Blurb: Malaking katuparan para kay Olivia ang maipakasal siya kay John Carlos na ikalawang anak na lalaki ng pamilya Carlos ngunit lingid sa kanyang kaalaman na kayamanan lamang niya ang siyang dahilan ng pagpayag nito na pakasalan siya. Hindi matanggap ni John Carlos na ipinambayad utang siya ng kanyang mga magulang, kaya naman hindi nito binigyan ng magandang pagtrato si Olivia. Dahil doon ay inatake si Olivia sa puso na kinakailangan pang dalhin sa America. Ngunit sa pagtataka ng kanyang asawa at pamilya nito ay ibang tao na si Olivia ng magbalik sa kanila. Isang Olivia na handang maghiganti at bawiin ang lahat ng sa kanya. May natitira pa kayang pag-ibig sa puso niya para kay John? O galit pa rin ang siyang mamayani hanggang sa huli?
View MoreGabi na naman at mag-isa na naman ako sa aking silid habang nakatingin sa liwanag ng buwan na aking nasisilayan mula sa labas ng aking bintana. Tulad ng dati ay hindi na naman dito matutulog ang aking asawang si John. Simula ng ikasal kami ay hindi ko pa naranasang makasama siya ng mahigit sa limang minuto sa bahay na ito.
Ang akala ko ay ako na ang magiging pinaka masayang tao sa buong mundo matapos ang aming kasal ni John Carlos. Pero ang lahat ng iyon ay ang simula pala ng aking malawakang bangungot. Hindi ko alam na doon mismo sa araw na iyon magsisimula ang aking kalbaryo.Naaalala ko pa ang aming unang gabing pagsasama, "Ano sa akala mo, tatratuhin kita bilang isang asawa?" malamig ang tinig na sambit sa akin ni John, ng nasa hotel na kami ng lugar nang aming honeymoon."B-bakit John, ano bang kasalanang aking nagawa, kanina lamang ay okay ang pakitungo mo sa akin, ngunit ngayong nandito na tayo sa Hongkong ay nagbago kana sa akin ng pakitungo?" nagtatatka kong tanong sa kanya."Dahil hindi kita totoong mahal!" sigaw nito sa akin na ikinagulat ko ng labis. Hindi ko akalaing magkaiba pala kami ng damdamin para sa isa't isa. Ang akala ko kasi ay totoo ang mga magagandang ugali at pagtrato na ipinapakita nito sa akin."Bakit hindi mo sinabi sa akin ang totoo? Bakit ipinamukha mo sa akin na iisa ang ating nararamdaman?" nahintakutan kong tanong sa kanya. Ang lahat ng saya at pagpupunyagi sa puso ko ng mga oras na iyon ay nawala at naglaho. Napalitan lahat ng takot at pangamba. Ngunit sa kabila ng lahat ay umaasa pa rin ako na matututunan niya akong amahalin.Makalipas ng isang buwan.Kasalukuyan:At ngayon ang gabing ito ang isa sa pinakamasakit na katotohanan, namatay ang aking mga magulang sa pagbagsak ng sarili naming eroplano noong papunta silang Madrid, doon ay may isang buisness proposal silang dadaluhan. Ngunit hindi na sila nakabalik pa. Walang katawan ang nakuha dahil sa pagsabog na naganap at ako ngayon ay ulila nang lubos. Napahikbi na lamang ako at nayakap ang mga nakatiklop kong mga binti at doon isinubsob ang aking mukha at patuloy na lumuha.Hindi alam ng aking mga magulang ang malungkot kong karanasan sa mga taong inaakala nilang kaibigan. Ngunit patuloy pa rin akong umaasa na magiging maayos ang lahat sa amin ng asawa ko. Minsan pang sumagi sa aking isipan na maaring maawa ito sa akin dahil sa pagkamatay ng aking mga magulang. Kahit na hindi na niya ako matutunang mahalin kundi matutunan manlang niya akong pakitunguhan ng maayos. Pakikitungo kahit manlang bilang kaibigan ang hinihiling ko. Dahil sa kabila ng lahat ay mahal na mahal ko pa rin siya.Isang malakas na kalabog ang nagpagulat sa akin, kalabog ng dahon ng pintuan ng aking kwarto. Nanlalaki ang mga mata ko ng