His intense eyes sparkled, his full soft lips curved into a sweet smile. "Was it pleasurable?" tanong nito sa mapang-akit na tono, habang ang kamay ay ekspertong pinasasadahan ang kaniyang hiwa.Ungol lang ang naisagot niya sa tanong nito. Ang mga mata niya ay namumungay habang pinagmamasdan ang perpekto nitong kabuuan."You are so wet and ready." Confidence radiated from his taut frame as his tongue languidly traced his moist upper lip, lapping up the remaining juice that her flower had released earlier. "Do you want more, darling?" "Yes," wala sa sariling naiusal niya. "Beg me then. I want you to beg." Nakagat niya ang labi nang ipasok nito ang daliri sa kaniyang kasilanan at pinanginig iyon doon sa loob.His skills are making her addicted to him——in bed. At naiinis siya sa sarili dahil hindi niya ito kayang kontrolin sa tuwing nilalamas nito ang mga pribadong parte ng kaniyang katawan. "Beg, Belleza," marahas nitong bulong at nilabas pasok ang daliri nito sa kaniya. "Beg!" Na
Belleza's POV ~ Hingang malalim... Hingang malalim. Bahagyang umawang ang aking mga labi at dahan-dahan na bumuga ng hangin. Mahigpit ang hawak ng isang kamay ko sa bow ng pana samantalang sa kabila naman ay unti-unting lumuluwang ang aking mga daliri para sa pagbitaw ng string. Isa... dalawa... Bumulusok ang palaso patungo sa direksyon ng aking target at sapul ang isang maliit na nilalang. BLAG! "Tang!" biglang sigaw ko sa tuwa. "Tinamaan ko ang ibon! May lechong ulam na tayo!" Unang beses na isinama ako ng aking ama sa kaniyang pangangaso at nakahuli agad ako ng pang-ulam namin. Nagbunga ang madalas kong pag-eensayo sa paggamit ng pana. "Aba, Belleza anak! Gumagaling ka na!" natutuwa namang sambit ng singkwenta anyos na lalaki, matipuno, nasa 5'5" ang taas at bagaman mestizo ay sunog naman ang balat sa araw. Siya ang aking ama, ang natatangi kong yaman sa mundo. Nginisihan ko siya saka masayang dinampot ang ibon. Tumagos sa dibdib nito ang matulis na dulo ng palaso dahil
TANGHALING tapat ngunit hindi masisilayan ang araw dahil sa makapal at maitim na ulap sa kalangitan. Nagpakawala ito ng malakas na buhos ng ulan na sinabayan pa ng kulog at kidlat. Sa kabila ng nakababahalang panahon at nakakatakot na talim na gumuguhit sa kalangitan ay tumungo pa rin ako sa kagubatan. Tinawid ko iyon para humingi ng tulong sa sinumang makakatulong. Lumala ang pamamaga sa paa ni Tatang. Sinubukan niyang gamutin ang sugat gamit lang ang mga dahon-dahon na nakikita sa paligid pero lalo lamang iyon lumala. Hanggang sa dumating sa punto na nilagnat na siya nang mataas at ngayon nga ay kinumbulsyon. Natatakot akong baka may mangyaring masama sa kaniya. Paano na ako? Pinahid ko ang aking luha nang sa wakas ay nakarating na ako sa highway. Hindi ako mapakali, paroo't parito ako sa kalsada habang nag-aabang ng sasakyang dadaan doon. Kahit sino pa 'yan, hindi ako mangingiming parahin para hingan ng tulong. Napayakap ako bigla sa sarili nang makaramdam ng ginaw saka nagtu
