Ang batang si Bella ay may dinaramdam na lagnat.Nang maramdaman ni Thessa ang init habang naka sandal sa kanyang balikat ang anak nitong si Bella ay meron na pala itong lagnat, at agad naman nitong kinuha ang lalagyanan ng mga gamot upang mapa inom kay Bella.Nakarinig ng isang tunog “bang bang bang”sa kanilang bahay.Ang sofa na inuupuan ni Thessa, ang karpet na kanyang natapakan, at anumang bagay na “kontamindo” niya ay agad na itinapon ito lahat sa labas ng bakuran. Ilang sandali pa, nang matigil ang putukan agad na umalis si Thessa bitbit ang Anak sa Barangay Payapa, at hindi na nga ito nagtangkang lumingon pa.Naka lock ng malakas ang pintuan ng courtyard, at para bang si Thessa ay hindi na makakabalik pa.Tumingin si Carlo sa nag-aalalang mga mata ng dalawang bata, at lumubog ang kanyang puso. Hinawakan ni Kenzo ang mga kamay ng kanyang Kapatid na si Kerby, at hindi man lang pinakinggan ang pag komporta ng Tita nilang si Trixie, sa mga sandaling iyon ay hindi malilimutan ng m
Mabilis na sumugod ang batang si Kerby at hinawakan ng mahigpit ng dalawa niyang kamay ang palda ni Thessa.May bahid ng pagkabalisa ang boses nito: “N-nay, patawarin niyo po ako, patawad po Inay, nagsisi akong hindi ko napigilan ang kapatid ko, akala ko hindi na kita makikita pang muli…”Sumakit ang puso ni Thessa nang tawagin siya nitong “Nanay”, at hindi niya maiwasang maging malungkot.Kahit gaano paman siya ka lamig ng dugo sa mga ito, lahat ng kalungkutan noon ay itinabi na lamang sa likuran niya nang makita ang anak na may sakit.Si Thessa ay napa luhod at niyakap ng mahigpit ang anak sa kanyang mga balikat, at sinabing: “ Anak, wag kang matakot andito na si Nanay.”Ganon paman, nalaman ni Thessa mula sa matandang kasambahay na si Kerby pala ay madalas ng nagkakasakit simula ng pagbalik nila sa Barangay Payapa, madalas nga itong nilalagnat at patuloy na inuubo.Kaya naman si Carlo ay ipinasok niya sa isang Pribadong ospital ang anak upang maalagaan siya ng isang nars ng bente k
Kinaumagahan…Naramdaman ni Kerby ang pangangati ng kanyang pisngi. Suminghot siya. Narinig ang mahinang boses ni Thessa “Bella, wag mong istorbohin ang kapatid mong natutulog. Halika, magtitimpla tayo ng gatas.”Nanumbalik sa memorya niyang sumama nga pala siya sa ina kahapon. Nang iminulat ni Kerby ang kanyang mga mata, ang nakangiting mukha ni Bella ang nabungaran niya. Pumapalpak si Bella nang makitang gising na ang kapatid. “Kuya!” Lumingon si Thessa nang mapansing gising na si Kerby, “anak, kung inaantok ka pa, pwede kang matulog ulit.” aniya nang mapansing humihikab pa ito. Iling lang ang tugon ni Kerby.Ang paggising na katabi ang ina ay tila ba nakatulong upang mas mapabilis ang pagkawala ng lagnat niya. Hinawakan ni Thessa ang noo ng anak at nakitang wala na nga ang lagnat. Napahinga siya ng maluwag. Pagkatapos ng almusal kasama ng mga anak, dinala sila ni Thessa sa bakuran at naglaro.Doon ay may malaking duyan na gawa sa rattan. Si Thessa naman ay nakatayo sa likur
