Napabalikwas si Astrid sa lakas ng kumakatok ng kanyang pinto, kahit pa na antok pa ito, bumangon na siya at lumapit sa pinto. Pagkabukas niya ay bumungad sa kanya ang isa sa mga katulong ng mga Miller. "Magandang umaga, Miss Astria. Andito po ako para tulungan ka na mag-ayos ng iyong sarili." Paliwanag nito, at itinaas ng bahagya ang suot niyang salamin. Kitang-kita nito ang napakatalas nitong tingin, na para bang kakainin niya si Astrid ng buhay. Ngumiti naman si Astrid, hindi naman labag sa loob niya pero hindi pa siya komportable na iba ang mag-aasikaso sa kanya. Kaya naman niya sarili niya. "Nako, wag na po! Kaya ko naman po sarili ko, anong okasyon po ba ang mayroon, nang mapaghandaan ko po ng maayos?" Saglit niyang tinignan ang orasan na nasa ibabaw lang ng pinto. Mag-10 palang ng umaga, ano kaya ang mayroon? Wala naman naalala si Astrid na may nabanggit si Timothy sa kanya kahapon na may ganap ngayong araw? "Hindi po maaari, utos po ito ni Sir Tristan. Pupunta
"Since you both haven't announced the date of your marriage, can we assume that you want it to be a private, and lowkey occasion where no press or reporters are involved?" Huling tanong na nito para sa kanila. Parehong tumango sila. "Yes, we would love to have a peaceful wedding where we are not bombarded with people taking pictures of us with flashing camera lights that can be blinded to the eyes." Kinurot ni Astrid ang kamay nito nang marinig na niya ang irita sa boses ng lalaki, kaya bago ito mag simula muli mag-salita, huminga muna ito ng malalim bago tinuloy ang sasabihin niya. "And yes, we want it to be private, only our friends and family are invited. I want my wife to be comfortable, and not think of anything else but me, on our wedding day." "And that's a wrap! Thanks for your time Miss Astria, and Sir Tristan. Can't wait to work with both of you again!" Masayang sabi ng lalaki sa kanilang dalawa. Ngumiti naman si Astrid dito, at kumaway sa kanila ng palabas na sil
Pagtapos ang pag-uusap nilang yun, mas naging maayos na ang pakikitungo ni Tristan kay Astrid. Mas naging komportable na ito sa dalaga, ngunit pag nasa harap na sila ng mga katulong, at empleyado ay pinapaalala ni Tristan na dapat maging professional sila sa harap ng mga ito. Pag sila lang din namang dalawa, o pag kasama ang maliit na kapatid nito, bumabalik ito sa pagiging mapaglaro at mga palihim na panlalandi nito kay Astrid. Ngunit hindi pa rin nito pinakikita ang mukha niya, at lagi pa rin nakasuot ng maskara. Hindi na lang niya tinanong dito kung bakit, naiintindihan naman niya kung hindi pa okay sa binata na ipakita sa kanya ang tanging tinatago niya. "Honey." Tawag ni Tristan sa dalaga nang mapansin niyang tulala ito. "Honey ka diyan." Nandidiring sagot nito ng marinig niya ang call sign ng lalaki para sa kanya. "Is it corny? May iba ka pa bang gusto na call sign natin?" Agad na umiling ito at nag-tangka iiwan si Tristan sa silid, ngunit kumapit agad ito sa bew
Pagpasok ni Astrid sa loob ng kwarto na binanggit ni Tristan sa kanya, agad niyang binagsak ang buong katawan niya sa malaking kama. Masaya siyang napasinghal ng maramdaman niya ang malambot na kama sa kanyang katawan. 'Sa wakas, makakapagpahinga na rin!' Nakangiti nitong inisip, at pinikit ang mga mata. Grabe ang pagod niya sa araw na ito. Ganito din bq nararanasan ng ibang mayayaman na nagpakasal? Andaming events na nangyari sa isang buong araw, na hindi niya inakalang magkkasya pala. Tinignan niya ang orasan na nasa itaas ng pintuan, saktong 12:00 am na. Nag-unat ng katawan si Astrid bago inayos ang sarili sa kama upang makatulog na, bago siya makapasok dito nag-linie muna siya ng kanyang katawan, at inisuot ang nakahandang damit para sa kanya. "Bakit ba napaka nipis ng tela ng binigay nila? Ganto ba dapat ang mga pantulog ng mga mayayaman? Tsaka bakit see-through ito?!" Pag-aalala ni Astrid nang makita niya ang mga damit na inihanda para sa kanya. Ngunit hindi na
Tahimik na tumingin ito sa mga mata nito, at tinignan ang buong mukha nito. 'Napakagwapo nga.' Tanging naisip nito, at hinawakan ang pisngi ni Tristan. Pagtapos ng ilang segundo, saka siya natauhan na nakatanggal na pala ang maskara niya. Agad na umurong palayo si Astrid. Ngunit hinigit din siya pabalik ni Tristan, na napatili ito sa lakas ng pwersa na gamit nito. "Yung maskara mo! Bakit nakatanggal na yan!?" Nag-kibit balikat namsn si Tristan, at painosenteng tumingin kay Astrid. "Why? But I can't sleep with my mask on, honey. It will give me a hard time to breathe." Paliwanag naman ni Tristan dito, at inilapit lalo ang katawan nilang dalawa. Ngayon, mas ramdam na ni Astrid ang mainit na matipunong dibdib nito sa kanya. Sigurado siya na nararamdaman din nito ang dibdib niya, lalo pa wala itong suot na bra. Hindi na niya alam ang gagawin niya, na para bang nakuhanan siya ng abilidad ng pag-hinga sa sobrang lapit nila sa isa't-isa. "P-pero kailangan mong suotin yan.
