“Tapos na kayo mang inggit?” Nang lumingon sila ni Mike ay pareho silang nagulat. Napakarami palang mga tao s paligid, kabilang si Lina na may panunudyong nakatingin sa kanila. “Aba, respeto naman sa walang jowa dito.” Apela pa nito. Kanina naman sila lang ni Mike ang tao dito, ah. Namumula na napakamot siya sa pisngi. Hindi namam makapaniwala ang ibang kapwa doktor ni Mike, maski ibang nurses na naroon. Nasaksikhan nila kung gaano kasungit ang CEO nila, kaya hindi ang mga ito makapaniwala sa nasaksihan ngayon. Nagmistula itong ibang tao. NAKAKAPAGOD man ang araw na ‘to. Pero dahil kasama naman niya si Mike, ay sulit naman. Habang pabalik sila ng maynila, hindi niya inaalis ang tingin niya dito habang abala ito sa pagmamaneho. Wala lang… gusto lang niya itong titigan. Hanggang ngayon kasi ay hindi siya makapaniwala sa bilis ng pangyayari. Nitong mga nakaraang buwan lang ay malungkot siya dahil hindi siya makaalala. Pero ngayon, wala ng pagsidlan ang tuwa niya sa puso. "Nakatit
Malakas na tumili si Rose ng buhusan siya ni Mike ng tubig sa katawan. Ang lamig! Narito sila ngayon sa likurang poso ng bahay, dito sila naligo ni Mike. Akala niya kanina ay sa banyo sila maliligo, pero hindi pala. Palikuran lang pala talaga ang mga banyo dito. Nakakahiya dahil iba talaga ang nasa isip niya kanina. Lumapit si Mike sa asawa at mahina na pinisil ang pisngi nito. “Ikaw ha, pinagnanasaan mo ako.” Lalong namula si Rose. “N-no, I’m not.” Namewang ito para takpan ang pagkapahiya. “Alam mo ba na pwede kitang kasuhan sa pagbibintang mo—“ “Alam mo din ba na… pwede kitang kasuhan dahil pinagnanasaan mo ako?” Ganting biro ni Mike. “Arghh! Ang kulit mo! Sinabi ng hindi kita p-pinagnanasaan eh.” Bumalik sa pagbobomba ng poso si Mike. Nang mapuno ang balde, muli nitong binuhusan si Rose sa ulo ng tubig. Parang bata na lumayo si Rose sa kanya. “Ano bang klaseng tubig ‘to. Ang lamig!” Malamig na ang patak ng ulan, pero mas malamig ang tubig na galing sa poso, para itong may y
Hindi mawala sa isip ni Rose ang mga nalaman niya kay Darla. Apat ng taon ang asawa ni Mike ayon dito, kaya malabo na ang asawa nito ang may gawa noon. Sino kaya ang babaeng ‘yon? Niyakap ni Rose ang sarili, nakadama siya ng kilabot. Baliw lang ang taong gagawa ng gano’n. Napatili si Rose sa gulat ng bigla siyang buhatin ni Mike. “M-mike, baka madapa ka, my god!” Aniya ng tumakbo ito habang buhat-buhat siya. Tawa naman ito nang tawa nang kanya itong paghahampasin sa dibdib, dahil sa nerbiyos na baka matisod ito at magpagulong-gulong sila sa lupa. “Mike, naman eh! Kapag nadapa ka, wala kang kiss mamaya!” Ngumisi si Mike sa narinig. “Kiss lang?” Humalakhak ito ng kurutin siya ni Rose sa dibdib ng mahina. “A-ang dami mong kalokohan sa isip—ahhh!” Muling tili ni Rose ng mabilis itong tumakbo. Kung buhatin siya nito ay parang napakagaan lang niya na bagay. Takot na takot na kumapit siya sa leeg nito habang tumatawa. Aba, ang loko, ang talas ng mata sa dilim. Hindi man lang ito nada
May ngiti sa labi na iniligpit ni Rose ang kanilang gamit. Ngayong araw ang kanilang alis sa bayan. Tuluyan ng naalis ang gumuhong lupa at natumbang naglalakihan na puno sa daan. “Mag iingat kayo, Doc. Grayson at Mrs. Grayson. Sana ay makabalik kayo sa susunod pang mga taon.” Wika ng kapitan, kasama nito na nagpaalam ang mga kababayan, kabilang ang asawa at anak. Bumaling ito kay Rose. “Bumalik sana kayo sa susunod na kasama ang ‘yong asawa, Mrs. Grayson. Ikinagagalak namin kayong makilala.” Ngumiti si Rose. “Maraming salamat din po sa mainit na pagtanggap. Hayaan niyo sa susunod ay babalik ako kasama ang… asawa ko.” Namumula si Rose, na hindi nakaligtas sa mata ni Mike kaya napangiti ito. Bago umalis, tinudyo pa sila ng mga naroon na baka sa kanilang pagbalik ay hindi na lamang silang dalawa ng asawa. Baka mayro’n na silang anak. Sa daan, napansin ni Rose ang pananahimik ng nobyo. Simula ng umalis sila sa bayan at tudyuin na baka may anak na sila sa sunod na balik, hindi na i
