Ruthless and Heartless

"BELLEZA..."

Napahinto ako sa paghakbang sa pintuan ng dining room nang makita si Lionzo. Nakapwesto siya sa kabisera na parang prinsepe. Maayos ang kaniyang suot, parang iyong nakikita ko sa mga magazine noon sa kaklase ko rati. Mga lalaking mayayaman, artista at negosyante na naka-tuxedo, naka-pormal at may suot na mamahaling relo sa kaliwang palapulsuhan.

Wala sa sariling napatitig ako sa gwapo niyang mukha. Buong buhay ko, ngayon lang ako nakakita sa personal ng ganito kaperpekto sa panlabas na anyo. Hahanga na sana ako kaso naalala kong halimaw nga pala ang kaharap ko.

Ganito ba ang bagong mukha ng isang demonyo?

Dinampot ni Lion ang wine glass at swabeng sumimsim ng red wine. Pagkatapos ay ngumiti.

"Stunning." Ang mga mata niya ay nangingislap na naman sa pagnanasa habang pinasasadahan ng tingin ang kabuuan ko.

Suot ko nga pala ay v-cut sleeveless dress, kulay pula at pinaresan ng pulang sandal na may mataas na takon.

Halos iluwa na ang natural na malaman kong dibdib sa suot ko. Nakalantad din ang aking iniingatang mga hita. Sa sobrang ikli, kunting tuwad lang ay lalabas na ang kuyukot ko. Hindi tuloy ako mapakali at panay hila pababa ng laylayan nito.

Gusto ko na ring tusukin ang mga mata ni Lion na kung makatitig ay para na rin akong hinihipuan. Ano kaya ang nasa isip niya habang minamanyak ako ng tingin?

Unang beses ko pa namang magsuot ng ganito. Wala akong ibang pagpipilian dahil ito lang ang binigay sa aking damit.

Akala ko nga ay dadalhin niya ako sa party. Naisip ko pa man din na tumakas o kaya ay humingi roon ng tulong pero kakain lang pala kami sa engrade niyang dining room.

Ganito ba niya tratuhin ang lahat ng kaniyang bibiktimahin? Bibihisan nang maganda at bubusugin muna bago patayin?

"Sit," malalim ang boses na utos ni Lion.

Sumunod naman agad ako. Umupo ako sa kabilang dulo ng mesa habang naglilikot ang mga mata sa paligid.

Malawak ang silid kainan na may marangyang desinyo at kagamitan. Ang ganda rin ng chandelier na parang ginawa sa tunay na diamond. O baka nga tunay talaga ang mga kumikinang na bagay roon. Sa yaman niya, hindi imposible. Milyones na yata ang halaga sa isang chandelier lang.

"You can feast, Belleza," malambing niyang sabi. O baka guni-guni ko lang 'yong lambing sa boses niya.

Napatingin ako sa mahabang mesa na puno ng masasarap na pagkain. Amoy pa lang at itsura ay masarap na. Pero hindi man lang ako natakam. Ito ang magiging unang hapunan ko nang hindi kasalo si Tatang. Gusto ko na talagang umuwi!

Napatingin ako kay Lion nang bigla niyang itaas ang isang kamay niya saka suminyas sa tatlong lalaki sa likuran ko. Agad namang kumilos ang mga ito; isang matandang butler at dalawang binata na sa tingin ko ay kaedad ko lang. Ang mga ito ang nagbihis sa akin kanina.

Nakakabanas nga, eh. Unang beses kong mabihisan ng ibang tao at mga lalaki pa! Para akong tinutunaw ng kahihiyan kanina pero wala naman akong nagawa kahit na ayaw ko dahil bukod sa wala akong karapatan na umangal ay wala rin akong nakikitang katulong na babaeng pwedeng tumulong sa akin. Lahat ng kasama sa bahay ay pawang mga lalaki, na may magkakaibang agwat ng edad.

Bumagsak ang paningin ko sa agaw-pansin na kamay ni Lion. May suot siyang malaking singsing. Isang gold na may malaking bato na kulay itim. Wala akong gaanong knowledge sa mga alahas pero batid kong hindi biro ang halaga ng kaniyang suot. Katumbas yata ng buhay ng tao ang halaga no'n. Pero may mas hihigit pa ba sa halaga ng buhay ng isang tao? Kung tutuusin ay wala pero sa mundo ng mga makasalanan at sakim, ginagawa na lang nila itong laruan. Lalo na ang lalaking nasa harap ko.

Biglang umangat ang sulok ng mapulang labi ni Lion. Napakurap naman ako nang mapansing matagal na pala akong nakatitig sa kaniya.

"Like the view?" nanunuyang tanong niya.

Mabilis akong nagbaba ng tingin. Biglang nag-init ang magkabilang pisngi ko sa hiya.

"Eat now, darling."

Kaming dalawa na lang sa loob ng dining room kaya sobrang linaw at sobrang lakas ng dating ng kaniyang boses. Para na naman akong ginapangan ng yelo sa spinal cord ko.

"Don't make me say it twice. You will not like the consequences," banta niya nang hindi pa rin ako kumilos.

Pero sa halip na sumunod ay matapang kong sinalubong ang kaniyang abuhing mga mata.

"S-sir." Lumunok ako. "P-please, let me go."

Tiningnan niya ako nang seryoso. "Come again?"

Ang talim ng mga mata niya, saka umiigting ang kaniyang panga. Halatang hindi niya nagugustuhan ang lumalabas sa bibig ko.