Nasulyapan niya ang anak na masayang kausap ang Ina, at hindi na ito naistorbo pa. Tumalikod siya at bumalik sa ginagawa.Natanggap na ni Kerby ang litrato na ipinadala ng kanyang Ina.Laking tuwa nito matapos na makumpirmang nai-save ang larawan.Gayon paman, nang matapos ni Carlo ang gawain, agad na bumalik ito sa silid, at doon napansin ang mobile phone na palihim na kinuha ni Kerby ay muling ibinalik sa gilid ng mesa.Sa sandaling namamahinga, biglang nag vibrato ang kanyang mobile phone, binuksan ito at nakita ang isang huwarang litrato na hindi pamilyar sa kanya.Sa kabilang partido ay may nagpadala ng mensahe na boses.Pinindot ni Carlo ang mensahe, nakita nito ang mga larawan habang binabasa ang iba pang mensahe.Karamihan sa mga larawan ay si Kerby at Bella. mayroon ding larawan nila ni Thessa, Ang Babae sa larawan ay maamo ang mga mata, habang si Bella ay masiglang nakangiti sa Kapatid, ganun din si Kerby ang may pagka hiya.Binuksan ang mensahe, at boses ni Thessa ang nagsa
Sa hapag kainan sa mansyon ng Davilla.Habang kumakain ay napansin ni Carlo ang kanyang panganay na anak, na panay tingin sa kanya, tila may gustong sasabihin, ibinaba ang hawak-hawak na chopstick at agad nagtanong: “May problema ka ba?” “Tay, pwede ba akong dumalaw kay Bella at maglaro sa araw ng linggo?” nahihiyang tanong nito sa ama.“Nais ko lang sanang ibigay ang mga bago kung binili na laruan para sa kanya.” Matigas itong tinanggihan ni Carlo, ngunit ng makita niyang puno ng pag-asa ang nasa mga mata napalunok ito at sinabing: “Hayaan mo ang taga pag maneho natin na dalhin ka doon.”Ang batang si Kenzo naman ay biglang itinaas ang ulo habang hawak ang kanyang plato, “Tay, ako rin, gusto ko dalhin mo kami doon.” pakiusap naman nito sa ama.Sa araw ng linggo, inihatid ni Carlo ang dalawang bata sa kanilang Ina kasama si Trixie.Ang huli ay nagmukhang pang hostess.Hinawakan ni Trixie ang kamay ni Kenzo gamit ang isang kamay, habang sinubukan namang hawakan sa kabilang kamay si K
Matapos nilang mag almusal, ay nagising narin si Kenzo.Katulad ng ginawa ni Thessa sa dalawang anak, inulit niya ang pagpunas sa mukha sa ikatlong pagkakataon, si thessa ay mahusay, ngunit si kenzo ay mahiyain.Sinulyapan niya ang kanyang ina, at naakit sa maamong mukha nito, pagkukunwaring nakatingin sa malayo.Natuwa ng palihim si kenzo habang tinataas ang pajama nito, magmukhang kaaya-aya.Pagkatapos ay nilabas ni thessa ang mainit-init pang almusal para sa kanya, binangit niya ang pagdating ng kanilang ama kagabi.“Ang tatay niyo ay pumunta kagabi upang sunduin kayo, kaso nakatulog na kayo, kaya hinayaan muna niya kayong matulog rito.”Pagkatapos ipinaliwanag kung bakit nagising silang dalawa sa bahay niya.Tumunog ang timbre ng pinto.Si carlo ay dumating upang sunduin na ang mga bata.Pagkakita ni carlo kay kenzo, alam agad niyang natagalan sa pagtulog at tanghali na namang gumising.“Mag almusal ka muna.” Habang kumakain ay biglang napatanong si kenzo sa ama: “Tay, bakit ang a
Sa wakas ay nagsalita si bella: “kuya, magpaka bait ka, hintayin mo ako.” Ilang beses nang nakinig si kerby sa cellphone ni carlo, nabigo ito ng malaman na si bella at ang ina ay umalis sa bahay nila.Ngunit nangako sa kanya si thessa na agad itong tatawag kapag sila ay nakabalik na.Si thessa at bella ay nanatili sa loob ng tatlong araw sa Sorsogon City kung saan na ospital ang kapatid na si sofia, pagkatapos niyang ma discharge mula sa ospital ay agad na lumipad ang tatlo pauwi ng valencia.Nang gabing iyon, ay kakabukas palang ng mga ilaw.Habang papasok pa lamang si carlo sa isang kainan, nakita niya ang isang pamilyar na larawan.Ang babae ay nakasuot ng maliwanag na kulay lila, at ang itim na kanyang buhok ay nakatali sa likod ng kanyang ulo, na nagpapakita ng kanyang payat at maputing leeg.Sinundan siya ng tingin ng sekretarya at nagtatakang sinabi: “Si madam ba yan?”Malamig itong sinulyapan ni carlo, “kapag muli kapang tumawag sa maling numero, ang iyong bonus ay mababawasa
