Chapter 1: P.2

Makalipas ang sampung minutong nakasilip si Thessa sa bintana ay nangunot naman ang noo ng sekretarya at saka nanlaki ang mata nito sa gulat  

“Ikaw ba iyan ma'am Thessa? Ang asawa ang aking boss!” Bigla ay nabuhayan ang sekretarya, marahil ay makakaligtas na sila ngayong ang asawa pala ng amo niya ang natagpuan nila. 

Ngunit kabaligtaran doon si Thessa. Ayaw niya silang makita rito. Kaya naman umalis siya mula sa pagkakasilip at mabilis na kinuha ang gamot. 

“Hindi niya ako asawa. Wala akong asawa.” Malamig na sinabi ni Thessa rito. “Kunin mo na iyang gamot at umalis na kayo rito.”  

At sa loob ng sasakyan sa dulong bahagi ay hindi parin maalis ang kanyang mga gwapong matang naka titig sa pigura ng babae sa ulan , ang kanyang mata ay madilim at nanlalabo.

At sa loob ng sasakyan sa dulong bahagi, hawak-hawak ni Carlo ang anak na may lagnat, ang gwapong pares ng mga mata ay nakatitig sa pigura ng babae, ang mata nito ay madilim at nanlalabo. Marahil sa galit na nararamdaman. 

Masyadong malakas ang ulan, bagama’t meron siyang hawak na payong ngunit ang mga damit ni Thessa ay nabuhusan parin ng tubig.

Saktong paglingon ni Thessa ay biglang humarang ang isang sekretarya, “madam? Ayaw mo bang makita ang dalawang bata? Nami-miss kana nila.”

Tiniis ni Thessa ang sakit na nararamdaman ng kanyang puso at hindi na lumingom. “Kalimutan mo na, baka hindi na kailangan.” 

Nang bumaba ang lalaki sa sasakyan at narinig ang kanyang sagot, biglang parang nalugi ang mukha niya at mas lalong lumalakas ang lamig sa paligid. 

Ang malamig na boses ng lalaki ang nanggaling sa likuran. 

“Thessa!” 

Bahagyang huminto ang mga yabag niya, hindi na siya kailanman lumingon o pinansin isinara niya ang pinto at sabay pasok na ng bahay. 

Tumingin si Carlo sa walang-awa na likod ng babae, na kapareho ng dalawang taon ng nakaraan. 

Napatingin ang sekretarya sa ulan at dahil sa lakas nito ay mukhang delikado na mag maneho. “Boss, magtatanong-tanong ako kung mayroon ba tayong maaaring matutuluyan pansamantala.”

Sa ikalawang palapag ay nakatayo si Thessa habang pinapanuod ang lalaki na sumakay sa kotse, kita niya rin ang sekretarya na nagmamadaling umalis hawak ang payong .

Sa sandaling isinara niya ang mga pinto, tinakpan ni Thessa ang kanyang puso na mas mabilis tumibok at nakaramdam ng sandaling pamamanhid sa kanyang mga paa.

Sa nakalipas na dalawang taon, araw-araw nami-miss ni Thessa ang kanyang kambal na anak na lalaki, at palihim pa nga itong humiling sa isang tao na suriin ang kalagayan ng mga ito.

Gayon pa man, hindi niya maalis ang mga ito sa pamilyang yon ng puwersahan. Lalo pa’t nabanggit nila na mas gusto nila ang “Auntie Trixie”.

Bumalik si Thessa sa ikalawang palapag habang nakatingin sa lalaking sumakay sa kotse, at ang sekretarya na nagmamadaling umalis hawak ang payong. 

Bumalik siya sa banyo at tinignan ang sarili sa salamin. Ang limang taon na sadyang kinalimutan ay bahagyang nangingig ang kanyang katawan sa sakit na bumalik. 

“Madam! Hindi na talaga ito maganda! Ang bata ay may mataas na lagnat at nagsusuka!” 

Napabuga na lang ng hangin si Thessa at walang nagawa kundi ang papasukin sila. 

Pagpasok palang ni Carlos ay ang bumungad sa kanya at ang maraming gamit at laruan na mga pang bata. Nanlamig ang kanyang makisig na mga mata at naalala ang mga sinabi ng mga taga nayon, na si Thessa ay may maliit na batang anak na babae. Kaya hindi niya maiwasang mapasinghal. 

Basang-basa sila ng ulan kaya nanginginig sila sa lamig. Buti na lang at may floor heating ang bahay na ito.

May isang kwarto sa unang palapag at may banyo na rin, matapos linisin ang pinagsukahan ng anak. Nalaman ni Carlo na may lagnat din ang nakakatandang kapatid nito.

Pagkatapos ng gabing paikot-ikot lang di Carlo sa kinahihigaan dahil hindi makatulog. Sa paglipas ng dalawang taon ay naging ama at ina si Thessa. At ganito ang paraan ng kanilang pamumuhay. 

Kinaumagahan.

Nagising si Thessa sa halik ng kanyang anak nang walang iyak o pagkukulit ang nangyari, agad na pinalitan ni Thessa ng lampin. Binihisan ng kulay rosas na bestida ay saka ito kinarga pababa. 

Nakahanda na ng pagkain ang tagaluto niya at nakita pa niya ang sekretarya na nakahiga sa sofa, at naghanda pa ng lugaw at ulam para maihanda sa mesa. 

“Napaka epektibo ng gamot na ibinigay ni Thessa, bumaba agad ang lagnat ng mga bata”. 

Sa oras na ito dalawang bata ang naka upo sa gilid at naka titig kay Thessa bitbit ang anak nitong babae na si Bella. Kita sa kanilang mga mukha ang pagdududa at kalahating paniniwala. 

Si Bella naman ay habang nakaupo sa kanyang laruan at umiinom ng gatas ay biglang namangha ito sa kanyang mga nakikita na tao sa mesa. Matapos uminom ay iniabot pa kay Carlo ang bote ng gatas na pinag inuman ni Bella na katabi lamang niya sa upuan.

Isang taong gulang pa lamang ang batang ito upang matutong mag salita, tanging isa o dalawang salita pa lamang ang nabibigkas nito ngunit napakalinaw ng kahulugan na nabanggit. 

“kuha mo.” utos nito. 

Kukunin na sa sana ni Thessa ang bote ngunit inuunat na ni Carlo ang kamay niya, nakasalubong ang kanilang nga kamay at mabilis namang nabawi ni Thessa ang kanyang kamay.

Inakala pa nga ng bata na siya ay pinaglalaruan ng dalawa, kinuha niya ang kamay ni Carlo at inilagay ang kanyang daliri sa hawakan. Lumipat ang mga kamay ni Carlo kay Thessa at sa mukha ng bata, ang masiglang mata ni Bella ay eksaktong kapareho ng kay Thessa.

Ang interest ng bata ay mabilis nawala, matapos bitawan ang kamay ni Carlo, kumaway pa siya kina Kenzo, at kerby na

nakatingin sa tapat. 

“Kuya, play!” Malambing nitong tawag sa mga ito.