Run Belleza

TAKBO BELLEZA!

Pero paano ako makakatakbo kung naninigas na ang mga paa ko? Pati hininga ko ay para nang nilulunod ng mabilis na tibok ng puso ko. Makakatakas pa ba ako nito?

Nagsimula na silang lumakad patungo sa direksyon ko! Mabibigat ang mga hakbang na para bang sa bawat pag-apak sa lupa ay may kaakibat na kapahamakan. Wala pa mang nangyayari sa akin ay para na akong nakikipaghabulan kay kamatayan.

Hindi pwede 'to. Kailangan ko nang tumakas!

Kahit nangangatog ang aking mga tuhod ay sinikap kong maihakbang ito paatras. Pagpihit ko ay diretso na agad akong tumakbo nang biglang--

BANG!

Parang ipinako sa lupa ang mga paa ko dahil sa putok na iyon. Binaril ba ako? Saan banda ang tama ko?

Dahan-dahan kong kinapa ang sarili.

"Move and the next bullet will bury in your head," sigaw sa akin ng isang lalaki. Brusko ang boses. Hindi iyon si lord Mancini.

Napalunok ako nang buo. Diyos ko! Katapusan ko na ba? Paano ang Tatang?

Hindi ako gumagalaw at parang tuod na naninigas sa kinatatayuan. Pakiramdam ko ay mababaklas na ang aking dibdib sa tindi ng kaba.

'T-tulong!' sa isip ko pero alam kong kahit ipagsigawan ko pa iyon ay walang ibang makatutulong sa akin dito. Ipagdadasal ko na lang na sana ay may dumaang sasakyan ng pulis para saklolohan ako.

Napakurap ako nang matantong napaliligiran na pala ako ng tatlong lalaki. Tumindi ang panginginig sa katawan ko sa pinaghalong takot at lamig. Lalo na nang lumapit Si lord Mancini, suot ang makahulugang ngiti sa mapupula niyang mga labi.

Nakakatakot ang ngiting iyon. Kahit na ang gwapo ay natatakot pa rin ako dahil alam ko kung ano'ng kaya niyang gawin... Kaya niyang pumatay nang walang pag-aalinlangan!

Isa-isa ko silang binalingan ng tingin. Tama ang kutob ko, hindi nga sila mga Pinoy. Pareho silang mistezo, mabalbon, mabalbas ang makikinis na mukha, matatangos ang mga ilong at matatangkad--sobrang tangkad.

May tsokolateng mga mata ang isa, ang isa naman ay asul, samantalang itong si Lord Mancini ay may abuhing mga mata na puno ng misteryo at... parang magnet na nanghahatak ng kaluluwa.

Sobrang diin ng titig niya sa akin. Hindi ko kinaya kaya yumuko ako para umiwas.

"Let's kill her now, Lion," biglang sulsol no'ng brusko ang boses. Napatingala ako rito at sumalubong sa akin ang dulo ng baril na hawak nito.

Parang karayom ang lamig na nag-akyatan mula daliri hanggang sa bunbunan ko. Ikaw ba naman tutukan ng baril sa mukha.

"Put the gun down, Rozz. You're scaring the beautiful girl," kalmadong utos ni Lord Mancini na Lion pala ang pangalan. Basang-basa na rin ito dahil sa ulan at bakat na bakat sa basang polo nito ang malalaki nitong muscles sa dibdib at braso.

Pakiramdam ko kapag nakulong ako roon ay tiyak ang pagkakapisa ko.

"She witnessed everything and saw your face too, Lion! She'll just cause us trouble."

Tinapik ni Lion ang balikat ng tinawag na Rozz. "Easy, my man. We're only eliminating unwanted grass. And this one's a flower. A beauty like her deserves to be killed in bed."

To be killed in bed? Ano'ng ibig niyang sabihin?

Nahigit ko ang hininga nang makita si Lion na humakbang nang mas malapit sa akin. Parang laser ang mga mata niyang pinasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa.

"P-please... huwag ninyo akong saktan," pagmamakaawa ko sa kaniya.

Lalong dumiin ang mga titig niya sa kabuuan ko... Parang nag-aapoy ang mga mata niya lalo na't nababakat sa suot kong puting bestida ang hubog ng aking katawan. Ang abuhin niyang mga mata ay nagkislapan sa pagnanasa na ngayon ay nakatutok na sa dibdib ko. Para siyang gutom na leon na gustung-gusto akong kainin.