mapagsino ko ang bulto ng katawan at halos anino pa lamang ang aking nakikita, "Anong ginagawa ng asawa kong hilaw sa kanyang silid, mag-isa ka bang umiiyak at nagdadalamhati rito!" galit ang tinig nito na sambit sa akin. Doon ko pa lang napagtanto na si John pala ang nasa may bukana ng pintuan."John, namatay ang aking mga magulang, maari ba akong humingi ng kaunti manlang na pagdamay mula sa iyo?" tanong ko sa kanya. Sa pag-asang dadamayan ako nito kahit na sandali lamang.Lumapit ito sa akin at niyakap ako ng mahigpit, isang malamig at walang imosyong pagyakap. Pahigpit ng pahigpit at halos hindi na ako makahinga, "Ganito bang pagdamay ang nais mo?" malamig ang tinig nitong bulong sa akin. At sinabayan ng malakas na pagtulak.Pabagsak akong napahiga sa aking kama, pasalamat ko na lamang na napakalambot noon at hindi ako gaanong nasaktan. Natatakot akong napatingin sa kanya, hindi siya kumikilos sa kanyang kinatatayuan. "Alam mo bang ito ang matagal ko nang ipinagdarasal? Mamatay na ang mga taong humiling na pakasalan kita? Dahil ngayon natupad na ang isa sa mga panalangin ko, kaya napagpasyahan kong umuwi ngayon at ipakita sa iyo ang walang paglagyan kong kasiyahan!" sabi pa nito sa akin at tumawa pa ito ng malakas.Panalangin, kung ganon ay ipinapanalangin pala nito na mawala na kami ng aking pamilya sa kanyang landas? Bakit? Ano bang nagawa ko sa kanya at ng aking pamilya? Sa pagkakaalam ko ay ang pamilya ko ang nagligtas sa kanilang papalubog nang kumpanya. Na kung hindi sa pera ng aking pamilya ay wala na ang kumpanya nila."B-Bakit John? Anong bang nagawa ng aking pamilya sa iyo at ganyan na lang ang tuwa mo na nawala ang mga magulang ko? Awa at simpatya ang hinihingi ko sa iyo ngayon bilang asawa mo, bigyan mo manlang ako kahit na pakitang tao na pagdamay," hindi ko na napigilan ang pagbagsak ng mga butil-butil kong luha."Anong nangyayari sa akin? Ikaw! kayo ng pamilya mo ang sumira sa buhay ko?" Dinuro niya ako at kitang-kita ko ang matinding galit sa mga mata niya. Parang halimaw na umiilaw ang mga mata nito sa twing tatamaan ng liwanag ng buwan mula sa bintana."Minahal kita! Iyon lang ang tanging kasalanan na naiisip ko! Pero kasalanan mo rin naman dahil nagpakita ka sa akin ng kabaitan, ang akala ko talaga ay mahal mo rin ako, at ang nagkakaunawaan tayo," malakas na sampal ang natanggap ng aking pisngi mula sa kanyang mga palad. Hindi ko akalaing hahantong na sa pananakit ang gagawin niya sa akin. Sampal na hindi ko inaakala na magagawa niya sa akin. Taliwas sa pagkakakilala ko sa kanya, hindi ko inaakalang magagawa niya akong saktan.Ang mabait na lalaki na noon ay nakilala ko, ngayon ay unti-unti nang nawawala sa aking isipan. Nanlalaki ang mga mata kong napatingin sa kanya, nalasahan ko rin ang lasang kalawang mula sa gilid ng aking labi, pakiramdam ko ay nasugatan nga ito. "Isang pagmamahal na kahit kailan ay hindi ko ginusto! Alam mo bang nagpakamatay si Jilianne! Ang girlfriend ko, ang babaeng minamahal ko, alam mo bang dinadala pala niya ang magiging anak namin! Dahil sa inyo, nawalan ako ng tunay na pamilyang nagmamahal sa akin at tunay na nagmamalasakit!""Patawarin mo ako, kung ako ba talaga ang dahilan ng pagkawala ng sinasabi mong pamilya, pero wala naman akong kasalanan, ang kasalanan ko lang ay minahal kita!" sambit ko muli, ngunit galit niya akong itinulak muli. At tumalikod siya upang umalis. Sa hindi ko malamang dahilan sa aking sarili ay kungbakit patakbo pa akong bumaba sa aking kama at halos naglulumuhod