Matapos nilang mag almusal, ay nagising narin si Kenzo.Katulad ng ginawa ni Thessa sa dalawang anak, inulit niya ang pagpunas sa mukha sa ikatlong pagkakataon, si thessa ay mahusay, ngunit si kenzo ay mahiyain.Sinulyapan niya ang kanyang ina, at naakit sa maamong mukha nito, pagkukunwaring nakatingin sa malayo.Natuwa ng palihim si kenzo habang tinataas ang pajama nito, magmukhang kaaya-aya.Pagkatapos ay nilabas ni thessa ang mainit-init pang almusal para sa kanya, binangit niya ang pagdating ng kanilang ama kagabi.“Ang tatay niyo ay pumunta kagabi upang sunduin kayo, kaso nakatulog na kayo, kaya hinayaan muna niya kayong matulog rito.”Pagkatapos ipinaliwanag kung bakit nagising silang dalawa sa bahay niya.Tumunog ang timbre ng pinto.Si carlo ay dumating upang sunduin na ang mga bata.Pagkakita ni carlo kay kenzo, alam agad niyang natagalan sa pagtulog at tanghali na namang gumising.“Mag almusal ka muna.” Habang kumakain ay biglang napatanong si kenzo sa ama: “Tay, bakit ang a
Sa wakas ay nagsalita si bella: “kuya, magpaka bait ka, hintayin mo ako.” Ilang beses nang nakinig si kerby sa cellphone ni carlo, nabigo ito ng malaman na si bella at ang ina ay umalis sa bahay nila.Ngunit nangako sa kanya si thessa na agad itong tatawag kapag sila ay nakabalik na.Si thessa at bella ay nanatili sa loob ng tatlong araw sa Sorsogon City kung saan na ospital ang kapatid na si sofia, pagkatapos niyang ma discharge mula sa ospital ay agad na lumipad ang tatlo pauwi ng valencia.Nang gabing iyon, ay kakabukas palang ng mga ilaw.Habang papasok pa lamang si carlo sa isang kainan, nakita niya ang isang pamilyar na larawan.Ang babae ay nakasuot ng maliwanag na kulay lila, at ang itim na kanyang buhok ay nakatali sa likod ng kanyang ulo, na nagpapakita ng kanyang payat at maputing leeg.Sinundan siya ng tingin ng sekretarya at nagtatakang sinabi: “Si madam ba yan?”Malamig itong sinulyapan ni carlo, “kapag muli kapang tumawag sa maling numero, ang iyong bonus ay mababawasa
Sa tuwing nakikita niya ang maliwanag na mga mata ni bella, si carlo ay nakakaramdam ng hindi maipaliwanag na pagitan sa pagiging malapit nito sa kanyang puso.Naalala ni bella na sa tuwing siya ay may dinaramdam na sakit binibigyan siya ng kendi ng ina. Bumaba siya sa kama ng maayos at hinanap ang kanyang bag na may kendi, kinuha niya ang kanyang paboritong kendi at nais na ibigay kay Carlo.“Pagkatapos mong uminom ng gamot, kumain ka ng kendi.” Wika ni bella sa kanya.Ngunit si bella ay wala pang alam kung ano ang kahulugan ng video call, nais niyang iabot ang kendi na hawak nito, ngunit hindi niya mabigay.Ang madilim na kalooban ni carlo ay lumiwanag dahil sa pagka aliw sa hitsura ni bella.Nang pumasok si thessa sa loob ng kwarto, nakita niya ang anak na nakahiga sa kama, nanginginig ang kendi na nasa kanyang kamay at itinapat sa telepono, bumulong-bulong tungkol sa pagkain ng kendi.Lumapit si thessa at sinabing: “Bella, kakakain mo lang ng kendi kanina, kapag ikaw ay kakain uli
