KABANATA 2

Anim na taon ang nakalipas, Sa istasyon ng Tren ng sa kung saan sa  Maynila.

Si Tanya kasama ang kanyang tatlong anak na lalaki, ay lumabas mula sa istasyon ng tren na agad na nakakuha ng atensyon ng lahat.

Ang kanyang simpleng at komportableng pananamit kahit pa walang kolorete sa mukha ay naglalabas ito ng hindi maikakailang kagandahan. Ang bawat ngiti at kunot ng noo ni Tanya ay nakakaakit sa mga nakatingin.

Ang kanyang mga anak naman ay nagsisi-gwapuhan at kaibig-ibig, ang kanilang malalaking mata na sumisilip mula sa ilalim ng kanilang mga sumbrero ay kumikinang at bilugan. Ang kanilang mahabang pilikmata ay kumukurap, at nakakatunaw ng mga puso sa kanilang kagandahan.

"Isa pang kasong lokohin ang mga tao para magkakaroon ng mga anak!" bulong ng karamihan.

Hindi naman eto pinansin ni Tanya, nakatayo lang sila  sa labasan ng istasyon at nakatingin sa pamilyar ngunit medyo kakaibang paligid.

Ang kanyang puso ay puno ng halo-halong emosyon.

Noong panahong iyon, ang akusasyon ni Sean na 'hindi siya tapat' ay nagtulak nang pansin ng lahat sakanya.

Isang buwan pagkatapos nang pagkakamaling iyon ay natuklasan niyang siya ay buntis at nagpapatunay lang ito sa paratang sa kanya.

Ang mga tsismis at bulung-bulungan ay halos lunurin siya nang mga panahong iyon.  Ang kanyang mga magulang na pag-aampon sa kanya ay nandidiri sa iskandalong kinasangkutan niya at nakikitang wala na siyang silbi kaya naman pinutol nila ang ugnayan sa kanya at pinalayas siya sa kanilang bahay.

Alam niya na ang anak ay bunga sa isang pagkakamali at sa lalaking hindi niya man lang kilala. Naisip niyang magpa-abort ngunit pagkatapos ng maraming pag-iisip, hindi niya kayang magawa.

Ito ay laman at dugo niya!

Pinili siya ng anak upang maging ina, ito ay tadhana kaya kahit gaano kahirap, kailangan niyang manganak at palakihin ang anak na dinadala niya.

Natatakot na sya na baka makaapekto ang reputasyon niya sa kinabukasan ng kanyang anak kaya naman umalis siya sa Maynila at nanirahan sa kanayunan.

Napakahirap para sa isang buntis na babae na mabuhay nang mag-isa at ang paghahanap ng trabaho ang unang hadlang rito.

 Maraming employer na nakikita siyang buntis, ay nag-dadalawang isip na kunin siya.

Ngunit hindi niya kayang hindi magtrabaho, kailangan niya ng pera. Kailangan niyang kumain, pumunta sa ospital para manganak, bumili ng gatas at mga gamit sa paaralan para sa kanyang anak.

Sa wakas, nakahanap siya ng trabaho sa isang restawran.

Nagtrabaho siya nang mas mahirap kaysa sa sinuman dahil natatakot siya na matanggal sa trabaho at kailanman ay hindi sya nag pahinga magtrabaho na humantong sa malnutrisyon at pagkapagod.

Sa ika-siyam na buwan ng kanyang pagbubuntis, nahimatay siya habang pauwi mula sa trabaho.

Nakakagulat dahil nang magising siya, siya at ang kanyang mga anak ay nasa isang kubo sa ilalim nang bundok.

Hindi pa rin niya alam kung ano ang nangyari noong araw na iyon.

Sino ang nagsagawa ng Cesarean section sa kanya?  Sino ang nagdala sa kanya at sa kanyang mga anak sa kalaliman ng bundok?  Bakit nila dinala nila rito?

Ang mga tao namang nagligtas sa kanila ay nagsabi na nakita lang nila sila nang hindi sinasadya at naawa sila sa kanila kaya dinala siya sa kanilang tahanan.

Nandoon sila ng limang taon. Namumuhay nang mapayapa, masaya, at walang problema.

Ngunit habang tumatanda ang kanyang mga anak, kailangan niyang isaalang-alang ang kanilang edukasyon at kinabukasan.

Ang mga bundok ay mabuti ngunit maliban sa kanilang mga tagapagligtas, walang ibang tao.  Kapag wala na sila, ang kanyang mga anak lang ang matitira...

Ang kanyang mga anak ay dumating sa mundong ito, hindi dapat sila mabuhay ng isang buhay na hindi kilala.

Nararapat nilang makita ang kagandahan ng mundo.

