๐๐ด๐ต๐ณ๐ช๐ฅ! ๐๐ข๐ด๐ข๐ข๐ฏ ๐ฌ๐ข ๐ฏ๐ข ๐ฏ๐ข๐ฎ๐ข๐ฏ?! ๐๐ด๐ต๐ณ๐ช๐ฅ ๐ฃ๐ข๐ฌ๐ช๐ต ๐ธ๐ข๐ญ๐ข ๐ฌ๐ข ๐ฏ๐ข ๐ฏ๐ข๐ฎ๐ข๐ฏ๐จ ๐ช๐ข๐ข๐ฃ๐ฐ๐ต ๐ด๐ข๐ฌ๐ช๐ฏ๐จ ๐ฑ๐ฆ๐ณ๐ข?! ๐๐ข๐ช๐ญ๐ข๐ฏ๐จ๐ข๐ฏ ๐ฌ๐ฐ ๐ฑ๐ข๐ฎ๐ฃ๐ข๐บ๐ข๐ฅ ๐บ๐ถ๐ฏ ๐ฏ๐จ ๐ถ๐ต๐ข๐ฏ๐จ! ๐๐ข๐ฐ๐ฏ ๐ฏ๐ข ๐ต๐ข๐บ๐ฐ ๐ด๐ข ๐ถ๐ต๐ข๐ฏ๐จ! ๐๐ด๐ต๐ณ๐ช๐ฅ, ๐ข๐ด๐ข๐ฏ ๐ฏ๐ข ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฑ๐ฆ๐ณ๐ข?! ๐๐ช๐ฏ๐ฅ๐ช ๐ฌ๐ช๐ต๐ข ๐ฑ๐ช๐ฏ๐ข๐ญ๐ข๐ฌ๐ช ๐ฑ๐ข๐ณ๐ข ๐ฑ๐ข๐จ-๐ต๐ข๐จ๐ถ๐ข๐ฏ ๐ฎ๐ฐ ๐ข๐ฌ๐ฐ ๐ฏ๐จ ๐ฑ๐ฆ๐ณ๐ข! ๐๐๐๐๐๐, ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐ ๐๐! ๐๐๐ ๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐?! ๐๐๐๐๐๐! ๐๐๐๐๐๐! "Hoy." Napamulat si Astrid sa gulat. Hindi niya namalayan nakatulog pala siya, tumingin naman siya sa taong gumising sa kanya. Nawindang siya nang may makita siyang kulay brown na mga mata na nakatingin sa kanya mula sa dalawang maliit na butas ng maskara. Hindi niya inaaasahan na siya pa pala ang una niyang makikita pagdating sa destinasyon nila. "Tristan?" Paninigurado niya, nang makita
Hinayaan na lang niya ang sarili niyang paa na mag-lakad kung saan man siya dadalhin nito, ilang hakbang na lang ay malapit na siya sa pinto. Hahawakan na niya sana ang knob nung pinto, nang bigla itong bumukas. Nagulat si Astrid at napaupo sa sahig, ang bumungad sa kanya ay isang batang lalaki na mukhang nasa edad na 4-5 na taong gulang. Nagulat din ito ng makita niya si Astrid, kaya napaupo din siya sa sahig. "Ouch!" Pag-iyak niya, habang hinihimas niya ang kanyang pwet. "Theo! Nasaan kang bata ka?!" Isang pamilyar na boses naman ang nag-tatawag sa bata, kaya naman tumayo na agad ang bata. "Ate! Tago mo po ako!" Desperadong sigaw niya, at tumango na lang si Astrid kahit na hindi niya alam kung ano ang nangyayari. Pumunta ito sa likod ni Astrid, kumapit sa likod ng damit niya, at tinago ang sarili niya. Napaestatwa na lang si Astrid sa kinatatayuan niya, hindi na iniiisip kung ano man ang itsura niya pag nakita siya ng nag-hahanap sa batang ito. Ang mahalaga magawa n
"Why do you look surprised? You should be used to seeing these kinds of things." Hindi naman pinansin ni Astrid ang sinabi ng binata. Tinignan niya lang ang paligid ng nadadaanan nila papunta sa ala-palasyong disenyo na tinuturong 'house' ng batang nakakapit sa kanya. Maraming iba't-ibang uri ng bulaklak ang namunga sa magkabilang gilid ng kanilang dinadaanan na stoned marble patterned na lapag. "Are you deaf? Or just ignoring me?" Pag-aagaw pansin muli ni Tristan dito, pero sa pangalawang pagkakataon wala ulit siya nakuhang sagot mula sa maliit na dalaga na nasa harapan niya. Tahimik na lang itong nakasunod sa dalawa. "Do you like our house ate? Isn't it very big, and looks like a big castle!" Masiglang pag-mamalaki ng bata, tahimik naman na tumango si Astrid, ang mga mata hindi mapakali sa magandang paligiran na nilalakaran nila. "Oh, I almost forgot po pala! I'm Theo, and there behind us is my Kuya Tristan! He's the one who designed our house to look like a castle." Nan