Napahinto si thessa sa sandaling nakita ang kanyang mga anak.Unang bumaba ng sasakyan ang bunsong kapatid nito, at agad sumunod si kerby na may mukhang hindi masaya. NaSi bella naman na nakahawak sa bisig ng kanyang ina ay nakita ang kanyang pinakamamahal na kapatid, sinulyapan niya ito at iwinagayway ang kanyang maliliit na kamay para tawagin.“Kuyaaaa.”Nang makita ito ni Kerby, naisip niyang baka nanaginip lang siya. Hanggang sa pangalawang beses ay tinawag muli siya ni bella, nakita niya ito at lumiwanag ang kanyang mga mata.Ngumiti at kumaway si kerby sa kanila: “Bella, Nay.” Nakita rin ni carlo si thessa, at nang mag tinginan ang dalawa ay pareho itong umiwas na may malamig na mukha.Si bella ay umalis sa mga bisig ni thessa at agad na tumakbo patungo sa kanyang kapatid.At nang tatakbo na sana si Kerby, pinigilan ito ng kanyang tita trixie.Nagkunwari malungkot at sinabing: “Kerby, espesyal na naglaan ng oras para sainyo at samahan kayo ni Kerby, iiwan mo ba si tita trixie
Nanginig sa kanyang bisig habang hawak-hawak ni thessa ang anak na si Kerby.“Carlo, wag mong idamay ang mga bata sa away pang matatanda.” Galit na tono ng boses ni thessa at walang pakialam.Matalim ang mga tinginan ni carlo sa kanya, at ang malamig na mga mata nito ay nabahiran din ng galit.“Thessa, hindi pa ba sapat na pinayagan kitang tawagan ang mga bata araw-araw?” “Sino ba ang nagbigay lakas loob sayo upang udyukan ang mga bata na malayo sakin?” “huwag mong kalimutan na ikaw ang unang gustong makipag diborsyo, una mong ibinigay sa akin ang mga bata. pano mo ngayon nakuhang humarap upang lumapit at hingin sakin ang mga bata?”Sa ilalim ng nakakapasong araw.Isang lalaking nakaitim at naka pants na matangkad ang tuwid ang pigura, ang lalong nagpahalata sa kanyang dating malayo at walang pakialam na ugali. Ang malamig at malalim na mga mata ang siyang nag timpla ng kamahalan ng isang ama.Sa ilang taong nakalipas, inalagaan niya ang kanyang dalawang anak ng maayos, upang hindi i
Gayunpaman si Carlo ay natigilan saglit ng hininga sa kanyang narinig: “Ano ang ibig mong sabihin?”Mahinahon siyang sinagot ni thessa:“Pag-usapan natin muli ang tungkol sa kustodiya ng mga Bata.”Tila isang hangin na parang yellow sa sobrang lamig ang nakapalibot sa pagitan ng dalawa.Biglang humakbang ang lalaki at lumapit sa kanya, ang kanyang mukha ay tila natakpan ng hamog ng yelo, at ang malalim na di matukoy niyang mga mata ang nakatitig sa kanya, tila nagpapahiwatig sa kanya ng nakakatakot na paghadlang sa katahimikan.Limang taon ng nakasama ni Thessa si Carlo sa iisang kama, at mas kilala niya ang emosyon nito sa sandaling iyon ang mas higit kaysa kanina man.Galit na pinipigilan hanggang sa sukdulan.Kung ordinaryong Tao lang siya, malamang takot na siya ng husto sa itsura nito.Ang anim na taong gulang na bata ay hindi gaanong magaan na hawak ni Thessa ng mahigpit sa kanyang mga kamay, at walang kahit na anong pagluwag.Matapos pag-isipan ng mga bagay bagay, kumalma siya
Bago pumasok si Thessa ng pinto, tumingin ito kay Trixie na nanatili paring nakatayo doon.“Miss Trixie, ito ay usapin sa pagitan naming mga magulang at nang aming mga Anak. Kahit gaano pa kalayo ang narating ninyong dalawa ni Carlo, hindi nararapat na makialam ka sa bagay na ito, tama ba?” wika ni Thessa sa kanya.Si Trixie ay tumingin kay Carlo ng may awa, at may nagtatampo na expresyon sa kanyang mga mata.Nang marinig ang dalawang huling salita ni Thessa, hindi namamalayang kumunot ang noo ni Carlo, at tumingin sa kanya ng may kahulugan. At sa pagkakataong iyon ay hindi na muli nagsalita pa si Thessa.“Ito ay usapin ng aming pamilya,” tugon ni Carlo kay Trixie ng may paggalang. “Trixie, bumalik kana sa kwarto mo at mauna ka nang magpahinga.Pero ayaw palampasin ni Trixie ang pagkakataong iyon, akma niyang hinawakan ang braso ni Carlo, ngunit naunahan agad siya ng Lalaki at ipinasok na si kenzo sa loob ng kwarto.Isinara ang pinto sa harap niya, halos makalimutan nito ang kanyang m
