Chapter 4: Calling Tristan

Walang nakuhang sagot pabalik si Timothy mula sa kanyang anak.

Minsan talaga hindi na niya maintindihan kung paano niya ba pakikitunguhan ng maayos ang anak niya.

"You won't even greet your own father?" Nakarinig siya ng malalim na pag-hinga nito.

"You do know that I'm busy, and made that clear before you left to go to your appointment." Pag-susungit nito, mahinang natawa naman ang kanyang tatay.

"Tapos tatawa ka lang diyan pagtapos mo akong istorbuhin sa ginagawa ko. Ano ba yang sasabihin mo?" Nakangiting umiiling si Timothy.

"Sungit mo kahit kailan. Alam kong lalo mo din akong susungitan pag-narinig mo ang sasabihin ko." Tumahimik naman ito sa kanyang narinig.

Inaaantay na ituloy ng kanyang tatay kung ano man ang mahalagang balita na sasabihin nito.

Ngunit masama na agad ang kutob na nararamdaman nito sa kung ano man ang balitang yun.

"Go on. Tell me." Pag-udyok niya.

"Naka maskara ka na naman ba? I can't even comprehend properly what you're saying, it's muffling your voice." Napa-ikot naman ang mata ng binata.

"Ayun pa talaga pinansin mo? Sabihin mo na!" Iritang sambit nito, at nakarinig naman to ng malakas na halakhak.

"Sorry, matanda na eh." Napasinghal naman ng malalim si Tristan, dahil hindi maituloy-tuloy ng tatay niya ang kanyang sasabihin.

"Alam kong magagalit ka, pero wala ka naman na magagawa kaya ipapaalam ko na lang sayo." Tumigil saglit ito, at napaubo ng mahina.

"Excuse me. Sorry about that. Anyway you are going to be married to the Santiago's daughter-" Agad na ito naputol at sumabat ang pinakamamahal niyang anak.

"What?! Why didn't you ask me about that first, dad?! And isn't she the rumored daughter that had issues?" Kumunot naman kilay nito sa narinig niya.

"And since when did you care about rumors, aber? Wala ka naman na magagawa, I already met with their daughter, and she agreed." Malakas na 'What?!' ang narinig niya, kaya saglit niyang nilayo ang cellphone sa tenga niya.

Kahit na medyo malayo na ito sa kanya, naririnig pa rin niya ang kanyang anak na nag-sasalita ng walang tigil.

Buti na lang din talaga na pinaghandaan niya ito mentally, kung hindi baka nasabayan na niya ito sa kakadakdak.

"Kahit mag-reklamo ka pa diyan, everything is already set, the last thing was to only inform you. Besides, she doesn't seem like what you heard from the rumors." Pagpapaliwanag ni Timothy.

"Well, except for the fact that she has short-term memory loss.. But still a great lady to be with." Mahinang sinabi niya ang una, ngunit hindi ito pinalampas ng kanyang anak.

"Great, you're having me married to someone that's forgetful." Napahinga na lang ng malalim si Timothy, bago muli mag-salita.

"Alam kong galit ka na ginawa ko ito ng walang permiso mo, o hindi ko man lang pinaalam agad sayo. I'm sorry. Malapit na ang araw na ikaw na ang mag-mamana ng business natin, kailangan mo ng mag-susuporta sayo." Umubo ulit si Timothy, kaya agad niyang nilayo ang cellphone sa kanya.

Tinodo na lang niya ang volume nito para kahit sa kalayuan marinig niya ang sinasabi nito.

"I understand where you're going with that pops, but you know better than anyone else that I do not even have the slightest interest in marriage, or even in a woman." Ngumiti naman si Timothy.

"Busy na nga ako sa business ng pamilya natin kahit hindi mo pa pinamamana sakin ito, tas dadagdagan mo pa?" Napailing naman ito.

