"Hingang malalim, Belleza."
Pumikit ako at maluha-luhang isinandal ang ulo sa puno saka paulit-ulit na huminga nang malalim. Bumunot lang ako ng tapang para tanggalin ang nakabaon sa aking talampakan. Hinawakan ko ang basag na piraso ng bote saka hinila. Dahan-dahan... "Ahh!" Napabitaw ako dahil sa pagtindi ng kirot. Lumaki pa yata ang hiwa dahil sa paghila ko. Muli akong huminga saka ko binunot ulit ang natirang parte. Kunti na lang... Halos hindi na ako humihinga. Ang sakit! Sobrang hapdi. Awtomatiko akong napalinga sa paligid nang makarinig ng kaluskos. Kumabog ang dibdib ko sa takot. Nandiyan na sila! Taranta kong hinawakan ulit ang basag na bote at kagat-labing hinila ito. "Agh!" Tiis lang, Belleza. Malapit na! "Huh!" Bumulwak ang sariwang pulang likido sa aking sugat matapos matanggal ang nakatusok doon. Halos himatayin ako pero pilit kong nilalabanan ang panghihina ng aking sikmura. Kailangan kong magpakatatag! Kailangan kong maging matapang. Para kay Tatang. "Kapit lang ho kayo! Hintayin niyo ako, Tatang!" Sinikap kong tumayo pero napaupo ulit nang tumindi ang kirot mula sa aking sugat. Dumoble ang pagsidhi ng sakit ngayong wala nang nakabaon doon. Mas lumakas din ang pagdaloy ng dugo na kusang nahuhugasan ng tubig-ulan. "Kaya ko 'to. Kaya ko..." Pinipigilan ko ang malakas na paghuhong ng aking mabigat na hingal. Tatayo na ako nang biglang may lumundag. "Gotcha!" Napatili ako sa gulat sa pagsulpot ng tatlong malalaking lalaki sa aking harapan. May mga tattoo sa braso at leeg, may bigute sa mukha at maraming hikaw. Sinu-sino na naman ang mga ito? Napilitan akong tumayo nang hatakin ako sa buhok no'ng isa. "Pakawalan ninyo ako!" palahaw ko habang nagpupumiglas. "Manahimik ka!" Itinutok ng isang lalaki ang hawak nitong baril sa gitna ng dibdib ko dahilan para mapatigil ako. "Tiyak matutuwa na naman sa atin si Master," nakangising sambit ng balbas-saradong lalaki. Sinong master? Posible kayang kasamahan ito no'ng lord Mancini? "Sumama ka sa 'min!" "Hindi! Huwag!" Naglilimbag ako habang kinakaladkad ng isang lalaki samantalang tawanan naman na nakasunod ang dalawa. Ginawa ko ang lahat ng makakaya ko par makawala pero mistulang posas ang malaking kamay nito at mahigpit na nakagapos sa akin. Tama nga ako, papunta kami sa kinaruroonan no'ng Lord Mancini. Sinalubong kami ng dalawang lalaki, si Rozz at 'yong asul ang mga mata na tinawag na Brook. "Sir, Rozzwell, may nahuli kaming daga." "She's Lionzo's," tugon ni Rozz na sa akin nakatingin. "Kung gano'n..." Nakakatakot naman ang ngisi ng lalaking may hawak sa akin. Pinasadahan pa nito ng tingin ang buong katawan ko. "Siguradong masarap ang hapunan ni Master mamaya." Tawanan ang tatlo habang seryoso namang nakatitig sa akin si Rozz. Ginamit kong pagkakataon ang pagluwang ng kamay ng lalaking may hawak sa akin. Sinipa ko ito bigla sa gitna ng mga hita nito. Kagaya ng ginawa ko roon sa asul ang mga mata, kay Brook. Napabaluktot din ito at nabitiwan ako. Agad naman akong tumakbo pero hindi pa man ako nakalalayo ay nahaklit na ang braso ko ni Brook. Ang bilis! Marahas niya akong isinandal sa malaking puno sabay tutok sa akin ng dala niyang baril. "Kill her. She's taking up way too much of our time," mariin na utos ni Rozz. Kumabog ang dibdib ko at napakapit sa basang-basa kong bestida. "S-sir, please. Pakawalan niyo 'ko. Nanganganib po ang buhay ng tatay ko! Parang awa niyo na. Huwag niyo ho akong patayin. Nangangailangan