At dahil kakatapos lang ng kasal nila, hindi na muna nag-trabaho ngayon si Tristan. Ngunit parang mas gugustuhin nalang ni Astrid na mag-trabaho ito kesa na siya ang kukulitin, lalo pa tungkol sa kwarto na tutulugan niya mamaya. Ayon kay Tristan, inaaayos ng mga katulong nila ang kwarto niya, kaya kailam niya matulog muna ng ilang araw sa kwarto ni Tristan, ngunit hindi siya pumayag. "Hindi natin kailangan mag-sama sa iisang kwarto, Tristan." Magkakrus ang dalawang braso ni Astrid, habang masama ang tingin sa kanyang asawa na nakasuot pa din ng maskara kahit pa na nasa loob lamang sila ng mansion. "I know, but I want to. Tsaka inaaayos pa ang kwarto mo, wala ka nang matutulugan dito. Please?" Tanong muli ni Tristan dito, ngunit hindi nagpatinag si Astrid. Sa laki ng mansion nila, imposible wala na silang bakanteng kwarto na pwedeng gamitin pansamantala muna ni Astrid. "No." Hindi pag-iiba ng sagot ni Tristan sa ika-anim niyang tanong patungkol dito. Simula pag-gising ni
Bago umalis si Tristan papunta sa hospital, binalitaan niya muna si Astrid sa kung anong nangyari sa kanyang tatay para din hindi ito mag-alala sa biglang pag-alis nito ng hating-gabi. Nang marinig nito ang balita, kitang-kita dito ang pag-aalala sa mukha ni Astrid. Kahit pa man hindi pa nila alam kung ano man ang sakit na mayroon ang tatay nila, labis na ang pag-aalala nila. Habang umalis na si Tristan kung nasaan naka confine ang kanyang tatay, si Astrid naman ay nanatili sa tabi ni Theo. Tulog pa din siya, kaya dahan-dahang sinuklay ni Astrid ang buhok nito gamit ang daliri niya. Inilapit naman lalo ni Theo ang kanyang ulo kay Astrid, nag-papakita na nagustuhan nito ang ginagawa ng matanda sa kanyang buhok. Malungkot na ngumiti si Astrid, at pinag-isipan kung sasabihin ba niya sa maliit na batang ito ang nangyari sa kanyang tatay, o aantayin ba niya na manggaling ito sa kuya niya. Hindi mawala sa isip niya kung ano nga ba ang nangyari sa tatay nila, hindi halata dito na
"Gusto ng guardian na bayaran ang mga organs at heart ng patient? Hindi idonate?" Pag-kklaro nito. Tumango naman ang doctor. "Hindi naman ito ang kauna-unahang may pangyayari na ganito, but we need to inform the patients that need these organs and heart first. They will be the ones to pay for it." Pag-papaliwanag ng director. "Alright, I will tell my patient that needs the heart about it." Magpapaalam na sana ito na umalis ng office ng director ng tawagin ulit siya nito. "I think that won't be a problem, Doc. Sanchez. I know the patient that you're talking about, the one that needs the heart. We can just add it to their bill, I'm sure they can afford that. Barya lang yan sa kanila. But if you will still inform them, suit yourself." Tumango na lang ito bilang sagot, at tuluyan nang lumabas. Habang nag-lalakad, paulit-ulit niyang naaalala ang mga pangyayari mula kanina sa guardian ng isang pasyente niya at ang sa pinagusapan nila ng director. 'Bakit ba ako naassign dito sa hospita