Tinanggal agad niya ang kanyang mga sapatos pagkapasok at, humiga na agad si Astrid sa kama, ramdam lahat ng pagod mula sa araw na ito. Tinignan naman ni Astrid ang kisame ng kwartong inihanda para sa kanya. Nasa tabi ng malaking cabinet ang kanyang mga gamit, at gaya ng sabi ni Tristan sa kanya kanina, lahat ito ay kumpleto. Walang ginalaw, kinuha o nawala dito Malaki ang kwarto, mas malaki pa ito kaysa sa kwarto ni Astria sa mansion ng mga Santiago. Ano pa nga bang aasahan niya, sobrang yaman ng pamilya ng kanyang mapapangasawa, at tama nga si Tristan. Kailangan na talaga niyang masanay sa gantong mga bagay, pero hindi pwedeng lumaki ang ulo. Bago pa siya makarating dito, biniro-biro pa siya ni Timothy na saka daw sila ni Tristan mag-sama sa iisang kwarto pag-napakasal na silang dalawa. Minsan talaga, hindi na niya alam kung masasabayan pa ba niya ang pagiging palabiro ng matanda, at minsan nakikita niya na hindi natutuwa si Tristan sa mga biro ng kanyang tatay. Hin
Napabalikwas si Astrid sa lakas ng kumakatok ng kanyang pinto, kahit pa na antok pa ito, bumangon na siya at lumapit sa pinto. Pagkabukas niya ay bumungad sa kanya ang isa sa mga katulong ng mga Miller. "Magandang umaga, Miss Astria. Andito po ako para tulungan ka na mag-ayos ng iyong sarili." Paliwanag nito, at itinaas ng bahagya ang suot niyang salamin. Kitang-kita nito ang napakatalas nitong tingin, na para bang kakainin niya si Astrid ng buhay. Ngumiti naman si Astrid, hindi naman labag sa loob niya pero hindi pa siya komportable na iba ang mag-aasikaso sa kanya. Kaya naman niya sarili niya. "Nako, wag na po! Kaya ko naman po sarili ko, anong okasyon po ba ang mayroon, nang mapaghandaan ko po ng maayos?" Saglit niyang tinignan ang orasan na nasa ibabaw lang ng pinto. Mag-10 palang ng umaga, ano kaya ang mayroon? Wala naman naalala si Astrid na may nabanggit si Timothy sa kanya kahapon na may ganap ngayong araw? "Hindi po maaari, utos po ito ni Sir Tristan. Pupunta
"Since you both haven't announced the date of your marriage, can we assume that you want it to be a private, and lowkey occasion where no press or reporters are involved?" Huling tanong na nito para sa kanila. Parehong tumango sila. "Yes, we would love to have a peaceful wedding where we are not bombarded with people taking pictures of us with flashing camera lights that can be blinded to the eyes." Kinurot ni Astrid ang kamay nito nang marinig na niya ang irita sa boses ng lalaki, kaya bago ito mag simula muli mag-salita, huminga muna ito ng malalim bago tinuloy ang sasabihin niya. "And yes, we want it to be private, only our friends and family are invited. I want my wife to be comfortable, and not think of anything else but me, on our wedding day." "And that's a wrap! Thanks for your time Miss Astria, and Sir Tristan. Can't wait to work with both of you again!" Masayang sabi ng lalaki sa kanilang dalawa. Ngumiti naman si Astrid dito, at kumaway sa kanila ng palabas na sil
Pagtapos ang pag-uusap nilang yun, mas naging maayos na ang pakikitungo ni Tristan kay Astrid. Mas naging komportable na ito sa dalaga, ngunit pag nasa harap na sila ng mga katulong, at empleyado ay pinapaalala ni Tristan na dapat maging professional sila sa harap ng mga ito. Pag sila lang din namang dalawa, o pag kasama ang maliit na kapatid nito, bumabalik ito sa pagiging mapaglaro at mga palihim na panlalandi nito kay Astrid. Ngunit hindi pa rin nito pinakikita ang mukha niya, at lagi pa rin nakasuot ng maskara. Hindi na lang niya tinanong dito kung bakit, naiintindihan naman niya kung hindi pa okay sa binata na ipakita sa kanya ang tanging tinatago niya. "Honey." Tawag ni Tristan sa dalaga nang mapansin niyang tulala ito. "Honey ka diyan." Nandidiring sagot nito ng marinig niya ang call sign ng lalaki para sa kanya. "Is it corny? May iba ka pa bang gusto na call sign natin?" Agad na umiling ito at nag-tangka iiwan si Tristan sa silid, ngunit kumapit agad ito sa bew