ng tulong ang tatay ko. Kailangan ho siyang madala sa hospital. Pakiusap. Hindi ho ako magsusumbong sa nakita ko. Pangako ko po iyon. Huwag niyo lang ho akong patayin!" naluluha kong pagsusumamo. "Don't listen to her, Brook. Women are deceivers." Tiningnan ko si Brook at sumalubong sa akin ang asul niyang mga mata na kasing lamig ng yelo. Nakatitig siya sa akin, at bigla ay lumikot ang mga mata niya. Mababasa ang pagdadalawang-isip sa kaniyang gagawin. Nang hindi pa rin siya kumilos ay inagaw na ni Rozz ang baril mula sa kaniya saka itinutok sa akin. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang daliri niyang nakahanda nang kalabitin ang gatilyo-- "Don't you ever think about it, Rozzwell!" Dumagundong ang boses na iyon. Sabay-sabay kaming napalingon dito at nakita ko ang seryosong mukha ni Lion. Lumapit siya sa amin... Humakbang pa nang mas malapit sa akin habang hindi inaalis ang mainit na titig sa mukha ko. "Nakakapanghinayang nga naman kung papatayin lang ang katulad niya, sir Rozz," anang isa sa tatlong tauhan. "Napakaganda, sir. Inosente, makinis... at mukhang sariwa. Virgin pa 'yan sigurado. Kahit ako ay titikman ko muna 'yan bago patayin." Nagtawanan ang tatlong tauhan pero naglaho agad iyon nang biglang inagaw ni Lion ang baril mula kay Rozz saka niya walang babalang pinaputukan ang lalaking nagsasalita. Napatakip ako ng bibig nang makitang nasapol ito sa ulo. "Too much talking," balewalang sabi ni Lion. Ang halakhakan ng tatlo ay nauwi sa nakabibinging katahimikan at namumutlang nakatitig sa nakabulagtang kasama na kanina lang ay minamanyak ako ng tingin at salita pero ngayon ay dilat na ang mga mata't hindi na humihinga. Maging ako ay hindi na rin kumikibo dahil sa shock. Sina Rozz at Brook naman ay walang reaksyon. Hindi man lang nagulat. Inaasahan na nga yata nila na iyon ang gagawin ng master nila. Sanay na sila. "I'll keep her. Bring her with us." Napaangat ako ng tingin kay Lion. Hindi na ako nagulat dahil alam ko namang gano'n talaga ang gagawin nila. Dudukutin nila ako, pagsasamantalahan saka papatayin. Iyon nga yata ang magiging kapalaran ko. Pero hindi ako papayag! "Lion! We'll be in trouble!" angal ni Rozz. Hindi ito sang-ayon na isasama ako. Siguro mas gusto nitong patayin na lang ako roon. "You heard me," sagot ni Lion saka tumalikod. Hinila ako ni Brook. Nanlaban naman ako. "S-sandali!" Hindi ko pwedeng iwan si Tatang! Hindi ko siya pwedeng iwan sa ganoong sitwasyon! "Bitiwan mo 'ko! Pakawalan niyo 'ko! Please!" Patuloy ako sa pagpumiglas ngunit wala akong binatbat sa lakas ni Brook na ngayon ay karga-karga na ako sa kaniyang balikat na parang isang sako ng bigas. Isinakay nila ako sa sasakyan pero pagkapasok ko ay sinipa ko na naman siya sa bayag. Napabaluktot na naman siya. Sinubukan ko na namang tumakas pero naabutan ako ni Rozz at hinatak sa buhok. "Quit running, will ya?" gigil niyang bulong sa akin saka ako sinikmuraan. "Easy, don't scratch my new toy," rinig kong sabi ni Lion bago pa man ako bumagsak sa mga bisig ni Rozz. Nanghina ako. Para akong kakapusin ng hininga sa ginawa nito sa akin. Ilang saglit lang ay naramdaman ko na ang paglapat ng basang likod ko sa malamig at malambot na upuan. Kasunod no'n ang paghaplos ng malapad at mainit na palad ni Lion sa nakalantad kong hita, paangat sa aking gitna. "I told you," maaligasgas na bulong niya sa aking tainga. "Your fate is sealed." Gusto kong tapikin ang kamay niya pero wala na akong lakas. Nanlabo na rin ang paningin ko. At bago pa man ako mawalan ng malay ay narinig ko pa ang pag-uusap nila. "You know you can't keep her." "Don't worry. Just like my past toys, she'll only last two nights." "What are you planning to do to her after?" "As usual, Rozzwell... As usual..."