Kinabahan ako. Naalala ko na naman kasi kung paano niya walang pag-aalinlangan na binaril sa ulo si Mr. Tiongzon, pati na 'yong isa niyang tauhan.

Baka mapasukan ng hangin ang utak niya at barilin din ako bigla. Pero wala ring mangyayari kung magpapatalo ako sa takot. Walang mangyayari kung hindi ko susubukang makiusap.

Bumunot ako nang hininga, tinatagan ang sarili bago nagsalita, "Please, sir. L-let me go home--"

"Let's eat."

Napakuyom ako. "Sir, please..." Hindi ko siya titigilan. Kailangan kong umuwi. Hindi na ako mapakali kaiisip sa kalagayan ng Tatang. Tiningnan ko siya sa mga mata habang ang luha ko ay unti-unti nang namuo. "I... I promise. I will not tell anyone about what I saw. Please, just please... Let me go. My father needs me. He is sick!"

Ibinalewala niya ang pagmamakawa ko at itinuon ang atensyon sa pagkain. Humiwa siya ng steak, tinusok iyon ng tinidor saka isinubo. Naghigpitan ang muscles sa matatag niyang panga nang ngumuya siya. Pati sa pagkain ay nakaka-tense pa rin siyang panoorin. Puno ng kapangyarihan ang bawat galaw niya. Matatakot ka talagang gambalain siya pero hindi pa rin ako nagpadala sa takot.

Bumunot na naman ako ng hininga. "S-sir... I really need to go home. I need to see my father. He is alone and sick."

Gumalaw ang mga mata niya at mariing tumingin sa akin. "You'll see him only when you give yourself to me."

Napalunok ako. Naging malikot na Ang mga daliri kong kinakalikot ang laylayan ng aking suot.

'Isa pa, Belleza. Isa pang subok. Baka sakaling maawa na siya,' sa isip ko.

Bumunot ako ng tapang saka tumayo. Umikot ako sa mesa at lumuhod sa mismong tabi niya. Naroon ang pag-aalinlangan pero susubukan ko pa ring makiusap. Umaasa akong maaawa siya sa akin kahit pa alam kong wala talaga siyang awa.

"Sir, please... I'm begging you." Dahan-dahan na kumapit ang nanginginig kong mga kamay sa laylayan ng suit niya. Nagsimula na rin akong humikbi. Baka nga sakaling maawa siya. "P-please, sir--"

Napaigtad ako nang bigla niyang ibinagsak ang hawak niyang mga kubyertos. Sumimsim siya ng alak sa kopeta saka tumunghay sa akin. Ang nagbabaga niyang mga mata ay para akong ikinulong. Hindi na ako nakakilos.

"You seem to be looking for another type of food." Mapanganib at nakakakilabot pakinggan ang mga salita niya.

Natuon ang paningin ko sa mga kamay niyang dumapo sa kaniyang kandungan. Kinalas niya ang suot na sinturon at ibinaba ang zipper ng pantalon.

'A-ano'ng...' Nanlamig ang buong katawan ko nang mapagtanto ang binabalak niya. Ngali-ngali akong napaatras, pero agad niya akong nadakma sa ulo.

"Huwag!"

Nagpumiglas ako pero mahigpit niya akong hinawakan sa buhok saka pwersahang inilapit sa kaniyang kandungan. Sa bawat panlaban ko ay lalo niya akong isinusubsob.

Para na akong malalagutan ng hininga, nawawalan na ako ng hanging nalalanghap. Panay ang kalmot ko sa kaniya pero hindi man lang siya tinatablan. Maiikli rin kasi ang mga kuko ko kaya hindi siya nasusugatan.

Nang iangat niya ang mukha ko ay agad akong ngumanga para humigop sana ng hangin pero isang malaking pagkakamali pala iyon. Dahil ginamit naman niyang pagkakataon iyon para maipasok sa bibig ko ang kaniyang ari na nag-uumigting sa laki.

"Ouhmp!" Pinuno niya ang bibig ko, hindi lang ang bibig dahil pakiramdam ko ay umabot na sa aking lalamunan ang kahabaan niya. Lalo akong naghingalo dahil hindi na naman ako makahinga.

"Ahh, fuck! I like the warmth of your mouth, baby. It's pure bliss. Uhh!"

Tumulo ang luha sa mga mata ko habang kinokontrol niya ang paggalaw ng aking ulo. Taas-baba na animo'y naghahasa siya ng sandata sa bunganga ko.

Gusto kong kagatin ang pagkalalaki niya pero hindi ko kaya lalo na't sa tuwing idinidiin niya ang mukha ko sa kandungan niya, napapaduwal ako. Malaking tao siya. At sobrang laki rin ng kaniyang ari.

Hindi ko na kaya!

"Mmbh!" Sinuntok ko na siya sa hita pero idiniin niya lang ulit ang mukha ko.

"Ahh... Belleza... Fuck!"

Bwisit siya! Hindi yata ako mamamatay sa bala, kundi sa sandata niyang humaharang sa lalamunan ko.

Nang sa wakas ay pinakawalan na niya ako, agad akong suminghap ng hangin sabay atras palayo. Nawalan pa ako ng balanse at diretsong tumihaya.

Narinig ko ang mahina niyang tawa, parang demonyo na aliw na aliw sa nakikitang paghihirap ko dahil sa ginawa niyang karahasan sa akin.

Buong buhay ko, ngayon lang ako nakatagpo ng ganito kawalang-awa't walang puso na lalaki!