"Paano ka nakakasigurong na magiging istorbo ang babaeng ipapakasal ko sayo, Tristan. I made sure na pumili ng babaeng makakasundo, at makakatulong sayo." Tahimik naman na nakikinig si Tristan sa kanyang tatay, na ipinasalamat ni Timothy.

"That's why I met up with her personally. She's honestly great, very capable even. Adding the fact, na minsan she can be very forgetful. But nonetheless she makes a way so that her forgetfulness won't be a hindrance to her, or for the people around her." Pag-papaliwanag niya.

Nanatili naman na nanahimik si Tristan sa kabilang banda.

"You need someone beside you, Tristan. That's what I only wish for you, and I hope that you can come to understand that what I did was for you. But that does not change the fact that what I did was still wrong, so I am very sorry son." Pag-hihingi niya ng paumanhin dito.

"It's fine if after this you won't talk to me, or won't even forgive me. But please do come with me when I'll meet up again with her, so that you can personally judge for yourself if she's okay or not. I'll make changes if she's not." Nanghihinang sambit na nito habang nag-sasalita.

Ipinagdadasal na lamang ni Timothy na hindi ito mapansin ng kanyang anak, at tanungin siya.

"Whatever, let's just talk about that later when you come home. I still have a lot to do, see you later pops." Napabuntong hininga naman ito nang marinig ang sagot ng anak.

"Sure, sorry for disturbing you when your working son." Kinapa niya ang kanyang dibdib, at naramdaman ang mabilis na pag-tibok nito. Dahilan ng hirap sa kanyang pag-hinga.

"It's fine, you didn't disturb me even. Get some rest when you get home, you're getting old. You need lots of rest, okay?" Pagpapaalala niya.

Napangiti si Timothy, natutuwa na kahit ganoon ang ginawa niya, lagi pa rin itong nagpapaalala dito na mag-pahinga, lalo na at nagkakaedad na siya.

"Of course, thank you son. See you later." Agad naman na pinatay na ng binata ang tawag, kaya binitawan na rin ni Timothy ang cellphone at napahawak ng mahigpit sa dibdib niya.

"Hirap naman ng nagkakaedad na." Mahinang sambit niya sa sarili at napapikit ang kanyang mata.

Pinapakiramdaman lamang ang sarili.

"Nandito na po tayo, sir." Napamulat naman siya agad, at nakitang nakarating na nga sila sa villa.

"Thank you for escorting me back, Berto. Do get some rest, and eat after." Pag-papasalamat nito sa kanyang driver, na ikinagalak naman ng driver.

"Wala ho iyon, sir. Ikaw din po magpahinga, hatid na ho kita sa pinto." Sambit nito ng makalabas na siya ng kotse, at binuksan ang pinto kung saan nakaupo si Timothy.

Ngumiti si Timothy dito at bumaba na ng kotse.

Nakaramdam siya ng maikling hilo kaya muntikan na siya malaglag nang mag-simula na siya mag-lakad, mabuti na lang din at nakasuporta si Berto sa likod nito.

"Ayos lang ho kayo, sir?!" Puno ng pag aaalala na tanong niya, tumango naman si Timothy at nag-patuloy na mag-lakad papasok ng pinto ng nakasuporta pa din si Berto sa kanyang likuran.

_________________

Matapos ang ilang oras na byahe nakarating na din si Astrid sa bahay ng nangangalang Astria, na siyang nagsasabuhay na.

"Mansion pala ito... Gaano bang kayaman ang pamilya nito..." Bulong niya sa sarili niya ng makita na mansion pala ang tinitirhan nito.

Matapos huminto ng kotse sa harap nito, dali-daling pinasalamatan ni Astrid ang driver hindi na inantay na pagbuksan siya nito ng pinto, at lumabas na mula sa loob ng kotse.

Umupo agad siya sa hagdan ng mansion, at hinalungkat muli ang handbag na dala niya.

Matapos niyang halos baliktarin na ang loob nito, may nahulog nga na papel mula sa loob nito.

"Meron ngang papel, thank you Lord!" Masayang sigaw nito at agad na hinablot ang papel.