*** Nagising ako nang maramdaman ang paghinto ng sasakyan. Dinala nila ako sa isang malawak na lugar na napaliligiran ng mataas ang bakod na gawa sa semento. May mga dwarf coconut tree at madaming armadong kalalakihan-- "So you're awake." Napalingon ako sa gwapong nilalang na katabi ko. Bumati agad ang makahulugang ngiti na pumaskil sa mapula niyang mga labi. "Nasaan ako? A-ano'ng gagawin ninyo sa akin?" Hindi siya sumagot. Bumukas ang pinto sa gawi niya at walang imik na bumaba. Hinintay kong bumukas naman ang pinto sa aking side. At nang bumukas nga iyon ay mabilis akong lumusot at tumakbo. Sinubukan pa akong pigilan ng isang tauhan pero nailagan ko ito. Walang lingon-likod akong nagpatuloy. Hindi ako huminto kahit pa pinaputukan na ako ng isa sa mga tauhan ni Lion. Tamaan man ako ng bala o hindi, wala na akong pakialam. Aalis ako sa lugar na ito! Hindi ako papayag na bihagin nila para gawing laruan ng gwapong retarded na iyon. Mamatay man ako pero mamamatay ako nang lu
"BELLEZA..." Napahinto ako sa paghakbang sa pintuan ng dining room nang makita si Lionzo. Nakapwesto siya sa kabisera na parang prinsepe. Maayos ang kaniyang suot, parang iyong nakikita ko sa mga magazine noon sa kaklase ko rati. Mga lalaking mayayaman, artista at negosyante na naka-tuxedo, naka-pormal at may suot na mamahaling relo sa kaliwang palapulsuhan. Wala sa sariling napatitig ako sa gwapo niyang mukha. Buong buhay ko, ngayon lang ako nakakita sa personal ng ganito kaperpekto sa panlabas na anyo. Hahanga na sana ako kaso naalala kong halimaw nga pala ang kaharap ko. Ganito ba ang bagong mukha ng isang demonyo? Dinampot ni Lion ang wine glass at swabeng sumimsim ng red wine. Pagkatapos ay ngumiti. "Stunning." Ang mga mata niya ay nangingislap na naman sa pagnanasa habang pinasasadahan ng tingin ang kabuuan ko. Suot ko nga pala ay v-cut sleeveless dress, kulay pula at pinaresan ng pulang sandal na may mataas na takon. Halos iluwa na ang natural na malaman kong dibd
"How does it taste, baby?" Mainit ang mga mata niyang nakatitig sa akin habang ibinabalik sa loob ang sandatang kanina lang ay nasa bibig ko. How does it taste? Nakakasuka! Gusto ko siyang sugurin, kalmutin, sabunutan, saksakin ng tinidor para makaganti pero hindi ko pwedeng gawin dahil tiyak na mapapabilis lang ang buhay ko kapag ginawa iyon. Isa pa, nanginginig din ang kalamnan ko kaya hindi ko pa makuhang tumayo. Napayuko na lang ako habang nagtatagis ang bagang, naiiyak sa galit dahil sa karahasang dinanas sa mga kamay niya. Sarili ko ngang ama ay hindi ako nagawang kurutin o pitikin, eh. Ano'ng karapatan niya para ganituhin ako? Sino ba siya sa inaakala niya? Pinagmamasdan ko ang sariling mga luha na bumabagsak sa sahig. Kumuyom ang aking palad. Nagngingitngit ang loob ko, nanggigigil. Hiling ko sana ay madulas si Lionzo at mabagok ang ulo, magka-brain hemorrhage hanggang sa mamatay! Abusado siya, psychopath, sadista! Ang lalaking kagaya niya ay nababagay lang sa impyerno