Nang imulat ni Astrid ang mga mata niya, unang tumambad sa kanya ang isang puting kisame. Iniikot naman niya ang mga mata niya, nasa ospital pala siya. Buong akala niya bago siya mawalan ng malay ay iuuwi na sila. Agad niyang hinanap si Theo nang maaalala niya na kasama niya ito kanina, walang tao sa loob ng kwarto maliban sa kanya. Kinapkapan niya ang sarili kung nasaan ang cellphone niya dahil hindi naman siya pinalitan ng damit. Nang kapkapin niya ang kanyang bulsa, iba naman ang nakuha niya. Papel. Nagtaka si Astrid kung ano ito, at binuklat. Number at address lamang ang nakalagay dito, saka niya naaalala ang nangyari bago sila makalabas sa loob ng kwarto kung saan sila kinulong ng kung sino man ang kumidnap sa kanila ni Theo. Napatitig naman si Astrid dito. 'Kontakin ko ba siya? Paano kung nagpapanggap lamang siya? Wala naman akong nabasa na tungkol sa kanya sa mga isinulat ni Astria...' 'Ngunit, baka wala nang susunod pa na pagkakataon. Siya palang ang nakaka
"Anong kailangan mo samin? Siguraduhin mo na ready kang makulong pag nahanap na kami ng asawa ko." Pananakot ni Astrid dito, ngunit wala ito naging epekto. Ngumiti pa ito ng malaki at lumapit sa kanya. "Kung mahuhuli niya ako. Eh ikaw? Are you not afraid to be found out? That you're not the person who he thinks is?" Nagulat ito sa sinabi niya, tumingin ng masama dito. Literal ba ang sinasabi nito? O may iba pa itong ibig sabihin? O baka pananakot lang? "Of course mahuhuli ka. Sisiguraduhin kong mahuhuli ka." Napasipol ang lalaki at tumawa. "Siguraduhin mo ring hindi ka mahuhuli. Hindi mo ba naisip kung anong gagawin pag nalaman niya na.." Wala nang lalakaran palayo si Astrid, kaya nakadikit na likod niya sa bintana. Habang hawak-hawak niya si Theo, mabuti na lamang at nakatulog ito. "You're not Astria." Bulong nito sa tenga niya at lumayo upang tignan ang maging reaksyon ng babae."Who are you?"Parang binuhusan ng tubig na puno ng yelo si Astrid sa narinig niya. Hindi niya ala
'𝘔𝘰𝘮, 𝘋𝘢𝘥! 𝘐𝘵'𝘴 𝘴𝘰 𝘱𝘳𝘦𝘵𝘵𝘺 𝘩𝘦𝘳𝘦, 𝘤𝘢𝘯 𝘸𝘦 𝘴𝘵𝘢𝘺 𝘢 𝘣𝘪𝘵 𝘮𝘰𝘳𝘦 𝘭𝘰𝘯𝘨𝘦𝘳!' 𝘒𝘪𝘵𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘪𝘯𝘢𝘯𝘨 𝘴𝘢 𝘮𝘨𝘢 𝘮𝘢𝘵𝘢 𝘯𝘪𝘵𝘰 𝘯𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘶𝘱𝘰 𝘴𝘪𝘺𝘢 𝘴𝘢 𝘦𝘥𝘨𝘦 𝘯𝘨 𝘤𝘭𝘪𝘧𝘧. 𝘗𝘪𝘯𝘢𝘨𝘮𝘢𝘮𝘢𝘴𝘥𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘳𝘢𝘸 𝘯𝘢 𝘯𝘢𝘨𝘴𝘪𝘴𝘪𝘮𝘶𝘭𝘢 𝘯𝘢𝘯𝘨 𝘭𝘶𝘮𝘶𝘣𝘰𝘨. 𝘔𝘢𝘩𝘪𝘯𝘢 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘵𝘢𝘸𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨-𝘢𝘴𝘢𝘸𝘢 𝘩𝘢𝘣𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘪𝘯𝘪𝘵𝘪𝘨𝘯𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘯𝘪𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘪𝘴𝘢-𝘪𝘴𝘢𝘯𝘨 𝘣𝘢𝘣𝘢𝘦𝘯𝘨 𝘢𝘯𝘢𝘬 𝘯𝘢 𝘯𝘢𝘴𝘢 𝘨𝘪𝘵𝘯𝘢 𝘯𝘪𝘭𝘢. '𝘖𝘧 𝘤𝘰𝘶𝘳𝘴𝘦. 𝘖𝘯𝘭𝘺 𝘧𝘰𝘳 𝘢 𝘧𝘦𝘸 𝘮𝘪𝘯𝘶𝘵𝘦𝘴 𝘵𝘩𝘰𝘶𝘨𝘩, 𝘪𝘵'𝘭𝘭 𝘣𝘦 𝘩𝘢𝘳𝘥 𝘵𝘰 𝘥𝘳𝘪𝘷𝘦 𝘣𝘢𝘤𝘬 𝘥𝘰𝘸𝘯 𝘸𝘩𝘦𝘯 𝘪𝘵 𝘨𝘦𝘵𝘴 𝘥𝘢𝘳𝘬.' 𝘗𝘢𝘨-𝘱𝘢𝘱𝘢𝘢𝘭𝘢𝘭𝘢 𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘯𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘮𝘢, 𝘴𝘢 𝘵𝘶𝘸𝘢 𝘯𝘪 𝘈𝘴𝘵𝘳𝘪𝘢 𝘵𝘶𝘮𝘢𝘯𝘨𝘰 𝘪𝘵𝘰 𝘢𝘵 𝘴𝘪𝘯𝘶𝘰𝘵 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘯𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘱𝘢𝘬𝘢𝘭𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘯𝘨𝘪𝘵𝘪 𝘥𝘪𝘵𝘰. 𝘒𝘪𝘯𝘢𝘣𝘢𝘩𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘪𝘯𝘢 𝘯𝘪𝘵𝘰 𝘴𝘢 𝘣𝘪𝘨𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘱𝘢𝘨𝘭𝘪𝘭𝘪𝘬𝘰𝘵 𝘯𝘪𝘺𝘢, 𝘢𝘵 𝘩𝘪𝘯𝘢𝘸
