๐๐ด๐ต๐ณ๐ช๐ฅ! ๐๐ข๐ด๐ข๐ข๐ฏ ๐ฌ๐ข ๐ฏ๐ข ๐ฏ๐ข๐ฎ๐ข๐ฏ?! ๐๐ด๐ต๐ณ๐ช๐ฅ ๐ฃ๐ข๐ฌ๐ช๐ต ๐ธ๐ข๐ญ๐ข ๐ฌ๐ข ๐ฏ๐ข ๐ฏ๐ข๐ฎ๐ข๐ฏ๐จ ๐ช๐ข๐ข๐ฃ๐ฐ๐ต ๐ด๐ข๐ฌ๐ช๐ฏ๐จ ๐ฑ๐ฆ๐ณ๐ข?! ๐๐ข๐ช๐ญ๐ข๐ฏ๐จ๐ข๐ฏ ๐ฌ๐ฐ ๐ฑ๐ข๐ฎ๐ฃ๐ข๐บ๐ข๐ฅ ๐บ๐ถ๐ฏ ๐ฏ๐จ ๐ถ๐ต๐ข๐ฏ๐จ! ๐๐ข๐ฐ๐ฏ ๐ฏ๐ข ๐ต๐ข๐บ๐ฐ ๐ด๐ข ๐ถ๐ต๐ข๐ฏ๐จ! ๐๐ด๐ต๐ณ๐ช๐ฅ, ๐ข๐ด๐ข๐ฏ ๐ฏ๐ข ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฑ๐ฆ๐ณ๐ข?! ๐๐ช๐ฏ๐ฅ๐ช ๐ฌ๐ช๐ต๐ข ๐ฑ๐ช๐ฏ๐ข๐ญ๐ข๐ฌ๐ช ๐ฑ๐ข๐ณ๐ข ๐ฑ๐ข๐จ-๐ต๐ข๐จ๐ถ๐ข๐ฏ ๐ฎ๐ฐ ๐ข๐ฌ๐ฐ ๐ฏ๐จ ๐ฑ๐ฆ๐ณ๐ข! ๐๐๐๐๐๐, ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐ ๐๐! ๐๐๐ ๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐?! ๐๐๐๐๐๐! ๐๐๐๐๐๐! "Hoy." Napamulat si Astrid sa gulat. Hindi niya namalayan nakatulog pala siya, tumingin naman siya sa taong gumising sa kanya. Nawindang siya nang may makita siyang kulay brown na mga mata na nakatingin sa kanya mula sa dalawang maliit na butas ng maskara. Hindi niya inaaasahan na siya pa pala ang una niyang makikita pagdating sa destinasyon nila. "Tristan?" Paninigurado niya, nang makita
Hinayaan na lang niya ang sarili niyang paa na mag-lakad kung saan man siya dadalhin nito, ilang hakbang na lang ay malapit na siya sa pinto. Hahawakan na niya sana ang knob nung pinto, nang bigla itong bumukas. Nagulat si Astrid at napaupo sa sahig, ang bumungad sa kanya ay isang batang lalaki na mukhang nasa edad na 4-5 na taong gulang. Nagulat din ito ng makita niya si Astrid, kaya napaupo din siya sa sahig. "Ouch!" Pag-iyak niya, habang hinihimas niya ang kanyang pwet. "Theo! Nasaan kang bata ka?!" Isang pamilyar na boses naman ang nag-tatawag sa bata, kaya naman tumayo na agad ang bata. "Ate! Tago mo po ako!" Desperadong sigaw niya, at tumango na lang si Astrid kahit na hindi niya alam kung ano ang nangyayari. Pumunta ito sa likod ni Astrid, kumapit sa likod ng damit niya, at tinago ang sarili niya. Napaestatwa na lang si Astrid sa kinatatayuan niya, hindi na iniiisip kung ano man ang itsura niya pag nakita siya ng nag-hahanap sa batang ito. Ang mahalaga magawa n
"Why do you look surprised? You should be used to seeing these kinds of things." Hindi naman pinansin ni Astrid ang sinabi ng binata. Tinignan niya lang ang paligid ng nadadaanan nila papunta sa ala-palasyong disenyo na tinuturong 'house' ng batang nakakapit sa kanya. Maraming iba't-ibang uri ng bulaklak ang namunga sa magkabilang gilid ng kanilang dinadaanan na stoned marble patterned na lapag. "Are you deaf? Or just ignoring me?" Pag-aagaw pansin muli ni Tristan dito, pero sa pangalawang pagkakataon wala ulit siya nakuhang sagot mula sa maliit na dalaga na nasa harapan niya. Tahimik na lang itong nakasunod sa dalawa. "Do you like our house ate? Isn't it very big, and looks like a big castle!" Masiglang pag-mamalaki ng bata, tahimik naman na tumango si Astrid, ang mga mata hindi mapakali sa magandang paligiran na nilalakaran nila. "Oh, I almost forgot po pala! I'm Theo, and there behind us is my Kuya Tristan! He's the one who designed our house to look like a castle." Nan