sa kanyang paanan. "Im begging you John! Just forgive me and my family! Kung kami ang naging sanhi ng pagdurusa mo," umiiyak kong sambit. Nakakapit ako sa laylayan ng kanyang suot na pantalon.Ngunit pasipa niya lang akong itinaboy mula sa kanyang talampakan, "Umalis ka sa buhay ko, iyon ang bagay na nais kong gawin mo! O kaya ay mamatay ka na rin katulad ng iyong mga magulang!" malakas nitong sabi sa akin. Naiwan naman akong nakahandusay sa sahig at yakap ang aking sarili habang patuloy na umiiyak.KABANATA 39BAKIT HINDI KO KADUGO ANG ANAK KO?KINABUKASAN pumutok ang balitang nagkaroon ng malaking pagbagsak ng stock sa market, pero sa halip na ikalungkot ko iyon, lihim kong ikinatuwa, magkakaroon ng dahilan ang mga board members na question-in ang ilang malalaking pagbabago sa kanilang corporasyon.Ang Alacantara Corporation ay tuluyang nasakop ng mga Carlos, iyon ang isa sa mga nakikita kong maaaring maging dahilan para ihiwalay ang kumpanya ko, sa kanilang kumpanya.Alam ko na kung mangyayari iyon, pupulutin sa putik ang mga Carlos, saan kaya ni Jeffrey kukunin ang ilang milyong ibabalik sa mga investors, malaki na rin ang nalulugi sa pera ng mga ito.“Olivia, ito na ang pagkakataon, pilitin mong kumalas ang ilang investors, kapag nagkaganon, mapipilitan silang magbenta ng share nila, at iyon ang pagkakataon kong makabili ng ilang shares, sa pamamagitan ng kaibigan ko, pangalan.” Tiningnan ko si John, at nakita ko sa mga mata nito ang pagka-agrisibo dahil sa nalalapit na pagba
KABANATA 38MGA NAWAWALANG ALAALA NI SOPHIAKABANATA 38MGA NAWAWALANG ALAALA NI SOPHIA“NAROON SIYA.” Itunuro ni JC si Sophia na noo’y nakatunghay sa malawak na karagatan habang nasisilaw sa mataas na sikat ng araw.“SALAMAT JC, dahil inaalagaan mo pa rin si Sophia, alam mo naiingit ako sa iyo, kasi hindi ko man lang siya magawang lapitan,” sabi ko kay Jc habang pigil ang aking pag-iyak. Ayokong maging mahina ng mga sandaling iyon, kaya sinikap kong pigilan ang mga luha ko.Nalulungkot akong hindi ko magawang ibalik sa kanya ang pag-aalaga na ginawa niya sa akin noon.Noong ako ang nakaratay sa ospital.“Huwag kang mag-aalala, malakas at matapang na babae si Sophia, pasasaan ba at magbabalik rin ang mga alaala niya,” sabat ni John na nasa likuran ko na pala. “Nakita ko ang tapang at lakas niya noong unang beses niyang magpanggap na ikaw, buo ang loob niya na ipaghiganti ka, pero sinong mag-aakala, na kay Bong lang pala siya titiklop.”“Ang inaalala ko John, iyong bata sa sinapupunan n
KABANATA 37ANG TUNAY NA PAGKATAO NI JOHNNalaman ko na kaya pala ganon ang ipinakita sa aking kasamaan ni John, para mabuksan ang isip ko at matutong lumaban, ayaw rin niyang maisip ng mga Carlos na pwede siyang gamitin ng mga ito para ma-control ako, ayaw niyang siya pa ang hilingan ng mga ito na kunin ang kayamanan ko, kaya lahat ay nauwi sa masakit naming pagsasama.Pero ngayon alam ko na, alam ni John noon pa bago kami ikasal, na siya pala ay hindi tunay na anak ng mga Carlos, kundi ginagamit lamang siya ng mga ito para makuha ng tuluyan ang kayaman ng mga Alacantara.Nagbalik sa akin ang alaala nang pagtatapat ni John ng mga tunay niyang dahilan.“Olivia, nalaman ko noon, noong bago tayo ikasal, nalaman ko na hindi nila ako tunay na anak, na anak ako ng matalik na kaibigan ng ama mo, at kasosyo nila sa negosyo, pinatay nila ang tunay kong mga magulang, at pinalaki nila ako para gamitin naman para makuha ang kayaman ng buong pamilya mo,” umiiyak na pagsasalaysay sa akin ni John.