Matapos ang ilang tawag, na laging hindi sinasagot ng pinsan, hindi maipinta ang mukha ng kanilang boss. Nang makita ni Luigi ito, agad na pinalitan ito ang contact number na tinatawagan. "Why did you change the number? Whose contact is that?" Ang burner na cellphone ang ngayong tinatawagan ni Luigi, itinaas nito ang salamin na suot niya at mula sa screen ng laptop nakikita niya ang madilim na tingin ni Tristan. Kung ang mga tingin ay nakakapatay, matagal na siguro siyang namatay sa sama ng tingin ng kanyang boss. "Burner phone ng pinsan mo po." Ngumiti naman si Tristan, at inantay na sagutin ito ng magaling niyang pinsan. [Hello? Danilo? Are you here at the building? I'm already inside.] Lalong umigting panga ni Tristan nang marining ang sinabi ng pinsan. "Sorry, it's not Danilo. Anyway, how are you dear Cousin?" Ramdam ang galit sa boses nito, ni isa sa mga kasama niya ay nagawang umimik. At mukhang pati ang kausap nito ay hindi nakaimik nang marinig niya kung sino an
Madilim na ang paligid, tahimik na tinignan ni Astrid ang labas. Puro puno ang makikita sa labas, sa madaling salita kasalukuyang nasa gubat sila. Lihim na tinignan ni Astrid ang cellphone, sinisigurong nasa pinaka mababa na level ang brightness nito. '7 na pala. Mahigit dalawang oras nang bumabyahe. Baka naiihi na tong si Theo, mabuti na lang at nakatulog siya.' Tinignan niya itong si Theo, at hinaplos ang kanyang mukha. Tumingin ulit siya sa cellphone niya, at napasinghal siya ng malalim. Walang makuhang signal ang cellphone niya kaya hindi niya matatawagan o masendan ng text ang kanyang asawa. Tinago niya muli ito sa loob ng damit niya, isinilid niya ito sa loob ng bra niya, at nilagay sa tagiliran niya upang natatago ito ng braso niya. Kahit na kapahamakan na ang lumapit sa kanila—sisiguraduhin niyang gagawin niya ang lahat, pprotektahan niya ito ng buong buhay niya. Niyakap niya muli ng mahigpit si Theo, at mabilis na tumingin sa harapan kung makikita na ba ang mukha
"Pacheck ang kapatid ko at asawa ko sa kotse, if they're safe. Keep a look out for someone suspicious." Tumango ang dalawa at lumabas na ng suite. Tinignan naman niya ang ginagawa ng nurse na pagpalit ng iv drip, at pag-check up sa kalagayan ng kanyang tatay. "How is he?" Pag-tanong ni Tristan, na may halong pangangamba sa boses nito. "Currently, he's okay. Ipapaexamine ko palang ang iv drip kung may nilagay ba dito, baka tomorrow pa po malaman." Tumango si Tristan, at nag-pasalamat sa nurse bago ito lumabas. Nang nakakasiguro na siyang wala nang tao, nilabas niya ang telepono at may tinawagan. Naka ilang ring din ito bago sumagot. [Who is this?! Busy ang tao!] Malakas na bulyaw nito na hindi pinansin ni Tristan. [It's me, Luigi.] Agad na natahimik ito nang marinig niya ang boses ni Tristan. [B-boss! Nako pasensya na, hindi ko alqm na ikaw pala ang tumawag! Anong mapag-lilingkod ko sayo?] Umikot ang mga mata ng binata sa mabilis na pagbago ng ugali nito. [May ibibigay