TAKBO BELLEZA! Pero paano ako makakatakbo kung naninigas na ang mga paa ko? Pati hininga ko ay para nang nilulunod ng mabilis na tibok ng puso ko. Makakatakas pa ba ako nito? Nagsimula na silang lumakad patungo sa direksyon ko! Mabibigat ang mga hakbang na para bang sa bawat pag-apak sa lupa ay may kaakibat na kapahamakan. Wala pa mang nangyayari sa akin ay para na akong nakikipaghabulan kay kamatayan. Hindi pwede 'to. Kailangan ko nang tumakas! Kahit nangangatog ang aking mga tuhod ay sinikap kong maihakbang ito paatras. Pagpihit ko ay diretso na agad akong tumakbo nang biglang-- BANG! Parang ipinako sa lupa ang mga paa ko dahil sa putok na iyon. Binaril ba ako? Saan banda ang tama ko? Dahan-dahan kong kinapa ang sarili. "Move and the next bullet will bury in your head," sigaw sa akin ng isang lalaki. Brusko ang boses. Hindi iyon si lord Mancini. Napalunok ako nang buo. Diyos ko! Katapusan ko na ba? Paano ang Tatang? Hindi ako gumagalaw at parang tuod na naninigas sa kinat
"Hingang malalim, Belleza." Pumikit ako at maluha-luhang isinandal ang ulo sa puno saka paulit-ulit na huminga nang malalim. Bumunot lang ako ng tapang para tanggalin ang nakabaon sa aking talampakan. Hinawakan ko ang basag na piraso ng bote saka hinila. Dahan-dahan... "Ahh!" Napabitaw ako dahil sa pagtindi ng kirot. Lumaki pa yata ang hiwa dahil sa paghila ko. Muli akong huminga saka ko binunot ulit ang natirang parte. Kunti na lang... Halos hindi na ako humihinga. Ang sakit! Sobrang hapdi. Awtomatiko akong napalinga sa paligid nang makarinig ng kaluskos. Kumabog ang dibdib ko sa takot. Nandiyan na sila! Taranta kong hinawakan ulit ang basag na bote at kagat-labing hinila ito. "Agh!" Tiis lang, Belleza. Malapit na! "Huh!" Bumulwak ang sariwang pulang likido sa aking sugat matapos matanggal ang nakatusok doon. Halos himatayin ako pero pilit kong nilalabanan ang panghihina ng aking sikmura. Kailangan kong magpakatatag! Kailangan kong maging matapang. Para kay Tatang
*** Nagising ako nang maramdaman ang paghinto ng sasakyan. Dinala nila ako sa isang malawak na lugar na napaliligiran ng mataas ang bakod na gawa sa semento. May mga dwarf coconut tree at madaming armadong kalalakihan-- "So you're awake." Napalingon ako sa gwapong nilalang na katabi ko. Bumati agad ang makahulugang ngiti na pumaskil sa mapula niyang mga labi. "Nasaan ako? A-ano'ng gagawin ninyo sa akin?" Hindi siya sumagot. Bumukas ang pinto sa gawi niya at walang imik na bumaba. Hinintay kong bumukas naman ang pinto sa aking side. At nang bumukas nga iyon ay mabilis akong lumusot at tumakbo. Sinubukan pa akong pigilan ng isang tauhan pero nailagan ko ito. Walang lingon-likod akong nagpatuloy. Hindi ako huminto kahit pa pinaputukan na ako ng isa sa mga tauhan ni Lion. Tamaan man ako ng bala o hindi, wala na akong pakialam. Aalis ako sa lugar na ito! Hindi ako papayag na bihagin nila para gawing laruan ng gwapong retarded na iyon. Mamatay man ako pero mamamatay ako nang lu
"BELLEZA..." Napahinto ako sa paghakbang sa pintuan ng dining room nang makita si Lionzo. Nakapwesto siya sa kabisera na parang prinsepe. Maayos ang kaniyang suot, parang iyong nakikita ko sa mga magazine noon sa kaklase ko rati. Mga lalaking mayayaman, artista at negosyante na naka-tuxedo, naka-pormal at may suot na mamahaling relo sa kaliwang palapulsuhan. Wala sa sariling napatitig ako sa gwapo niyang mukha. Buong buhay ko, ngayon lang ako nakakita sa personal ng ganito kaperpekto sa panlabas na anyo. Hahanga na sana ako kaso naalala kong halimaw nga pala ang kaharap ko. Ganito ba ang bagong mukha ng isang demonyo? Dinampot ni Lion ang wine glass at swabeng sumimsim ng red wine. Pagkatapos ay ngumiti. "Stunning." Ang mga mata niya ay nangingislap na naman sa pagnanasa habang pinasasadahan ng tingin ang kabuuan ko. Suot ko nga pala ay v-cut sleeveless dress, kulay pula at pinaresan ng pulang sandal na may mataas na takon. Halos iluwa na ang natural na malaman kong dibd
"How does it taste, baby?" Mainit ang mga mata niyang nakatitig sa akin habang ibinabalik sa loob ang sandatang kanina lang ay nasa bibig ko. How does it taste? Nakakasuka! Gusto ko siyang sugurin, kalmutin, sabunutan, saksakin ng tinidor para makaganti pero hindi ko pwedeng gawin dahil tiyak na mapapabilis lang ang buhay ko kapag ginawa iyon. Isa pa, nanginginig din ang kalamnan ko kaya hindi ko pa makuhang tumayo. Napayuko na lang ako habang nagtatagis ang bagang, naiiyak sa galit dahil sa karahasang dinanas sa mga kamay niya. Sarili ko ngang ama ay hindi ako nagawang kurutin o pitikin, eh. Ano'ng karapatan niya para ganituhin ako? Sino ba siya sa inaakala niya? Pinagmamasdan ko ang sariling mga luha na bumabagsak sa sahig. Kumuyom ang aking palad. Nagngingitngit ang loob ko, nanggigigil. Hiling ko sana ay madulas si Lionzo at mabagok ang ulo, magka-brain hemorrhage hanggang sa mamatay! Abusado siya, psychopath, sadista! Ang lalaking kagaya niya ay nababagay lang sa impyerno
warning: SPG "Do you like it?" Hindi agad ako nakapagsalita matapos buksan ang inabot niya sa aking maliit na box. Nasa loob no'n ang gintong kwintas na may malaking bato sa pendat nitong heart shape. Nakakasilaw ang kinang, halatang tunay at malaki ang halaga. Ilang araw na ang nagdaan, naging maayos at consistent ang pakikitungo ni Lionzo sa akin. Kung anu-ano na lang ang ibinibigay niya sa akin. Araw-araw ay may bulaklak akong nabubungaran sa paggising. At sa pagkain ay halos subuan niya ako. Wala na iyong dating marahas na Lionzo. Ang walang pasensya, mabangis at hayok sa laman na lalaking kilala ko. Wala na nga ba? O nagtatago lang, nag-aabang kung kailan ulit aatake? "B-bakit mo... Bakit mo ako binibigyan ng mga ganitong bagay?" "I told you, I'd give you everything if you stayed by my side. And you stayed. Hindi ka na nagtangka ulit na tumakas. And that made me happy, Belleza." Umiwas ako ng tingin sa kaniya. So tinupad niya. At ano ang gusto niyang patunayan? "I can
"Kumusta siya?" Nangunot ang noo ni Mang Pablo nang bigla akong magtanong sa kaniya. Sandali lang naman ang pagtataka sa kaniyang mga mata at napalitan agad iyon ng kakaibang kislap. "Si Lionzo ba?" "Oo." "Maayos na ang lagay niya." Bumuntong-hininga ako. May bahagi ng aking puso ang tila guminhawa ngayong alam kong ligtas na si Lion sa kapahamakan ngunit mayroon ding nadidismaya. Ngayong ok na siya, tiyak babalik na rin siya sa dating gawi—sa pangdadahas sa akin.Tumalikod si Mang Pablo sa akin para ligpitin ang pinagkainan ko pero nahuli ko pa rin ang lihim niyang pagngiti.Nagtataka naman ako kung ano'ng nginingiti ng matanda."Bakit po?" hindi ko natiis na tanong. "May nakakatawa po ba?" Natigilan siya at sumulyap. "Wala. May... nasilip lang akong munting pag-asa."Kumunot ang noo ko. Anong munting pag-asa ang pinagsasabi ni Mang Pablo? Sa akin ba? May pag-asa ba akong makaalis dito nang buhay?Gusto ko na talagang makaalis dito. Pakiramdam ko, kung hindi ako mamamatay sa mg