Sa tuwing nakikita niya ang maliwanag na mga mata ni bella, si carlo ay nakakaramdam ng hindi maipaliwanag na pagitan sa pagiging malapit nito sa kanyang puso.Naalala ni bella na sa tuwing siya ay may dinaramdam na sakit binibigyan siya ng kendi ng ina. Bumaba siya sa kama ng maayos at hinanap ang kanyang bag na may kendi, kinuha niya ang kanyang paboritong kendi at nais na ibigay kay Carlo.“Pagkatapos mong uminom ng gamot, kumain ka ng kendi.” Wika ni bella sa kanya.Ngunit si bella ay wala pang alam kung ano ang kahulugan ng video call, nais niyang iabot ang kendi na hawak nito, ngunit hindi niya mabigay.Ang madilim na kalooban ni carlo ay lumiwanag dahil sa pagka aliw sa hitsura ni bella.Nang pumasok si thessa sa loob ng kwarto, nakita niya ang anak na nakahiga sa kama, nanginginig ang kendi na nasa kanyang kamay at itinapat sa telepono, bumulong-bulong tungkol sa pagkain ng kendi.Lumapit si thessa at sinabing: “Bella, kakakain mo lang ng kendi kanina, kapag ikaw ay kakain uli
Kung kaya mang ibigay ni Thessa ang sapat na pagmamahal ng isang ina para sa kanyang anak, paano kung ang munting bata ay naghahangad din ng pagmamahal ng isang ama sa kanyang puso?May isang sandali ng pagkabigla sa kanyang mga mata, at napahinto ang kanyang paghinga.Mahinahong sumagot si Thessa, "Yan ay... Hintayin muna natin ang resulta bago mo husgahan kung karapat-dapat kang mangialam." aniya.Isinara niya ang pinto ng silid-aklatan at iniwan ni Thessa ang lalaking nakatayo roon, ang likod ay isang larawan ng walang pakialam.Sa katahimikan ng silid-aklatan, si Carlo na lamang ang natira. Nagtikom ang kanyang mga labi, at dahan-dahang umakyat ang kanyang mga mata sa isang larawan sa may ibabaw ng mesa. Isang polaroid, kuha nina Thessa at ng tatlong mga bata.Sa araw ding iyon, sa tahanan ng mga Santiago. Nagtungo si Carlo upang sunduin ang mga bata, at nasaksihan niya ang kanilang pagkuha ng mga larawan. Hindi niya maipaliwanag kung bakit pa siya sumingit nun sa kuha. Maaari na
Ang maliwanag at magandang mga nata ni Thessa ay may bahid ng pagdududa. Tumingin siya kay Carlo na puno ng may hindi pagkakaunawa, para bang siya'y sinasapian."Bakit ngayon ka biglang naging mabait kay Bella?" pagtatakang tanong ni Thessa.Sa harap ng mga matang puno ng pagdududa, parang iniipit si Carlo sa isang nakakasakal na silid. Nanghihina ang hangin, bawat paghinga'y tila pagsuong sa makapal na putik, unti-unting nauubusan siya ng lakas. "Thessa, nais ko lang bilhan ng mga laruan ang mga bata." giit pa nito.Sa isang tinig na walang bahid ng pagmamadali, ibinaon niya ang katotohanan: ang bagay na di masusukat ang halaga ay ginagawa niyang parang mga mumurahing paninda sa bangketa, walang saysay na banggitin."Milyon-milyong mga branded ang kasuotang pambihira, mga laruan lang ba talaga iyon sa paningin mo?" Malamig na usal ni Thessa, halos walang awang bumulwak mula sa kanyang bibig."Carlo, ginugulo mo ang lahat sa pagtatanghal mo, ano ba talaga ang pakay mo!" Dagdag pa niy