Pagkatapos ng maraming pag-iisip, nagpaalam siya sa kanyang mga tagapagligtas at dinala ang kanyang mga anak pababa mula sa bundok.

Ayaw man niyang pumunta sa Manila dahil hindi niya nakakalimutan ang nangyari anim na taon na ang nakalilipas.

Ngunit nang magparehistro siya para sa kanyang mga anak, natuklasan niyang siya ay kasal pa rin.

Nagulat siya!

Malinaw na nilagdaan niya ang mga papeles sa diborsyo!

Hindi niya maintindihan ang dahilan, ngunit ang problema ay naroon na.

Dahil kasal pa rin siya, kung irereistro niya ang kanyang mga anak ay ang pangalan ni Sean ang awtomatikong lalabas bilang ama.

Ang pamilya Buenavista ay makapangyarihan at ayaw rin sa kanya ni Sean, hindi siya kailanman kusang magiging ama!

Kaya bago niya irehistro ang kanyang mga anak, kailangan niyang makipaghiwalay.

Pumunta siya sa Maynila sa pagkakataong ito para makipaghiwalay kay Sean.

Wala siyang sama ng loob kay Sean, siya ang unang nagkamali sa kanya. Sinabi niyang hindi siya tapat at tama naman siya.

Kung kailangan niyang sisihin ang isang tao, iyon ay ang lalaking nagnakaw ng kanyang kadalisayan noong gabing iyon!

Sinasabi nila na ang bibig ng isang lalaki ay isang kasangkapan ng isang sinungaling at totoo iyon.

Noong panahong iyon, ang lalaking iyon ay patuloy na nagsasabi na gagawin niyang pinakamasaya at pinakamamahal na babae sa mundo.

Ano ang nangyari?

Ha!

Nasira siya ng lalaking iyon!

Iniisip ang lahat ng kawalang-katarungan... gusto niyang patayin siya!

"Mommy, kailangan kong umihi," biglang hinila ni Samuel ang kanyang damit at nahihiyang nagsalita.

Naibalik ni Tanya ang kanyang mga iniisip. Nakatingin siya sa kanyang tatlong anak, agad na nag-init ang kanyang puso.

Ang nangyari noon ay talagang nagpagulo sa kanyang buhay ngunit nakuha niya naman ang mga anak na ito kaya sulit ito!

Ang kanyang tatlong anak ay ang kanyang karangalan!

Si Sawyer ay isang maliit na ginoo, hindi siya masyadong nagsasalita ngunit mayroon siyang aura ng isang nakatatandang kapatid. Matalino siya at may mataas na emosyonal na katalinuhan, ang bawat salita at kilos niya ay parang isang lider.

Si Sage naman ay kabaligtaran ni Sawyer. Masigla, masungit, at mahilig makipag-away.  Ang kanyang mga interes ay pakikipaglaban!  Ang kanyang mga libangan naman ay pakikipaglaban!  Ang kanyang mga pangarap ay pakikipaglaban!

Ang kanyang pangunahing pangarap ay makipaglaban sa pinakamalakas, upang hindi matalo!

Si Samuel naman ay isang maliit na iyakin. Siya ay likas na duwag, hindi kasing talino nina Sawyer at Sage ngunit siya ay isang maliit na mapagmahal. Napaka sensitibo niya at sa murang edad, marunong na siyang magluto, at ang kanyang pagkain ay ang napakasarap.

Mayroon din siyang natural na talento sa fashion.  Ang pabango na ginagamit niya ngayon ay personal na ginawa ni Samuel.

Bigyan mo siya ng ilang prutas o isang palumpon ng mga bulaklak at makakagawa siya agad ng isang natatanging pabango.  Walang mga kemikal o panlilinlang tanging ang mahinang amoy ng mga bulaklak at prutas, sariwa at natural.

At may talento rin si Samuel sa pagdidisenyo. Madali siyang nakakagawa ng mga disenyo para sa damit at alahas.

Naisip ni Tanya nang higit sa isang beses na sinumang magpakasal sa kanyang Samuel ay magiging napakaswerte.

Ngumiti si Tanya kay Samuel, puno ang kanyang mukha ay ng lambing.

"Sige, dadalhin ka ni Mommy. Sawyer, Sage kailangan ba ninyong pumunta rin sa banyo?"

Sabay-sabay na umiling sina Sawyer at Sage "Hindi!"

"Kung gayon, maghintay kayo rito para kay Mommy at sa kapatid ninyo, huwag kayong maglakad-lakad, dadalhin ko si Samuel sa banyo."

"Sige."