***TATLONG araw nang hindi nagpakita ang Lionzo na iyon. Tatlong araw na rin akong nakakulong sa isang kwarto.Maganda ang loob nito, malamig ang Aircon at malambot ang higaan na ni minsan ay hindi ko pa naranasang magkaroon simula nang isilang ako. Isang komportableng kwarto ngunit para sa akin, isa itong nakakasakal na kulungan! Ang lungkot pa ng kulay grey na pinta. Lalo tuloy bumigat ang pakiramdam ko.Gusto ko na talagang makaalis sa lugar na ito at makauwi pero hindi ko alam kung paano gawin. Walang bintana, lagi namang naka-lock sa labas ang pinto. Tapos may nakita pa akong nakatayo roon sa labas, dalawang malalaking lalaki na armado."Agh--aray!" Nakangiwi kong sinilip ang kanang paa at halos maiyak ako sa lungkot nang makitang lumala ang pamamaga ng sugat ko. Sa kalagayan kong ito ay lalo akong mahihirapang tumakas.Napapikit ako sa pinaghalong inis at kawalan ng pag-asa."Tatang, sana ok po kayo. Hintayin niyo lang po ako, Tang, aalis ako rito! Tatakas ako kahit maga na an
"MA'AM BELLEZA! GISING PO!"Madaling-araw ay naalimpungatan ako nang may yumugyog sa akin.Madilim ang paligid at hindi ko maaninag ang mukha ng lalaki pero kilala ko ang boses nito."Ethan?" "Bangon po. Tutulungan kitang makatakas!" Nanlaki ang mga mata ko. Naglaho bigla ang aking antok. Ang katawan kong nanghihina sa gutom ay biglang umigtad dahil sa pag-akyat ng nerbyos sa aking kaugatan. Bumalikwas ako ng bangon. "A-ano'ng sabi mo? Nababaliw ka ba? Mapapahamak ka!" "Huwag po kayong mag-alala, ma'am. May nag-utos ho sa akin. Hindi niya ako hahayaan na mapahamak. Siya ang nasa likod ng pagtulong ho sa inyo. Basta bilisan niyo lang ho habang tulog pa ang mga tao." Sino? Sino ang tumutulong sa akin?"S-sino, Ethan?""Basta. Tara na, ma'am!"Masama man ang pakiramdam ay sinikap kong tumayo. Muntik pa akong matumba Buti na lang at nakaalalay si Ethan sa akin.Lumalala na ang pamamaga ng aking sugat. Hindi ko na maitatago pa ang nararamdamang sakit na kumalat sa bawat himaymay ko pe
Napahaplos ako sa kabila kong braso nang manuot ang lamig sa aking balat.Dahan-dahan akong naglakad, pilit na pinatatag ang sarili at buong tapang na tiniis ang kirot sa namamaga kong paa. Wala kasi akong suot na tsinelas. Nakapaa lang naman ako habang nakakulong doon sa kwarto. Sana pala binigyan ako ng sapin sa paa ni Ethan.Natigil ako sa paghakbang nang makarinig ng malakas na putok. Kasunod no'n ang pagpalahaw ng sigaw ng lalaki. Isang pamilyar na boses...Mabilis na binalot ng matinding kaba ang dibdib ko."Ethan!"Lagot! Nahuli siya!Kumakabog ang dibdib ko habang litong-lito sa gagawin. Tatakbo ba ako? Mgtatago o babalikan si Ethan para saklolohan?Tumingin ako sa unahan, kung saan nakikita ko na ang pag-aagaw ng dilim at liwanag. Makakauwi na ako...Pero maaatim ko bang iwan si Ethan? Sino naman kaya ang nakahuli sa kaniya? Imposible namang mga tauhan iyon dahil aniya ay bukas pa mawawala ang epekto ng pills na nilagay niya sa inumin ng mga ito.Posible kayang...Nakauwi
"Isa!" sigaw ko nang may pagbabanta kay Lion nang hindi niya pa rin ibinaba ang baril na nakatutok kay Ethan.Kumuyom nang mahigpit ang isang kamao niya. "You're gonna regret this!" "Dalawa!" "Ma'am Belleza! Umalis ka na!" Bagaman nanghihina ay nakuha pa ring sumigaw ni Ethan. Sinulyapan ko ito na hirap na hirap na sa posisyon nitong bahagyang nakahiga at nakasandal ang ulo sa pader. Ang berdeng pantulog nito ay nagmistulang pula ang kulay dahil sa sariling dugo."E-Ethan... Tumayo ka. Pakiusap, tayo na. Sumama ka sa akin. Tatakas tayong dalawa!" "M-ma'am, h-hindi ko kaya... Hi-hindi ko na kayang tu-tumayo."Pinigilan ko ang pagbuo ng aking luha. Nasasaktan ako sa sinapit nito. Kung hindi lang ako tinulungan ni Ethan na makatakas ay hindi rin sana siya mapapahamak! Kainis."Ma'am Belleza... Um-alis ka na. Pa-b-bayaan mo na 'ko. Wala ring silbi k-kahit na isama mo'ko. Mapa-ppahamak lang ang p-pamilya ko k-kapag umalis ako rito."Napakurap ako sa kaniyang sinabi saka ko nilingon si