Pagpasok ni Astrid sa loob ng kwarto na binanggit ni Tristan sa kanya, agad niyang binagsak ang buong katawan niya sa malaking kama. Masaya siyang napasinghal ng maramdaman niya ang malambot na kama sa kanyang katawan. 'Sa wakas, makakapagpahinga na rin!' Nakangiti nitong inisip, at pinikit ang mga mata. Grabe ang pagod niya sa araw na ito. Ganito din bq nararanasan ng ibang mayayaman na nagpakasal? Andaming events na nangyari sa isang buong araw, na hindi niya inakalang magkkasya pala. Tinignan niya ang orasan na nasa itaas ng pintuan, saktong 12:00 am na. Nag-unat ng katawan si Astrid bago inayos ang sarili sa kama upang makatulog na, bago siya makapasok dito nag-linie muna siya ng kanyang katawan, at inisuot ang nakahandang damit para sa kanya. "Bakit ba napaka nipis ng tela ng binigay nila? Ganto ba dapat ang mga pantulog ng mga mayayaman? Tsaka bakit see-through ito?!" Pag-aalala ni Astrid nang makita niya ang mga damit na inihanda para sa kanya. Ngunit hindi na
โJulia.โ Tipid na tawag ni Tristan dito. Tahimik na inikot ni Astrid ang mga mata niya sa kung nasaan sila. Nasa isang napakalawak na garden sila, nakapaligid ang mga lamesa at upuan sa iba't-ibang bahagi nito. Sa hindi kalayuan makikita ang isang malaking dome, mukhang dito gaganapin ang sinasabi ng asawa niya na masquerade ball, sa harap ng pintuan dalawang butler ang nakatayo, sa gitna nila ay may isang red carpet. Sa kanilang harapan ay isang napakagandang maputi na blondina, naka-pulang makinang na wrap-up dress, ang dibdib nito ay hindi gaanong natatago, at isang mahabang slit na umabot hanggang sa thighs niya, pinapakita ang maputi at makinis na balat nito. Napakaraming suot na gold jewelry, at high-heels na kulay gold din. Sa unang tingin alam nang isang mayaman ang babaeng ito, ngunit hindi halata na isang baliw na mahilig sa mga aktibidad na nag-aagaw buhay ang mga tao. Nasa likod niya ay iilan na mga taong nakapormal ang mga suot, at iilan din na hindi maintindihan a
Barilan, habulan, iwasan.Ayan ang naging byahe nila Astrid papunta sa party.Sa gitna ng kanilang byahe, bigla na lang may nag-paputok ng baril sa sinasakyan nila, at mabilis na kumilos ang dalawang lalaking kasama niya para lumaban.Andaming butas ng bintana ng likurang pinto, at harap na salamin ng sasakyan.Ilang mga bala ang natamo ng dalawang kasama niya mula sa kanina pa nilang pakikipagbakbakan sa mga taong nakasunod sa kanila.Dahil sa suot nilang mga balot na kulay itim, at itim na face mask na madalas makitang suot ng mga holdaper, hindi malaman ni Tristan kung sino ang nag-utos sa mga ito.Puno ng kaba ang itsura ni Astrid habang hinaharangan ang sarili sa upuan, takot na baka masalo niya ang isa sa mga bala na pinapuputok ng kotseng nasa likuran nila. โSino ba yang mga yan?! Hanggang dito nakaabot sila!โ โIt must be one of Julia's schemes. Or the other subordinates of the spies from the airport.โ Walang emosyong ani Tristan, habang dumungaw sa bintana at nag-paputok pab