KABANATA 36SI OLIVIA AY NAGPANGGAP NA SI SOPHIA"Hello John, okay, I'll be right there in a few minutes...." malambing na sabi ko sa kabilang linya. "Okay Honey, palagi mong iingatan ang sarili mo, huwag kang magpapalipas ng gutom," tugon ni John sa akin mula sa kabilang linya.Okay na kami ni John, inanunsiyo na rin nito ang pagkakaayos namin sa buong pamilya ng mga Carlos, kahit na hindi magawang palayasin ni John si Helena dahil may anak daw sila, hinayaan na lang namin, isa pa ang mahalaga sa akin ay ang kapakanan ng relasyon namin.Ang mahalaga sa akin ay ang pagkakaayos at pagiging malinaw ng status namin sa isa't isa. Nagulat pa ako ng may biglang humalik sa pisngi ko mula sa likuran. Mabilis akong napalingon, inakala ko kasing si John iyon, ngunit nanlaki ang mga mata ko nang makita kong si Jeffrey pala iyon. Napatayo ako sa kinauupuan ko, mabuti na lang at ako pa lang ang nasa harap ng mahabang lamesa."J-Jeffrey? Ang akala ko ay nasa Madrid ka ngayon?" gulat kong tanong.Nu
KABANATA 35 KAMATAYAN PARA KAY SOPHIA Parehong nanlalaki ang mga mata namin ng makita at mapagsino ang kumakatok sa salamin ng kotse. Masamang titig ng mga mata ang nakita naming pareho ni Bong, at sa hindi inaasahang pagkakataon, laking gulat pa namin ng may dala na pala itong napakalaking maso, malakas nito inihampas ang maso sa harap ng salaming ng kotseng kinalululanan namin. Mabilis akong niyakap ni Bong upang maprotektahan sa mga nabasag na bubog. Matapos noon ay agad na nabuksan ni Jeffrey ang pintuan ng kotse at malakas na hinila si Bong palabas ng sasakyan. Galit na galit ito kay Bong. Biglang inundayan ng suntok sa sikmura. Hindi nakailag si Bong dahil sa labis na pagkabigla sa mga pangyayari. Dahil doon ay sinamantala iyon ni Jeffrey. Sinundan kaagad nito ng malakas na sipa, at tadyak upang hindi makabangon si Bong. Ngunit nang makabangon si Bong ay gumanti ito ng suntok at sipa, kaya natumba si Jeffrey. Kaya lang ay may dala pala itong baril at agad na binaril si Bon
KABANATA 34 ANG ISANG KATOTOHANAN NAKARATING kami sa isang mamahaling restaurant na si Bong ang nag-sugest, sinunod ko na lang para hindi na madagdagan pa ang init ng ulo nito sa aming dalawa ni JC. Ito naman si JC ay tila natutuwa sa kanyang nakikitang inaasal ni Bong. "Well, ang gusto kong pag-usapan natin ay iyong sinabi mo kanina, may nalaman kang lead? Saan mo nalaman ang impormasyon?" tanong ko, sobrang excited ako na malaman ang tungkol sa mga sinasabi nito. "Nalaman ko lang mula sa isang kaibigan ko na ang ama niya ay dating naging empleyado ng mga Carlos, matagal na panahon na," panimula ni JC. Naka-order na rin kami ng lunch namin kaya naghihintay na lang kami para ihatid iyon sa amin. Ako tutok na tutok sa mga sasabihin ni JC. Nang bigla kong maramdaman ang pagkiskis ng mga daliri ng paa ni Bong sa ilalim ng lamesa. Kaya napatitig ako sa kanya. “Wait! Excuse me, I need to go to the bathroom,” sabi ko kahit na gustong-gusto ko nang marinig ang mga salitang sasabihin n