[Are you sure na walang kasama si Timothy Miller diyan?] [Yes, although there's a cctv camera here, pero magagawan naman po yan ng paraan.] [Inaaasahan kong magagawa mo ito ng hindi ka papalpak.] [Of course. Ako na ang bahala sir.] Binaba na nito ang tawag, at tumingin sa walang malay na Timothy Miller mula sa hidden camera na nilagay niya sa loob ng suite. "Nalalapit na ang oras mo, Miller." Matalim ang tingin dito, at pinaikot ang alak sa hawak nitong baso. Mabilis na linagok niya ito, at agad na naramdaman ang pait ng alak na iniinom niya. ----------------------- Si Astrid ay makikitang tumatakbo sa hallway ng 5th floor, ginagawa ang lahat na hindi makatams ng pasyente sa bawat hakbang na tinatahak niya para mahanap ang batang kasama niya kanina. Habang si Theo naman ay makikita na pinaglalaruan ang mga buttons sa loob ng elevator, siya lamang ang nasa loob ng elevator kaya nagawa niya pindutin ang mga floors na abot lamang ng kanyang tangkad. Mga nasa sampung f
Nang makapasok na sila sa loob, agad na tumabi ang dalawang guards na nasa loob. Isang malaking ngiti mula sa mukha ni Mrs. Guevarra ang bumungad sa kanilang dalawa, na masasabi ni Tristan na para sa kanya ang malaking ngiti nito. "Ikinagagalak kong makita ka, Sir Tristan. Sayang at hindi ka man lang nakilala ng anak ko, ang dapat na magiging asawa niya." Masayang bati ng nanay nito sa kanya. Tumingin naman si Tristan sa babaeng mahimbing ang tulog sa kama. Si Astrid Guevarra. Ang unang dapat na papakasalan ni Tristan kung hindi pumayag si Astria. Ang steady na heartbeat nito na minomonitor ng machine ang nag-bibigay ingay sa loob ng kwartong ito, pwera sa kanila. "And I'm not. Nanay ka ba talaga? Why would you kill your own kid?" Pabalang na sagot ni Tristan dito, na kinalungkot ng nakatatanda. "Grabe ka naman sakin, sir. Hindi ko naman papatayin anak ko. Una palang naman, binanggit na sakin ni Doc na 50% lang ang tyansa na magising pa ang anak ko." At akmang pinunasan a
Agad na naramdaman ni Astrid ang sarili na manginig. Hind niya akalain na makikita na naman niya ang taong ito, sa lahat ng pwede niyang makita pa muli sa bagong pagkatao niya na ito—sariling nanay pa niya sa huli niyang buhay ang makikita niya. "Teka, ibig sabihin ba non... Ang patient na binabanggit nila ay....." Napasandal si Astrid sa pader, nararamdaman ang sarili na manlambot ngunit pinipilit niya ang katawan niya na palakasin at kalong-kalong pa din niya si Theo na tulog pa din. Hindi na niya kailangan pumasok pa sa loob para kumpirmahin kung ang dating katawan ba niya ay naroroon. Kilala niya ang nanay niya, wala itong pakielam sa iba. Kung wala kang silbe sa kanya, madali ka lang nito itatapon na parang basura lang—Kahit pa na galing pa ito sa sarili niyang dugo. Alam niya kung gaano ito kabaliw sa pera—kaya hindi na siya magugulat kung ganoon nga ang ginawa niya. Ngunit hindi niya maiwasan na madissapoint dito, ngayon pa nga lang na coma palang ganon na ang bala