Nakakabingi ang tunog ng mga patalim tuwing nagtatama ang mga ito. Halos takpan ko na ang mga tainga ko at ipikit ang mga mata ko para hindi makita kung sakali mang may isa sa kanila ang masusugatan. Gusto ko sanang tumakbo, pero hindi ko magawa.Parehong magagaling humawak ng ispada sina Rozz at iyong tinawag na Adrian ng Blackhaven. Maliliksi at kapwa determinadong kumitil ng buhay. Para sa akin, walang pinagkaiba kung sino ang mananalo. Pareho kasi silang panganib sa aking buhay. Kailangan ko silang takasan bago pa man magkaroon ng pagkakataon ang isa sa kanila na saktan ako.Bigla akong napatili nang bumagsak sa tabi ko si Rozz na agad hinabol ng ispada ni Adrian. Nakahiga siya at muntik nang mahiwa, ngunit mabilis siyang umiwas. Kasabay naman no'n ang pag-usog ko palayo sa takot na baka pati ako ay tamaan. Bumaba ako ng kama at kahit hirap na hirap na ihakbang ang aking mga paa ay sinikap ko pa ring makarating sa pintuan. Nakabukas iyon. Halos gapangin ko na ang pagitan para lan
NANANAGINIP AKO.Nagbago na raw siya. Mabait na si Lionzo... Hindi na niya ako sinasaktan. Sa katunayan ay hindi na niya kayang gumalaw nang hindi nahahawakan ang kamay ko.Alam kong imposible. Pero gusto kong samantalahin habang nasa loob ako ng aking panaginip. Alam ko kasing kabaliktaran lang ang lahat ng iyon sa totoong pangyayari. Kahit kailan ay hindi na magbabago si Lionzo."Tangina, Lion! Hindi na talaga kita maintindihan. I thought you were planning to kill her? So why are you treating her?""I'm still enjoying her company." Tila kinalabit ako ng malalim na boses na iyon, kasabay ng paggapang ng mainit na palad sa aking daliri."Enjoying... What the hell. Wow. So hintayin ko na lang na makatakas siya ulit?""Relax, Rozzwell. You're paranoid again. Hindi na siya makakatakas ulit. I won't let that happen.""So what if? What if she escapes and exposes your secrets?"Tumawa ang lalaking may-ari ng malalim na boses, ang lalaking may hawak ng aking kamay. "I've got connections. No
"...HINDI KO TALAGA LUBOS MAINTINDIHAN KUNG BAKIT HANGGANG NGAYON AY BUHAY KA PA."Bakit nga ba? Bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin winakasan ni Lionzo ang buhay ko? Masyado yata siyang natuwa na nakikitang nahihirapan ako.UMAGA ay nagising ako na masama ang pakiramdam. Mabigat ang ulo ko, mainit ang aking hininga pero giniginaw ako. Hindi ko na maramdaman ang sugat sa aking paa, marahil ay gumaling na nang kusa. Pero 'yong buong katawan ko naman ang hindi ko maigalaw. Ang bigat. Parang may nakadagan na malaki at mabigat na bagay.May pagkain na ako, masasarap pero wala naman akong gana na kumain. Maghapon akong nakabaluktot sa higaan, nilalamig, nanginginig. Sa tuwing naiidlip ako ay napapanaginipan ko ang nangyari sa pamilya ni Lionzo. Binabangungot ako sa krimeng hindi ko naman nasaksihan at narinig lang sa kwento ni Mang Pablo. Hindi ko sila kilala, hindi ko pa nakita ang kanilang mukha pero sa panaginip ko, para bang kilala ko sila. Parang... Parang parte ako ng pangyayaring
ANG HALIMAW NA ITO AY HINDI KO MASISIKMURA. Kung hahayaan man akong mabuhay na siya ang makakasama, mas gugustuhin ko pang mamatay na lang ako. BANG! Nahigit ko ang aking hininga nang umalingawngaw ang malakas na putok ng baril sa loob kwarto. Bumulagta ang babaeng n*******d. Panibago na namang biktima. Pangatlo na iyon, pangatlong beses na rin na pumabor sa akin ang kapalaran. Pero sa kabila ng tatlong beses na pagkakaligtas ko mula sa kamatayan, hindi man lang ako nakaramdam ng maginhawang paghinga. Ang bigat... Mabigat sa dibdib isipin na ako ang dahilan ng pagkamatay ng ibang babae. Para itong isang sumpa sa akin. Gaya ng dati, lumabas si Lion sa kwarto at iniwan ang nakahandusay na babaeng pinatay. Sumunod namang pumasok ang dalawang tauhan at pinagtulungang alisin ang katawan ng babae. Pagkatapos ay pumalit ang dalawang tagasilbi, kasama ang matandang mayordomo upang linisin ang dugo na bakas ng karahasan ni Lionzo. "Hanggang kailan ito matatapos?" bigla ay tanong ko s