"Sige po Mr. Carlo!" masiglang boses ng tauhan.Para sa isang taong may mataas na posisyon katulad ni Carlo na kumikita ng bilyon-bilyon sa isang iglap, ang oras ay pera, pero handa siyang maglaan ng napakaraming oras kasama ang kanyang anak para pumili ng damit. Ang kanyang mga mata ay nakatuon, na para bang nag-aayos siya ng isang proyekto ng kooperasyon na nakakahalaga ng daan-daang milyong piso.Ang mga tauhan na nagbebenta ay nag bubulong-bulongan sa kanilang isipan; Sobrang saya ni Mr. Carlo magkaroon ng anak na babae! ani nila, ang saya'y tila ba isang lihim na kayamanan.Simula sa araw na ito, isang bagong kabanata ang nagbukas. Isang mahiwagang mensahe, isang bulong sa dilim, ang dumapo sa bawat taong bahagi sa kanilang mundo. Si Carlo ang Presidente ng Davilla's Group, ay may isang maliit na prinsesa matapos ang dalawang pinakamamahal na anak na lalaki. Isang karagdagan sa kanilang pamilya na nagdudulot ng matinding kagalakan, ngunit sa likod ng matamis na kagalakan, isang
"Ilipat niyo ang mga hilera roon," boses ng isang batang babae, ang boses ay may bahid ng awtoridad ngunit may pagpipigil din upang hindi masyadong mahigpit. Ang kanyang mga mata ay mapanuri, sinusuri ang bawat galaw ng mga taong nag-aayos ng mga mamahaling tela, "At ang mga hilera naman dito." aniya.Isang daing ang sumabog mula sa gitna ng mga nagtatrabaho. "Aray! Dahan-dahan lang! Mag-ingat kayo baka masabit ang mga diyamante sa mga palda!" matigas nitong sabi."Ayusin ninyo ang mga maliit na lobo ayon sa laki, saka ninyo ipasok!" sumunod nitong wika.Habang nakaupo, ang mga mata ni Carlo ay bahagyang nakatitig sa orasan, hinihintay ang resulta ng pagpapahalaga. Ngunit sa gitna ng kanyang pagkabalisa, napansin niya ang batang babae. Kitang-kita niya ang pagkagusto ng bata sa mga alahas.Hindi pa man lumamig ang mga salitang binitawan niya, isang alon ng pagkilos ang sumunod. Sa isang iglap, ang mga pangunahing brand, mga pangalang kilala sa mundo ay nag-uumpisang magpadala ng mga k
Lalo na kapag sumasabay sa ngiti ang kanyang mga mata, tila ba para itong mga gasuklay ng buwan, eksaktong talaga namang kapareha ng kanyang ina. Ang batang si Bella ay mas maliit na bersyon ni Thessa.Ang tanging pagkakahawig ay ang maliit na nunal sa pagitan ng kanyang mga kilay, iaang marka na tila minana, isang bakas ng isang hindi inaasahang ugnayan.Ngunit posible nga ba? Ang ideya ay gumuhit ng matinding pag-aalala sa puso ni Carlo. Maaari kayang si Bella... ang kanyang anak? anito sa sariling isip.Mahigipit na nakayakap ang batang babae sa leeg ni Carlo, ang mga maliit na braso nito ay tila mga sanga ng isang punong kahoy na mahigpit ang pagkakapit. Sa salamin, nakikita niya ang repleksyon ng kanilang dalawa- ang maliit na mukha ni Bella na halos kopya ng kanyang repleksyon, ay paminsan-minsang nagpapalabas ng mga nakakatawang ekspresyon, sinasadya upang mapatawa siya."Tito, ang gwapo niyo naman po!" malambing na usal ng musmos.Bagamat alam ng batang babae sa kanyang puso n
Isang mabigat na katahimikan ang bumalot kay Carlo matapos ang gabing iyon. Ang sagot na kanyang inaasam ay nanitiling isang anino, isang palaisipan na tila nagpapabigat sa kanyang dibdib.Sa hapag-kainan, habang ang amoy ng mainit na kanin at almusal ay pumupuno sa silid, panay ang tingin niya kina Thessa at Bella, may kutob siyang may kinalaman sila sa palisipan niya.Ang una'y nagkukunwari pa itong walang nakikita, habang ang munting si Bella ay napaisip na baka nais lang nitong tikman ang lugaw niya, kaya't buong-loob na kumuha siya ng malaking kutsara at inilagay sa mangkok ng tito niya.Mula sa maliit na upuang pambata, maingat na kinuha ng batang babae ang kutsarang may lamang lugaw, sa isang galaw na puno ng pag-aalaga, iniharap niya ito sa bibig ni Carlo. "Tito, tikman mo ito." malambing na usal ni Bella.Natunaw ang puso ni Carlo sa ginawa ng bata, hinawakan niya ang maliit na ulo nito at malumanay niyang sinabi, "Hindi kumakain si Tito, ikaw nalang ang kumain niyan." malum