Hala! Kaya pala! Wala kasi akong suot na bra! Nakalimutan ko kanina sa pagmamadali. Kagigising ko lang kasi nang makita kong kinukumbulsyon si Tatang.

Agad kong niyakap ang sarili para takpan ang tayong-tayo kong mga u***g na kunti na lang ay mukhang dadakmain na niya at isusubo.

Mahina siyang natawa sa pagtakip ko sa aking dibdib. At 'yong tawa niya... Kakaiba. Nakakakaba pero parang ang sarap sa tainga. Bakit ganito? Hindi dapat ganito ang nararamdaman ko sa lalaking ito.

"My long-dormant sexual arousal awakened." Tumingala siya sabay pikit. "Huh... if only I could fuck you at this very moment and place! Baka kanina pa kita hinuhubaran."

Ano raw?! Kinilabutan ako. Sabi ko na nga ba! Pinagnanasahan niya nga ako! Akala ko mamamatay-tao lang siya. Rapist din yata. Pero sa gwapo niyang iyan, bakit kailangan niya pang gumawa ng ganoong krimen? Kung tutubusin, kayang-kaya niyang magpatihaya ng babaeng may gusto sa kaniya sa isang tingin niya lang.

"What's your name, honey?"

Napaigtad ako sa biglang tanong ni Lion. Nakayuko na pala siya sa akin kaya sobrang lapit na ng kaniyang mukha. Naaamoy ko na ang mabango niyang hininga na nagsimula nang bumigat na para bang may pasan-pasan. Habang ang mga mata niya ay patuloy na pinagpipyetsahan ang aking katawan.

"B-Belleza," nauutal kong sagot.

"Beautiful." Napaigtad na naman ako nang maramdaman ang mainit niyang palad sa basa at nakalantad kong balikat. "Why did you run, sweetheart?" Mababa ang tono ng kaniyang boses at medyo paos na.

Dahan-dahan kong tiningala ang gwapo niyang mukha at muling napalunok nang mapagtanto kung gaano siya katangkad sa malapitan. Para akong nakatingala sa kalangitan na may mukha ng napakagwapong nilalang na mapanlinlang. Parang anghel na mandirigma pero sa likod ay may nakatago palang buntot at malaking sungay!

"What are you thinking, sweetheart?" malambing niyang tanong na lalong dumikit sa akin habang titig na titig sa mukha ko.

Naaasiwa ako dahil sumasagi na sa akin ang matigas niyang katawan pero nagustuhan ko naman ang pagdampi ng init na nagmumula sa kaniya. Nababawasan kasi nito ang panlalamig ko.

"P-papatayin niyo rin ba ako?" biglang tanong ko, nanginginig habang alaala ang brutal na eksenang nasaksihan ko kanina.

Tumawa na naman siya nang mahina. "Stop asking, darling. What matters for now is your presence."

Napapiksi ako nang mahigpit na hapitin ni Lion sa maliit kong beywang. Mabilis kong naitaas ang mga kamay para iharang sa katawan niya at dumapo iyon sa kaniyang tiyan. Ang tigas! Para akong nakahawak sa bato. Pero mas matigas iyong malaking nakaumbok sa ilalim ng kaniyang pantalon na tumatama sa tiyan ko.

"Do you want to feel them more?" bulong niya, ang mainit niyang hininga ay pinapasahan ng tila kuryente ang buto ko sa likod.

Naramdaman ko ang muling pagyuko niya kaya hindi na ako nagtangkang tumingala sa kaniya. Alam ko kasing sobrang lapit na naman ng kaniyang mukha sa akin, mas malapit kaysa kanina. Isang pagkakamali lang ay tiyak na maglalapat ang mga labi namin. Ayokong mangyari iyon.

Sumulyap ako sa dalawa niyang kasama na parehong pinanonood kami. Kalmado lang iyong asul ang mga mata habang blanko ang mukha. Samantalang bakas naman sa mukha no'ng brown ang mga mata ang pagkabalisa.

"A-ano po'ng gagawin ninyo sa akin?" nakayuko kong tanong.

"I'll make you my toy," tugon niya habang hinahaplos ang nakalantad kong braso. Nagtayuan na naman ang mga balahibo ko. Ang init kasi ng kaniyang palad... At ang lapad.

"T-toy? Ga-gagawin mo akong laruan?" utal ko habang pasimpleng umiiwas sa kamay niya.

