mag sorry ka, sa nanay at sa kapatid mo!” 

Umiyak parin ng malakas si Kenzo: “Papa ayoko kay nanay, hindi niya nga ako mahal ey, Papa gusto ko si tita Trixie please papa dalhin mo ako sa kaniya , hanapin natin siya!” okay ? (Taksil!)

Napatingin na lamang si Carlo kay Kenzo nang may pagtatampo, nang magpatuloy pa sana siya sa kanyang pag bulyaw, narinig niya ang sinabi ni Thessa.

“Carlo, tama siya, hindi ako karapat- dapat maging ina niya.” 

Madaling araw na at oras na para umalis ka sa bahay ko.

Napakalinaw nga ng mga salita ni Thessa na pinapaalis na niya ang mga Bisita. 

Ngunit ang madaling araw na ito ay may mas malakas pa na ulan kaysa kagabi.

“Kung mag mamaneho , hindi ko makikita ng malinaw ang labas ng bahay.

Doon nga ay nakita ni Carlo ang hindi inaasahang magiging isa siyang walang hiya , kayat ang presyon na dumadaloy sa kanyang katawan ay bumaba sa sukdulan.

“ Thessa , mga Anak mo sila , sampung buwan mo silang pinag bubuntis! Paano mo matitis na sila ay palabasin habang ang ulan ay nanatiling malakas?” 

Makikita na puno ng iritasyon ang boses ng Lalaki , at hinila pa niya ang kwelyo ng kanyang damit. 

“Nilalagnat lang sina Kenzo at Kerby, paano masasabing hindi sinasadya ang mga salitang iyon ? Paliwanag ni Carlo.

Kerby: “Papa , ibinigay ko lamang ang isang kotseng laruan na binili mo para saakin , akala ni Kenzo ay sa kanya ang laruan na iyon na ibinigay ko kay Ate kaya siya nagalit.” “ 

Hindi naman matanggihan ni Carlo na bumili nang mga bagong laruan dahil yun ang hiling nang kanyang mga Anak , lalo pa't ito ang dahilan ng pagsisimula ng gulo sa loob ng sasakyan , (“nanlamig ang mga mata niya”.) 

“Kenzo, ikaw lamang ang makakapag pasya kung kanino ibibigay ang laruan at hindi kailanman makatwiran ang pag iyak.” Tugon naman ito ng kanyang Ama. 

Ang batang si Bella ay naka kapit parin sa bisig nang kanyang Ina, tila may sinasabi pa ito nang hindi maintindihan nang mga nakakatanda, ngunit ng marinig ang salitang “Kotse” ay agad itong bumaba mula sa bisig ng ina patungo kay Kenzo.

Ibinigay ni Bella ang kotseng laruan kay Kenzo “Kuya halika, maglaro ka.” masayang pag bigay nito ng laruan.

Ang akalay tila itong laruan lamang ang makakapag pahinto sa kanyang pag iyak.

Ngunit sa hinding-hindi inaasahang pagkakataon, ay inilayo ni Kenzo ang kanyang mukha , at sabay-sabay na pumatak ang mga luha at mas lalo pa nga itong umiyak.

Napapaiyak naman itong batang si Bella at tanging ang laruan lamang ang ipinapakita

ng kanyang ina nito upang nang sa gayon ay huminto sa pag iyak.