Ethan rolled me to the other side dahilan para ako na itong nakahiga sa kama, habang siya naman ay nasa ibabaw ko. His hands roamed around my body with gentleness, and he’s kissing me torridly. Parang uhaw na uhaw kami sa isa’t isa at halos ayaw nang bitawan ang mga sarili.
Hingal na hingal kaming pareho nang mapabitaw si Ethan ng halik. Napamura ito tsaka lumayo sa akin. Napansin ko ang pamumula ng tenga ni Ethan, bago ito tumalikod sa akin.
Habang ako naman ay napatulala at napatitig sa kesame tsaka napahawak sa labi. Ilang saglit lang, after processing what just happened. I screamed. Hindi dahil sa gulat, kun’di dahil sa kilig.
Kaagad namang tinakpan ni Ethan ang bibig ko para hindi ako marinig ng mga tao sa mansyon nila.
“Shut up, Sera!” Inis na saad nito sa akin.
Kaagad ko namang tinanggal ang kamay nito sa bibig ko. “Edi tayo na?” I asked. Hindi sa pagiging delulu ha, pero hindi niya naman ako hahalikan nang wala siyang gusto sa akin hindi ba?
“What?” Gulat na tanong niya.
“You kissed me, Ethan. So, tayo na?” I asked again, grinning at him.
Napakunot naman ito ng noo sa sinabi ko. “Fvk. What’s tayo na?” Litong tanong nito kaya napahagikgik ako sa kanya.
“I mean kasi hinalikan mo ako. You can’t kiss a girl if you don’t like her? Right? You responded to my kiss! That means you like me.” I said enthusiastically.
“Tayo na means in a relationship? No.” Malamig nitong sagot tsaka inayos ang tuwalya at binalot ako nito para takpan ang katawan ko.
Doon ko lang naalala na naka-swimsuits pala ako. Kaagad na tumalikod si Ethan palayo sa akin at kita ko ang pamumula ng kanyang tenga.
I pursed my lips in amusement. Ngayon alam ko na kung bakit namumula si Ethan! Ang sarap niya tuloy asarin.
“Get out, Sera. I’m studying.” Malamig na saad ni Ethan. But I lied down on his bed.
“Ayoko nga, hangga’t hindi ka omo-o, hindi ako aalis dito,” I even spread my arms and legs on his bed. Umikot-ikot pa ako roon at amoy na amoy ko ang nag-iisang Ethan Sierra.
His scent is mild, not too strong, but it’s long-lasting. It was a scent of fresh nature mixed with mild flowers scent. Kahit may flowers scent iyon ay mahahalatang panglalaki pa rin ang amoy. Manly.
“You’re distracting me, Sera. Get out.”
Kung hindi ako sanay kay Ethan, siguro napaalis na niya ako sa kwarto niya dahil sa sobrang panlalamig nito.
“Why are you so distracted, Mr. Ethan Sierra? Am I that beautiful to get you distracted?” I teased. Napatayo ako at lumapit sa kanya, tsaka ko tinanggal ang tuwalyang binalot nito sa akin.
Nakaupo si Ethan sa swivel chair niya kaharap ng study table niya at nagbabasa ng libro. Inikot ko ang upuan niya para mapaharap sa akin. Itinukod ko naman ang tuhod ko sa pagitan ng kanyang hita sa inuupuan nito.
“Or,” I paused, gently caressing his neck, seducing him. “You got tempted?” I smirked.
Pero wala man lang reaksyon si Ethan kaya napanguso ako. “Daya naman,” pagmamaktol ko.
At mukhang kontrolado na nga ni Ethan ang sarili kaya ay umalis na ako sa harapan niya at kinuha ang tuwalya. Mukhang wala narin naman mapapala ang panlalandi ko sa kanya kaya mabuti pang bumaba na ako at baka hinahanap na ako nila Cali.
Lumakad ako papunta sa pintuan niya pero bago ako tuluyang umalis ay tinignan ko ulit siya. Napangiti ako nang nakasunod pala ito ng tingin sa akin. “You’re mine, Ethan. You kissed me, you claimed me. And I will not stop not until I make you mine.”
TULAD ng sabi ni Tita Karina, Ethan spent his summer vacation in Manila for his training as the next heir of Black Stone Investment Inc.