โTristan, this is what Astria is going to where! You should at least wear the same colored tie to match with her!โ Nag-salubong ang kilay ni Tristan sa narinig niya.โNo.โ Tipid na sagot niya, habang inaaayos ang sarili.Madramang sumigaw si Astria, pinipilit ang lalaki na bagayan ang suot ng kanyang asawa.Kasalukuyan na silang nag-hahanda dahil dalawang oras na lamang at pupunta na sila sa masquerade ball na gaganapin ng pinsan ni Tristan.At dahil hindi kasama si Theo at Astria, maiiwan sila sa condo kasama ang mag-kapatid bilang mga taga-bantay nila.At si Luigi naman at ang kasama ng mag-asawa papunta sa ball.Isang makinang na purple elegant ruched side slit, off shoulder dress ang suot ni Astrid, ang kanyang buhok ay naka messy bun, na may mga ligaw ng hibla ng buhok niya na nakakulot sa gilid ng mukha niya.โAng ganda mo, madam!โโYou look stunning.โSabay na pag-bibigay puri ng mag-kapatid, โBakit kaya namumula tong si Ban? May sakit ba to?โ tinignan ng mabuti ni Astrid ang m
Nang nakuha na ni Astria ang mga gusto niya, dali-dali siyang pumunta sa loob ng iss mga fitting room. Tinapat niya ang mga gowns sa harap niya, at lumapad ang ngiti sa mukha nang tignan ang sarili sa harap ng salamin. Paulit-ulit niyang ginawa ito, hanggang sa natapos na siya, hindi na niya inabalang suotin pa ang mga ito at alam niyang hindi naman siya kasama sa mismong ball. Pinili niya lang ang mga ito para kay Astrid, dahil alam niyang ito ay first time ng babae, at dahil mas alam niya ang mga bagay para sa kanya, siya na ang namili para dito. Dahil siya naman talaga ang orihinal na Astria Santiago, at hindi siya papayag na hindi siya magiging maganda sa masquerade ball ng mga Miller. Napaka-bihirang okasyon nito na mangyayari, at kailangan maganda, magarbo, at maaalala siya sa okasyon na iyon, kahit pa ay hindi naman siya ang nasa katawan niya. Palabas na siya ng fitting room ng biglang nanikip ang kanyang dibdib, nalaglag ang mga hawak niya at napakapit siya sa dibdib niy
Malakas na tumili si Astria habang nagpaikot-ikot sa loob ng malaking boutique, magagarang mga ball gown, suits, formal shoes, alahas at iba pa ang mga naka-display sa loob. Hinigit ni Astrid si Tristan sa tabi, โAng sabi mo masquerade party, bakit kailangan naka ganto?โ Weird na tinignan ni Tristan ang babae, at mabilis na nawala rin dahil mukhang seryoso ito sa kanyang tanong. โI don't even know why you're asking me that, you've been to a lot of parties yourself that require these kinds of outfits, and dress codes.โ Napabuntong hininga ni Astrid sa narinig, โAkala ko ba alam na nito ang totoong nangyari? Bakit parang tingin pa rin niya sa akin na ako ang totoong Astria?โ Pero binalewala na lang din ni Astrid ang kanyang iniiisip, at pinaintindi sa lalaki ang gusto niyang sabihin, โPero pag-party kahit casual lang diba? Itong gantong mga suotin, hindi ba pang ball yan?โ Sabay turo sa isang dress na puno ng mga palamuti. โKung formal naman, hindi rin naman ganto ka gagara ang mg
Nakahinga na ng malalim si Astrid nang makalabas na sila ng airport.โSa wakas, sa dami ng pinagdaanan ko para lang marating tong Palawan na ito.โTahimik lang siyang naglakad, nangunguna sa kanyang mga kasama.Samantalang nag-tinginan ang mga ito.Dali-daling sinundan ni Theo ang nakakatanda, โTara, baka mawala pa sila.โ Kinakabahang ani Ban, at sabay-sabay na rin silang sumunod sa mga ito.Agad na naramdaman ni Astrid na may humigit sa kanyang kamay, takot na napalingon siya sa kanyang likod.Tila bang nahigitan siya ng hininga dahil iniiisip niya ay baka ang mga spy na naman ito.Nabunutan ng tinik si Astrid nang makita na ang paborito niyang bata lang pala itoโIkaw lang pala yan, Theo. Tinakot mo ako.โ Nag-pout ang bata, โSorry ate. You we're walking too fast earlier, I wasn't able to catch up with you.โ Mabilis na nilingon ni Astrid ang kanilang mga kasama, na papalapit palang ang mga ito kung saan sila tumigil ni Theo.Hindi niya napansin na nauuuna na pala siya.โSorry, hindi