Hinawakan ni Tanya ang kamay ni Samuel at naglakad patungo sa banyo.  Sa pasukan, lumuhod siya at nagbilin sa kanya,

"Samuel, pumunta ka sa banyo ng mga lalaki at pupunta si Mommy sa banyo ng mga babae.  Kung mauna kang lumabas, maghintay ka rito para kay Mommy."

"Sige." Tumango nang masunurin si Samuel at gamit ang kanyang mga maiikling binti, tumakbo siya sa banyo ng mga lalaki.

Pinanood ni Tanya ang likod ni Samuel at ngumiti, pagkatapos ay lumingon para pumunta sa banyo ng mga babae.

Di nagtagal, lumabas si Samuel.

Hindi siya naglakad-lakad, masunurin siyang tumayo sa labas ng banyo at naghintay kay Tanya.

Bigla, isang grupo ng mga bodyguards ang nakapalibot sa isang babaeng nakasuot ng magagandang damit, papalapit sa kanila.

Ang babae ay nakasuot ng malalaking salaming pang-araw, ang kanyang lipstick ay matingkad na pula at sumisigaw siya sa mga taong nasa paligid niya, mukhang galit na galit,

"Huwag na kayong kumuha ng mga maliliit na script sa susunod. Ang pagpunta sa bundok para mag-film, sobrang hassle ng pag-uwi! wala ngang eroplano, kailangan pang sumakay ng tren!  Tama ba sa katayuan ko ang sumakay ng tren? Tingnan mo ang mga tao sa tren puro silang mahirap at walang modo, nakakasuka!"

Malakas ang boses ni Jazel kaya nagsimulang mag-kunot noo ang lahat.

Ang kanyang manager ay patuloy na tumatango at inaalo siya, ang mga bodyguards ay bastos na pinaalis ang mga tao sa daan sa magkabilang panig.

"Lumayo kayo!  Lumayo kayo!  Lumayo kayo!"

Nagulat si Samuel dahil bago pa siya maka-iwas ay malakas siyang naitulak.

Napaupo siya at kanyang puwet ay nasaktan, nagsimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata pero hindi siya naglakas-loob na magsalita.

"Anak nang! sino 'to?  Umalis ka sa daan!" matigas na sabi ni Jazel.

Natakot si Samuel sa nakita niyang eksena at umupo siya sa sahig. Tinakpan ang kanyang bibig at ang kanyang mga mata ay malabo dahil sa luha habang nakatingin kay Jazel at hindi naglakas-loob na gumalaw.

Kumunot ang noo ni Jazel nang nakita niya si Samuel at naalala niya ang isang tinik sa kanyang puso.

Ang tinik na iyon ay kasing laki ng batang ito.

Kinamumuhian niya ito nang husto.

"Umalis ka sa daan! nakaupo ka pa rin diyan, hindi mo ba alam na mali ang pagharang mo sa daan ng mga tao?!  Paano ka pinalaki ng mga magulang mo?  Walang modo, walang disiplina!"

Matapos niyang sabihin iyon, sinipa ni Jazel si Samuel  nang malakas gamit ang kanyang sapatos, pagkatapos ay umalis na siya.

Umiyak nang malakas si Samuel.

"Mommy, kuya, masakit, huhuhu..."

Hindi pa nakakalabas si Tanya mula sa banyo at narinig nina Sawyer at Sage ang ingay kaya nagmadali silang lumapit agad at nagtanong.

"Ano nangyari, Samuel?  Ano ang nangyari?"

Nakita ni Samuel ang kanyang mga kapatid kaya mas lalo siyang umiyak. Ang kanyang maliit na balikat ay umuugoy, hindi niya maayos na masabi ang mga salita,

"Yung... yung tiya... sinipa... sinipa ako... kuya, masakit... huhuhu..."

Narinig ni Sage ito at agad na nag-alab ang kanyang galit.  Bina-bully ang kanyang kapatid, akala ba niya patay na siya?!

"Kuya, bantayan mo si Samuel hahanapin ko siya para magbayad!"

Natapos magsalita si Sage ay tumakbo siya palayo, mabilis na nawala sa karamihan.

Si Sawyer na mas matanda ay mas kalmado. Alam niyang hindi maganda ang mag-away sa publiko, kaya pinilit niyang pakalmahin si Samuel.

"Samuel huwag kang umiyak, okay?  Narito ako, protektahan kita."

Pinunasan ni Sawyer ang mga luha ni Samuel at at hinaplos ang kanyang likod.

"Kuya, masakit..." umiiyak pa rin si Samuel at hindi pa rin niya makalimutan ang sakit ng sipa.

"Alam ko, Samuel, pero okay na tayo ngayon. Huwag kang mag-alala, hindi na kita pababayaan."