Kaya naman ay boryong-boryo ako sa bahay habang nagpe-painting. Mama went to Singapore for their conference. And papa hasn't gone home for three weeks now. Nasa California kasi ito para sa isang seminar.
Wala naman akong ibang kaibigan except kay Liam na laging bumibisita dahil maging siya ay wala ring pagkakaabalahan.
“Let’s have pastry lessons.”
Sumang-ayon naman ako kay Liam kesa maboryo ako sa loob ng bahay. Liam and I went to a pastry school. Akala ko ay kaunti lang ang tao dito, pero napakarami palang tao. May mga bata, ka-edad namin at mga tingin ko ay college students at matatanda.
“Ang dami namang tao dito,” saad ko kay Liam.
Ngumiti naman siya. “Yep, this is my mom’s business.”
Napanganga ako sa sinabi ni Liam, natawa naman siya kaya hinampas ko siya ng kamay sa braso niya. “Kaya naman pala ang sarap ng chocolate cookies na gawa mo! May pinagmanahan pala!”
Liam chuckled. Ilang sandali lang ay lumabas ang isang magandang babae. “Hi! You must be Sera? I’m Liam’s mom, Violet.”
Nanlaki ang mga mata ko nang makilala ako ng mama ni Liam. Tumawa naman ito, isang mahinhin na tawa.
“Liam’s been talking about you, Sera. Ikaw laging bukambibig ng anak namin.” Her mom giggled.
Naka-close ko kaagad si Tita Vi dahil kaugali ko rin pala si Tita. And unlike the other trainees here, Tita Vi personally trained me, and super thankful ako dahil natuto kaagad akong mag bake.
Nag bake ako ng strawberry shortcake sa tulong ni Liam dahil alam kong favorite iyon ni mama. Pero pagkauwi ko sa bahay ay hindi pa rin pala nakakauwi si mama.
Gabi na nang matanggap ko ang text ni mama na aabutin siya ng ilang linggo sa Singapore. Habang si papa naman ay hindi din umuuwi.
And here I was again. Left alone by them.
I tried to call mama to talk to her about my day. I baked a cake for her. Pero ayaw niyang sagutin ang tawag ko.
Tumulo na ang luha ko. Simula kasi nang away nila mama na iyon, ay nalalayo narin ng tuluyan si mama sa akin. Hindi ko masisisi si mama kung maghahanap siya ng ibang lalaki, dahil si papa naman ang unang sumira sa relasyon nilang dalawa. Pero… why did I feel like I was being left alone?
Humagulgol ako sa kama ko dahil sa sama ng loob na nararamdaman ko. Hindi ko mapigilang malungkot kasi hindi ako sanay na ganito.
Mama and papa will always showered me with kisses and hugs. Kahit na lumalaki na ako, ay gano’n pa rin naman sila sa akin. Kaya ang hirap para sa’kin na tuluyan nang nasisira ang pamilya namin.
Habang tahimik na umiiyak sa kwarto ko ay tumunog naman ang cellphone ko. Halos lumundag ang puso ko nang makita kong tumatawag si Ethan—na hindi niya naman talaga ginagawa. Never once did he call me.
Nanginginig akong sinagot ang tawag niya.
“Oh, napatawag ka?” Pagmamaldita ko sa kanya. My voice cracked. Kahit pala anong gawin ko, mahahalata pa rin pala ang pagkabasag ng boses ko, kasi napansin iyon ni Ethan.
“Are you crying?” he asked, may bahid pa rin ng panlalamig.
“Hindi. Tumatae lang,” I joked. But I heard him scoffed kaya nakatawa ako.
“Nasa kwarto ako, bakit?”
Umayos ako ng pagkakaupo, pinunasan ang mukha ko at inayos rin ang sarili.
“Baba.” aniya.
Baba? Napatingin naman ako sa baba ko. Huh?
“Downstairs, idiot.”
Napatingin ako sa bintana ko, naniningkit ang mga mata nang may nakita akong anino sa labas at halos mahulog ako sa kama nang makita ko si Ethan, nakasandal sa kanyang sasakyan, nakapamulsa ang kamay sa kanyang itim na slacks.