Tinanggal agad niya ang kanyang mga sapatos pagkapasok at, humiga na agad si Astrid sa kama, ramdam lahat ng pagod mula sa araw na ito. Tinignan naman ni Astrid ang kisame ng kwartong inihanda para sa kanya. Nasa tabi ng malaking cabinet ang kanyang mga gamit, at gaya ng sabi ni Tristan sa kanya kanina, lahat ito ay kumpleto. Walang ginalaw, kinuha o nawala dito Malaki ang kwarto, mas malaki pa ito kaysa sa kwarto ni Astria sa mansion ng mga Santiago. Ano pa nga bang aasahan niya, sobrang yaman ng pamilya ng kanyang mapapangasawa, at tama nga si Tristan. Kailangan na talaga niyang masanay sa gantong mga bagay, pero hindi pwedeng lumaki ang ulo. Bago pa siya makarating dito, biniro-biro pa siya ni Timothy na saka daw sila ni Tristan mag-sama sa iisang kwarto pag-napakasal na silang dalawa. Minsan talaga, hindi na niya alam kung masasabayan pa ba niya ang pagiging palabiro ng matanda, at minsan nakikita niya na hindi natutuwa si Tristan sa mga biro ng kanyang tatay. Hin
Napabalikwas si Astrid sa lakas ng kumakatok ng kanyang pinto, kahit pa na antok pa ito, bumangon na siya at lumapit sa pinto. Pagkabukas niya ay bumungad sa kanya ang isa sa mga katulong ng mga Miller. "Magandang umaga, Miss Astria. Andito po ako para tulungan ka na mag-ayos ng iyong sarili." Paliwanag nito, at itinaas ng bahagya ang suot niyang salamin. Kitang-kita nito ang napakatalas nitong tingin, na para bang kakainin niya si Astrid ng buhay. Ngumiti naman si Astrid, hindi naman labag sa loob niya pero hindi pa siya komportable na iba ang mag-aasikaso sa kanya. Kaya naman niya sarili niya. "Nako, wag na po! Kaya ko naman po sarili ko, anong okasyon po ba ang mayroon, nang mapaghandaan ko po ng maayos?" Saglit niyang tinignan ang orasan na nasa ibabaw lang ng pinto. Mag-10 palang ng umaga, ano kaya ang mayroon? Wala naman naalala si Astrid na may nabanggit si Timothy sa kanya kahapon na may ganap ngayong araw? "Hindi po maaari, utos po ito ni Sir Tristan. Pupunta
"Since you both haven't announced the date of your marriage, can we assume that you want it to be a private, and lowkey occasion where no press or reporters are involved?" Huling tanong na nito para sa kanila. Parehong tumango sila. "Yes, we would love to have a peaceful wedding where we are not bombarded with people taking pictures of us with flashing camera lights that can be blinded to the eyes." Kinurot ni Astrid ang kamay nito nang marinig na niya ang irita sa boses ng lalaki, kaya bago ito mag simula muli mag-salita, huminga muna ito ng malalim bago tinuloy ang sasabihin niya. "And yes, we want it to be private, only our friends and family are invited. I want my wife to be comfortable, and not think of anything else but me, on our wedding day." "And that's a wrap! Thanks for your time Miss Astria, and Sir Tristan. Can't wait to work with both of you again!" Masayang sabi ng lalaki sa kanilang dalawa. Ngumiti naman si Astrid dito, at kumaway sa kanila ng palabas na sil