โMadam? Anong nangyari sayo?โโMiss? Are you okay?โโWhat happened to ate?! Why does she look so pale? Is she sick? Ate? Are you okay?โโTheo, I think itโs best to leave your ate alone, for now.Iโm sure she will be okay..โโMagiging okay nga ba ako?โโBaka mabaliw ako lalo kung iiwan niyo ako.โโHey, don't worry. Tapos na, you don't have to shoot anyone anymore.โโShoot?โNang narinig niya ang salitang shoot, napatingin siya sa baril na hawak hawak ng kanyang asawa, at nangilid ang mga luha.Nanlalabong paningin.Mabigat ang bawat pag-hinga, naninikip sa bawat hinga.Labis ang panginginig ng kanyang mga kamay, โItong mga kamay ay nakapanakit ng taoโฆ.โโTama ba yung ginawa ko?โโPaano kung kailangan ko na naman mag-hawak ng baril? Manakit ng tao?โโGaling ni madam kanina no? Parang natural lang sa kanyang gumamit ng shoot gun, angas eh.โ Naramdaman ni Astrid ang mngilabot nang marinig niya ang sinabi ni Bandit.โKung wala kang magandang sasabihin, manahimik ka na nga lang!โโAray! Hind
Bago matamaan sila Luigi ng bala, natulak niya na ang mga ito, ngunit hindi niya naiwasan ang bala na parating. Dumaplis ito sa braso niya, napahawak siya rito pero patuloy pa rin sa pag-takbo. โYour arm is bleeding!โ Malakas na sigaw ni Astria, at nilingon siya ni Luigi, gulat at inis ang nakikita sa itsura nito. โStupid! Why did you do that?! I was ready to shield Theo anytime!โ โSusuportahan mo pa ang boss mo mula sa plane, hindi pwedeng magalusan ka kung gusto mong kumpleto tayong makaalis dito.โ Giniit ni Luigi ang mga ngipin niya. Tama ang sinabi nito, kaya hindi na siya nangontra pa. Konti na lang, at mararating na nila ang pintuan kung saan may dalawang flight attendant ang nag-aaabang sa kanila. May mga armas na hawak ito, at nakalahad ang parehong kamay nila upang tulungan sila Astrid makapasok agad sa loob. โ1 minute before we close the doors, and go into flight.โ Pagbibigay ng impormasyon ng isa sa kanila, habang nagtago upang iwasan ang putok ng baril na nakatu
โWhat's happening, kuya? Ate? I'm scared.โ Puno ng panginginig ang boses ni Theo, isang malakas na putok na naman ang maririnig mula naman sa loob na pinanggalingan nila.โShh. It's okay, stay close kay Ate at Kuya ha? You're not alone.โ Mabuti at katabi nito si Astria, kahit na halata din sa mukha at boses nito ang takot.Lumingon si Astrid sa direksyon ng kanyang asawa, nakatanggal na ang maskara. Ginagawa ang lahat ng kanilang makakaya ni Bandit na hindi bumukas ang pinto, โAnong nangyayari, Tristan.โ โI'll explain later-โ Naputol ang kanyang sinasabi nang may dumaplis na bala malapit sa kanyanh pisngi.Agad na napaupo siya, at hinawakan ang sugat na may dumadaloy nang dugo.โRight now, we need to get inside the plane first.โMaingay ang paligid, malalakas ang sigaw ng mga sibilyan na nag-uunahan upang makapasok ng eroplano.Habang may mga guard na hinahanap ang mga taong responsable sa pamamaril.โAnong plano mo? Para kahit papaano alam namin paano kikilos, at maiwasan ang dapat