Kaagad akong napatayo at tumakbo pababa para salubungin si Ethan. Nang buksan ko ang gate ay muli akong napatakbo pero nasapid ang mga paa ko at madadapa na sana ako nang hagitin ni Ethan ang braso ko.
“Why are you so clumsy, Sera?” Malamig na tanong nito sa’kin.
Hindi ko na inisip ang tanong niya at kaagad ko siyang niyakap, tsaka umiyak sa leeg niya. Naramdaman ko pa ang pagkagulat ni Ethan, pero ilang sandali lang ay hinagod niya ang likod ko para pakalmahin ako.
“I missed you!” I said in between my sobs. Ethan tapped his hand on my head. Kaya lumayo na ako sa kanya.
Napakagat ako ng labi nang makita ko ang itsura ni Ethan ng malapitan. He looked more mature now at the age of fifteen, well turning 16 next month. Pero ang gwapo niya pa rin.
“Why are you crying?” Tanong niya ulit.
Pinasok niya sa kanyang bulsa ang cellphone at nakita ko naman ang box na nakapatong sa sasakyan niya. Nilapitan ko iyon at nagulat ako nang makita ko ang isang chocolate mousse cake na may nakasulat na “Happy Birthday, Seraphina.”
Napanganga ako dahil nakalimutan kong birthday ko na nga pala mamaya. Imbes na maging masaya ako ay mas lalo pa akong naging malungkot.
“Hmm.”
Nilingon ko si Ethan tsaka ngumiti ng pilit. “Thank you, nakalimutan kong birthday ko na nga pala mamaya.”
But Ethan doesn’t seemed convinced. Binitbit ko ang cake at hinila papasok si Ethan sa bahay. Kinuha ko naman ang susi niya at binigay kay Kuya JP para i-park ang sasakyan ni Ethan sa loob.
“Ang dami kong kwento!” I giggled as we went inside. Binitawan ko ang kamay ni Ethan at pumasok sa kusina para kumuha ng dalawang platito pero kaagad na pumasok si Manang Jona.
“Ako na d’yan, Miss Sera. Sa kwarto mo ba ihahatid?”
Ngumiti ako kay Manang. “Opo, ah, pahati na rin po ng cake na dala ko po kanina. Tsaka tubig na rin po. Thank you manang!” I kissed manang’s cheeks at tumawa naman si manang.
“Napakakulit,” mas lalong lumawak ang ngiti ko sa sinabi ni manang.
“Tara sa kwarto! Kakauwi mo lang ba galing Manila? Hindi ka pa nakapagbihis!”
Hinila ko si Ethan paakyat at papasok sa kwarto ko. Nagpahila naman siya kaya alam kong ayos lang sa kanya.
“I bake a cake. Para sana kay mama, but she didn’t come home.” I chuckled.
“Hindi niya rin sinasagot ang tawag ko. Maybe she’s busy. Baka nga nakalimutan rin niya birthday ko. But it’s fine.” I gently chuckled, but deep down I am breaking again.
May kumatok sa pintuan at pagbubuksan ko na sana nang buksan iyon kaagad ni Ethan at kinuha ang dala ni manang tsaka pinatong sa center table.
“Tikman mo dali! Ako may gawa niyan. Tinulangan ako ni Tita Vi, mommy ni Liam.” saad ko tsaka umupo sa sahig at pinatong ang mga braso sa centertable.
Napatingin naman si Ethan sa akin. “Gabi na. You shouldn’t eat sweets.”
Napapatong ko ang baba ko sa kamay ko tsaka ako ngumuso. Kinuha ko ang isang tinidor at nilaro iyon. Pero ilang sandali lang ay tinikman ko ang cake na binigay ni Ethan.
“Tikman mo!” Nakangiting saad ko kay Ethan.
Humiwa ako ng maliit na cake at lumapit kay Ethan pero mukhang ang malas ko ata ngayong araw dahil lagi na lang akong nadadapa o nasasapid.
I landed on Ethan’s top while the cake landed on his face. Naramdaman ko naman ang mga kamay ni Ethan sa bewang at likod ko para lalayan ako.
“Clumsy,” aniya.
Napakurap ako ng ilang beses, at nang matauhan ako ay kaagad kong kinuha ang cake na nasa mukha ni Ethan pero nagulat ako nang kunin niya ang kamay kong may hawak ng cake at sinubo ang cake nang nakatingin sa akin, habang hawak ang pulsuhan ko.