Orihinal na nais niyang sabihin ang tungkol kay Bella, ngunit nang makita ang ekspresyon sa mukha ni Carlo, malinaw na hindi nito alam na ang munting batang babae ay kanyang anak.Hindi inaasahan ni Mark na si Carlo, ang may isang malaking pangalan sa mundo ng negosyo at kinatatakutan pa ng mga kalaban, ay ganoon nalang pala kaduwag pagdating sa pag-ibig. Hindi lamang niya nakikita ang kanyang tunay na damdamin, kundi lalo pa nitong tinutulak ang mga taong malapit sa kanya.Ngunit naisip pa rin ni Mark na mas mabuti na rin 'yon, upang sa gayon ay makahanap siya ng pagkakataong suyuin si Thessa, at mabigyan ng pag-asa ang kanilang di-maipaliwanag at nakatagong pag-ibig noon.Mahigpit ang pagkakahawak ni Carlo sa kanyang panga, ang manipis niyang mga labi ay halos magkasalubong na, at ang mga daliri ay mahigpit na nakakuyom sa kanyang palad. Isang nakakatakot na lamig ng aura ang kanyang pinapakita.Nang mga oras na iyon, nakalayo na si Mark sakay ng kanyang sasakyan.Bumalik si Carlo,
Gumapang ang takot sa puso ng musmos na bata. Mahigpit na napayakap siya sa leeg ni Carlo, ang mukha'y binaon sa matipuno nitong balikat. Para bang ang pamilyar na kapanatagan ng isang ama ang nararamdaman niya, isang seguridad na hindi niya namalayan na hinahangad niya nang mga sandaling iyon. Sa kauna-unahang pagkakataon, mahigpit na niyakap ng munting bata ang leeg ni Carlo, ang kanyang maliit na braso ay nakapulupot nang mahigpit, at halos ayaw ng bumitaw."Tito, natatakot po ako." nanginginig na boses ng bata.Ang lambing at pag-asa sa tinig ng bata ang gumuhit ng lambot sa puso ni Carlo. Dahil dito, bahagyang lumiwanag ang kanyang tinig. "Huwag kang matakot, nandito si Tito." malumanay na boses ni Carlo.Mahirap ipaliwanag ang kakaibang pag-alala at pagmamahal na kanyang nadarama para sa batang babaeng yakap-yakap niya ng mga sandaling iyon. Isang damdamin na higit pa sa pagiging isang tiyuhin.May iba rin namang mga pamangkin si Carlo na mas bata pa kina Kenzo at Kerby, nguni
Napangiwi si Carlo, naaawa sa dalawang batang kanina pa nakaupo. "Bakit nga ba nandito si Mr. Mark?" tanong niya sa lalaking nakaupo sa wheelchair na para bang wala lang."Naparito ako para magpasalamat." sagot ni Mark, ang mga labi'y bahagyang nakangiti. Ang mga mata niya'y malumanay na nakatuon kay Thessa, taos-puso ang pasasalamat sa kanyang tinig.Magalang namang ngumit si Thessa, isang "walang anuman" ang sinabi niya sa lalaki.Kinuyom ni Carlo ang kanyang mga kamao. Sa likod ng kanyang kalmadong mukha, ang puso niya ay matagal nang sinasalanta ng apoy ng selos at kawalan ng pag-asa.Malamig ngunit matalas ang kanyang mga kilay habang nagtatama ang kanilang mga tingin ni Mark sa ere. Isang di-maipaliwanag na tensyon ang bahagyang bumabalot sa pagitan ng dalawa."Tay, sumama ka na rin sa pangingisda, mag-uunahan tayo!" sigaw ni Kenzo.Nabasag ng masiglang boses ni Kenzo ang nakakabigat na katahimikan. Kumuha siya ng panibagong pamingwit ng mga bata mula sa gilid at inabot iyon ka