"TIME FOR THAT PUSSY TO BLEED." Pinanlamigan ako sa sinabi ni Lion. Nagpumiglas pa ako nang hatakin ako ni Brook sa braso pero tumigil din agad nang matanto kong kahit ano pang gawin ko ay wala akong binatbat sa lakas nito. Mistula lang akong tuta na kinakaladkad nito pabalik sa loob ng mansion. Iika-ika akong naglakad at pilit na hinahabol ang mga hakbang ni Brook para hindi ako masubsob. "B-Brook, sandali!" Malapit na kami sa third floor nang hindi ko na kinaya ang pagtindi ng kirot sa aking paa. Tiniis ko lang ang sakit pero hindi ko na talaga kaya. Hinawakan ko ang kamay niya para pigilan siya. "Brook--" Ngunit napasinghap ako sa gulat nang bigla niya akong binuhat sa kanyang balikat. Akma akong magpapadyak nang magbanta siya, "Don't move or I'll throw you down the stairs." Hindi ako nakakilos at hindi makapaniwalang magagawa niya iyon sa akin. Sa lahat ng tauhan ni Lion, maliban kay Mang Pablo ay si Brook lang ang laging mahinahon at mabait sa akin. Sa loob ng isang lin
warning: SPG "Do you like it?" Hindi agad ako nakapagsalita matapos buksan ang inabot niya sa aking maliit na box. Nasa loob no'n ang gintong kwintas na may malaking bato sa pendat nitong heart shape. Nakakasilaw ang kinang, halatang tunay at malaki ang halaga. Ilang araw na ang nagdaan, naging maayos at consistent ang pakikitungo ni Lionzo sa akin. Kung anu-ano na lang ang ibinibigay niya sa akin. Araw-araw ay may bulaklak akong nabubungaran sa paggising. At sa pagkain ay halos subuan niya ako. Wala na iyong dating marahas na Lionzo. Ang walang pasensya, mabangis at hayok sa laman na lalaking kilala ko. Wala na nga ba? O nagtatago lang, nag-aabang kung kailan ulit aatake? "B-bakit mo... Bakit mo ako binibigyan ng mga ganitong bagay?" "I told you, I'd give you everything if you stayed by my side. And you stayed. Hindi ka na nagtangka ulit na tumakas. And that made me happy, Belleza." Umiwas ako ng tingin sa kaniya. So tinupad niya. At ano ang gusto niyang patunayan? "I can
"Kumusta siya?" Nangunot ang noo ni Mang Pablo nang bigla akong magtanong sa kaniya. Sandali lang naman ang pagtataka sa kaniyang mga mata at napalitan agad iyon ng kakaibang kislap. "Si Lionzo ba?" "Oo." "Maayos na ang lagay niya." Bumuntong-hininga ako. May bahagi ng aking puso ang tila guminhawa ngayong alam kong ligtas na si Lion sa kapahamakan ngunit mayroon ding nadidismaya. Ngayong ok na siya, tiyak babalik na rin siya sa dating gawi—sa pangdadahas sa akin.Tumalikod si Mang Pablo sa akin para ligpitin ang pinagkainan ko pero nahuli ko pa rin ang lihim niyang pagngiti.Nagtataka naman ako kung ano'ng nginingiti ng matanda."Bakit po?" hindi ko natiis na tanong. "May nakakatawa po ba?" Natigilan siya at sumulyap. "Wala. May... nasilip lang akong munting pag-asa."Kumunot ang noo ko. Anong munting pag-asa ang pinagsasabi ni Mang Pablo? Sa akin ba? May pag-asa ba akong makaalis dito nang buhay?Gusto ko na talagang makaalis dito. Pakiramdam ko, kung hindi ako mamamatay sa mg
Nakakabingi ang tunog ng mga patalim tuwing nagtatama ang mga ito. Halos takpan ko na ang mga tainga ko at ipikit ang mga mata ko para hindi makita kung sakali mang may isa sa kanila ang masusugatan. Gusto ko sanang tumakbo, pero hindi ko magawa.Parehong magagaling humawak ng ispada sina Rozz at iyong tinawag na Adrian ng Blackhaven. Maliliksi at kapwa determinadong kumitil ng buhay. Para sa akin, walang pinagkaiba kung sino ang mananalo. Pareho kasi silang panganib sa aking buhay. Kailangan ko silang takasan bago pa man magkaroon ng pagkakataon ang isa sa kanila na saktan ako.Bigla akong napatili nang bumagsak sa tabi ko si Rozz na agad hinabol ng ispada ni Adrian. Nakahiga siya at muntik nang mahiwa, ngunit mabilis siyang umiwas. Kasabay naman no'n ang pag-usog ko palayo sa takot na baka pati ako ay tamaan. Bumaba ako ng kama at kahit hirap na hirap na ihakbang ang aking mga paa ay sinikap ko pa ring makarating sa pintuan. Nakabukas iyon. Halos gapangin ko na ang pagitan para lan
NANANAGINIP AKO.Nagbago na raw siya. Mabait na si Lionzo... Hindi na niya ako sinasaktan. Sa katunayan ay hindi na niya kayang gumalaw nang hindi nahahawakan ang kamay ko.Alam kong imposible. Pero gusto kong samantalahin habang nasa loob ako ng aking panaginip. Alam ko kasing kabaliktaran lang ang lahat ng iyon sa totoong pangyayari. Kahit kailan ay hindi na magbabago si Lionzo."Tangina, Lion! Hindi na talaga kita maintindihan. I thought you were planning to kill her? So why are you treating her?""I'm still enjoying her company." Tila kinalabit ako ng malalim na boses na iyon, kasabay ng paggapang ng mainit na palad sa aking daliri."Enjoying... What the hell. Wow. So hintayin ko na lang na makatakas siya ulit?""Relax, Rozzwell. You're paranoid again. Hindi na siya makakatakas ulit. I won't let that happen.""So what if? What if she escapes and exposes your secrets?"Tumawa ang lalaking may-ari ng malalim na boses, ang lalaking may hawak ng aking kamay. "I've got connections. No
"...HINDI KO TALAGA LUBOS MAINTINDIHAN KUNG BAKIT HANGGANG NGAYON AY BUHAY KA PA."Bakit nga ba? Bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin winakasan ni Lionzo ang buhay ko? Masyado yata siyang natuwa na nakikitang nahihirapan ako.UMAGA ay nagising ako na masama ang pakiramdam. Mabigat ang ulo ko, mainit ang aking hininga pero giniginaw ako. Hindi ko na maramdaman ang sugat sa aking paa, marahil ay gumaling na nang kusa. Pero 'yong buong katawan ko naman ang hindi ko maigalaw. Ang bigat. Parang may nakadagan na malaki at mabigat na bagay.May pagkain na ako, masasarap pero wala naman akong gana na kumain. Maghapon akong nakabaluktot sa higaan, nilalamig, nanginginig. Sa tuwing naiidlip ako ay napapanaginipan ko ang nangyari sa pamilya ni Lionzo. Binabangungot ako sa krimeng hindi ko naman nasaksihan at narinig lang sa kwento ni Mang Pablo. Hindi ko sila kilala, hindi ko pa nakita ang kanilang mukha pero sa panaginip ko, para bang kilala ko sila. Parang... Parang parte ako ng pangyayaring
ANG HALIMAW NA ITO AY HINDI KO MASISIKMURA. Kung hahayaan man akong mabuhay na siya ang makakasama, mas gugustuhin ko pang mamatay na lang ako. BANG! Nahigit ko ang aking hininga nang umalingawngaw ang malakas na putok ng baril sa loob kwarto. Bumulagta ang babaeng n*******d. Panibago na namang biktima. Pangatlo na iyon, pangatlong beses na rin na pumabor sa akin ang kapalaran. Pero sa kabila ng tatlong beses na pagkakaligtas ko mula sa kamatayan, hindi man lang ako nakaramdam ng maginhawang paghinga. Ang bigat... Mabigat sa dibdib isipin na ako ang dahilan ng pagkamatay ng ibang babae. Para itong isang sumpa sa akin. Gaya ng dati, lumabas si Lion sa kwarto at iniwan ang nakahandusay na babaeng pinatay. Sumunod namang pumasok ang dalawang tauhan at pinagtulungang alisin ang katawan ng babae. Pagkatapos ay pumalit ang dalawang tagasilbi, kasama ang matandang mayordomo upang linisin ang dugo na bakas ng karahasan ni Lionzo. "Hanggang kailan ito matatapos?" bigla ay tanong ko s
Warning ⚠️🔞ITO NA BA ANG MAGIGING KATAPUSAN KO? "You wanna die now?!" Sobrang diin ng pagkakasakal ni Lionzo sa akin. Para na akong malalagutan ng hininga! Gigil na gigil siya dahil sa pagkagat ko sa kaniyang ari. Pero hindi ko pinagsisihan ang ginawa kong iyon sa kaniya. Kulang pa nga iyon kung tutuusin, eh! Sana pinutol ko nalang para pagdusahan niya habang-buhay."Lion!" awat ni Rozz pero tila wala siyang narinig. Hindi niya pa rin ako binitiwan.Nagtatadyak na ako at pinipilit tanggalin ang kamay niyang mahigpit na nakahawak sa leeg ko. Ramdam ko na ang tila pagkaubos ng hangin sa katawan ko. Hindi na ako makahinga!Pumikit ako at hinayaang dumaloy ang luha sa gilid ng aking mata. Dumating sa putong hindi na ako nanlaban. Pagod na akong magpumiglas, hindi rin naman ako nananalo sa kaniyang lakas. Gusto ko na lang din matapos na ang paghihirap ko sa loob ng Mansion na ito.'Agh!' Umawang ang bibig ko, naghihingalo na sa kakulangan ng hangin. Masakit na sa lalamunan, nahihilo na
HINDI SIYA NAGPAKITA. Maluwag ang paghinga ko dahil magdamag na hindi nagpakita si Lion. Ibig sabihin lang no'n, ligtas ako pansamantala. Umayos ako ng higa sa malapad at malambot niyang kama habang nakabalot sa makapal na kumot. Giniginaw ako. Sira kasi ang suot kong damit dahil pinunit niya kahapon. Tapos, di pa ako marunong mag-off ng Aircon. Tumunganga ako sa kisame na kakulay ng mga mata ni Lion. Bigla kong naalala kung paano tumitig ang mga iyon sa akin kahapon habang hawak ko ang kaniyang mukha. Wala siyang imik, himalang hindi siya nagalit at tila wala rin sa sariling napahawak sa aking kamay na nakadampi sa pisngi niya. Para bang ayaw niyang alisin ko ang kamay ko sa kaniya. Parang... Para siyang tuta na naglalambing sa aking palad. Pumikit pa siya at dinama ang init ng aking palad. Napakainosente niyang tingnan. Napakaamo ng kaniyang mukha kahapon. Para siyang sinaniban ng anghel. Sinubukan ko noong bawiin ang kamay ko pero ayaw niyang pakawalan. Pero natauhan din siya
warning ⚠️ 🔞 This content contains graphic descriptions of violence, abuse, and non-consensual sexual activity. Reader discretion is advised. *** "HUWAG!" Sinalubong ko ng tadyak ang noo ni Lion kaya napatingala siya at muntik pang mabuwal. Nailuwa niya ang blade na kagat-kagat niya. Agad naman akong tumakbo palabas ng banyo kahit na iika-ika. Dumiretso ako sa nakasarang pinto ng silid para tumakas pero pagbukas ko ay bumungad ang dalawang malalaking lalaki na nakabantay roon sa labas. Ang dalawang personal bodyguard ni Lion! Nagulat pa ang mga ito nang makitang nakahubo't hubad ako. "Balik sa loob," malalim ang boses na sabi ng isa saka nito hinila ang busol para isara ang pinto. "Hindi! Huwag!" Paulit-ulit kong kinalampag ang pinto pero hindi talaga nila ako pinagbuksan. "Where do you think you're going?" Napasinghap ako sabay harap kay Lion na nakakuyom na lumapit sa akin. Sumiksik ako sa saradong pinto habang nakatingin sa namumula niyang noo. "Tsk. You'r