Is he seducing me?
“Can you stay?” I asked Ethan, who’s tucking me to bed.“No,” Ethan fixed my comforter, “but I’ll stay until you fall asleep. Now, sleep.” Malamig na saad ni Ethan.Tumalikod ako sa kanya at niyakap ang unan ko. Naiiyak ako. It’s my birthday, yet Mama and Papa didn’t greet me. Nakakatampo sila. I miss them. I miss my old family.Napapikit ako nang tumulo ang luha ko. Pilit na makatulog kahit iyak na iyak na ako. At habang pilit na makatulog, Ethan humms me a song while gently caressing my hand to make me fall asleep.Just as I was drifting to sleep, I heard Ethan’s voice and his kiss on my forehead. “Goodnight, clumsy. Happy birthday.”MAAGA a
Ilang araw ang nagdaan at hindi pa rin tumatawag sila mama at papa. Kinakabahan na ako sa kanila at sa tuwing tatawag ako ay ayaw rin sagutin ang tawag ko.Am I really alone now?Tinawagan ako ni Liam para magpa-enroll kaming dalawa. Kaya ay sumang-ayon ako sa kanya, kesa maboryo ako rito sa bahay.Sinundo ako ni Liam pagkatapos kong mag-ayos.“Hindi pa rin ba sila umuuwi?” Liam asked as he drove the car on the way to our school.Tumango lang ako habang nakatingin sa bintana ng sasakyan. Alam ni Liam ang nangyari sa mga magulang ko. Kaya pati siya ay nag-aalala para sa akin. Kaya halos samahan na niya ako araw-araw para hindi ako makapag-isip ng kung ano-ano, lalo na’t summer e wala talaga akong magawa sa bahay.“Papansinin mo ba sila kapag nakauwi sila?” Natawa ako sa tanong ni Liam. “Oo naman bakit hindi? Mga magulang ko pa rin sila.”“Paano kapag hindi na sila umuwi?” Natigilan ako. Hindi ko talaga
Hindi ako umuwi sa bahay, at pinagpaalam naman ako ni Tita Karina kay mama, para hindi ito mag-alala. Nasa kwarto na ako na nilaan ni Tita para sa akin, kasama si Samantha ang fiancé ni Eros.“Do you love him?” I suddenly asked Samantha. Napatingin naman siya sa akin na nagtataka kaya napadapa ako para tignan siya na nasa kabilang kama.“I mean, engage kayo ni Eros, right? At alam ko naman na dahil lang sa parents mo at sa lolo ni Eros. But… Do you have feelings for him?”Napatitig naman si Samantha sa kesame, tsaka ito nagsalita. “Oo, pero I don’t think that he felt the same way.”Tumango naman ako sa sinabi niya. Natatakot ako. Kasi Ethan will know his fiancé too once he reaches 18. At hindi ako
Ethan celebrated his birthday with his family and friends. Pero ‘yon ang buong akala ko dahil may mga well-known families din ang nagsidatingan na pinapakilala kay Ethan, naghahanap ng ipapangasawa sa kanya.Lukot na lukot naman ang mukha kong nakaupo sa gilid nang lapitan ako ni Sam. Napatawa ito ng marahan nang makita ko.“Oh, lukot ‘yan? Kulang nalang plantsahin na ni Ethan,” natatawang saad nito tsaka ako inabutan ng strawberry shake.Kinuha ko iyon at nagpasalamat tsaka ko ininom kaagad at medyo gumaan ang pakiramdam ko.“Ethan will find a new girl in a matter of time,” I muttered as I watched Ethan with his grandfather, Don Antonio, engaging with high-class families to find a perfect girl for him.I mean, Ethan deserves one. It’s just… I can’t bear him seeing another girl by his side besides me.Sino ba naman ako para itapat sa nag-iisang Ethan Sierra? Clumsy, hindi katalinuhan, makulit, hindi kasing yaman ng mga Sierra. Et