“Narito ang impormasyon tungkol sa taong nakabangga sa kapatid mo, Sir.” Nilapag ng private investigator ang mga papeles sa mesa ni Frank. “Napag alaman ko na isa siyang adik sa sugal. Baon siya sa utang at umabot ng milyon ang halaga no’n. Dahil sa mahirap na pamumuhay, hindi niya ‘yon magawang bayaran. Hanggang sa tinatakot ba siya ng mga pinagkakautangan na papatayin siya at ang pamilya niya kapag hindi siya nakapagbayad.” Kumunot ang noo ni Frank. “It doesn’t make sense. Ano ang rason niya at ginawa niya ‘yon sa kapatid ko?” May kinuha na papeles ang imbestigador, ipinakita ito ng matanda kay Frank. “Hindi takot mamatay ang suspect. Pero ng pagbantaan na papatayin pati ang pamilya niya… doon na ito natakot at humanap ng paraan para makapagbayad. Pero hindi sapat ang pambayad nila kahit na naibenta na nila ang maliit na bahay nila. Ang nakapagtataka, Sir Evans, bago niya nabangga ang kapatid mo… nakapagbayad siya sa lahat ng utang niya, nabilhan pa ng bahay ang pamilya niya bag
Nakangiting pinagmasdan ni Rose ang picture nilang magkasama ni Mike sa cellphone niya. Nababawasan ang pagkamiss niya sa nobyo sa tuwing tinititigan niya ‘to. Pagkatapos ng trabaho, nagmamadaling naghanda si Rose sa pag uwi. Ayaw niyang paghintayin si Mike ng matagal sa labas. ‘Iyon lang ba ang dahilan?’ Kastisgo ng utak niya. Hindi ni Rose maiwasan ang mapangiti habang hawak ang pisngi. Dahilan lang niya ‘yon, ang totoo, sabik na sabik siyang makita at makasam ‘to. Hindi sapat ang oras na magkasama sila sa isang araw. Ganito yata talaga kapag masyadong inlove. Agad siyang napangiti ng abutan siya ni Mike ng bouquet ng red roses. Simula ng magkausap ito at si Frank. Lalo ‘tong naging sweet. May sinabi siguro si Frank para lalo siyang mahalin ni Mike. “Mike, bukas na pala ang alis natin papunta kila Tito David. Sigurado ka ba na mauuna na tayo doon at hindi na sasabay kay Ninang Raven?” Binuksan ni Mike ang pinto ng kotse at inalalayan siyang pumasok. Sinupil niya ang ngiti
“D-Diyos ko! Awatin niyo si Sir Mike!” Utos ni manang na kalalabas lang ng tarangkahan. Mabuti na lamang at naisipan ng matanda na lumabas para mag usisa kung bakit hindi pa rin pumapasok sa gate ang sasakyan ng amo. Kung hindi ay hindi nila maaabutan si Sofia na sakal ng kanilang amo. Nangingitim na ang mukha nito at nawalan na nang malay. Natatakot na napaatras ang lahat upang bigyan daan si Mike na ngayon ay napakadilim ng ekspresyon ng mukha dahil sa galit. Wala itong pakialam na iniwan lang ang kapatid na si Sofia, kaya naman napilitan ang mga tauhan na dalhin na lamang ito sa hospital. Mukhang galit na galit talaga ang amo nila dahil hindi man lang ito nag alala sa kapatid at basta na lamang itong iniwan na walang malay ay kinakapos sa paghinga. “Damn! Ahhh!” Lahat ng madaanan ni Mike, mahawakan, at makita ay pinagsisira niya at winawasak. Galit na galit siya sa sarili niya dahil hinayaan niya na mapaikot siya nito ng matagal. Hindi lang ang babaeng mahal niya ang nawala sa
Nakangiting bumaba ng sasakyan si Rose at sumagap ng sariwang hangin. Naalala niya noon, tuwing bakasyon ay hindi pwedeng hindi sila magbakasyon dati ng pamilya noon. Narito sila ngayon ni Mike sa bahay-bakasyunan ng kani-kanilang pamilya. Sa probinsya kung saan na naninirahan ang kaibigan ng mommy niya na si Tito David kasama ang pamilya nito. Parang kailan lang bata pa sila ni Frank at nila… Napahawak si Rose sa ulo ng may alaalang bilang lumitaw sa kanyang balintataw. Sila nila Frank, Sofia, Dana at… Mike. Yumakap si Mike mula sa kanyang likuran. “I remembered when we were kids back then. Paborito mong utusan ako na umakyat ng puno para lang kuhaan ka ng mga duhat.” Humarap siya kay Mike at ikinawit ang braso sa leeg nito. “Bigla akong may naalala. Hmm, payat ka pala noon at… iyakin.” “Pero minahal mo.” May ngisi sa labi na sagot nito. Namumula ang pisngi na hinampas ni Rose si Mike sa dibdib. “Tse! Ipagyabang ba naman.” Ingos niya. Bago pumunta si Mike sa sariling ba
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k