Pagtapos ang pag-uusap nilang yun, mas naging maayos na ang pakikitungo ni Tristan kay Astrid. Mas naging komportable na ito sa dalaga, ngunit pag nasa harap na sila ng mga katulong, at empleyado ay pinapaalala ni Tristan na dapat maging professional sila sa harap ng mga ito. Pag sila lang din namang dalawa, o pag kasama ang maliit na kapatid nito, bumabalik ito sa pagiging mapaglaro at mga palihim na panlalandi nito kay Astrid. Ngunit hindi pa rin nito pinakikita ang mukha niya, at lagi pa rin nakasuot ng maskara. Hindi na lang niya tinanong dito kung bakit, naiintindihan naman niya kung hindi pa okay sa binata na ipakita sa kanya ang tanging tinatago niya. "Honey." Tawag ni Tristan sa dalaga nang mapansin niyang tulala ito. "Honey ka diyan." Nandidiring sagot nito ng marinig niya ang call sign ng lalaki para sa kanya. "Is it corny? May iba ka pa bang gusto na call sign natin?" Agad na umiling ito at nag-tangka iiwan si Tristan sa silid, ngunit kumapit agad ito sa bew
Pagpasok ni Astrid sa loob ng kwarto na binanggit ni Tristan sa kanya, agad niyang binagsak ang buong katawan niya sa malaking kama. Masaya siyang napasinghal ng maramdaman niya ang malambot na kama sa kanyang katawan. 'Sa wakas, makakapagpahinga na rin!' Nakangiti nitong inisip, at pinikit ang mga mata. Grabe ang pagod niya sa araw na ito. Ganito din bq nararanasan ng ibang mayayaman na nagpakasal? Andaming events na nangyari sa isang buong araw, na hindi niya inakalang magkkasya pala. Tinignan niya ang orasan na nasa itaas ng pintuan, saktong 12:00 am na. Nag-unat ng katawan si Astrid bago inayos ang sarili sa kama upang makatulog na, bago siya makapasok dito nag-linie muna siya ng kanyang katawan, at inisuot ang nakahandang damit para sa kanya. "Bakit ba napaka nipis ng tela ng binigay nila? Ganto ba dapat ang mga pantulog ng mga mayayaman? Tsaka bakit see-through ito?!" Pag-aalala ni Astrid nang makita niya ang mga damit na inihanda para sa kanya. Ngunit hindi na
Agad na nag-iwas ng tingin ng lalaki, at umalis sa kanyang table. 'Hindi ako pwede mag-kamali. Siya nga yun! Ano nga ulit ang pangalan nung lalaking yun?' 'Kamag-anak pala sila ni Tristan? Pero bakit hindi siya kilala nito??' Maraming katanungan na naman ang pumasok sa maliit na kokote ni Astrid, at alam niyang ang makakasagot lang nito ay ang lalaki, kaya napag-isipan na niyang sundan ito at kausapin. Mula sa kanyang likuran, hindi pa niya napapansin ang nalalapit na lola ng kanyang asawa, kaya nung nakita nito na pag-tayo ng dalaga, binilisan ng matanda ang pag-lapit sa kanya. Bago pa makalayo si Astrid, kinalabit na agad niya ang dalaga, kaya napalingon ito sa likuran niya, at laking gulat niya nang makita ang lola pala ito ng lalaking kasama niya. "Hello, Mrs. Miller!" Agad na bati niya, at ngumiti ang matanda."Oh please, you can just call me however you want. Even mom is good. I'm sure you didn't have anyone to call one, so you can call me that." Matamis ang ngiti ng pinaki
Inangat agad ni Astrid ang sarili sa pagkakayuko, at inayos ang postura niya. "There. You look gorgeous, and a woman like you should be confident." At nginitian si Astrid, natutuwa na makitang paano nito iprisenta ang sarili. Kung kanina ay kabadong-kabado pa siya, tila nag-laho agad na parang bula yun. Dahil sa mga salitang nanggaling sa nakakatanda. 'Kailangan kong ipakita sa kanya ang gusto niya makita, kung gusto kong tumagal sa pag-papanggap ko bilang asawa nito. Lalo pa't ang iilang katanungan ko ay alam kong siya ang makakasagot.' "Thank you so much for the kind words. I almost forgot to show that I am confident due to the beautiful people I've met today." Mga bulungan ay biglang nag-bunga mula sa likod ng nakakatanda. Ngunit hindi siya nag-patinag, nanatili lang siyang tuwid ang likod, chin up, may ngiti sa mukha at nakatingin siya ng diretso sa mga mata nito. Maging si Tristan ay nagulat sa mabilis na pag-babago nito, na gawa ng ilang salitang pag-pupuri na nan
"Of course, Tristan! Enjoy yourselves!" Malaking ngiti na sabi ng nakakatanda, at tumango si Tristan. Sinabit ni Tristan ang kamay ni Astrid sa elbow ni Tristan. Mabilis na tinalikuran nila ang dalawa, at tinungo ang side kung nasaan ang mga pagkain. "Are you okay?" Bulong ni Tristan sa kanya, tahimik na tumango si Astrid. "Oo, thank you. Hindi ko alam ano dapat sasabihin kanina." "It's fine. Hindi rin sila matatapos kakatanong kung ikaw yung mag-sasalita kanina." "Edi wag na lang ako mag-sasalita buong party?" Napabuntong hininga si Tristan sa sinabi nito. "Of course not. Pipi ka ba para di mag-salita?" "Hindi. Pero ang hirap naman kasi pakisamahan ng mga tao dito." Tumango si Tristan sa sinabi nito, "That I could agree with at least." "Edi-" Hindi natapos ang sinabi ni Astrid nang sumabat agad ang kanyang asawa. "But that doesn't mean you won't talk." Sumimangot si Astrid sa nakuha niyang sagot, kaya bumitaw na si Astrid sa pagkakahawak niya sa braso ni Tristan,
Nang makapasok na sila, napanganga si Astrid nang makita ang loob. Alam niyang party ito ng mga mayayaman, ngunit ito ang unang pagkakataon na ay magiging parte nito. Napakalawak ng loob ng dome, isang napakalaking chandelier ang nasa gitna, maliwanag na nag-niningning. At dahil isang pabilog ang venue, napakalaking espasyo ang mayroon. Sa itaas na parte ay mayroong iilang bintana na paikot sa chandelier. Sa isang gilid makikita ang catering ng mga pagkaing handa para sa party, sa kabilang gilid ay makikita ang isang bar, sa sumunod na gilid ay isang photobooth, na mayroong nang gumagamit, katabi nito ay ang naglalalakihang mga speaker na napakalakas ng volume ng party music ay maririnig, ang soundwaves nito ay vumivibrate sa buong dome at sa gitna ay ang isang malaking bilog na lamesa. 'Tas itong party na ito ay para sa isang welcome party na ginanap lang para sa sarili niya?' Hindi makapaniwalang isip ni Astrid habang diretso ang tingin sa pinsan ng kanyang asawa na busy