Mama didn’t come home to explain everything to me. And dad, since that night, didn’t come home either. And I was left alone. Again.“Kumain ka, Miss Sera, ilang araw ka na hindi kumakain, hija. Baka mapano ka n’yan,” Manang Jona said softly as she placed the food tray on the center table inside of my room, where an untouch food is placed too.“Wala ho akong ganang kumain, Manang.” I replied, my voice cracked, since my throat is too dry. I also felt the cracks on my lips as I haven’t drink any water today.“Pero, Miss Sera… Ilang araw ka nang hindi kumakain at… pasukan na sa susunod na araw…” nag-aalalang saad ni manang.Mas humigpit ang pagkaka
Halos hindi ako matigil kakasigaw sa ilalim ng unan ko dahil sa kahihiyang ginawa ko kagabi. Halos hindi ko pansinin si Ethan dahil bigla akong kinain ng kahihiyan. “Ano ka ba naman, Sera! Aamin-amin ka tapos mahihiya ka? Paano mo haharapin si Ethan mamaya?! Pasukan niyo na!” Pagulong-gulong ako sa kama dahil sa inis ko sa sarili. Mas nakakatakot pa ata ang ginawa kong pag-amin sa kanya kesa sa horror na pinapanood namin kahapon! Nakakainis!Napatingin ako sa salamin at kita ko ang pamamaga at itim sa ilalim ng mata ko. God. I’m not pretty anymore! Hindi na ako magugustuhan ni Ethan nito! Pagkatapos kong magbihis ng uniform at ligpitin ang mga gamit ko ay kaagad akong bumaba, tsaka ko sinalubong si manang na naghahanda ng almusal. Sabay na kaming kumain ni manang, kasama ang driver ko na si Kuya JP at si Ate Nena. Kami lang naman ang tao sa bahay, dahil hindi naman namin kailangan ng masyadong madaming kasambahay.Compared to the Sierra—well, hindi naman dapat ikumpara sa estado ng
I rested my head on my desk as I stared at Ethan, who’s quietly reading his book. Wala itong ibang ginagawa kun’di magbasa ng magbasa lang. Ilag rin sa mga tao—stupid people to be exact. Ayaw na ayaw niya ng gano’ng tao, well except for me.“Tantan! Lunch! Let’s go!” nakangiting saad ko sa kanya sabay hila ng kamay nito para mapatayo siya sa kinauupuan niya.“I’m not hungry.” Malamig nitong wika.I leaned closer to his face, but he didn’t flinch. Sanay na ito sa paganito ko sa kanya, kaya hindi na ito nagugulat pa. Ngumiti ako sa, tsaka ko pinitik ang noo niya. Napapikit siya, at huminga ng malalim, halata ang inis sa mukha niya ng gawin ko iyon sa kanya. I giggled when I saw that he’s controlling his anger towards me. Hindi niya naman magawang nagalit sa akin, ako pa.“I told you, Sera, I’m not hungry.” Ngumuso ako sa kanya pero hindi ako nagpatalo. I grabbed his book and immediately ran outside of our classroom. Narinig ko pa ang pagsigaw nito sa pangalan ko, kaya sumilip ako sa ka
“Ethan! Wait up!” I shouted at him. Nagmamadali akong ligpitin ang mga gamit ko para mahabol ko si Ethan. Bakit ba kasi nakaligpit na ang mga gamit niya? Hindi naman siya mukhang excited umuwi ano?!As soon as I finished picking up my things, ay kaagad din akong tumakbo para habulin si Ethan nang may humila sa bag ko. Nilingon ko iyon at nakita ko ang nakangisi na si Liam, kaya sumimangot ako. “It’s Friday, pupunta ako ng mall, sama ka?” Aniya.Napatigil ako saglit sa sinabi niya, at tinignan ang direksyon ni Ethan, pero wala na ito sa paningin namin.“Libre mo ba?” Tanong ko kay Liam. Kinuha niya ang mga librong hawak ko, maging ang bag ko, na siyang lagi niya namang ginagawa sa tuwing pauwi na kami.“Oo naman, bakit hindi? Ikaw pa e, malakas ka sa akin!” Natatawang sabi ni Liam.I grinned at him. “Sige! Sabi mo e!” I giggled.Nakarating kami sa parking lot, pero nagulat ako nang makita si Ethan na nakasandal sa sasakyan nito, na para bang may hinihintay. Nakapamulsa siya at nakay