Warning ⚠️🔞ITO NA BA ANG MAGIGING KATAPUSAN KO? "You wanna die now?!" Sobrang diin ng pagkakasakal ni Lionzo sa akin. Para na akong malalagutan ng hininga! Gigil na gigil siya dahil sa pagkagat ko sa kaniyang ari. Pero hindi ko pinagsisihan ang ginawa kong iyon sa kaniya. Kulang pa nga iyon kung tutuusin, eh! Sana pinutol ko nalang para pagdusahan niya habang-buhay."Lion!" awat ni Rozz pero tila wala siyang narinig. Hindi niya pa rin ako binitiwan.Nagtatadyak na ako at pinipilit tanggalin ang kamay niyang mahigpit na nakahawak sa leeg ko. Ramdam ko na ang tila pagkaubos ng hangin sa katawan ko. Hindi na ako makahinga!Pumikit ako at hinayaang dumaloy ang luha sa gilid ng aking mata. Dumating sa putong hindi na ako nanlaban. Pagod na akong magpumiglas, hindi rin naman ako nananalo sa kaniyang lakas. Gusto ko na lang din matapos na ang paghihirap ko sa loob ng Mansion na ito.'Agh!' Umawang ang bibig ko, naghihingalo na sa kakulangan ng hangin. Masakit na sa lalamunan, nahihilo na
HINDI SIYA NAGPAKITA. Maluwag ang paghinga ko dahil magdamag na hindi nagpakita si Lion. Ibig sabihin lang no'n, ligtas ako pansamantala. Umayos ako ng higa sa malapad at malambot niyang kama habang nakabalot sa makapal na kumot. Giniginaw ako. Sira kasi ang suot kong damit dahil pinunit niya kahapon. Tapos, di pa ako marunong mag-off ng Aircon. Tumunganga ako sa kisame na kakulay ng mga mata ni Lion. Bigla kong naalala kung paano tumitig ang mga iyon sa akin kahapon habang hawak ko ang kaniyang mukha. Wala siyang imik, himalang hindi siya nagalit at tila wala rin sa sariling napahawak sa aking kamay na nakadampi sa pisngi niya. Para bang ayaw niyang alisin ko ang kamay ko sa kaniya. Parang... Para siyang tuta na naglalambing sa aking palad. Pumikit pa siya at dinama ang init ng aking palad. Napakainosente niyang tingnan. Napakaamo ng kaniyang mukha kahapon. Para siyang sinaniban ng anghel. Sinubukan ko noong bawiin ang kamay ko pero ayaw niyang pakawalan. Pero natauhan din siya
warning ⚠️ 🔞 This content contains graphic descriptions of violence, abuse, and non-consensual sexual activity. Reader discretion is advised. *** "HUWAG!" Sinalubong ko ng tadyak ang noo ni Lion kaya napatingala siya at muntik pang mabuwal. Nailuwa niya ang blade na kagat-kagat niya. Agad naman akong tumakbo palabas ng banyo kahit na iika-ika. Dumiretso ako sa nakasarang pinto ng silid para tumakas pero pagbukas ko ay bumungad ang dalawang malalaking lalaki na nakabantay roon sa labas. Ang dalawang personal bodyguard ni Lion! Nagulat pa ang mga ito nang makitang nakahubo't hubad ako. "Balik sa loob," malalim ang boses na sabi ng isa saka nito hinila ang busol para isara ang pinto. "Hindi! Huwag!" Paulit-ulit kong kinalampag ang pinto pero hindi talaga nila ako pinagbuksan. "Where do you think you're going?" Napasinghap ako sabay harap kay Lion na nakakuyom na lumapit sa akin. Sumiksik ako sa saradong pinto habang nakatingin sa namumula niyang noo. "Tsk. You'r