Maliksi niyang iniwasan ni Ban ang mga lumilipad na bala sa kanyang direksyon, habang mabilis na nagpaputok pabalik ng mga bala. Tatlo sa mga ito ay natamaan sa balikat, paa, at kamay. Tahimik na natawa si Ban sa nakuha niyang reaksyon galing sa mga ito, at ngumisi. "I'll make sure to return all of you to your master how she usually likes, bloodied." Matapos sabihin ang mga katagang ito, sumugod siya sa kanyang mga kalaban, puno ng masayang ningning sa mata nito, nakatutok ang baril sa kanila. Sa loob ng limang segundo, bumagsak ang tatlo sa lapag ng malakas, at gaya ng sinabi ni Ban kanina, lubhang nagdurugo ang mga natamo nilang sugat galing sa lalaki. Nanginginig ang kamay ng isa sa mga na baril ni Ban na may malay pa, pilit na inaaabot ang baril na hindi kalayuan sa kanya. Ngunit napahiyaw ito sa sakit ng naramdaman niya nang maaapakan ang kamay niya. Diniinan pa lalo ni Ban ang pagapak niya, "Sorry. We can't have you shooting aimlessly anymore, don't you know how
๐๐ข๐ต๐ญ๐ฐ๐ฏ๐จ ๐ฎ๐ข๐ญ๐ช๐ญ๐ช๐ช๐ต ๐ฏ๐ข ๐ฑ๐ช๐จ๐ถ๐ณ๐ข ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฎ๐ข๐ฌ๐ช๐ฌ๐ช๐ต๐ข ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฏ๐ข๐จ-๐ต๐ข๐ต๐ข๐ธ๐ข๐ฏ๐ข๐ฏ ๐ข๐ต ๐ฏ๐ข๐จ-๐ต๐ข๐ต๐ข๐ฌ๐ฃ๐ถ๐ฉ๐ข๐ฏ ๐ด๐ข ๐จ๐ช๐ต๐ฏ๐ข ๐ฏ๐จ ๐ช๐ด๐ข๐ฏ๐จ ๐ฑ๐ญ๐ข๐บ๐จ๐ณ๐ฐ๐ถ๐ฏ๐ฅ. ๐๐ช๐ญ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฅ๐ข๐ญ๐ข๐ธ๐ข ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฏ๐ข๐ณ๐ฐ๐ณ๐ฐ๐ฐ๐ฏ, ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฌ๐ข๐ฏ๐ช๐ญ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฎ๐จ๐ข ๐ฎ๐ข๐จ๐ถ๐ญ๐ข๐ฏ๐จ ๐ข๐บ ๐ฏ๐ข๐จ-๐ฌ๐ฌ๐ธ๐ฆ๐ฏ๐ต๐ถ๐ฉ๐ข๐ฏ ๐ด๐ข ๐ต๐ข๐ฃ๐ช๐ฏ๐จ ๐ฃ๐ฆ๐ฏ๐ค๐ฉ ๐ฌ๐ถ๐ฏ๐จ ๐ด๐ข๐ข๐ฏ ๐ฎ๐ข๐ญ๐ข๐ฑ๐ช๐ต ๐ญ๐ข๐ฏ๐จ ๐ด๐ช๐ญ๐ข, ๐ข๐ต ๐ฏ๐ข๐ฌ๐ช๐ฌ๐ช๐ต๐ข ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฌ๐ข๐ฏ๐ช๐ญ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฎ๐จ๐ข ๐ค๐ฉ๐ช๐ฌ๐ช๐ต๐ช๐ฏ๐จ. โ๐ฉ๐ข!โ โ๐๐ข๐ฅ๐ข๐บ๐ข ๐ฌ๐ข! ๐๐ช๐ฎ๐ฆ ๐ง๐ช๐ณ๐ด๐ต ๐ฏ๐จ๐ข ๐ฆ๐ฉ!โ โ๐๐ข๐ญ๐ช๐ข๐ฏ ๐ฎ๐ฐ ๐ฏ๐ข, ๐๐ถ๐ค๐ข๐ด. ๐๐ข๐ฌ๐ข ๐ฎ๐ข๐ฎ๐ข๐บ๐ข ๐ฑ๐ข๐ถ๐ธ๐ช๐ช๐ฏ ๐ฏ๐ข ๐ต๐ข๐บ๐ฐ.โ ๐๐ถ๐ฏ๐ฐ ๐ฏ๐จ ๐ฎ๐ข๐ด๐ข๐ด๐ข๐บ๐ข๐ฏ๐จ ๐ต๐ข๐ธ๐ข๐ฏ๐ข๐ฏ, ๐ข๐ต ๐ข๐ด๐ข๐ณ๐ข๐ฏ ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฎ๐ข๐ณ๐ช๐ณ๐ช๐ฏ๐ช๐จ ๐ฏ๐จ ๐ฌ๐ถ๐ฏ๐จ ๐ด๐ช๐ฏ๐ฐ ๐ฎ๐ข๐ฏ ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฎ๐ข๐ฑ๐ข๐ฑ๐ข๐ฅ๐ข๐ข๐ฏ ๐ด๐ข ๐ฑ๐ญ๐ข๐บ๐จ๐ณ๐ฐ๐ถ๐ฏ๐ฅ ๐ฏ๐ข ๐ช๐บ๐ฐ๐ฏ. ๐๐ถ๐ญ๐ข ๐ด๐ข ๐ฅ๐ถ๐ญ๐ฐ ๐ฏ๐จ ๐ฑ๐ญ๐ข๐บ๐จ๐ณ๐ฐ๐ถ๐ฏ๐ฅ, ๐ฎ๐ข๐บ ๐ช๐ด๐ข๐ฏ๐จ ๐ฎ๐ข๐จ-๐ฏ๐ข๐ฏ๐ข๐บ ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฏ๐ข๐ฌ๐ข๐ต๐ข๐บ๐ฐ ๐ณ๐ฐ๐ฐ๐ฏ, ๐ฑ๐ช๐ฏ๐ข๐ฑ๐ข๐ฏ๐ฐ๐ฐ๐ฅ ๐ข๐ฏ๐จ ๐ต๐ข๐ต๐ญ๐ฐ. โ๐๐ช?
โJulia.โ Tipid na tawag ni Tristan dito. Tahimik na inikot ni Astrid ang mga mata niya sa kung nasaan sila. Nasa isang napakalawak na garden sila, nakapaligid ang mga lamesa at upuan sa iba't-ibang bahagi nito. Sa hindi kalayuan makikita ang isang malaking dome, mukhang dito gaganapin ang sinasabi ng asawa niya na masquerade ball, sa harap ng pintuan dalawang butler ang nakatayo, sa gitna nila ay may isang red carpet. Sa kanilang harapan ay isang napakagandang maputi na blondina, naka-pulang makinang na wrap-up dress, ang dibdib nito ay hindi gaanong natatago, at isang mahabang slit na umabot hanggang sa thighs niya, pinapakita ang maputi at makinis na balat nito. Napakaraming suot na gold jewelry, at high-heels na kulay gold din. Sa unang tingin alam nang isang mayaman ang babaeng ito, ngunit hindi halata na isang baliw na mahilig sa mga aktibidad na nag-aagaw buhay ang mga tao. Nasa likod niya ay iilan na mga taong nakapormal ang mga suot, at iilan din na hindi maintindihan a
Barilan, habulan, iwasan.Ayan ang naging byahe nila Astrid papunta sa party.Sa gitna ng kanilang byahe, bigla na lang may nag-paputok ng baril sa sinasakyan nila, at mabilis na kumilos ang dalawang lalaking kasama niya para lumaban.Andaming butas ng bintana ng likurang pinto, at harap na salamin ng sasakyan.Ilang mga bala ang natamo ng dalawang kasama niya mula sa kanina pa nilang pakikipagbakbakan sa mga taong nakasunod sa kanila.Dahil sa suot nilang mga balot na kulay itim, at itim na face mask na madalas makitang suot ng mga holdaper, hindi malaman ni Tristan kung sino ang nag-utos sa mga ito.Puno ng kaba ang itsura ni Astrid habang hinaharangan ang sarili sa upuan, takot na baka masalo niya ang isa sa mga bala na pinapuputok ng kotseng nasa likuran nila. โSino ba yang mga yan?! Hanggang dito nakaabot sila!โ โIt must be one of Julia's schemes. Or the other subordinates of the spies from the airport.โ Walang emosyong ani Tristan, habang dumungaw sa bintana at nag-paputok pab
โTristan, this is what Astria is going to where! You should at least wear the same colored tie to match with her!โ Nag-salubong ang kilay ni Tristan sa narinig niya.โNo.โ Tipid na sagot niya, habang inaaayos ang sarili.Madramang sumigaw si Astria, pinipilit ang lalaki na bagayan ang suot ng kanyang asawa.Kasalukuyan na silang nag-hahanda dahil dalawang oras na lamang at pupunta na sila sa masquerade ball na gaganapin ng pinsan ni Tristan.At dahil hindi kasama si Theo at Astria, maiiwan sila sa condo kasama ang mag-kapatid bilang mga taga-bantay nila.At si Luigi naman at ang kasama ng mag-asawa papunta sa ball.Isang makinang na purple elegant ruched side slit, off shoulder dress ang suot ni Astrid, ang kanyang buhok ay naka messy bun, na may mga ligaw ng hibla ng buhok niya na nakakulot sa gilid ng mukha niya.โAng ganda mo, madam!โโYou look stunning.โSabay na pag-bibigay puri ng mag-kapatid, โBakit kaya namumula tong si Ban? May sakit ba to?โ tinignan ng mabuti ni Astrid ang m