KABANATA 33 LUMIPAS pa ang ilang buwan, kahit na pinapayuhan ako ni JC ay hindi ako nakinig. Patuloy akong nagpanggap bilang si OLIVIA, habang nasa masayang bakasyon ang kapatid kong si Olivia, ako naman patuloy na naghahanap ng mga ibedensiyang makukuha ko para isiwalat ang katotohanan. Hindi alam ng marami na si JC ay isang pulis, isa siyang detective na na na-asign sa kasong ito. Simula ng pabuksan kong muli ang kaso ng pagkamatay ng mga magulang namin ni Olivia, si JC na ang humawak nito, kaya lang nasa ilalim rin siya ng isang under operation kaya walang nakakakaalam. Ako lang at Si Bong ang nakakaalam ng lahat. Sadyang maraming asset si Bong, nakakakilos siya at nagagawa niya ang ilang bagay na hindi ko inaakalang magagawa niya. Dahil din doon kaya ako tuluyang nahulog sa mga kamay niya. Kaya lang hindi ko makakayang maging masaya sa piling niya, kung ganitong hindi ko pa nakakamit ang tunay na hustisya para sa mga magulang ko. " HELLO, masyado ka yatang busy nitong mga hulin
KABANATA 32LUMABAS si Bong matapos ang pagkakainitan nila ni John. Nakita ko na lang ang sarili ko na marahang nilalagyan ng gamot ang mga sugat niya sa mukha, habang hawak ang bulak . Mula roon ay nakatitig lang kami ni John sa isa't isa.Hindi ako makapaniwala na ang mga oras na iyon ay nangyayari, ang akala ko hanggang pangarap na lang ang lahat. Nakatingin sa aking mga mata si John, bahagya siyang napapitlag ng makaramdam ng kaunting kirot sanhi ng bahagya kong pagdiin sa bulak, gusto kong malaman kung tunay ang mga nangyayari at hindi panaginip."Parang isang panaginip John, itong nangyayari ngayon, kahit na minsan ay hindi sumagi sa isipan ko na magagawa ko sa iyo ito, na isang araw ay masasaktan ka ng dahil sa akin," Unit-unting tumulo ang mga luha ko, naglandas aking mga pisngi. Umangat ang isang kamay niya, at ang likod ng isang daliri niya ay pumahid sa pisngi kong basa ng luha.Nakatitig siya sa mga mata ko, at marahang bumaba ang kanyang paningin sa aking mga labi, "I'm
KABANATA 31- ANG PAGBABAGO NI JOHNNAG-AALALA ako alam na alam kong hindi nila titigilan si Olivia hanggang hindi nila nakukuha ang nais nila sa kapatid ko, ako ang malakas, ako ang may kakayahang pisikal kaya naman hindi ako papayag na masaktan nila ang kapatid ko, ngunit halos mapatalon ako sa gulat, nang biglang lumitaw sa harapan ko si John.Nahablot niya ako at mariing isinandal sa likod ng pader, "Bakit nandito ka na naman? Nasaan si Olivia?" may galit na tanong nito sa akin, sabay hablot rin ng isa sa mga braso ko."Ano ba! Nasasaktan ako," paanas kong salita ngunit may himig galit. Binawi ko ang braso ko na hawak-hawak niya. "Nasaan siya? Anong nangyari sa kanya? Sabi ko kasi mas okay pa, na ilayo niyo na lang siya ng tuluyan, bakit kinakailangang bumalik pa siya?""Dahil alam kong nag-aalala pa rin siya sa 'yo John!" mariin kong nasabi."Ano?""Oo mahal ka pa rin niya! Pero ikaw, hindi mo man lang gawin ang tungkulin mo sa kapatid ko bilang asawa!" hindi ko na napigilang sab
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments