Sa tuwing nakikita niya ang maliwanag na mga mata ni bella, si carlo ay nakakaramdam ng hindi maipaliwanag na pagitan sa pagiging malapit nito sa kanyang puso.Naalala ni bella na sa tuwing siya ay may dinaramdam na sakit binibigyan siya ng kendi ng ina. Bumaba siya sa kama ng maayos at hinanap ang kanyang bag na may kendi, kinuha niya ang kanyang paboritong kendi at nais na ibigay kay Carlo.“Pagkatapos mong uminom ng gamot, kumain ka ng kendi.” Wika ni bella sa kanya.Ngunit si bella ay wala pang alam kung ano ang kahulugan ng video call, nais niyang iabot ang kendi na hawak nito, ngunit hindi niya mabigay.Ang madilim na kalooban ni carlo ay lumiwanag dahil sa pagka aliw sa hitsura ni bella.Nang pumasok si thessa sa loob ng kwarto, nakita niya ang anak na nakahiga sa kama, nanginginig ang kendi na nasa kanyang kamay at itinapat sa telepono, bumulong-bulong tungkol sa pagkain ng kendi.Lumapit si thessa at sinabing: “Bella, kakakain mo lang ng kendi kanina, kapag ikaw ay kakain uli
Napahinto si thessa sa sandaling nakita ang kanyang mga anak.Unang bumaba ng sasakyan ang bunsong kapatid nito, at agad sumunod si kerby na may mukhang hindi masaya. NaSi bella naman na nakahawak sa bisig ng kanyang ina ay nakita ang kanyang pinakamamahal na kapatid, sinulyapan niya ito at iwinagayway ang kanyang maliliit na kamay para tawagin.“Kuyaaaa.”Nang makita ito ni Kerby, naisip niyang baka nanaginip lang siya. Hanggang sa pangalawang beses ay tinawag muli siya ni bella, nakita niya ito at lumiwanag ang kanyang mga mata.Ngumiti at kumaway si kerby sa kanila: “Bella, Nay.” Nakita rin ni carlo si thessa, at nang mag tinginan ang dalawa ay pareho itong umiwas na may malamig na mukha.Si bella ay umalis sa mga bisig ni thessa at agad na tumakbo patungo sa kanyang kapatid.At nang tatakbo na sana si Kerby, pinigilan ito ng kanyang tita trixie.Nagkunwari malungkot at sinabing: “Kerby, espesyal na naglaan ng oras para sainyo at samahan kayo ni Kerby, iiwan mo ba si tita trixie
Nanginig sa kanyang bisig habang hawak-hawak ni thessa ang anak na si Kerby.“Carlo, wag mong idamay ang mga bata sa away pang matatanda.” Galit na tono ng boses ni thessa at walang pakialam.Matalim ang mga tinginan ni carlo sa kanya, at ang malamig na mga mata nito ay nabahiran din ng galit.“Thessa, hindi pa ba sapat na pinayagan kitang tawagan ang mga bata araw-araw?” “Sino ba ang nagbigay lakas loob sayo upang udyukan ang mga bata na malayo sakin?” “huwag mong kalimutan na ikaw ang unang gustong makipag diborsyo, una mong ibinigay sa akin ang mga bata. pano mo ngayon nakuhang humarap upang lumapit at hingin sakin ang mga bata?”Sa ilalim ng nakakapasong araw.Isang lalaking nakaitim at naka pants na matangkad ang tuwid ang pigura, ang lalong nagpahalata sa kanyang dating malayo at walang pakialam na ugali. Ang malamig at malalim na mga mata ang siyang nag timpla ng kamahalan ng isang ama.Sa ilang taong nakalipas, inalagaan niya ang kanyang dalawang anak ng maayos, upang hindi i
Gayunpaman si Carlo ay natigilan saglit ng hininga sa kanyang narinig: “Ano ang ibig mong sabihin?”Mahinahon siyang sinagot ni thessa:“Pag-usapan natin muli ang tungkol sa kustodiya ng mga Bata.”Tila isang hangin na parang yellow sa sobrang lamig ang nakapalibot sa pagitan ng dalawa.Biglang humakbang ang lalaki at lumapit sa kanya, ang kanyang mukha ay tila natakpan ng hamog ng yelo, at ang malalim na di matukoy niyang mga mata ang nakatitig sa kanya, tila nagpapahiwatig sa kanya ng nakakatakot na paghadlang sa katahimikan.Limang taon ng nakasama ni Thessa si Carlo sa iisang kama, at mas kilala niya ang emosyon nito sa sandaling iyon ang mas higit kaysa kanina man.Galit na pinipigilan hanggang sa sukdulan.Kung ordinaryong Tao lang siya, malamang takot na siya ng husto sa itsura nito.Ang anim na taong gulang na bata ay hindi gaanong magaan na hawak ni Thessa ng mahigpit sa kanyang mga kamay, at walang kahit na anong pagluwag.Matapos pag-isipan ng mga bagay bagay, kumalma siya
Bago pumasok si Thessa ng pinto, tumingin ito kay Trixie na nanatili paring nakatayo doon.“Miss Trixie, ito ay usapin sa pagitan naming mga magulang at nang aming mga Anak. Kahit gaano pa kalayo ang narating ninyong dalawa ni Carlo, hindi nararapat na makialam ka sa bagay na ito, tama ba?” wika ni Thessa sa kanya.Si Trixie ay tumingin kay Carlo ng may awa, at may nagtatampo na expresyon sa kanyang mga mata.Nang marinig ang dalawang huling salita ni Thessa, hindi namamalayang kumunot ang noo ni Carlo, at tumingin sa kanya ng may kahulugan. At sa pagkakataong iyon ay hindi na muli nagsalita pa si Thessa.“Ito ay usapin ng aming pamilya,” tugon ni Carlo kay Trixie ng may paggalang. “Trixie, bumalik kana sa kwarto mo at mauna ka nang magpahinga.Pero ayaw palampasin ni Trixie ang pagkakataong iyon, akma niyang hinawakan ang braso ni Carlo, ngunit naunahan agad siya ng Lalaki at ipinasok na si kenzo sa loob ng kwarto.Isinara ang pinto sa harap niya, halos makalimutan nito ang kanyang m
Natigilan si Thessa sa daloy ng kanyang pag-iisip.“Tungkol sa pangangalaga ng bata, ano ba ang pinagsasabi niya?” Bulong sa sarili.Nag-aalangan siyang magsalita nang marinig na naman niya ang malamig na boses ni Carlo, para bang nakagawa siya ng isang bagay na hindi siya mapapatawad.“Thessa, gusto mo bang tawagin ng mga anak ko ang ibang Tatay?”Bago paman ito sumagot ay agad siyang binigyan ng konklusyon, “Huwag munang pag isipan pa!”Thessa: “???” Nagtatakang tumingin kay Carlo.“Hindi ko naman gustong tawagin nila ang ibang tao na tatay, kahit na hiwalay na tayong dalawa ikaw parin ang ama nila, at hindi na yun magbabago pa.” sagot ni Thessa mula sa kanya.Si Carlo ay napahanga sa kanyang mga salita, medyo sensyonal ang pagbigkas ng mga salita nito sa kanya at natigilan ng ilang sandali.Si Carlo ay nag-aalangang tanungin siya: “Kung sasabihin kung gusto mo ang kustodiya ng mga bata, kailangan mo na munang makikipaghiwalay sa kasalukuyan mong asawa?” Nang marinig niya ang tanon
Mahal na mahal ni Thessa ang kanyang mga anak higit pa sa lahat.Tumayo si Carlo at nag-iwan ng isang salita, “Anumang gusto mo.” Pumunta si Carlo sa kwarto at binuhat si Kenzo at Kerby isa-isa sa kanyang mga kamay. Habang papasok na ito, biglang naramdaman niyang may yumakap sa mga binti niya. Ibinaba ni Carlo ang kanyang mga mata, at nagtagpo ito sa mapupulang mata ng batang si Bella.Ang munting batang babae ay mahigpit na yumakap sa mga binti niya, at ang ginto’y parang butil ang bumagsak sa pagitan ng dalawa, at ang lahat ay nagkukus sa kanyang pantalon.“Huwag mong asarin ang kapatid mo.” wika ni Carlo.Inilahad ni Bella ang kanyang mga kamay para hawakan ang kamay ni Kerby, “Kuya,,,” Lumakas nang husto ang di-maipaliwanag na emosyon sa puso ni Carlo nang makita niya ang luha ng munting bata.Si Bella ay tunay na anak ni Thessa, at walang duda dito.Ibinaba ni Carlo ang dalawang bata, lumuhod at pinunasan niya ang mga luha gamit ang kanyang daliri, “Huwag kang mag-alala, hind
Gayunpaman, ang puso ni Carlo ay agad na naantig ng kanyang mga Anak.Matapos dalhin ni Carlo ang kanyang dalawang anak pabalik sa silid upang magpahinga, si Thessa naman ay agad na tinawagan si William at humingi ng tulong upang maghanap ng isang abogado para sa gaganapin na kaso nila ni Carlo.Habang sa kabilang silid naman, si Sofia ay patuloy na nagmamasid sa kanila.Si Thessa ay nakatira lamang malapit sa kwarto ni Carlo, kaya hindi na ito makapaghintay na tanungin kung ano ang resulta ng pinag usapan nang dalawa, ngunit tinanggihan niya muna itong kausapin dahilan sa ang mga bata ay natutulog na.Nang magising ang tatlong bata mula sa kanilang tulog, dinala sila ni Sofia pababa para maglaro, at pagkalabas niya ay nakasalubong niya si Carlo sa kabilang kalsada.Ang dalawang bata na si Kerby at Kenzo ay nakapag palit narin ng kanilang mga damit.Habang si Bella naman, pagkagising ay puno ito ng enerhiya, at tumakbo patungo sa kapatid niyang si Kerby.Masyadong malakas ang momentum
Lumapit si Trixie at hinila ang damit ni Carlo, ang boses niyay malambing at mapang-akit.“Thessa… bagama't ginagamit niya ang panlilinlang upang maisakabilanggo ang aking pamilya, hindi ko siya napagbintangan. Naniniwala parin ako sa kawalang-sala ng aking pamilya. Ang katotohanan, bagaman maaaring magpaliban, ay tiyak na nagpapakita rin sa takdang panahon.” bulong sa sarili.“Carlo, wala na akong maaasahan at ikaw nalang ang meron ako ngayon, hindi mo naman ako pababayaan, di ba?” aniya.Si Carlo ay umiwas ng tingin sa kanya.Hindi man lang niya tinangkaang hawakan ang laylayan ng damit nito, at mabilis siyang umatras ng dalawang hakbang para makalayo.Malamig na sinabi ng lalaki, “Trixie, bumalik ka na muna.” aniya.Narinig nila ang mga yabag ng mayordoma at ng mga katulong na pababa ng hagdan. Kinagat ni Trixie ang labi niya at dahan-dahang hinila ang tali ng kanyang suot na pantulog.Naging mas mabilis ang kilos ni Carlo, lumingon siya at umatras sa silid-aklatan at isinara ang p
“...Akoy nag-iisa lamang.”Ang boses ng babae ay napakagaan, ngunit ang bawat salita nito'y bumagsak sa puso ni Carlo, nagdulot ito ng bigat na parang isang libong libra, at ang kanyang puso ay tila hinihila ng isang di-nakikitang pwersa.Matatalim ang mga kilay ng lalaki at bahagyang nakasandal sa silya ng silid-aklatan, maging ang mga mahabang binti nito ay walang pakialam na nakasandal, bahagyang nakabukas ang dalawang batones ng kanyang kamiseta na nagpapakita ng isang awra.Ang pag-amin ng babae na nag-iisa siya sa ospital, parang isang bulong na tila yelo ang lamig na tumutusok sa puso ni Carlo. Isang di-maipaliwanag na init ang sumabog sa kanyang dibdib, at nagdulot ng sandaling paghinga at nagpainit sa kanyang paligid.Napahinto si Carlo sa kanyang paghinga, ang tanong ay halos isang bulong, “Bakit hindi mo sinabi sa akin?” Isang mapait na ngiti ang sumilay sa labi ni Thessa, “Paulit-ulit kitang tinawagan, ngunit hindi mo sinasagot.” Aniya.“Bakit ka nasa ospital?” Tanong mul
“Hindi na muling mag-aasawa si Nanay, anak… Nais ko na lamang mamuhay ng tahimik kasama kayo nina Kenzo at Bella. Gusto mo ba iyon, Kerby?” Mahinahong sinabi ni Thessa sa lalaking anak. Hindi kaagad nakasagot si Kerby, subalit alam niya sa kanyang sarili na gusto niya rin iyon. Gustong-gusto. Kapareho lang din iyon ng sinabi ng ama. Na kahit ano pa mang mangyari, ito ay mananatiling ama ni Kerby at Kenzo at ang kanilang ina ay mananatiling kanilang ina. Bukod pa rito, mayroon din silang maganda at mapagmahal na tiyahin.Nang maisip na araw-araw na nitong makakasama ang nakababatang kapatid na babae ay biglang nawala ang bigat na nararamdaman niya sa kanyang dibdib. Kaya naman ay gumuhit ang masayang ngiti sa kanyang mga labi at sunod-sunod ang naging pagtango niya sa ina. “Opo, Nanay! Gustong-gusto ko po iyon!” Hindi na mapigilan pa ang tuwa sa boses ng bata.Nakahinga ng maluwag si Thessa sa naging sagot ng anak. Bagama't mayroon siyang kaunting kumpiyansang papayag si Kerby na s
Nang dalhin ni Thessa ang tatlo niyang anak sa malawak na amusement park ng mga katuwaan, pumaroon din sina Trisha kasama ang anak niyang si Nathan. Mayroon silang mahalagang pagpupulong sa kumpanya ng mga Riverra kaya't nagpasya itong manatili na muna sa isang hotel.Dalawang adulto at apat na musmos ang lubos na nasiyahan sa lahat ng nakakalugod na pasilidad ng parke ng mga bata. Paglabas nila, kapwa ang mga matatanda at mga bata ay puno ng saya at magagandang alaala.Kagagaling pa lamang ni Thessa magpaalam mula kina Trisha at sa mga kasamahan ng biglang tumunog ang cellphone number niya, isang mensahe galing kay Benjamin.Isang nakakagulat na balita ang kanyang narinig: napalaya na si Trixie, sa tulong ng makapangyarihang angkan ng mga Davilla.Habang papalubog ang araw, ang ginintuang sinag nito ay dumampi sa katawan ni Thessa, na para bang isang sagradong belo na naghahatid sa kanya ng karangalan at kadakilaan.Napukaw ng kanyang kagandahan ang pansin ng mga turistang nakapaligi
Subalit ang ebidensyang ipinasa ni Thessa ay taliwas sa resulta ng imbestigasyon. Natulala na lamang si Dylan sa kung saan dahil hindi niya alam kung paano niyang ipaliliwanag kay Carlo ang lahat. Sa kabilang banda, nakatayo si Carlo sa kanyang harden. Ang kanyang mga mata ay nasa malayong parte kung nasaan nakatanim ang mga inaalagaang rosas.Iyon ay isang klase ng rosas na galing pa sa bansang Pransiya, ang rosas ay isang bihirang kulay itim na lila na mayroong napakagandang disenyong talaga namang mabibighani ang sinumang makakita lalo na sa tuwing ito'y aamuyin. Ang mga rosas na iyon ay si Thessa pa ang personal na nagtanim ilang araw bago ang kanilang kasal. Sa paglipas ng mga taon heto at masagana na itong namumukadkad. Ang kambal na sina Kerby at Kenzo at nakasunod lamang sa isang katiwala, dala-dala ng mga ito ang plastik na takure na ginagamit sa pandidilig at may pag-iingat nilang dinidiligan ang mga halaman, lalo na ang rosas.“Mr. Carlo? Mr. Carlo? Mr. Carlo?” Sunud-sun
Kumunot ang noo ni Thessa at masama ng tingin sa lalaki.“Tinatawag ka ng anak mo.” aniya.Ibinaba ng lalaki ang kanyang paningin sa bunsong supling, at agad na nagpahayag, “Tay, maaari ko bang isama si Bella kina lolo at lola? Gusto ko siyang ipakilala.”Tunay ngang ang pagmamahal nito sa kanyang kapatid ay mas lalong lumalalim.Ngunit sa pagkakataong iyon, marahang hinila ni Kerby ang kamay ng kanyang kapatid at bahagyang nag-aalala ang kanyang tinig, “Hindi, ang ating kapatid ay maliit pa lamang at kailangan niyang manatili sa kanyang Ina.” Masusing tiningnan ng Lalaki ang panganay nitong anak.Namataan ang pagka dismaya sa mga mata ng bunsong anak, ngunit agad din itong napalitan ng ningning, “Kung gayon, bakit hindi natin isama si Nanay at Bella?” Isang mahinang usal na halos hindi marinig, “Hindi naman ito ang unang pagdalaw ni Nanay kina lolo at lola, Nay, sumama ka sa amin sa lumang bahay!” boses ni Kenzo.Kung ikukumpara ito sa saya at pag-asang sumisimbolo sa kanyang mga m
Si Thessa ay suminghal ng isang ngisi: “Wala akong pakialam diyan.” Tumalikod ito at naglakad palayo ng hindi na lumingon muli.Bago ito umalis, ipinag-utos niya sa mga bodyguard na huwag papasukin ang lalaki kapag dinala nito ang mga bata.Carlo: “...” Walang imik.Nakita ni Kerby ang pagbabalik ng kanyang Ina mula sa harapan ng kanilang tahanan, nag-iisa. “Nay, aniya, ang kanyang mga mata ay puno ng pagtataka, “Nasaan si Tatay?”Yumuko si Thessa at marahang hinaplos ang maitim at malambot na buhok ng kanyang anak, “May pinadala lang ang iyong ama sa ospital,” wika niya, “Babalik rin ito mamaya upang sunduin kayo.”Si Kerby ay matalino at sensitibo mula pagkabata, bigla nitong naalala ang isang boses na naririnig niyang umiiyak.Isang tanong ang bumuo sa kanyang labi, “Si Tita, Trixie ba iyon?” Tanong niya sa sarili.Tumango naman si Thessa, hindi niya ito itinago sa anak niya.Mahigpit na hinawakan ni Kerby ang kamay ng kanyang Ina, isang matinding pighati ang sumasalamin sa kanyan
Ngunit sa mga sandaling iyon.Ang isipan ni Lalaki ay nakatuon lamang kay Thessa. Isang matinding antipatiya ang nararamdaman nito mula sa babae, hindi mawala-wala ang matinding pag-ayaw na nadarama nito mula sa kanya, isang bigat na palagi niyang nadadala nitong mga nakaraang araw pa.Ang mainit na kamay na nakadapo sa kanyang pulso ang siyang dahilan ng di komportableng pakiramdam ni Thessa. Ang mga salitang binitawan ng lalaki ay tila nag-aapoy at nakakasakal sa kanyang dibdib. Walang pagaalinlangan malakas niya itong tinulak palayo at napunta sa ilalim ng puno.Masyadong biglaan ang pagkilos ni Thessa. Hindi agad nakasagot ang lalaki, ngunit nang makabawi ito, nasa puno na siya, nakasandal sa puno ng kahoy dahil sa pagtulak ni Thessa.Matalim itong tinitigan ni Thessa, at ang boses niya ay puno ng sarkasmo, “Kahihiyan? Nagkamali siya, at naghahanap ako ng hustisya! Sa tingin mo ba ito ay isang kahihiyan?” galit na boses ni Thessa.Malinaw at gwapo ang kilay ng lalaki. kapag ito
Sinuri ni Carlo ang mahahalagang punto mula sa kanyang mga sinabi at halos naiintindihan niya kung ano ang ibig nitong sabihin. Nais niyang kumuha ng isang tao upang ma imbestiga ang bagay na iyon.“Kung talagang siya ang may kasalanan, bibigyan kita ng katarungan.” Anito sa babae.“Ngunit kung gayon nga…”Hindi na natapos ng lalaki ang kanyang salita. Si Trixie ay sobrang nakosensya at halos hindi ito matingnan ang lalaki sa mata, ngunit patuloy pa rin ito sa pag-iyak at hindi na tumigil.Isang awit ng kaarawan ang nasa likod ng bakuran.“Mauna ka nang umuwi.” sabi ni Carlo sa kanya.Nanlaki ang mga mata ni Trixie, na puno ng gulat at may mga luhang nag-uumpisa nang tumulo sa mga sulok ng kanyang mga mata. Alam niya na si Carlo ay isang maginoo, isang taong magalang at mabuting pakitunguhan ang lahat ng tao at bagay.“Hindi ba't sasama ka sakin pauwi?” tanong nito sa lalaki.Inayos niya ang sarili niya kanina para lang ito'y magmukhang kawawa at mahina, para kaawaan siya ng lalaki, n