Natigilan si Thessa sa daloy ng kanyang pag-iisip.“Tungkol sa pangangalaga ng bata, ano ba ang pinagsasabi niya?” Bulong sa sarili.Nag-aalangan siyang magsalita nang marinig na naman niya ang malamig na boses ni Carlo, para bang nakagawa siya ng isang bagay na hindi siya mapapatawad.“Thessa, gusto mo bang tawagin ng mga anak ko ang ibang Tatay?”Bago paman ito sumagot ay agad siyang binigyan ng konklusyon, “Huwag munang pag isipan pa!”Thessa: “???” Nagtatakang tumingin kay Carlo.“Hindi ko naman gustong tawagin nila ang ibang tao na tatay, kahit na hiwalay na tayong dalawa ikaw parin ang ama nila, at hindi na yun magbabago pa.” sagot ni Thessa mula sa kanya.Si Carlo ay napahanga sa kanyang mga salita, medyo sensyonal ang pagbigkas ng mga salita nito sa kanya at natigilan ng ilang sandali.Si Carlo ay nag-aalangang tanungin siya: “Kung sasabihin kung gusto mo ang kustodiya ng mga bata, kailangan mo na munang makikipaghiwalay sa kasalukuyan mong asawa?” Nang marinig niya ang tanon
Kung kaya mang ibigay ni Thessa ang sapat na pagmamahal ng isang ina para sa kanyang anak, paano kung ang munting bata ay naghahangad din ng pagmamahal ng isang ama sa kanyang puso?May isang sandali ng pagkabigla sa kanyang mga mata, at napahinto ang kanyang paghinga.Mahinahong sumagot si Thessa, "Yan ay... Hintayin muna natin ang resulta bago mo husgahan kung karapat-dapat kang mangialam." aniya.Isinara niya ang pinto ng silid-aklatan at iniwan ni Thessa ang lalaking nakatayo roon, ang likod ay isang larawan ng walang pakialam.Sa katahimikan ng silid-aklatan, si Carlo na lamang ang natira. Nagtikom ang kanyang mga labi, at dahan-dahang umakyat ang kanyang mga mata sa isang larawan sa may ibabaw ng mesa. Isang polaroid, kuha nina Thessa at ng tatlong mga bata.Sa araw ding iyon, sa tahanan ng mga Santiago. Nagtungo si Carlo upang sunduin ang mga bata, at nasaksihan niya ang kanilang pagkuha ng mga larawan. Hindi niya maipaliwanag kung bakit pa siya sumingit nun sa kuha. Maaari na
Ang maliwanag at magandang mga nata ni Thessa ay may bahid ng pagdududa. Tumingin siya kay Carlo na puno ng may hindi pagkakaunawa, para bang siya'y sinasapian."Bakit ngayon ka biglang naging mabait kay Bella?" pagtatakang tanong ni Thessa.Sa harap ng mga matang puno ng pagdududa, parang iniipit si Carlo sa isang nakakasakal na silid. Nanghihina ang hangin, bawat paghinga'y tila pagsuong sa makapal na putik, unti-unting nauubusan siya ng lakas. "Thessa, nais ko lang bilhan ng mga laruan ang mga bata." giit pa nito.Sa isang tinig na walang bahid ng pagmamadali, ibinaon niya ang katotohanan: ang bagay na di masusukat ang halaga ay ginagawa niyang parang mga mumurahing paninda sa bangketa, walang saysay na banggitin."Milyon-milyong mga branded ang kasuotang pambihira, mga laruan lang ba talaga iyon sa paningin mo?" Malamig na usal ni Thessa, halos walang awang bumulwak mula sa kanyang bibig."Carlo, ginugulo mo ang lahat sa pagtatanghal mo, ano ba talaga ang pakay mo!" Dagdag pa niy
"Sige po Mr. Carlo!" masiglang boses ng tauhan.Para sa isang taong may mataas na posisyon katulad ni Carlo na kumikita ng bilyon-bilyon sa isang iglap, ang oras ay pera, pero handa siyang maglaan ng napakaraming oras kasama ang kanyang anak para pumili ng damit. Ang kanyang mga mata ay nakatuon, na para bang nag-aayos siya ng isang proyekto ng kooperasyon na nakakahalaga ng daan-daang milyong piso.Ang mga tauhan na nagbebenta ay nag bubulong-bulongan sa kanilang isipan; Sobrang saya ni Mr. Carlo magkaroon ng anak na babae! ani nila, ang saya'y tila ba isang lihim na kayamanan.Simula sa araw na ito, isang bagong kabanata ang nagbukas. Isang mahiwagang mensahe, isang bulong sa dilim, ang dumapo sa bawat taong bahagi sa kanilang mundo. Si Carlo ang Presidente ng Davilla's Group, ay may isang maliit na prinsesa matapos ang dalawang pinakamamahal na anak na lalaki. Isang karagdagan sa kanilang pamilya na nagdudulot ng matinding kagalakan, ngunit sa likod ng matamis na kagalakan, isang
"Ilipat niyo ang mga hilera roon," boses ng isang batang babae, ang boses ay may bahid ng awtoridad ngunit may pagpipigil din upang hindi masyadong mahigpit. Ang kanyang mga mata ay mapanuri, sinusuri ang bawat galaw ng mga taong nag-aayos ng mga mamahaling tela, "At ang mga hilera naman dito." aniya.Isang daing ang sumabog mula sa gitna ng mga nagtatrabaho. "Aray! Dahan-dahan lang! Mag-ingat kayo baka masabit ang mga diyamante sa mga palda!" matigas nitong sabi."Ayusin ninyo ang mga maliit na lobo ayon sa laki, saka ninyo ipasok!" sumunod nitong wika.Habang nakaupo, ang mga mata ni Carlo ay bahagyang nakatitig sa orasan, hinihintay ang resulta ng pagpapahalaga. Ngunit sa gitna ng kanyang pagkabalisa, napansin niya ang batang babae. Kitang-kita niya ang pagkagusto ng bata sa mga alahas.Hindi pa man lumamig ang mga salitang binitawan niya, isang alon ng pagkilos ang sumunod. Sa isang iglap, ang mga pangunahing brand, mga pangalang kilala sa mundo ay nag-uumpisang magpadala ng mga k
Lalo na kapag sumasabay sa ngiti ang kanyang mga mata, tila ba para itong mga gasuklay ng buwan, eksaktong talaga namang kapareha ng kanyang ina. Ang batang si Bella ay mas maliit na bersyon ni Thessa.Ang tanging pagkakahawig ay ang maliit na nunal sa pagitan ng kanyang mga kilay, iaang marka na tila minana, isang bakas ng isang hindi inaasahang ugnayan.Ngunit posible nga ba? Ang ideya ay gumuhit ng matinding pag-aalala sa puso ni Carlo. Maaari kayang si Bella... ang kanyang anak? anito sa sariling isip.Mahigipit na nakayakap ang batang babae sa leeg ni Carlo, ang mga maliit na braso nito ay tila mga sanga ng isang punong kahoy na mahigpit ang pagkakapit. Sa salamin, nakikita niya ang repleksyon ng kanilang dalawa- ang maliit na mukha ni Bella na halos kopya ng kanyang repleksyon, ay paminsan-minsang nagpapalabas ng mga nakakatawang ekspresyon, sinasadya upang mapatawa siya."Tito, ang gwapo niyo naman po!" malambing na usal ng musmos.Bagamat alam ng batang babae sa kanyang puso n
Isang mabigat na katahimikan ang bumalot kay Carlo matapos ang gabing iyon. Ang sagot na kanyang inaasam ay nanitiling isang anino, isang palaisipan na tila nagpapabigat sa kanyang dibdib.Sa hapag-kainan, habang ang amoy ng mainit na kanin at almusal ay pumupuno sa silid, panay ang tingin niya kina Thessa at Bella, may kutob siyang may kinalaman sila sa palisipan niya.Ang una'y nagkukunwari pa itong walang nakikita, habang ang munting si Bella ay napaisip na baka nais lang nitong tikman ang lugaw niya, kaya't buong-loob na kumuha siya ng malaking kutsara at inilagay sa mangkok ng tito niya.Mula sa maliit na upuang pambata, maingat na kinuha ng batang babae ang kutsarang may lamang lugaw, sa isang galaw na puno ng pag-aalaga, iniharap niya ito sa bibig ni Carlo. "Tito, tikman mo ito." malambing na usal ni Bella.Natunaw ang puso ni Carlo sa ginawa ng bata, hinawakan niya ang maliit na ulo nito at malumanay niyang sinabi, "Hindi kumakain si Tito, ikaw nalang ang kumain niyan." malum
Orihinal na nais niyang sabihin ang tungkol kay Bella, ngunit nang makita ang ekspresyon sa mukha ni Carlo, malinaw na hindi nito alam na ang munting batang babae ay kanyang anak.Hindi inaasahan ni Mark na si Carlo, ang may isang malaking pangalan sa mundo ng negosyo at kinatatakutan pa ng mga kalaban, ay ganoon nalang pala kaduwag pagdating sa pag-ibig. Hindi lamang niya nakikita ang kanyang tunay na damdamin, kundi lalo pa nitong tinutulak ang mga taong malapit sa kanya.Ngunit naisip pa rin ni Mark na mas mabuti na rin 'yon, upang sa gayon ay makahanap siya ng pagkakataong suyuin si Thessa, at mabigyan ng pag-asa ang kanilang di-maipaliwanag at nakatagong pag-ibig noon.Mahigpit ang pagkakahawak ni Carlo sa kanyang panga, ang manipis niyang mga labi ay halos magkasalubong na, at ang mga daliri ay mahigpit na nakakuyom sa kanyang palad. Isang nakakatakot na lamig ng aura ang kanyang pinapakita.Nang mga oras na iyon, nakalayo na si Mark sakay ng kanyang sasakyan.Bumalik si Carlo,
Gumapang ang takot sa puso ng musmos na bata. Mahigpit na napayakap siya sa leeg ni Carlo, ang mukha'y binaon sa matipuno nitong balikat. Para bang ang pamilyar na kapanatagan ng isang ama ang nararamdaman niya, isang seguridad na hindi niya namalayan na hinahangad niya nang mga sandaling iyon. Sa kauna-unahang pagkakataon, mahigpit na niyakap ng munting bata ang leeg ni Carlo, ang kanyang maliit na braso ay nakapulupot nang mahigpit, at halos ayaw ng bumitaw."Tito, natatakot po ako." nanginginig na boses ng bata.Ang lambing at pag-asa sa tinig ng bata ang gumuhit ng lambot sa puso ni Carlo. Dahil dito, bahagyang lumiwanag ang kanyang tinig. "Huwag kang matakot, nandito si Tito." malumanay na boses ni Carlo.Mahirap ipaliwanag ang kakaibang pag-alala at pagmamahal na kanyang nadarama para sa batang babaeng yakap-yakap niya ng mga sandaling iyon. Isang damdamin na higit pa sa pagiging isang tiyuhin.May iba rin namang mga pamangkin si Carlo na mas bata pa kina Kenzo at Kerby, nguni
Napangiwi si Carlo, naaawa sa dalawang batang kanina pa nakaupo. "Bakit nga ba nandito si Mr. Mark?" tanong niya sa lalaking nakaupo sa wheelchair na para bang wala lang."Naparito ako para magpasalamat." sagot ni Mark, ang mga labi'y bahagyang nakangiti. Ang mga mata niya'y malumanay na nakatuon kay Thessa, taos-puso ang pasasalamat sa kanyang tinig.Magalang namang ngumit si Thessa, isang "walang anuman" ang sinabi niya sa lalaki.Kinuyom ni Carlo ang kanyang mga kamao. Sa likod ng kanyang kalmadong mukha, ang puso niya ay matagal nang sinasalanta ng apoy ng selos at kawalan ng pag-asa.Malamig ngunit matalas ang kanyang mga kilay habang nagtatama ang kanilang mga tingin ni Mark sa ere. Isang di-maipaliwanag na tensyon ang bahagyang bumabalot sa pagitan ng dalawa."Tay, sumama ka na rin sa pangingisda, mag-uunahan tayo!" sigaw ni Kenzo.Nabasag ng masiglang boses ni Kenzo ang nakakabigat na katahimikan. Kumuha siya ng panibagong pamingwit ng mga bata mula sa gilid at inabot iyon ka