Hindi siya sumagot at sa halip ay bigla na lang niya akong tinulak. Malakas na halos bumalibag na ako. Napasigaw ako kasabay ng pagbagsak ng katawan ko sa matigas na katawan--doon sa lalaking may asul na mga mata. Siya ang sumalo sa akin.

Agad akong umayos ng tayo. Parang bigla akong natauhan pagkatapos niya akong itulak. Nanumbalik ang lakas ko.

'Hindi ako pwedeng magpabihag sa kanila! Hindi talaga pwede dahil hinihintay ako ni Tatang!'

Hinila ako ni blue eyes sa braso. Pumihit naman ako paharap dito sabay biglang sipa sa pagitan ng mga hita nito.

"Aghck!" Napabaluktot ito sa sakit at napabitaw sa akin.

Pagkakataon ko na!

Hindi ako nag-aksaya ng oras at kaagad na kumarepas ng takbo. Narinig ko pa ang nakakakilabot na tawa ni Lion.

"Run Belleza! Run as far as you can. But your fate is already sealed, darling!" Umalingawngaw na parang kulog ang malakas niyang boses.

Lalo akong natakot. Pero hindi dapat ako magpadala. Nandito pa ako sa lugar namin, wala mang makatutulong sa akin pero kabisado ko ang lugar na ito. Kaya ko silang takasan!

Binilisan ko pa ang paghakbang. Kandadapa man ay hindi ko inalintana. Naiwan ko pa ang tsinelas ko sa pagmamadali pero ibinalewala ko na lang iyon.

Habang tumatakbo ako ay si Tatang ang pumapasok sa utak ko.

"Tang!" Naiyak na ako. Nag-aalala ako sa kaniya. Lumalala ang kaniyang lagnat at kailangan na nyang madala sa hospital pero heto ako, nakikipaghabulan kay kamatayan! Paano ko pa siya maililigtas? "Diyos ko, please, tulungan Niyo ako!" hingal at umiiyak kong sambit.

Hindi pwedeng mahuli ako ng mga masasamang tao na iyon dahil tiyak na papatayin din nila ako!

Sinuong ko ang kagubatan patungo sa kabilang direksyon para iligaw sila. Kandasagi na ako ng mga baging at kandagalos ng maliliit na sangang nakaharang pero hindi ko ito inalintana.

"Brook, hurry! She's getting away!" narinig kong sigaw ng isa na nagpatindi ng aking nerbyos.

Hindi man ako lumingon, alam kong nakasunod pa rin sila sa akin. Hindi talaga sila titigil hangga't hindi ako nahuhuli! Kapag nahuli nila ako, tiyak na pahihirapan nila ako nang husto.

"Oh, Dios ko Po! Tulong!"

Halos hindi ko na maramdaman ang sariling mga paa na nakaapak sa lupa. Para na akong nakalutang habang tumatakbo. Sino ba naman ang hindi magkakaganito kung patuloy akong sinusundan ng mga lalaking kani-kanina lang ay may binaril sa ulo? Ayokong sumunod sa matabang lalaki na iyon kaya bilis pa, Belleza! Takbo sa abot ng makakaya!

Malawak ang kagubatan at madami akong mapagtataguan. Bukod doon, malakas din ang resistensya ko. Kayang-kaya kong makikipaghabulan sa kanila kahit pa nakapaa ako. Ang inaalala ko lang, ang kalagayan ni Tatang na naiwang mag-isa sa kubo. Tumatakbo ang oras at lumalala rin ang sitwasyon niya!

"Aghh!" Napahinto ako at diretsong napaluhod sa lupa matapos maramdaman ang pagtusok ng matulis na bagay sa aking kanang paa.

May bumaon sa talampakan ko, malaki, matulis, matalim...

"A-aray! Kaasar! Ang sakit!!!"

Parang pinupunit ang lahat ng himaymay ko sa paa paakyat sa aking binti. Gusto ko mang isigaw ang sakit ay hindi ko magawa dahil baka marinig ako ng mga humahabol sa akin.

Gumapang ako at ikinukubli ang balingkinitan kong katawan sa nakausling malaking ugat. Pagkatapos ay sumandal ako roon saka sinilip ang talampakan ko.

Isang malaking piraso ng basag na bote!

Hindi ko na napigilan at mahina akong napamura. Mangiyak-ngiyak kong pinanood ang pag-anod ng tubig sa dugo ko. Bumuhos na naman kasi ang ulan. Hindi ko alam kung pinapaboran ba ako ng panahon o lalong pinahihirapan. Bakit nangyayari sa akin 'to? Paano pa ako nito makatatakbo?