“You eat first,” sambit ni Evander pagkaalis ng bell boy na dinalhan kami ng inorder niyang pagkain sa restaurant. Nakahain na ang mga iyon sa lamesa. Hitsura at amoy pa lang ng mga ito ay masarap na, mas lalo tuloy nagwala ang tiyan ko.“Hindi na tayo magsasabay?” tanong ko sa kanya sa pagtataka dahil akmang papasok siya sa kanyang kwarto.“I will…shower first.”“Okay!” ani ko at napanguso, pinipigilan ang ngiti. The bulge in his pants was too obvious for me to not notice. “Damn it, Lia!”“Ano na namang ginawa ko?!” maang-maangan ko, kunwari ay walang masamang iniisip.“Eat. Now!” he ordered with frustration and slammed the door shut as he entered his room.Mahina akong natawa at sumubo ng pagkain. Hindi naman ako inosente para hindi malaman ang gagawin niya.Ang dami ng pagkain na inorder niya. Hindi ko alam kung anu-ano ang mga pangalan niyon. Basta ang alam ko ay mamahalin ang mga iyon. Nanginginig pa ang mga kamay ko sa bawat subo ko sa sobrang gutom. Mabuti na lang ay wala si
I waved cutely at Evander as I saw him patiently waiting for me while leaning on his car. Sa loob na siya ng eskwelahan naghihintay sa akin magmula noong araw na pinagtulungan ako.Kapag nakakasalubong ko ang tatlong iyon ay todo yuko o iwas ng tingin sa akin. Sa takot na patalsikin na sila nang tuluyan sa eskwelahan, they never dared to come near me again. Pasalamat sila dahil hindi ko na pinagkalat pa ang ginawa nila sa akin.Pinagbuksan ako ni Evander ng pintuan ng kanyang sasakyan. As he sat in his seat, he leaned closer and claimed my lips for a long, sweet kiss. “I missed you,” napapaos niyang sinabi pagkatapos.“Hmn…I missed you too,” I answered in a whisper.“How was your school?” tanong niya habang minamaniobra ang manibela gamit ang isang kamay. His other hand rested on my thigh as he drove out of the school grounds.“You taught me the concept so well kaya nag highest ako sa quiz namin!” maligaya kong sinabi sa kanya. His lips curved into a small smile. Inangat niya ang is
Our lips moved with aggression. His hands rested on my waist, caressing my skin through the fabric. He urged me to open my mouth, and I did, welcoming his tongue. His mouth was warm and intoxicating. Ipinatong ko ang aking mga kamay sa kanyang balikat at ginantihan ang malalalim niyang halik.My eyes shut as his lips traveled from my mouth to my jawline, then down to the sensitive skin of my neck. I tilted my head back, giving him better access. Kasabay ng kanyang halik ay ang pagpasok ng kanyang kamay sa loob ng aking uniporme. I gasped at the heat of his touch as his fingers traced patterns on my back.Bawat dampi ng kanyang labi sa aking leeg ay nagbibigay ng bolta-boltaheng sensasyon sa aking katawan. I was so engulfed in the sensation that it was already too late for me to notice that he had already unclasped my bra. Wala na siyang sinayang na segundo. His large hands immediately found their way to cup my breasts. His lips never left mine as he kneaded them. I moaned against hi
Why does life require us to endure the burning of suffering before we can savor the delight of happiness? Bakit kailangan nating masaktan muna bago maging masaya? Bakit kailangang magkaroon ng maraming hadlang bago makamtan ang ating mga pangarap? Bakit hindi pwede na hindi na tayo makaranas ng paghihirap at maging masaya na lang sa buong buhay natin? I understand that pain is inevitable and serves a purpose, as it can shape us, heal us, and transform us...but why does it have to be so harsh? Iginala ko ang tingin ko sa paligid na may magagandang palamuti. Kumikinang ang mga chandelier na may mga kristal, puno ng mga masasarap na pagkain ang mga mesa, at tumutugtog ang orchestra ng musika na nababagay lang sa gala na ito na dinadaluhan ng mga bigating negosyante na nagmamay-ari ng malalaking kompanya sa bansa. Tipid akong napangiti. Thanks to my rich grandfather, I am now part of this elite crowd that I never thought I would be a part of. Hinangad ko lang na maiangat sa laylayan a
I felt the cold water seep through my skin as I dipped my feet in. Dagdag pa na mahangin at maaga pa kaya damang-dama ko ang lamig. Hinihipan ng hangin ang aking buhok kaya sinikop ko iyon papunta sa balikat ko at saka pinulot ang mga sanga at plastic na nasa tubig na pakalat-kalat. Papaangat na ang haring araw. Mula sa malayong parte ng dagat ay may iilang bangka ng mangingisda, ang iba ay papabalik na sa dalampasigan at ang iba ay magsisimula pa lang sa paglalakbay sa dagat para manghuli. This is the normal day to day in the town of Buenavista. Samantala, may sarili naman akong gawain sa tuwing umaga. May pasok man sa trabaho o wala ay namumulot ako ng mga basurang napapadpad sa dalampasigan. Mabuti ay palagi naman ritong nalilinisan kaya hindi naman umabot sa puntong nagmukhang Manila Bay dito. Mga ilang pirasong basura lang naman. “Lia, pasok na. Nakahanda na ang pagkain!” Narinig ko ang sigaw ni Tita Melinda na kalalabas lang ng bahay namin hindi kalayuan. “Opo, papasok na! T
Hindi ko pa kayang bumalik sa tiangge dahil sariwa pa ang kahihiyang ginawa ko kahapon doon. Palilipasin ko muna ang ilang linggo bago ako muling gumala roon at kahit saan dahil baka mayamaya bigla na lang na may pumulupot na posas sa kamay ko kasi ipapakulong pala ako ng lalaking iyon. Sigurado akong mayaman ang lalaking iyon. Halata naman sa hitsura at pananalita niya. Mamahalin din iyong brand ng phone niya. Iyong phone na binasag ko… Shit talaga! Sana lang ay wala namang karatula ng mukha ko na nakadikit sa kung saan-saan dahil wanted na pala ako! Baka turista lang iyong lalaking iyon. Kung dito iyon sa Buenavista nakatira ay dapat sikat na iyon katulad ng mga Carvajal. Ang ganong kagwapong mukha ay hindi puwedeng hindi maging talk of the town. Tama! Turista lang ang lalaking iyon! Siguro naman pagkaraan nang ilang linggo ay wala na siya rito kaya hindi na niya ako maipapakulong! Para akong baliw na tumawa sa kwarto ko. Umalis na ang aking Tita Melinda at pumunta na sa palen
Imposible…Para akong napako sa kinatatayuan at hindi makapagsalita.Ang akala ko ay hindi na muling magtatagpo ang landas namin ng lalaking ito. Ang akala ko ay turista siya at aalis lang din ng Buenavista makaraan nang ilang araw pero mali ako!Palihim kong kinurot ang isa kong kamay kasi baka nalipasan lang ako ng gutom at nag-iilusyon lang pero naalala kong ang dami ko nga palang nilamon kanina.The man's piercing gaze followed my hand, and he caught me in the act of pinching myself. He then looked back at me, causing my heart to race with a mixture of fear and anticipation.‘’Oh well, too bad I'm real," he said in a deep, husky voice that sent tingles down my spine.Shit. Ang lalaking ito ang bago naming general manager?!Nang matauhan ay agad akong napayuko at nilagay sa unahan ng magkabilang balikat ang buhok ko para takpan ang mukha."A-ah, pasensiya na ho, Sir! Hindi n'yo na dapat ako naabutan dito kung hindi lang nahulog 'yong takip ng kemikal sa ilalim ng kama ninyo! Kasala
Wala na akong trabaho.Nagbunga ang pakiusap ko na huwag nang idamay si Jepoy sa galit niya sa akin. Umuwi na ako pagkatapos kausapin ni Ma’am Editha at may pinapirmahan siya sa aking termination paper. Binigyan din ako ng huling sweldo sa pinagtrabahuhan ko nang ilang araw.Tanggap ko naman na dahil malaki ang kasalanan ko sa kanya. Dapat pa nga akong magpasalamat dahil hindi niya ako pinakulong at pinagbayad sa ginawa ko sa kanya sa tiangge.Wala pa si Tita Melinda nang umuwi ako kasi hanggang hapon pa siya sa pagtitinda sa palengke. Tutulong na lang ako sa kanyang magkaliskis o kaya maging kahera niya ngayong wala na akong trabaho.Sa totoo lang ay ayaw niya akong patulungin sa pagtitinda ng isda. Mag-aral na lang daw ako. E kaso huminto nga ako at wala na ako sa Aldridge kaya ano’ng gagawin ko dito? Tutunganga hanggang sa sunod na pasukan?“Ate Ganda!”Natigil ako sa pagmumuni-muni rito sa kubo sa harapan ng dagat nang makita ang magandang batang babae na tumatakbo papunta sa akin