Sa gitna ng kaguluhan, si Tanya ay lumabas na mula sa banyo.  Nakita niya ang kanyang mga anak, at agad na lumapit sa kanila.

"Samuel! anak ko, anong nangyari?"

Nakita ni Samuel ang kanyang ina at mas lalong umiyak.  "Mommy, sinipa ako ng masamang ate!  Masakit!"

Tiningnan ni Tanya ang kanyang anak, ang kanyang puso ay napuno ng galit at awa "Huwag kang mag-alala, Samuel, Sj mommy ang bahala."

Tumingin si Tanya sa paligid, hinahanap ang babaeng nang-api sa kanyang anak.  Nakita niya ang isang grupo ng mga bodyguards na naglalakad palayo at sa gitna nila ay ang babaeng nakasuot ng salamin na si Jazel

"Jazel" sigaw ni Tanya at naglakad patungo sa kanya.

Narinig ang boses ni Tanya  kaya huminto si Jazel at lumingon.  Nakita niya si Tanya at nagtaas ng kilay.

"Ikaw? Ano naman ang kailangan mo?"

"Bakit mo sinipa ang anak ko?" tanong ni Tanya gamit ang kanyang boses ay kalmado ngunit may awtoridad.

"Anak mo? Hindi ko alam kung sino 'yan. Sinipa ko lang ang batang nakaharang sa daan ko.  Ano bang pakialam mo?" sagot ni Jazel na may halong paghamak.

"Hindi ka ba nahihiya sa ginawa mo?  Ang bata ay nag-iisa lang at hindi ka naman nakaharang sa daan. Bakit mo siya sinipa?" galit na sabi ni Tanya

"Bakit? Dahil gusto ko. Ano bang magagawa mo?" sagot ni Jazel at nagsimulang maglakad palayo.

"Hindi pa tayo tapos" sabi ni Tanya at hinabol si Jazel.

"Tumawag ka ng pulis, kung gusto mo. Hindi ako natatakot sa iyo," sagot ni Jazel at nagpatuloy sa paglalakad.

"Hindi ako tatawag ng pulis.  Pero hindi ka pa tapos sa akin" sabi ni Tanya at hinigpitan ang hawak sa kanyang bag.

"Ano bang gagawin mo?  Susuntukin mo ba ako?" pangungutya ni Jazel tumigil siya at humarap kay Tanya.

"Hindi ako nananakit ng babae.  Pero hindi ka pa tapos sa akin," sabi ni Tanya at naglabas ng isang maliit na bote mula sa kanyang bag.

"Ano 'yan?" nagtatakang tanong ni Jazel

"Ito ay isang espesyal na pabango.  Ginawa ito ng aking anak," sagot ni Tanya at binuksan ang bote.

"Pabango? Ano naman ang gagawin mo?" tanong ni Jazel at nagsimulang mag-alala.

"Ibubuhos ko ito sa iyo," sagot ni Tanya at binuksan ang bote.

"Huwag!  Huwag!" sigaw ni Jazel at nagsimulang umatras.

Ngunit huli na dahil ibinuhos ni Tanya ang pabango sa damit ni Jazel

"A-ano ba 'yan?!" sigaw ni Jazel at nagsimulang amoyin ang kanyang damit.

"Ito ay isang espesyal na pabango. Hindi mo ito mapapaalis at hindi ka na makakalimot sa akin" sabi ni Tanya at ngumiti nang mapait.

"Ikaw..." nagagalit na sabi ni Jazel at nagsimulang maglakad palayo.

"Huwag kang mag-alala," sabi ni Tanya "Makikita mo rin ang epekto nito."

At pagkatapos ay naglakad si Tanya palayo, kasama ang kanyang mga anak.

Ang pabango ay isang espesyal na timpla ng mga prutas at bulaklak na ginawa ni Samuel.  Hindi ito nakikita o naamoy ng mga ordinaryong tao, pero maaari itong maamoy ng mga taong may masamang intensyon.

At ang epekto nito ay hindi kaagad makikita. Pero sa paglipas ng panahon, mararamdaman rini ni Jazel ang epekto nito.

Ang pabango ay isang simbolo ng paghihiganti ni Tanya. Hindi siya nananakit ng babae pero hindi niya hahayaang makaligtas ang mga taong nang-api sa kanya at sa kanyang mga anak.

Ang kwento ay magpapatuloy ngunit ang hinaharap ay hindi pa alam. Pero isang bagay ang sigurado, Si Tanya ay hindi na ang mahina at walang-magawa na babae na nakilala natin noon.  Siya ay isang ina na handang gawin ang lahat para sa kanyang mga anak at siya ay may kapangyarihan na hindi dapat maliitin.